چهارشنبه ۱۵ تير
شعر عاشقانه
|
|
|
|
یک جاده حرف دارد
استخوان هایم
ایست ندهید
قبرستان ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو رو کجا دیدم
بگو کجای این قصه
دردو شکستیم
مثل دو ماهی افتاده بر آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز باور می کنی شیدایی ام را
حسرت نشینی های در تنهایی ام را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل ِ یک دوشیزه در اردوی سربازانِ مست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک رباعی+ خوانش غزل ۲۷۱ از کتاب نوای احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرشب در حال جنگ باخودمم
تو اما با اون حرف های در گوشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب این مهتاب با من گفته ها بسیار دارد
با صفای پرتوش جان مرا تیمار دارد
رازها بنهفته در این ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ اتفاقی عزیزم، در این جهان ناگهان نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من جهان را دیده ام در چشم نازت نازنین...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعریف از خود نباشد من آفریقایی‌ایم
از تبار سیاه پوستان، شکم سیکس پک، بازو آهان
گردن شتری ،لنگ د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب نبودت عشق را دشوار می‌کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگل صد تو ، در مضیقه بیم و اضطراب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا تازه گردد فصل لبخند
بیاید لحظه ی شیرین تر از قند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو
قدم خواهم گذاشت
به دنیایی
کاملاً جدید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده جرم گریه جرم داد جرم
انچه درراهاست خانه بیداد جرم
گرچه ما آماده باشیم درنماز
دشمن نادان ده ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بد دلان مریض و سریز
شده‌اند ره زن دل و خون ریز
تو که با دلبری وفا داری
عهد خود کج بدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا حقی اگر بود که نه این بود
سر صد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم از خانه بیرون صبح زود
برلبم عطر دعا بود وسرود
آرزوهایم فزون باهرقدم
حسرت دریا بدل مانند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل تمنا به دیدار تو دارد و هیچ نداند
که چه است خیر و صلاح، زتقدیر هیچ ند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش کن...قصه ی ما آخر تلخی دارد
ماجرا چند شب از غصه نخوابیدن نیست
ماه من؛بی تو که شبهای جوانیم گذش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"بازتاب نگاه"
دورتر از همهمه مردم این شهر عجیب..
عاشقی هست و مرا می فهمد...
میروم بر تپش و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل پرنده ای در بند
که به پرواز می اندیشد
هر لحظه و هر جا
به تو می اندیشم
پشت باغ خاطره هایما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهای تو نمناک و پریشان باشد
جاده و منظره و نم نم باران باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مزار من چو رسیدی کمی توقف کن
بکش تو دست خودت را به روی سنگم گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که هرشب تاسحرمهتاب رویای منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاد مانی میرسد بار د یگر بر روزگا ران غم مخور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مبارک باد ای یار دل افروز
که کردی این چنین شب را چنان روز
دل تاریک را نور و جلا ده
چو دادی اهل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا با درد بنهادی و بردی سوی ویرانه ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخساره‌ات
پُر نور
چون ماهتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا پُر از دروغه
یه قصهء پُر از جنگ
بینی عروسه اما
باشه عجوز صد رنگ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب در یا بدیدم سیر تی. ماهر کشیده
که زیبا آن. دوچشم و آن خم ابرو کشیده
هر نسیم که می وزد یک.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک بارد به رویش همچو باران
باز گردد خاطراتش از بیابان
خشک بود‌و داغ بود و بی کران بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عطر تو یکباره زمستان می‌شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز. هم حال و هوای غزلم دلگیر است
قلم و دفتر واین سوز دل از غم سیر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویی هر که را هست و تو هم آمال من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد چشم غزلم را چه کسی می خواند؟
همه ی بغض مرا شعرِ ترم می داند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو از
من به من
نزدیک‌تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه ی تو را
از بوسه باران هستی گرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند ژکوند پروفایلت دیدم
مرموزتر از مونالیزای داوینچی
لبخند تو دستت را رو کرد
تو شدی موزه لو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ازل تا بینهایت عاشقانه دوستت دارم
ای تو دریای زلال و بیکرانه دوستت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منطقی شاید نبود این گونه شیدایت شدن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شه دستت و بزاری تو دستام
دلت و برام بگشایی
یکم از خودت بگی
یکم از خودم بگم
یعنی می شه یه کمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بانگی که ضرار الضررش صبحِ اَزَل
از شامِ غریبانِ اَبی اَنت رَذَل
هی عَربده زد عَر زد و عَرعَر زِ هَ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند بزن دوباره شیدایم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای از سر مویت چو پریشان شده باشد
یا فکر بپا کردن طوفان شده باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر واژه ای به قطره چشمم وضو گرفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله در جانم سراغ بال پروانه گرفت
اتشی در قلب من مهراب کاشانه گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من،
چه غریبانه،،
میان این همه تنهایی،،،
--جا مانده‌ام!!!
لیلا_طیبی (رها)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هەست ئەکەم
خەم باڵندەی ێکی تەنیایە،
لە خەمی جووتەکەی،
[ماتەمبار]
کە نێوانی دوو کۆچ،
باڵی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعامل با عشق نیرویی که سود و زیانش خوش آید مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا قدم بنهاده ام دراین جهان گشتم پشیمان که مپرس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی با زبان بی زبانی میگویی: برو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به همسر و همسفرم: نفیسه خانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار
حلقه ی اتصال
آویز گوش های توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه توام
همانی که موقع باران
صورتش را
غبار پوشیده
و پشت تپه های ماتم زده
خاطره ها را جا گذاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زلف بر باد
دادی و
شد دل از دست
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۵۱۰۹ پست فعال در ۸۱۴ صفحه |
اميرحسين علاميان(اعتراض)
اشعار
زی
محمد قنبرپور(مازیار)
سارا رحیمی 
