شنبه ۲۹ شهريور
شعر عاشقانه
|
|
|
|
هنر است، گر سر از قله برآری در عشق...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه عشق ما در بهاری سبز کلید خورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم هوایِ باده وَز حالِ توبه ترس
وز بامِ بِه،به برزنِ بد،خزیده ام
کو گنجِ زهد و بِرِّ شیرین لِق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافه ای در شهرِ تو میسازم آخر عشقِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار حق را با لب عنابی و ان خال هندو میکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختی که میوه نمی‌داد!
...
باغبان،،،
با اره بوسید،
--گلویش را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی
شروع یک رابطه
از پایان آن دردناک تر است
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوهی از زر هم که باشی ،شب سیاهت می کند
گرچه پاکی کینه ها پر پر از گناهت می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگرید این شرح حال بنده را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من،،،
از معجزه سرشارم
ابراهیمی در گلستانم
از نیل می آیم
با عصای موسا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منتظر
می مانم
اما!
آن روز
قول نمیدهم
دلم
بتپد ...
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک که بر دوش باد سوار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف ها دارم ولی محجوب باشم بهتر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شهریارِ عاشق، کی دیده‌ای طبیبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا نشستی روبروم
درد و غم از یادَم رفت
جَلدِ ایوان تو شد
مرغ دل از بامَم رفت
زُل زدم در چشم تو
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ب ناروا نکشانم ب این حضور معلق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون برون جبر و درون کبر و غرور
خوب دلی برگی است از برگ دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید بزنم بیرون ، جائی که کمی آب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انکه در خلوت خود غرق سکوت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهوی خوش خرام گریزان ز بند عشق تا چند می زنی دل خود بر حصار دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ریزد
نخستین برگ
آخر تابستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری نیمایی در مورد بلای کرونا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی نم خاک باران خورده می دهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ تو آواره ام با قلب ویران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای چشمه سار و ترنم وصال گنجشک ها در دل
شکوفه های نشاط چون بهاران که در شاخسار
واژگانِ آبستن مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست تو بده ب یاد اون روزا ک رفتن
ب یاد خیلی چیزا ک سر شده سر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وامّا تو
شود جانم فــدای قد و بالایت و امٌا تو...
دو چشم من شده محو تماشایت و امٌا تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مخاطب خاصّ قلبم:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل-کلاسیک-عاشقانه
بابک بنی فاطمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو دیوانِ غزل، میلِ بغل دارد دلم
لیلیِ مجنون شده‌ست این دخترِ حسّاسِ دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها/
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دَربِدَرِ گیسِ هویدا شُده یِ نرگسِ مَستم /
در گوشه یِ آن شهرِ پریشانیِ تو، من نَشِکستم؟/
آن ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَر کن آن شالِ پُر از میخکِ خاکستری ات را/
یا که بادامی ِ چشمِ سیهِ و اَخگری ات را/
مثلِ روزِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد اما از سکوت خانه ام ترسید و رفت
آمد اما از دل دیوانه ام ترسید و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنج شعر پیرامونِ صفرِ عاشقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه تارعشق
دلبریها با منت، دل در هوای دیگری
درد دلها پیش من ،خود، دلگشای دیگری
راه را بیراه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کی به خودم بگویَم آغازِ مَنی تو /
وقتی که دو چشمانِ تو در پُشتِ نقاب است/
شیرینِ من هستی و در آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و تب آتشین زخم عشق
که افتاده در جان و میسوزدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم؛ تو به جانِ قلمم شعر ثریایی و من
شهریاری که به لبخند تو شاهانه غزل می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین مصرعِ شعرِ من برای زندگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست از سر این قلب شکسته بردار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم و حوا که گندم خورده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی مهابا خریدی نگاهم را...
و به گمانم
دشت چشمانم پر شد از لاله های سرخ عشقت !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما روزی دوباره باهم ملاقات خواهیم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگر به رخم جز تو دلارام ندارم
یک عمر به آخِر برسید آخَرم آرام ندارم
تا تو همه کس گشتی و دیوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای بزرگ آدمان پر از حنجره وصوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رد شدم از عشقِ تو ، معشوقه ی بی ادعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت اگر باشد تورا هم میزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرِ عشقِ تو نزدیک شد اما....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهت
به تفنگ آلمانی می ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبری از تو به من لحظه ی گورم نرسید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که گفتم حاصلش دل بستگیست!
آخرش دیوانگیست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند مالنای بیوه ام
در عصر داوینچی های کور
بغض چشمان مونالیزام
که درمان نداشت ...
برکه مرگ او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلقت چشمان لیلا کرده غرق حیرتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پناه
به شب پناه میبرم از روزهایِ هرز
به خواب پناه میبرم از بیداریِ مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تو هستی
من بکجا غم بکجا ،
چون که تویی در بر من ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم دوختم به مسیرِ عبورت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبم بی وصل روی تو سحر شد
درخت آرزویم بی ثمر شد
از آن لحظه که تو رفتی زِ پیشم
تمام لحظه هایم پُر ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باشد که بخوانید ؛ با درد سرودست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.... و چه ساده می گذرم از تمام شهرهای بی تو، ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و شبی که ماه
بر چشمانت سجده میزند
تکرار میکند، نامت را
سرزمینهای پریشان احوال اسارت
و آسمان مژ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شقایق ...امروز هم برای تو می نویسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ خانه چون خاموش گردید
زسینه آه تا افلاک برخاست
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۲۳۷۱ پست فعال در ۶۵۵ صفحه |
حسین راستگو
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
