شنبه ۲۳ آذر
شعر عاشقانه
|
|
|
|
یازده دوبیتی از واگویه های احساسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو بیتی هایی در شمارش غم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هشت کوتاه کلاسیک (رباعی و دوبیت)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگها كه مي رقصند ياد تو مي افتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشوه،گر باما كنى ميزان مشكل بيشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت این جنگل انبوه دلم می گیرد
هم ز دریا و هم ازکوه دلم می گیرد
دوست دارم تک وتنها بنشینم گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگهی که زاهدان را به گناه می کشاند
من و روزگار من را به تباه می کشاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهی بر من مسکین نداری تو
ولیکن خوب میدانی
چه غوغایی نمودی
بر دل وجانم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم تموم دلم با توئه
هنوزم عطر تو نفس میکشم
تو این جاده ی پر پیچ و خم
بیتو راهمو پس میکشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که هستی
همه جا آرام است
یاس و شبنم
حاصل عشق تو و باران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربان بودم ولی نامهربان بودی چرا
کاروان غم گذشت بی ساربان بودی چرا
با ستم آباد کردی خانه ی ویرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز خواهم که دم از همت مردانه زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر
شهر تهران
شهر آشوب
شهر ماشین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وهنوز سفره دلم پهن است..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل با تو بر آمیزم که آمیخته ای با جان
جان دگرم باید
تا کنده شوم از تو.............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که مرا دوست همی می داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میهمانی ناز صاحبخانه میباید کشید
گنج خواهی رنج در ویرانه میباید کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قطار خاکستری
که رد شدی سوت کشان
از میان زمین بازی کودکانه ام
ای توپ لاستیکی دو لایه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل راببین فریاد می زند
غم دردرونش سرمی زند
نامت تورابرلب می زند
بادیدنت پرپر می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم مسیر
مسیر هامون جدا ازهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه... ای شمع شب افروز دل و احساسم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سکوت دل خود، داد زدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هشت کوتاهِ کلاسیک، از کتاب دل‌گویه‌های بانوی احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باورت کردم ولی رسم امانت این نبود
شیشه دل در هجوم مرگ باور ها شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه های شهر می گردم
در روز میلادم چه بی پروا
سرمستم از پیغام هایی که
می آید از هر دوست، روح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شود به روی ماهی بکنیم ما نگاهی
که زکات روی زیبا نگه است گاه گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران
به لهجه ی دریا
حرف ها دارد
با پنجره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یار من ای یار من عاشق کش عیار من
مستم کنون از باده عشق تو ای دلدار من
افزون شده میل و وفا ازجلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای چشمه ! اگرمیخواستی ، فی الفور بِخُشکی
چرا روحم را ازخود تشنه کردی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خیالم تمام راه های منتهی به قلبش را رفته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرق یک دیوار با دیوار چیست؟
راست یا کج ؟ نقشه ی معمار چیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من
به کدام آسمان
رو بزنم
که دوستم داشته باشی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاى تو بر چشم من ،دستم به دامانت.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه دست به بالا
همه دل‌ها بخدا
واژه ها جمع شدن
دور برت
تا که اهسته
بگویند بتو ،،،،،،،،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها کن گیسوانت را به روی شانه ها امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاکه عشقت چون خدنگی بر دل زارم نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روبه روی پنجره ایستاده ام
و به کودکی می‌اندیشم
به پدر که در سکوتش شاعر بود
به مادر که در زندگی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه دریا رو با مرداب اشتباه نکنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار هر روزم شده خیاطی
کوکهایم را میشمرم
کوک اول :
می آید ،...کاش
کوک دوم با سرانگشتی که می لرزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ارتشِ چشمانِ سیاهَش بغلم کرد!
عشق آمد و با کلِّ سپاهَش بغلم کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کِتریِ انتظارم به جوش آمد
دلتنگی هایم را
درونِ قوریِ تنهایی ام ریختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجلس بزم بیارای که در کون و مکان
نیست بزمی که درش یوسف زهرا ویداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرمی عشقی اگر درسینه گردد....،نفس ها تند و آهسته ....،و دیگر این شود پایان تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشود روزی رها از بند غم ایران من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل زهری که به یک جرعه تو را نوشیدم
با تو از غربت و تنهایی شب کوچیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من همیشه غمگین است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو کردم که بغضم نشکند اما شکست
سایه تصویر تو در خاطرم حتی شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این‌شوروشوقم
هم‌برای‌دیدن‌توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بینِ خاطرات، مرا جا گذاشتی
با افتخار، رویِ دلم پا گذاشتی
یادت که هست قول و قراری که داشتیم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشم آیدکه دلت طاقت دوری دارد
تنگ کس نیست دلت.تاب صبوری دارد
دیگرآن محفل شادی همه ازیادبرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی آرام بگیر در آرزوی من
بیا امشب به جنگ رو به روی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دنیا بیا تا که دیبا شوی
خریدار زلف فریبا شوی
چو بینا بگردی بر احوال خود
رخ یار بینی و زی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بهار
رویش دگری است
درنبود خود
جوانه نو ،
اندیشه نو ،
وما بیخبر از این
همه زیبایی ،
وغا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آفتاب و زهره و ماه منیرِ من
آباد شد زِ لطف تو مُلکِ فقیر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو قدم مانده که در
بیشه ی گل بنشینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هان ای کران وسعت دیرین خلیج فارس !
خود شاهدی به همت مردان ملک پارس !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعدِ تو دشت ِ شقایق را هجوم ِ باد برد
چون خزان، سرو و صنوبر را، تب ِ بیداد برد
تا پلاک و چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم اما نبودی
رفتم اما ندیدی
شاعر شدم تا که شاید
روزی بر حسب اتفاق
خواندی مرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهارده کوتاهِ کلاسیک از کتابِ دل‌گویه‌های بانوی احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه من تشنه ليهاى تو بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش در مرز رفاقت با عشق
بوسه ای زهراگین
بوسه ای زودهنگام
و صد افسوس چ دیر
بی هوا معامله شد
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۵۷۱۲ پست فعال در ۵۷۲ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
پژمان بدری
خسرو فیضی ـــــــــــــــــ ( خسرو ) 
فائزه طاهری(ماهور) 
