چهارشنبه ۹ بهمن
شعر فلسفی
|
|
|
|
هر چه پیش می روم
بیشتر فرو می روم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو نمی رسد
این دل به مقصد
مانده ام چه بگویم
از یک یا از صد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای عقلم روی دل یک عمر سنگینی نمود
من خودم را از خودم اینگونه راندم! هیچ بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سرای اندیشه ها به دنبال آرامش آنی .درخت سیبی در کمال آفتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او گنه کرد ای دریغا ، این منم
این منم ، تاوان آن را میدهم !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرگیجه های پی در پی
کوچه های بی تکرار
پرسه های بی هدف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میش دل در سرزمین گرگهاست
گرگ و میش شب کمین گرگهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو ...
حرفَت را بریز ،
دِلَت را بپاش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبود شده اند چشمان من،تباه شده ام،تکرار میشوم هرروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باریکۀ یک رود خسته
در جنگل چکاوکهای پَر بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بگو رب تو کیست؟دو شبح خوف دهند جانم را
اندر آن تکه باریکه قبر روح بیچاره و سامانم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو تکثیرِ نامُتَناجِسِ حَوّایی...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهایی
این موجودِ ناموجود
دمار از روزگار آدم در می آورد...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فََلَق بود که می دید سوار........
خانه ای پیدا نیست
وسعت روزنه ها تنگ تر از حوصله ها.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بحر غم را خنده بر لب غرقِ نجواییم ما
در گریبان سر فرو بردیم؛ دریاییم ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیا
تنها 3 چیز اهمیت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان روزها بی ستاره مانده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره گشته است
در جادۀ وحشیِ تمدن
کفشهایِ آهنینِ زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حقیقت دارد آن انسان
که از حصر خودش در رفت
و از محدودهٔ ذهنش
فراتر رفت بی‌برگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار مرگ و
بیداری رنگ و
تفنگ خالی از فشنگ و
شیشه ای در کالبد سنگ و
شکستی در اقلیمای درنگ و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خطابم تویی دست‌های صمیمی
چو گرمای دستان یار قدیمی
خطابم تویی مهر و ماه جهانتاب
که وقف ذهنت به اف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس رویه کاغذ سیاه با خودکاره بی جوهرم شده حرف هایت را بنویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ستم پذیری خود گناهی نابخشودنی است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهن
چه گويم ز اين بوم و بر زمين
كه پر شد ز آه و ز اشك حزين
بهر گوشه ای كاندران گلشنی ست
به کامش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تَن ، سُربی
دل ، سُربی
رَگ ، سُربی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلمم که مست می شود
روزهای یخ زده را
داغ تر می نویسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شصت و نود سرای فرعون مساز...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با همه آشفتگی های سر در گم عفونی ام
در بیخوابی هایم دردیست که میخرم به جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤
هــمه جــوره , تـــکیه گاهِ خودمم
مشـــکلاتو پشتِ ســَــــر میـــذارم
غــــم و غـصه رو زمــینگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احساس تو گربه ی شرودینگر بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و اینکه زنده اند
سایه ها را ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شیری سرشتَش سلطان نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
......
تحمل کن
بار سکوت را بسته ام
لبخند جاریست
گرچه کم رنگ ....
باز همین کافیست
صدای هق هق،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکایت ما ، حکایت پنگوئن هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چیستم؟
کیستم !!؟
آواره ای رو به نیستم ...
یک معتاد خلأ...!
و صیاد کاخ تنهایی ام !
که هر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازیچه‌یِ بازیگرِ بازیه تو هستیم
بازیگریهِ بازیهِ تو،بازیه ما نیست
بازیگرو بازیچه اگر روزی ببازند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از غم زدگی،روز های عمرم شد تباه
به درد بنده ات بنگر و نگاهی کن، نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها دلیل زندگی..عارفانه های فلسفی574
دلخسته را یاری بکن ای یاور و ای یار ما
دستی بگیر و سوی ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می آیم به خانه ات ،
روزی به نام میهمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیری نشسته بود کنار یکی گذر
تا که شود دلیلِ غریبانِ رهگذر
از قصد و مقصد راهی بگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی روز را شب کرده شب را روز ما
تا به اعجازی شویم بهروز ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه بد آید به سر گوییم که از تقدیر باد
عقلِ ما در امرِ بَد، معصومِ بی تقصیر باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا بمیران روی مین های جامانده از جنگ
مرا بسوزان در بوسه هایِ داغِ بی درنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حوا به"برف" دلش
بها می داد اگر آدم
به حرف خدا،،،؛
نه مسیح بر چلیپا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواهم ...
که باز گردم .
چه کنم که شکسته اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی اختیار در طلب اختیار خویش این اختیار نیست که در اختیار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جالب که هنوز هست مردمانی
که از تو ندارن آشنایی نه نشانی
تو را تخریب میکنند به چه آسانی
و خود را م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کابوس هزار شه و یک خواب گدایی
بر روزنه ی نور چه اقلام بخواهی
گفتا که نرنجان منه بی هوده نظر را
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاریست
کرکس ها در لباسِ شاهانه
لاشه هایِ متعفن را
سر میزِ عقاب ها
تقسیم می کنند .
روزگا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید ما فریب خورده ایم !!
فریب شیطنکی دروغین که بر مناره های بی ثبوتِ ثبوت ..
سرود خدایان بی سرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسیر تار باور ...........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه ها مرز دارند
آسمان مرز دارد
اندوه آدمی اما نه ..!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتاده بشر میان آتش و عسل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زاغ سیاهی حلقه طلایی دید / بر منقار بِگرِفت و سریع دزید
حلقه بر حوضی آبِ زیبا بود/ حلقه زرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا مرو سمت کسی ، یا شه کلیدت را ببر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه یک سمساری ام
پر از احساسهای ترک خورده ...
عشقهای به امانت گذاشته شده ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این خاک....
خاک بی ارزش....
که باران را می بلعد و سر به سجده است.....
سرت را باال بگیر.
تصویر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که اینگونه گناه ناکرده
در بهشتی میرقصم که بوی آتش میدهد ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون به سحر افتد گذرت
خالی می شوی از شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارالهی
تو که در معرکه سجده شیطان بر من قافیه را می بازی...
چه توقع ز من بنده ناچیز کنی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تاریخ زخم خورده ی انسانم
درخت تبر خورده ی آزادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخششی یارب مرا زین گفتِ گو
جمله پرسش های من پاسخ بگو
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۶۹ پست فعال در ۱۴ صفحه |
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
عليرضا حكيم
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
وحید کیاپور( تنها) 
محمد حسین کشاورزی(سوخته) 
