يکشنبه ۱۷ فروردين
شعر رباعی
|
|
|
|
آرام شُدن به لطفِ خوداِرضایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی وقفه فروردین ما دی می شود
عمر گران هم رایگان طی می شود
گر بگذرد بر ما به غفلت روزها
بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مهر و محبت خداوند هرگز شک نکنم از سوی انسان های پست و حقیر .
برا رسیدن به رضایت خداوند باید از گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـا دیـدن تـو قـلـب مـن افـتـاده بـہ دام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشتی ارباب امشب تک سوار ویژه دارد
ناخدا با لیلی خود گل ترین گل واژه دارد
مطلع ، نام علی عا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چله ها گیرند با صدها دعا و زمزمه
با دعا نزدیک تر ، اما عمل ها فاصله
در عمل باید شناسی چله گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امام همه در انتظار هستیم بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ کس برای هیچ کس ، کس نیست
حتّی به خدا زنگ زدم دسترس نیست
بردار و جواب بده خدایا ، آیا :
تنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه ادم ولی ما عاشق شیطان شدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر می گویم تو را در شعر معنا میکنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بر هم زدنی گاه پایانش شد
مرهم درد و سر بی سامانش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار عبادت‌است خوابیدن ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم رفت ز دل تا که شکر خند تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه قلندر پسری شیربه میدان نبرد
بجهان شد نوه ی حیدر کرار نورد
علی اول ارباب حسین آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لا حول و لا قوة الٱ عشق....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امسال خدا مرا قرنطینه نمود
او جام دل مرا پر از کینه نمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدا شب زیبای باران بوده است
شب مستی و دلتنگی یاران بوده است
شب عشقو شب معشوق و خندیدن زشوق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه اسمانم لیک دستم را به دریا داده ام
شادو خرسندم همیشه، مثل باران ساده ام
گرچه معلولم ولی اندی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسب چهارم شعبان میلاد حضرت ابوالفضل علیه السلام
نوزاد علی چه ماهرو آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 ______
عید درعید شده کهنه شرابی بزنیم
با مستی خود تار ربابی بزنیم
حالا که رسیده نو بهاران شم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه در حلقه ی عشقت شده پابند منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از محبت خارها گل میشود پس محبت کن به خار
کز محبت تو جهانی رابه اسانی گلستان میکنی
پیر و فرطوت ار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسبت سوم شعبان و میلاد حضرت ابی عبدالله علیه السلام
بر دین خدا آب ِ حیات آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آلوده هوای شهر ، با کینه شده
گویی همه جا دغل نهادینه شده
عشقِ تو هراسان ز ویروسِ ریا
در خانۀ قلبِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیراه مرو جانا برگرد به راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه هایت را شبیه شعر ، انشاء می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهان را مهر کنیم از هر سخن چون
که بعد از سال صد می روی دندون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جانم به فدای یک نخ گیسویش
بهتر ز گلاب مشک ختن است بویش
بر طاق فلک به قوس نشسته مه میبینم
بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه حلولی که هلالش طاق ابروی توماندآقا
درگه حق به دعایت همه جامشک فشاندآقا
انتظار فرج از ، نیمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرض است منم عاشق بی علّت تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صغرای سخن، بوسه ی نابی خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکس که بُود قبول حق می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار کمین کرده ، کمان گیر شده
برخاسته و دست به شمشیر شده
تا بودی ، موش بود و حالا بی تو
تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل پچ پچ های بارانی به گوش پنجره
مثل بغض عشق میمانی میان حنجره
با تو معنا میشود ارامش فردای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محروم نکن جانا از شهد لبت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه درد جهان وحشت ویروس شده
بین هرپیروجوان ناله وافسوس شده
اینکه بستند حرم شاه خراسان یعنی
مادری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ گل یک برگ بی مقدار نیست
رنگ سبزش سبزه‌ا ی بی‌بار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستی بِکش و دُرست کُن باز مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن باغ بهشتی پدرم هست مرا
ای زینت جانم تو نشاطی به سرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناحقی حق جلوه ، حق ناحق ، دلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بردار دلم مال تو باشد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امسال بهارِ ما پر از غصه و غم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زن که همیشه قابلِ خوردن بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ارامشش راداده بر خلقت به شب هنگام اما
چه گویم من از آن دزدی که شبهارا زمن دزدید
زجانم من دمادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندوه درون خانه ی دل داریم
عید آمد و ما هزار مشکل داریم
از شهد بهار خبری دیدم نیست!
بر سفره همه ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخوان از آسمان با رنگ شیدایی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آی ای کرونا که از پکن آمده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار به هم جیـــــــغ تعارف بکُنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیام اگر زباده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرم زشتی چهره در آیینه دید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چیز که نِفله می شود، مالِ من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی پدرم روضه ی رضوانش داد
اندر پی سیبی همه ایمانش داد
مادر تو مرا جان و جهانم هستی
من جسم و تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل گل و نو بهار،زیباست هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره چرمی شد ، عدالت پرچمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عالم ایثار تماشایی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعتراض
به جنایتکاری ها
علیه مسلمانان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای كاش ابر باشم و باران بياورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 1
هرکه با عشق نگاهم می کرد
دوستم بود، رفیقم، یاور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد کرونا خدا نگهدارد و بَس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ماه شب چهاردهم کامل شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با آل علی هر که در افتاد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز ورود می کنم آینه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد زدیم ، ننگ بر بعضی ها
گفتیم فقط شرنگ بر بعضی ها
انگار بسوی خودمان برگشته
یک عمر شعارِ مرگ ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز علی ، عادل نمی بینم ، دلا
شاه مردان ، مرد میدان شد علی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویروس خرافه گر توانا بشود
زهری خفن و جسور و مانا بشود
زانجا که به غیر خود ندارد پادی
شاید که حریف
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۹۶۷ پست فعال در ۲۵ صفحه |
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
سید احمدرضا فضیلت منش
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
سید فتح اله هاشمی 
ایمان اسماعیلی (راجی) 
:
