پنجشنبه ۱۱ خرداد
شعر فلسفی
|
|
|
|
به لکنت زبان آب
در شرق بیداری /
از خواب پریده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا سفرهايم به دنياى درون آغاز شد
راه سبزى در زمستان وجودم باز شد
گام هايى را كه با ترديد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ خیابانی تنهاییم را باور نمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیهات
دیریست
آوای مرگ می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه
کهنگی اندیشه ها
بوی نا گرفته اند
در تاریکی نمور ذهن
چند پنجره آگاهی می خواهد
تانفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد ، تفسیر شب تار من است..
روزگاریست که صبح ، گرمی مهر
ندیدست ، چوشب...
عشق خوابیست ، فراموش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معاهده دیگریست
درترکمنچای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست صفای دل به دنیا مفروش
با دوست نیاز دل مبادا خاموش
یاری جهان ندید کس روزی بیش
کآن یار فتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعیتی
درون تو
بی رهبر اند
منتظر فرمان من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد می زند با زخمه
دل در تن تنبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخ کامیست
که به جز
به شکر
نبرده باشی کامی .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی یعنی
دیدن چهره خود ، در آبی
که ندارد ترس از سنگ غرور
که بکوبند بر آن، بهر نشان دادن حق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا بحال کلاغان قیل و قال پرست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بو بولوتلی گوی لردن
دییردیم قورتولسا یاغیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه میشه موند، نه میشه رفت وقتی کل مرزها متحدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پوست کلفت شده اند
زندانی های نازک نارنجی ام
دیگر گریه نمی کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تتو کرده اند حوای برهنه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به روایت ما
گرگ است
آن کودک شیطان سر به هوا
که داد گوسفندان بازی
از دستش به هواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدا
ای خدادرخواب رفت، افکارم
از تعصب های دیرین بارما
گرز دانش پر شود این مغزما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن زمان که می ریزد
از ماتمِ خشم ، سرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگری هست در این عالمِ بی منطق ما
عالمی هست ندیدیم به سر ،منزلِ ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهره مار جذاب نیست
خرمهره جذاب نیست
روح سرگردان آزاد جذاب نیست
غول چراغ جادو جذاب نیست
کوچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شهر عاقل است که با جهلِ خود خوش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرد باید که چو خورشید نباشد گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد حرفت دوکس نافذ نمی داند
دو آن کس را که کس حائز نمی داند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم رقص است
آه شادی
آواز گسسته از درون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هواي خانة دل ابر ي و دلگير و پاييز ي است
نسيم خا طر ا ت روز ها ي رفته باراني کنداين آسمان خا لي و خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنازم همت کاج را که
باج به زمستان ندهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز خوراک و هوس و پول و ثروت.
تو را در گور خوابانند به منت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هیمنهُ پوچ مترسک چه به جا هست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و چه بی حد و حصر تنهایی
در میان منُ و اوُ همه ایشانُ و همینطور شما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب می دانی چه گویم در لفاف
سی نشد سیمرغمان در کوه قاف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سبکبال می دوند
کوههای سنگین
در بدرقه قطار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می شود که نسیم
نمی کِشد بر زلفِ جنگل شانه ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهان اندوه با كل سپاهش حمله كرد
شهر دل تسليم شد در التهاب اين نبرد
از غبار غم تمام كوچه ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش آدم را نمی راند از جنان.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پیکر خشک درختی سبز خواهم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تـدبـر کی سخن گوید فکور
هر سخن باشد نشانی از شعور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁مترسک و کلاغ🍁
مترسک ژنده پوشی پیر، با چشمان رازآلود ،چون انسان سرگردان🍁
به چوبی خشک ،در یک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بهر دشمنان وطن پل نمی زنیم
در پشت هر الاغ کسل جل نمی زنیم
پروای کس نداریم و در کشور خود ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مترسک ژنده پوشی پیر با چشمان رازآلود چون انسان
به چوبی خشک در یک باغ تنهائی هراس انگیز و آویزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنت به قناره که کابوس قناریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تنها شاخه این درختم که وعده ی سیب می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گدای هوای مطربی بر سرش زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشـق گـفت : ز من مـکن دمـی خـودداری
مـهر گـفت : مـرا به خـاطـرت می‌سـپـاری
عـقـل گـفـت : که زیـن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر " بود" تو بر ستمگری پابند است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ رخم خسته از این خصم ها
رنج بکن درد بکن مرگ براین جسمها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سگانی با پوزه آلوده بر ریا / با رویای سفره کباب بره / می گردند در چند سوی رمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب سکوت ِ سرخ ِ فلک را پُوکی زدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای کشتن شب آفتاب لازم است
مهتاب چراغ لالایست . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجم تنهایی در میان سایه های سرگردان
یک عدد قرص مرگ
در دست تاریکی
و یک لیوان آب که از ماه خالی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرنده کوچ را هرگز مبر از یاد
نشین بر بام هر خانه
خوشی ها را نزن فریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه به اشراق یقینم
نه زسقراط مشائی پی اخلاق چنینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختان شاخه هایشان را هاو می کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زاهد گوشه نشین کنج این عزلت شدم
در سرای این ستمکاران ننگین پروری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر روح من رنجیست
به عمق تنهائی مهتاب
چون تاولی برپوست چرکین شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چمدانی که پر از خاطره ی صاعقه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دونیا ایکی بولمده پایلاشیپدیر
بیری منیم یاشلی گوزلریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذات را جستند عمری در هزاران دین و سر
کس نشد پیدا کند زین گشته گم را در هنر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی که اهل کتابی، وَ یا حساب و کتاب!
چرا مغالطه سازی به جای کشفِ جواب؟
ز خلق عالم و آدم، غرض اگر
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۵۷۰ پست فعال در ۲۰ صفحه |
پژمان بدری
مهرداد عزیزیان
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
ابت
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه 
