محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
دوشنبه 10 آذر 1399
شهادت آيت الله سيد حسن مدرس، 1316 هـ ش و روز مجلس 15 ربيع الثاني 1442
Monday 30 Nov 2020
شخصیت یک ملت را، ادبای آن ملت می سازند.پروفسور حسابی
دوشنبه ۱۰ آذر
شعر رباعی
شادی ام جمله نگاه تو شده است
چه گویمت ز گدایان روزگار ای دل
عمریست که با خسوف هم آغوشی
زخمیّ هزار و چارصد پاپوشی
سر بزن عشق به تنهایی من ...
دل در هوس رخت پریشان شده است
بیزار ز شور وحال وسوزان شده است
چندیست دراین کران بی ساحل عشق
آشفت
همچو ماهی طی منازل را جناب
بخت من در قلب تو دیده شده
از آن روزی که نور حق جلی بود
تمام هستی حق منجلی بود
از غم عشق تو آخر دل من شاعر شد
آندرالین من از رفتن تو ظاهر شد
آنقدر مست شدم تا که گرفتند از من
یا مهدی صاحب الزمان(عج) ادرکنی
عاقبت در این جهان کس چیره دان ای نازنین
صحبت از چشم سیاهت همه شب در من همه گیر شود
چنگ میزنم بر تار مویت شاید که دلم لحظه ای سیر شود
با لاشخوران قرار خود را بستیم
با بال شکسته بار خود را بستیم
ترک خودبینی کنی دوری ز خود
دردعشقت پیرو غمگین کرده ما را نازنین
در شهر شما عشق حرام است،افسوس
نه کار لبت بود ، نه ابروهایت
نه چشمک برّاق النگوهایت
صاحب آن علمی که با فن آشنا
آتش به دل ساقی کوثر کردند
زان جور که با علی اصغر کردند
گر چه امیالی تو را بس آرزو
اَلا ای لاله یِ سرخِ نخستینم /
تو را امشب چگونه باز برچینم؟
زِ دشتِ پونه و بابونه و نسرین: /
چر
چشم تو در این جهان دائم خدایی میڪند
محید_محمدی
دمی برون زدم از خواب،اگر که بگذارند
برای دیدن مهتاب ، اگر که بگذارند
سرخی همه شد سیاه و سرخی همه زرد
آن چنان پک می زدی سیگار را
می آید از سما این ذکر منجلی
حیَّ علی العلی ، حیَّ علی العلی
می بیند او را دل به هر منزل می رود
امروز که خورشید لبش خندان شد
روز گارم نمی گردد تا نگردم گرد یار
دیباچه ی مهر و مهربانیست رضا
سر چشمه ی فیض آسمانیست رضا
11---
شیرازی ام و خــوشه ی ناب آوردم
تنبـور و دف و چنـگ و رباب آوردم
یک ثانیه باور نکند خواجه ی
در من تب عشق شعله زاری شده است
پر سوز و گداز و انفجاری شده است
باوربکن ای بهار دلتنگی مان
حال دل
تا دم تیغ جفا رقص کنان باید رفت
همچو بلبل گوشه ای چشم انتظار
تا زاده شدم ، ننگ به دامن بودم
اوّل به نگاه رخنه در جانم کرد
آنگاه به خوان عشق مهمانم کرد
حضرت جود و کرم،مولای عشق
قامتت شایسته ی شولای عشق
میدونی غیر تو پناهی ندارم ...
اب آنکه مرا به درد بار آوردی
با خنده ی تلخ و سرد بار آوردی
آن شرابی را فزاید عقل و دین
من رسیدم به تو افسوس کمی دیر, ببین
خواب ظنّی که ندیدم شده تعبیر, ببین ...
چون دفترِ عشق پیشِ خودبرچیدم...
وقتیکه راه راهِ کژی بود و پرخطر
زنگ و فسار در کفِ مستان خیره سر
هم جان و مالِ قافله بر باد می رود
ابریست هوای همیشه، باران!
تا سیل شدن به حال ما اشک بریز
وقتی حرم میام یعنی آقایم تویی...
شراره آتش می کشد دل ،تو چه آرام می آیی
ذکر رضا رضا،نورالفواد ماست
مهمان او شدن زادالمعاد ماست
نفرین من و محتکر شادی ها ...
بیکران صحرا سماوی را چو طی
وصل گمانم بشود قبله به چشم های تو!
کل نمازم بشود سجده به چشم های تو!
خورشيد شو از ميان دريا برخيز
ناجي شو _ُ در پياله ام مرهم ريز
اي روح بلند عاشقي وصل به تو
مو
کربلا دشت غم و اندوه بود
دشمن آنجا بی حد و انبوه بود
حجم آغوش تو دیبا چه شعرم لب تو عمق رباعی
ما سفره ی عاشقانه انداخته ایم
دنیای درونمان چنین ساخته ایم
من سهم خزان می شوم از بی هوسی
زینب که عقیله ی بنی هاشم بود
سر لوحه ی صبر ،بر بنی آدم بود
من دَربِدَرِ گیسِ هویدا شُده یِ نرگسِ مَستم /
در گوشه یِ آن شهرِ پریشانیِ تو، من نَشِکستم؟/
آن ش
سَر کن آن شالِ پُر از میخکِ خاکستری ات را/
یا که بادامی ِ چشمِ سیهِ و اَخگری ات را/
مثلِ روزِ
از کوفی و شامی که مرامش ستم است
پیمانه ی تاریخ پر از اشک و غم است
گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری
هرکس نبود کس که تو دل بسته شوی
بر دورو برش سبزه صفت رسته شوی
چند روز توخوش گویی وشیرین شنوی
او
عباس بیا که خواهرت را کشتند
خطهایِ لَبَت،خاطره یِ بوسه یِ آن روز/
تو بوسه ندادی به من ای دوست،حلالَت/
ابری شده چشمانِ من از خو
پیچ زلف و تاب گیسو دیده ایم....
یاد آن فوّاره افتی سرنگون
یعغوب شدم تو غرق آهم کردی
یوسف شدم امدی به چاهم کردی
مجموع ۲۲۶۴ پست فعال در ۲۹ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
محمد قنبرپور(مازیار)
بمون بهت نیاز داریم کسی رو مثل تو
مهرداد مانا
علی ناصری(عین)
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم هداوند
فاضل فخرالدینی تخلص (مالک) 
عباسعلی استکی(چشمه) 
محمد حسین اخباری 
حدیث عبدلی (یارا) 
