محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
جمعه 15 اسفند 1399
22 رجب 1442
Friday 5 Mar 2021
ذهن شما مانند کارخانه است. افکار شما مدیر تولید آن و نظرات دیگران مواد خام این کارخانه می باشد. پرمودا باترا
جمعه ۱۵ اسفند
شعر رباعی
ما گوهرِ خویش را به آتش دادیم...
گرچه پیران خدا نما،حدیث راه پیری می کنند،،،
از برای کتمان درون، سخن از راه میری می کنند،،،
یقین
گلدان تو یخ زد و تحمل کردی
تو که رفتی، همه یِ قافیه ها پیر شدند/
کوچه ها،بنفشه ها،ساکت و دلگیر شدند/
ابرِ سرگشته یِ پُر غصه
سـی سـال تـمام عمـر به غـفلـت بـگذشـت
در داخــل مــنجــلاب و نکــبت بــگذشـت
بـــگـذر که چـو بعـ
گرچه پیران خدا نما،حدیث راه پیری می کنند،،،
از برای کتمان درون،سخن از راه میری میکنند،،،
یقیناً هس
کشت دنیایی درویی ، ای نکو
شاید دوای دردمان قدری فراموشیست
حرفی نمانده, زنگ آخر زنگ خاموشیست
مثل یک شکوفه هستی قاصد فصل بهارم
تا جام دلم به دست مستت دادم
آرام وقرار خویش دستت دادم
خوردی و رفیقانه شکستی جامم
شرمنده ی دستم که
غرق در اندیشه هایی سربلند
خداوندا تویی آغاز مستی
به هر زیر و بمی تنها تو هستی
آب از سر تو گذشته که می خندی
در کلبه ی خاموش من ای عشق بتاب!
آرامش شب، شعله ی شعری و چراغ
پشت سر را می کنی گاهی نگاه
ای آنکه ز راه حق گریزان شده ای
بازیچه ی دست مکر شیطان شده ای
دیدم که به خواب، پای دل زنجیر است
از دست سر زلف تو، کارش گیر است
عصر جمعه و عرضه دلتنگی به خدمت سرورم آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
رفتی از خانه ومن همیشه دلتنگ توام
ای تو شاهین دلم،ایر در چنگ توام
...
دنیاست محلِ سختی بعضی ها
آلونک تیره بختی بعضی ها
صد بار لباسهای بی صاحب را
دیدیم به چوب رَختی بعض
مگذار غمت بر دلم آوار شود
در خانه دل غصه تلمبار شود
...
ای عشق من آن دل که بردی باز ده
به پرنده این دل من تو فرصت پرواز ده
ای عشق و دنیای من ای خوب و خدای
گر یاد خدا به اشک و زاری باشد
پس خنده بگو دگر چه کاری باشد
...
برزخم دل سوخته ام مرهم باش
افسرده دلم ز بی کسی،همدم باش
دنیا همه از بی تو از برایم هیچ است
....
یک روز از این شهر سفر خواهم کرد
کرامت نفس خود را قدر دانی
فرقی نکند به خانه پنهان باشیم
یا در پس میله های زندان باشیم
تسبیح و نماز و ذکر کاری نکند
...
بار غم زندگی کشیدن دارد...
یک عمر عبادت خیالی کردم
از فکر درست شانه خالی کردم
یکدم به میان باده نوشان رفتم
...
ظرف دانش هر کسی از هم جدا
همچو دریا دم خور ساحل و او محرم اسرارت شود
چون می وزد از فصل تنت باد صبا
از چشمه ی بدبیاری بعضی ها
جاری ست غمِ نداریِ بعضی ها
در چاله و چاه زندگی افتاده
انگار که چرخِ گار
بی خبر جام دل از دست تو افتاد و شکست...
یک نفر، مویه کنان بر در میخانه نشست...
عمریست که من به جستجویت هستم
وابسته ی هر پیچش مویت هستم
تو رفتی غم به روی جسم و جان آمد
تمام پیکرم پیر و غمی هم در روان آمد
کشیدم درد بی درمان کجایی تا بب
از خطبه‌ی او "فدک" جلا می‌گیرد...
من قوی بودم, چرا؟ چون چاره ای دیگر نبود
مست مستم از می سرخی که در ساغر نبود
ازچشم‌قشنگ‌توبلا‌می‌خواهم
یک‌ذره‌فقط‌ببین‌وفا‌می‌خواهم
دفن ایلیوم
نجه تپراقه سنی فاطمه
.ما از کرونا تجربه آموخته ایم
با دیدن اشک خلق دل سوخته ایم
ای کاش که این ابر بلا دور شود
ای لحن خداحافظی ات عزم سفر
با یارِ دگر، یارِ دگر، یارِ دگر
بدرود، سلام گرم ما را برسان
روی خوش رو
از فضل خودت این همه ابراز نکن
همچون مگسی یکسره پرواز نکن
نه درپی سود و سوء نیت رفتند
دنبال نه آزار و اذیت رفتند
این کوهنوردان به تماشاگه راز
باهم به مل
با یک درختِ کاج ، کریسمس نمی شود
هر خانه ای ، با طواف مقدّس نمی شود
شیرین ، اگر نشد قسمتِ فرهادِ ک
بخت و اقبال پشتم کرد که جانم رفت
برگ ریزان خزانم بهارم رفت
دور از خلقی به خلوت زندگی
در کوچه ی مهتاب و هیاهو دل من
با توهردم در جهنم لحظه هایم دل پسند
یلـدایـی‌تــریـن شــب تــو یلـدا بــاران
یک عمر فقط عذاب می نوشیدیم
رباعیات و دوبیتی‌ها
و قطعه‌های ادبی یلدایی
یزدان_ماماهانی
تا با دل خود به سوی او رو کردیم
جان را به فدای غمزه ی او کردیم
دلبسته ی زندگیِ مختوم به مرگ
تردید نکن که هست محکوم به مرگ
عاقبت در این جهان کس چیره دان ای نازنین
ای کاش طلوع نور را می دیدیم
در کوچهٔ پشتیِ خیالاتِ خودم
مجموع ۲۳۵۴ پست فعال در ۳۰ صفحه
نقدو تحلیل شعر شاعران سایت
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
وحید سلیمی بنی
عليرضا حكيم
مهدیس رحمانی 
قلمتان مانا 
