پنجشنبه ۶ آذر
شعر فلسفی
|
|
|
|
ترسم این است فردای روز آزادی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی میتوان گفت دو که بیشتر از یکی وجود داشته باشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معرفت
من زخمی تیر غم مژگان که بودم
زینگونه ز اسایش خود دست ربودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک مگس آمد سراغم صبح زود
ای که نفرین بر همه ذات حسود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرستوهای آبادی
باز
لانه را گم کردند
خبرش رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كارما( انتقام كيهاني/ الهي)
هركاري كني خير و شر به خودت برميگردد
دارما( نظام گيتي،عدالت الهي)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین دنیای پر وحشت
در و دیوار پر نکبت
منه علاف پر حسرت
بدنبال چه میگردم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر خودش نبود
اما
با تک تک نوشته هایش
جمعیتی را اسیر میکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداخدای هوسهای خو گرفته به پول
نمی رود مگر انجا که هست جای وصول
به انفجار گلوله ،به مهمانی قلب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگرانی ، و اندوه
دغدغه واضطراب
درماندگی ، استیصال
مثلث هزارلایه
باپوزخند تزویروریا
آچمز تمام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیچاره کسی که "ظن" ندارد
یا دارد از او خبر ندارد
اینجا همه چیز شاعرانه است
یک باغ که یک چپر ندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حس مرموز و عجیب شب چرا
درد را چندین برابر می کند ؟!
روز اگر بر دل خراش افتاده است
شب همان را زخم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهجت از دیده اگر پُر سرِ حیوان بیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت این زبان سرخ از روی بزرگی ست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.روزی بنده ای از خدا پرسید
چرااز خاک مرا را آوردی پدید
کاش جنسم آتش بود و میسوزاندم چو خورشید
تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد آسمان یک بار می آمد به خاک
می نشست و حرف می زد با زمین سینه چاک
می نشست و با نگاه آبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه را اندر وجودش رحم نیست در سخن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفاً بسوزان دست‌های کفرگویم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمتر فسفر بسوزان"دستواره"،دیگر بس است......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار من نوشیدن این جام نیست
کار من اوهام این ایام نیست
حسین_قالیباف
تابان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من محصول سالها
تجربه انسانی آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر میکردم
میتونم دنیا رو عوض کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برف می بارید و باران گلوله بر سرش
خون و آتش بود و یاد بغض داغ مادرش
درهجوم تیر و ترکش، توی ذهنش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام می کنم و در جواب می گویم
چگونه ای تو و اصلا چرا تو بیداری؟
جواب می دهد او، آن که سومین شخص ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زانو بزن، به پشت خودت تازیانه شو
وقتی به نفع معجزه دارت نمی‌زنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام من فخرالدین است یا محبوس در آینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مر غکی ، از تخم چون آمد برون
دانه ای بر چید و، خود شد سر نگون
بارِ دیگر ، تکیه کرد بر ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 غزل از زمستان 98
روشنایی
بهار یخ زده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رندی همه عمر خود کند حیله گری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقط بگو ( مفاعلن ) ( اَتَل مَتَل ) قبول نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای از خورشیدی ،
که ندارد دیگر ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهش روی به زرتشت بود
پندار و گفتار و کردار نیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انسان خردمند
به آخرین نسخه از مغز،، که ویرایش شد
نرسیدن خون به کلام ،، خوردن سم از حس نیاز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِرکه را دیده ای ؟
در خِش خِشِ برگهای زردش
سکوت را شنیده ای ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرز بين خيال و واقعيت كجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سزد که باد خزانت ، رسد به باغ وصال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیست که از جور فلک بد ندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه با ما می کند این روزگار بی پدر
باز بر فردای آن ما را امیدِ بی ثمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ضَجه هایم
می نوازم برایت ترانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از خویشتنِ خویش گریزانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بینوا، فتاده ای و کمی کار میکنی
در جنگ، جدا مانده و پیکار میکنی
درسی که نانوشته ز یاد تو میرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که میتواند
به دست میگیرد میکروفن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این سراب امیدی به هیچ زندگانی نیست
تمام مکر و فریب است و هیچ شادمانی نیست
به خاک خفته‌اند عزیزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاک کن
تمام سطوح را
اززنگ باره های قرون
ازسنگ نبشته های قبور
اندوخته های محو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با صدای بوئینگ
می شوم از خواب بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر تو را نیست دگر تاب و توان، حوصله کن
طاقت دیدن این حال و زمان، حوصله کن
گرچه از حال بد ما، تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندر دل تاریکی شب شمع برافروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و هزاران بار ،
می آید و خواهد رفت
-------
و مین نر یول ،
گلیپ و گدجاخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکـی نکـته گویم کـه باید بدانـی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آشفته تر از خویش، ندیدم که ندیدم
سلطان کج اندیش، ندیدم که ندیدم
من گم شده ی راه تو ام، یار دل ان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و تو ...
باید بدانیم
که نخواهد شد گریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترس مبهم ازادی دلبستن به امنیت تو خالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی در تو
واریته ای ست تلخ و شیرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید ،
که چون ببندم چشمم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال این هندسه ها باز ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که میداند که چه می گذرد
در لایه های تاریک تاریخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیافاتح توبرگو این چه سان است
چرا این گل فرقش با دیگران است
چرادنیای دیگردرجهان است
چراروی زم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از اینجا تا پاریس
نمی ایستد زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر به هیچ معجزه ای
امید نیست
وقتیکه موریانه ها
در کشتی اتراق کرده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک فرضیه پابند قضیه ، تفسیر من است
تو چه دانی چه شود برهان این فرزانه را
مرگ گل ، گل مرگ ،هفتمین خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه پیله تنگ می گیرد :
بی خیال عزیز ... خرافات است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنشین در کنارم
بنوش یک فنجان اسپرسو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکری مرا بس پیش برد
فکر دگر در خویش خورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کی خواهد بود
میهمانِ دلها
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۲۶ پست فعال در ۱۶ صفحه |
حدیث عبدلی (یارا)
مهدی محمدی
مهرداد مانا
رامینه خوشنام 
