چهارشنبه ۱۴ آذر
شعر فلسفی
|
|
زنی را می شناسم در غبار دوردست خاطره گاهی
|
|
|
|
|
همیشه گریه کردن،باختن نیست.
|
|
|
|
|
راه تفکر
گفتم :
راهى بجز تفکر هست؟
گفت.
دل به نادانان مفروش
گفتم:
علم از چه شود حاصل ؟
گفت:
|
|
|
|
|
دردا که آشکار شد آن عشق پنهانی ورنه نهان می شد آن راز لامکانی
خواهد که آفریند جنسی زا
|
|
|
|
|
من بو انسانین ایشین نن حیرانام
بیر تیکه پی له گوزین گورمیش سانام
|
|
|
|
|
هرگز نشنیده است صدای سکوت را، سنگریزه ی کف جویبار ...
|
|
|
|
|
تضاد بین واقعیت وخیال
ای یار
چشم ماهی آبی وچشمان من هم پرزآب
او میان آب دریا من شناگر در سرا
|
|
|
|
|
نظم هستی چون بود هماهنگی
نتوان گفت بالای چشم ابروست
|
|
|
|
|
آنچه می گویم در این اندوه پاک
التهاب است التهابی سوزناک
|
|
|
|
|
قایقها همه چیز را میفهمند
برای همین غرق میشوند...
|
|
|
|
|
شعرکتاب چه میگوید؟
کتاب
کتاب روح دانش هست و چون صبح پگاه
کتاب هادی راهست در شب همچو ماه
کتاب
|
|
|
|
|
به فرض نخستین چه تدبیر بود
که یکسر گره آز سبب می گشود
|
|
|
|
|
تضاد .مرگ وزندگی
مرگ خواهد جان ز تن گردد جدا
جسم می خواهد که تن با جان شود
دائما این جنگ درجان
|
|
|
|
|
دی بود پری و یار همدم
من نیز خودم به او سپردم
|
|
|
|
|
صالح ایش هر سَعی دن برتر اولار
عقل کامل اولسا سُؤز کمتر اولار
|
|
|
|
|
هیچ ثروتی یوخ بو دنیادا عقل کیمین
هیچ فقر تاپیلماز بورادا جهل کیمین
|
|
|
|
|
شنو از من حکایت ای خردمند
که دارد بهر تو هم سود و هم پند
|
|
|
|
|
به راه عرصه عقل از نطر چه مایه بگذارم
که طور کشف وشهود عرضه دارد اسرارم
|
|
|
|
|
هرنفسی کی بوغازوندان آشیر
بیر قدم أُلمک لیگه یاخین لاشیر
|
|
|
|
|
ای چرخِ فلک باغریمی سن قان ایله دون
آغلار گوزیمین یاشینی عُمّان ایله دون
|
|
|
|
|
بو آخشاملارین درددین
سیلن میرم
|
|
|
|
|
یک امشب دور خواهم شد از اينجا هرچه بادا باد
رها خواهم شد از تن پوش دنيا هرچه بادا باد
يك ا
|
|
|
|
|
سرِّ ازلی نه سن بیلیرسن نده من
غیب عالمینی نه سن گوریرسن نده من
|
|
|
|
|
تفکر.علمی فلسفی
چون تفکر را خدا برپا نمود
همره آن خلق انسان ها نمود
چون که انسانها همه غرق نیا
|
|
|
|
|
در میانِ سایه ها پنهان بمانی بهتر است
از میانِ بادها طوفان بمانی بهتر است
|
|
|
|
|
به تکرار فراق و وصل نافذ
طريق اين فلک را چرخ گویاست
|
|
|
|
|
جَهانی دیدِه اَم با چِشمْ ؛ کَز آن نالان و گریانمْ
تَمامِ اَسب ها دیدندْ ؛ کِه زینی پُشتِ سَر دارمْ
|
|
|
|
|
دولتون اولسا اگر چوخ سنه قدرت گئتیرر
طالبِ علم اولاسان بس سنه شهرت گئتیرر
|
|
|
|
|
خلقین اورگی وحشی کیمی قاچماقدا
توپلار اولاری کیمسه کی خوش اخلاقدا
|
|
|
|
|
در هر وجب از خاک دهانی باز است
|
|
|
|
|
عارفی اندیشه ور می زد قدم
|
|
|
|
|
دلا زین سینه خاموش هنوز آواز می آید
|
|
|
|
|
خالق..فلسفی
اين خلقت بى پايان، از جامِد و تا انسان
کِی شد همه را پیدا، کی کرده جهان بنیان
ای خا
|
|
|
|
|
تكه اى از ابر سرخ كوچكى بر آسمان
ساحلى آرام بود و موج دریا و غروب
با نگاهى خيس از باران بى پرو
|
|
|
|
|
همه چیز زیر سرِ استبداد است
|
|
|
|
|
زندگی آیینه ی تکرارهاست ...
