محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 30 آبان 1398
25 ربيع الأول 1441
Thursday 21 Nov 2019
مردم زماني به دانايي شما اهميت مي دهند كه بدانند به آنها اهميت مي دهيد. جان ماکسول
پنجشنبه ۳۰ آبان
شعر فلسفی
با همه آشفتگی های سر در گم عفونی ام
در بیخوابی هایم دردیست که میخرم به جان
❤
هــمه جــوره , تـــکیه گاهِ خودمم
مشـــکلاتو پشتِ ســَــــر میـــذارم
غــــم و غـصه رو زمــینگ
احساس تو گربه ی شرودینگر بود
و اینکه زنده اند
سایه ها را ،
هر شیری سرشتَش سلطان نیست
......
تحمل کن
بار سکوت را بسته ام
لبخند جاریست
گرچه کم رنگ ....
باز همین کافیست
صدای هق هق،
حکایت ما ، حکایت پنگوئن هاست
من چیستم؟
کیستم !!؟
آواره ای رو به نیستم ...
یک معتاد خلأ...!
و صیاد کاخ تنهایی ام !
که هر د
بازیچه‌یِ بازیگرِ بازیه تو هستیم
بازیگریهِ بازیهِ تو،بازیه ما نیست
بازیگرو بازیچه اگر روزی ببازند
من از غم زدگی،روز های عمرم شد تباه
به درد بنده ات بنگر و نگاهی کن، نگاه
تنها دلیل زندگی..عارفانه های فلسفی574
دلخسته را یاری بکن ای یاور و ای یار ما
دستی بگیر و سوی ما
می آیم به خانه ات ،
روزی به نام میهمان
پیری نشسته بود کنار یکی گذر
تا که شود دلیلِ غریبانِ رهگذر
از قصد و مقصد راهی بگ
هی روز را شب کرده شب را روز ما
تا به اعجازی شویم بهروز ما
هر چه بد آید به سر گوییم که از تقدیر باد
عقلِ ما در امرِ بَد، معصومِ بی تقصیر باد
مرا بمیران روی مین های جامانده از جنگ
مرا بسوزان در بوسه هایِ داغِ بی درنگ
حوا به"برف" دلش
بها می داد اگر آدم
به حرف خدا،،،؛
نه مسیح بر چلیپا
می خواهم ...
که باز گردم .
چه کنم که شکسته اند
بی اختیار در طلب اختیار خویش این اختیار نیست که در اختیار نیست
جالب که هنوز هست مردمانی
که از تو ندارن آشنایی نه نشانی
تو را تخریب میکنند به چه آسانی
و خود را م
کابوس هزار شه و یک خواب گدایی
بر روزنه ی نور چه اقلام بخواهی
گفتا که نرنجان منه بی هوده نظر را
از
روزگاریست
کرکس ها در لباسِ شاهانه
لاشه هایِ متعفن را
سر میزِ عقاب ها
تقسیم می کنند .
روزگا
شاید ما فریب خورده ایم !!
فریب شیطنکی دروغین که بر مناره های بی ثبوتِ ثبوت ..
سرود خدایان بی سرود
اسیر تار باور ...........
واژه ها مرز دارند
آسمان مرز دارد
اندوه آدمی اما نه ..!
افتاده بشر میان آتش و عسل...
زاغ سیاهی حلقه طلایی دید / بر منقار بِگرِفت و سریع دزید
حلقه بر حوضی آبِ زیبا بود/ حلقه زرد
یا مرو سمت کسی ، یا شه کلیدت را ببر
شبیه یک سمساری ام
پر از احساسهای ترک خورده ...
عشقهای به امانت گذاشته شده ...
این خاک....
خاک بی ارزش....
که باران را می بلعد و سر به سجده است.....
سرت را باال بگیر.
تصویر
که اینگونه گناه ناکرده
در بهشتی میرقصم که بوی آتش میدهد ..
چون به سحر افتد گذرت
خالی می شوی از شب
بارالهی
تو که در معرکه سجده شیطان بر من قافیه را می بازی...
چه توقع ز من بنده ناچیز کنی؟
من تاریخ زخم خورده ی انسانم
درخت تبر خورده ی آزادی
بخششی یارب مرا زین گفتِ گو
جمله پرسش های من پاسخ بگو
شب می سراید داستان
از زیبائی محزون رودخانه
خرد را در صدر کارهایت قرار ده و به شیوه ی جاری کردن آن بر زندگی بیاندیش
این شعر بر وزن مستفعل مستفعل مستفعل فعل است
باز می چیند چشمم از چشمت
افسوس و حرمان و عُصیان را
با همگان مهر بورز همچو مهر
حامی امت تو شوی در سپهر
اینجا کجاست ؟
اینجا که دل ، تنگ می شود
دریا ی روحت را که می نگری!
پهنه ی زیبای آزادی.
چرا آزار، وقتی می توانی؛__به همنوعان خود یاری رسانی__چرا اجحاف وقتی هست انصاف__که در انصاف بینی کامر
مرگ در کنج خیابان آنسو
به تکاپوی خردگونه ما می خندد
در انتهای دو عالم نوشته جوهر عشق
که رنگ مهر و محبت نمی رود از یاد
آنکه از دست تو
با باده ای گشت مست
چه کسی پاسخگوست
بر تاراجِ روزگار سَرکش
در ثانيه اي كه معكوس مي رفت
من بر لبه هاي شيشه سايه انداخته بودم
يك حركت باد بود كه به كاغذها خاتم
نقشی از صورتی به دیوار بود
کیست که می آزارد
حریم تلخ سکوت را
از چه تو را انسان نام داده اند ، خدا داند
من در اندام فضاحت زده ی هر دیوار
در پی روزنی از نور خدا می گردم ...
در هر غروب خیره می شوم
به دور ترین نشانه
آه...
آنجا چقدر لکه ی خونین
سر پنهانی سر منصور را بر دار کرد پیش از او این قصه را با میثم تمار کرد
مانده ام ح
درویش صفت هستم و من خواهم ماند
گاهی اوقات برمحورزمان
نه رباینده ای هست
ونه دفع کننده ای ...!
همنام ها
وناهمنام ها
ازمحوریت م
وقتی چشم ها غرق افسون اند
وقتی اشکها رود جیهون اند
آخر این جاده/ خانه من است ...
در گذر از تنگه لحظه ها
با پژواک زمزمه کلام
همراه می شوم
پرواز می کنم
غرق در رقص ابرها
که در ب
پشت سر می گذارم
رویاهای خیس آلود خود را
در برهوت اطرافم
قدم بر می دارم
از پشت سر نگاه را می دزدم
وقتی احساس میشه یه بازیچه ی بی پایان
وقتی مرگ میشه آرزوی این دلِ بیمار
تنها روی صندلی راک افکارت
آدَمَکِ چوبی را به بهایِ عشق زندگانی بخشیدند...
زندگی را می توان فشرد
در طعمی گرم
در یک قرص نان
تا مهر شود تقدس آزادی ...
مجموع ۱۰۳۵ پست فعال در ۱۳ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
ابراهیم حاج محمدی
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
م فریاد(محمدرضا زارع)
علی ناصری(عین) 
