جمعه ۱۱ فروردين
شعر رباعی
|
|
|
|
کردی سیاه دفترِ عمرت به معصیت
از این همه گناه تو پرو ا نمی کنی
آسوده ای که نفس حیا را ز تو ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر به هر لحظه پی کام دویدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کلید زشت و زیبا دست تو
کار ناحق و روا پا بست تو
از پس پرده کمی بیرون بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر خواهی فیض ِ اَزَلی در دو جهان
بفرست بر آن شاه خراسان صلوات
زینب حسنی(دنیا )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـن ؛ بـوتــهٔ آفــتـاب زدهٔ بـی‌بـرگـم
دیــوار فــرو ریخـتــه‌ای از اَرگــم ..
کشتـه شده زندگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت رباعی از مهدی ملکی الف همراه با عنوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دفتری از ترانه بر می گردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه‌ی من بعد تو طوفانِ غم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنـدهِ شرمنـده ام امـا چنیـن است بـاورم
ریزه خوارِ سفـرهِ احسان و لطفِ داورم
کـردگـارم هـر دو ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معشوق منی چرا که بارید عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ تو ای عشق! خیابان سرد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزتان مبارک و سالش همیشه خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون چیده گرانی پر و بال ما را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر توی بهشتی به دمی آهش کن
گر اهل کنشتی به دلش آتش کن
چون جام جهان جام و جمش جاری شد
یک جام لبالب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب بـر لب ِ نازدارِ هـر غنـچه گرفت
بر شاخه پرید و شهد آلوچه گرفت
سرمـست بهار بود و در عالـَم خـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي پشيمان از پشيمان بودنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که آشفته کند حال جهان
روزیش گردد نهان در خاکدان
ای که آغوش کشی هر صنمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریاب مرا که درد عشقت سخت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دست کشد مجنون از دیدن لیلاها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با آینه و آب چه نسبت داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مرامم مسلک آزادگی است / من تبارم شهره ی مردانگی است / ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاروان سحر آهسته به شهر می آید
ابر با بغضِ غریبی به سرم می بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک برگ دگر ز دفتر عمر گذشت/ یک دورِ می و چرخش ساقی بگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندوه که هیچ ، مرگ هم کم آورد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از راز و نیاز با تو هم می ترسم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عطر تنت خانه‌ی من غمگین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان‌زخمی و تن‌خط‌خطی و دل‌خونین :
" بـا درد قــرارداد جــهـانـی بـسـتـیــم "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروز به بوی مهر عطر آگین است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گوش فلک زمزمه کردم بشرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتید که قاضی محاکم مرد است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عطر تو در شکنجه زارم بانو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روز اُمیدم به تو تعبیر شده
دوریِ تو چون بغض گلوگیر شده
حالا که دَمی خسته شدم فهمیدم
سخت است ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از درد چو پیراهن صد چاک شدیم
از گوهر افلاک ، سیه خاک شدیم
ما نعره نبودیم که کوتاه شویم
با رس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهري بلدم به ناكجا آباد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنگ را با چنگ و دندان میزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریای خروشان غمت را چه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگـز به دلـم یاد تو خام‍ـوش نشد
آن شعـله‌ی آتش که فرامـوش نشد
با این که جفا شد به دلم از طرفت
جز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باب الحوائجی و مرامت محمّدی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرغ سحر از دل پروانه بگو
از آن همه عاشقْ درِ میخانه بگو
آواز تو دارد ز سحر زمزمه ای
این زمزمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیین تو آینه ی ما،ظلم فکن شد
اندیشهِ نابِ تو ندای این وطن شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماجرا گوی سخن را به تمامی برسان
و دگر هیچ مگو از غلط گبر و خسان
آن غلط بود که بر دل غم تو داشتمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرد که بی تو روح و جانم ابری‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبر به ملامتم بر آرد دستي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را بده از جای عبادت به سحر
یک بوسه به لب امشب و شب های دگر
یا رب ز چه رو کعبه ز سنگ است بنا؟
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازید به آزادگی اش سرو غرر
سوزاند چمن را به تظاهر چو شرر
تا زلف به طعنه بر سمن بنماید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عطر تو سرنوشت من رویایی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کدامیک بهتر است؟ اولی یا دومی؟
با عشق بیا تا بر ساحل بروی
بر روی کلک بی کلک از گل بروی
با غیر م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شورِ شگرفِ موج‌ها غوغایی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشـق گـفت : ز من مـکن دمـی خـودداری
مـهر گـفت : مـرا به خـاطـرت می‌سـپـاری
عـقـل گـفـت : که زیـن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر " بود" تو بر ستمگری پابند است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موسیقی باران.رباعی.شعر.عاشقانه.دوستانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جـــــانـــــا همه آن کن نـــــظــــری جـــانـــب ما ... ای مـــظـــهــر گـــل ، رخ بـــنــمـــا ، پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خاک ،زمانی که هم آغوش شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیری است که از ایام، خُوشی نَدیده است دِلم
از فصل گل و بهار کامی، ندیده است دلم
از بس که غم و سیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری‌ست دلم عاشق و دیوانه‌ی توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیریـنه‌شبی غرقه در افکار مِه‌آلود
صحن نظرم دادگهِ دغدغه‌ها بود
با خواب ودع‌گفته و با فاهمه بدرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که بمن نان بدهی نانم رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنبش انقلاب.رباعی.کلاسیک.عاشقانه.سپیده اسدی.مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شهر و دیار خود دور اُفتاده ام
بی یار در این شهر غریب افتاده ام
در گوشه ی این شهر اسیر افتاده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گروهی کور.رباعی.عاشقانه.شعرناب.سپیده اسدی.مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او داده هزار وعده بر خلد برین...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شانه برای سر مویت شده ام
سرمستم اگر، زگفت وگویت شده ام
گر رفته مرا سر به گریان چه کنم؟
شرمنده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست ِ فشار ِ غم! تو مهمانم کن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشق تو تقدیرِ دلم درد نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمان کردند این شور و هیاهو فان است
پشتِ آرامشِ این شهر ولی طوفان است
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۰۳۲ پست فعال در ۳۸ صفحه |
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
زهرا مددی 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