|
|
|
|
|
دوزِ دَردم ، بالاست
تَبِ صَبرم سَرریز
مانده تا هر کلمه ، کاوه شَوَد
|
|
|
|
|
دور گل یانیما صنم آچیلسین دِلیمیز
حلّ ایله جمالونلا بیزیم مشکلیمیز
|
|
|
|
|
محیطِ ترجمهی شب، اتاقِ تک نفره
|
|
|
|
|
در سیاهی های شب
اندوهِ این مرداب ها
میبرَد پرواز را از یاد ما
میشود پی در پی آغازی دگر
هر غمی را
|
|
|
|
|
تحمّل ایلیه سن صبر اوزی شجاعتدی
گناهیدن اوزاق اول زُهد پاک ثروتدی
|
|
|
|
|
کیمسه کی جانین طمع له چولقئیر
اوز الیله اوز اوزون پست ایلییر
|
|
|
|
|
من نگاهم در درون قلب تو بودست و هست
|
|
|
|
|
ارزشمندتر از خودم ، دیدن خودم است ...
|
|
|
|
|
روزی که دانش متولد شد
در بازار خلق شرری نبود
که زمان معکوس تابید
و هست
هیچ را باخت
|
|
|
|
|
من از ترسالی چشمان مادرها
|
|
|
|
|
منورالفکر
************************************
مایی که مدام در پی حق بودیم
روز و شب خود به عشق
|
|
|
|
|
خواب خوش از چشم مردان حقیقت رفته است
آرزو از قلب پیران طریقت رفته است
شور و حال عشق و عرفان و
|
|
|
|
|
و من و انسان و یک زندگی عُقده
|
|
|
|
|
در جَرَیانم
کمی عمیق تر
کمی کُند تر
و همچنان
در باور دریا
|
|
|
|
|
ببین که نذر و نیازی نمیکنم، مرادی نیست
ز بود نبود کسی، که اعتقادی نیست
به تفکر نشستم و دیدم، بسی
|
|
|
|
|
عشق در بهار.اجتماعی
همه نفع خود به خواهیم، که زدیگران جداییم
چو ز خویش ما گذشتیم . دل مان شود وفا
|
|
|
|
|
باور از بودنِ خود سیر شود می میرد
|
|
|
|
|
نمی دانم خدایا کیستی در مرز باورها
|
|
|
|
|
کودکی با پدر شب نشست
گفت :کای پدر چه سرّی درشُکرهست
این همه کرنش وشکر کردن چرا...
|
|
|
|
|
گوشت به دهان شیخ بد کیش مده
|
|
|
|
|
ببین چگونه به صلابت تهی جهان میخندم
|
|
|
|
|
و کیست آنکه برای حقیقت بایستد..
|
|
|
|
|
شب را به تو بنماید و گوید روز است...
|
|
|
|
|
امشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شایدبخواب شیرین فرهادرفته باشد
حزین لاهیجی
|
|
|
|
|
گر تو خواهی شهرت و جاهو مقام
|
|
|
مجموع ۱۷۸۳ پست فعال در ۲۳ صفحه |