پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر تصنیف
|
|
|
|
شب آه و گریه و شب هق هق بارونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال نوهم که رسید و ...
همه مهمانند رشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دل من گرفته،خواهم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر و جوانیم را،پای عشقی داده بودم که،سرانجامی نداشت
من بوده ام مجنون،که مردم مجنون را،مجنون گذاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که ز جمع دوستان دور شدیم
در چشم همه وصله ی ناجور شدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام و درود
از ازل عاشق خدا بودم
سپس عاشق وطن شدم و آدم ها
که تازه رسیدم به شاعری و هنرمندی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من برام هیشکی، ارباب نمیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تار من غمخوار من برکن زهم تو رشته افکار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تار من غمخوار من برکن زهم تو رشته افکار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كنون عيد آمده اى گل بيا با من به صحراها
نسيم نو بهاران شد رويم تا كوه و درياها
منم آن بلبل عشقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از اِستاره پرسیدم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من خسته نگذر نذار که رسوا بشم رسوای ره رهگزر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیاهوهای تلخ روزگاران......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر نمی خندم
عهدی نمی بندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتي كه چشمهاي نجيبت نگاهي رامعني كند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه دوری سختی چه دوران تلخی، چه بی انتها روزگاران تلخی که بی تو عزیزم گذر میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ايران ميهنم ،ايران كشورم
مهرت در دلم ،شورت در سرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گل و باغ و بهارم
هجر تو برده قرارم
من به کجا تو کجایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کوه رفتم صدای خنده های تورا در گوشم زمزمه کرد...
|
|
|
|
|
عباسعلی استکی(چشمه)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
ابراهیم آروین 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
