سه شنبه ۲۹ مرداد
شعر رباعی
|
|
|
|
مرگ است تولدی دگر، خوش مضمون.
با مرگ اگر رسد به لیلی، مجنون.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخـــــند بــــزن همـــــین بــــرایم کافـــــی است
بی عشق تو این جهان فقط علافی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند پری در اُفت و خیز بادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دیوانه زیادی به تو می اندیشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام روزهایم را بیا اردیبهشتی کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنانکه به عشقِ پاکِ من تاخته اند
انگار مرا هنوز نشناخته اند
مستم شده از دیدنت ، انگار مرا
در خُمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مصرع اول:مهستی گنجوی
ابوالقاسم کریمی
یکشنبه 13 مرداد 1398
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر واژه درونِ دفتری میرقصد
هر شعر شبیه یک پَری میرصد
انگار درون سینه ی هر شاعر
یک دختر تُرک ، آذر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مدح و رثای جوانمرد کربلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تب هم به تمنای تو تاوان تن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه از جگرم دوباره آه از جگرم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساکن شده ام شبیه نقاشی ها
نفرین به جدائی و فروپاشی ها
در حوضِ خیالِ من هنوز افتاده
عکسِ تو به روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگر که زمان و روز ها در گذرند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر همگی نیکی ، ذاتش ز بدی عاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سازنده هر هجر بگيرد همه آتش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید که تو را داشت ، پسندید به جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب می دانی چگونه در غزل هایم خودت را جا کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خدای که جان آفرید
و بعدش بدن را جوان آفرید
به مال و منال و به عقلش فزود
که راهی بیابد میان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وادی کهنگی زمینگیر شدم
قربانی تیغ شرح و تفسیر شدم
تا چشم به هم زدم جوانی پر زد
تا با خودم آشنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا پیکی بزن ، مستی کن آغاز
به آب ِ زندگی ، هستی کن آغاز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عشق همیشه کوچک و ناچیزم
با عشق ولی ، عجیب شورانگیزم
آهسته گذر کن از کنارم ، عابر
پائیزم و صد ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم هوایی شده است برای بارگاه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می آیی و شهر باز تب می گیرد
خورشید ز باغ توت لب می گیرد
با بوسه ی گرم آفتابت هر نخل
مرداد که شد ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جان ودل وروح منی حضرت باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست بیا دلم هوایت کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ضریح تو با نو پرواز را آموختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرح دل دستخوش هندسه روی تو بود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ماه ترین فروغ بی همتایی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازآکه سعادت ازتوبگرفت مرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن‌کاخ‌امیدراخرابش‌باید
این‌قصه‌تلخ‌راتمامش‌باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چه تو را انسان نام داده اند ، خدا داند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَر کن آن شالِ پُر از میخکِ خاکستری ات را/
یا که بادامی ِ چشمِ سیهِ و اَخگری ات را/
مثلِ روزِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسم‌دنیا هست نامردی‌وبس
بی‌تومی‌میرم‌دراین‌کنج‌قفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که ما بدون تو غم داریم
از چشم، مدام ،اشک ماتم داریم
آقا به خدا درون خود پوسیدیم
از بس که ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درویش صفت هستم و من خواهم ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با‌من‌تو‌بمان‌وشکوه‌آغازنکن
ماپیرشدیم‌پس‌دگرنازنکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دیدنِ زلفت آبشاری شده ام
از سبزِ نگاهِ تو بهاری شده ام
بوسیدی و رَد شدی ، ولی باور کن
از بوسه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بابوسه‌گرم‌خودنمک‌گیرم‌کن
درپای‌جفای‌خودمراپیرم‌کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تاب شدآفتاب ازدوری راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک بوسه به اِنتحار جان می اَرزد...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری در کنار سنگِ من
زمزمه شاید کُنی آهنگِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشمه که شست روی زیبایش را
بخشید به آب هرم سیمایش را
با عقربه ها تمام شب را چرخید
تا هدیه کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکرارمشوکه بس ملال است دراو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الطاف تو را فقط ، تمنا بکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش عشقی که اینک در دل و جان من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتادم وازشکستنم بانگ بخاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برجسم وجان از غم تنیده شد دمادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طوفان دل و زندگی ات را به جهان کاری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جسم عزیز من اگر خاک کنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق زمینی خوب است ،آنکه خدایی باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به‌راه‌عشق‌تودیدی
که جان را باختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر پر از واژهء حرمان هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتند که رویت شده ای،شایعه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رو سوی جنوب میکنم می‌دانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغرور به اسب خود دواندن بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرسيدم روزي ز پيري من از مرگ ....... .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقصیر مرا بر من گمراه ببخش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا شعرهایمان چگونه باید اثر کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و تو را عشق روان میفهمم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که در فاصله‌ها گم شده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا مهر شود تقدس آزادی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه ها دور از تو من درگیر غمهای توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشه آدم باشی تا من حوا شم
تو دستای پر از مهرت رها شم
بریم با هم تا اوج آسمونا
بازم اون بنده ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طی شد باعشق وشور گام اول
با خون دل و صبور گام اول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوید بخور تو شیر و خرما ، ماما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرسبز تنت شمال ِ مرطوب تویی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(1)تو عارف مسلکی ، من میگسارم
تو در بندی ولی من رهسپارم
تو هر شب با خدا درگیر و من هم
خودم را
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۷۲۸ پست فعال در ۲۲ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم حاج محمدی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضاوالیزاده
فاطمه فقیه زاده(فقیرزاده) 
