چهارشنبه ۱۴ آذر
شعر رباعی
|
|
عُمرِ بَد با کوله بارِ بَدتَرَش
|
|
|
|
|
همیشه گریه کردن،باختن نیست.
|
|
|
|
|
بـایـد کـه شکوفـا شـود اندیـشـه ی پویـا
تا حق بتراود که عبث خار و خزان است
|
|
|
|
|
با جیب پر از سنگ به میدان رفتی
|
|
|
|
|
گفتم که به حج رفتی و آدم شدهای
|
|
|
|
|
زیبایی درونی در چهره نیست بلکه در دل است
|
|
|
|
|
مسیر جاده هموار است، بسم الله
|
|
|
|
|
از این مگوی که فصل و فانی شوی
اذان بگوی تا وصل و مانی شوی
|
|
|
|
|
در حصرِ قضایِ روزگاریم همه
خسته ز جفایِ روزگاریم همه
|
|
|
|
|
اگر یارِمِ گورسون سنده خلوت
دِئنن ای بی وفا وِی بی مُروّت
|
|
|
|
|
کافرِ چَشمِ تو در شیعه ترین شهرِ جهان
سرِ سجّاده به مستی بِنشَست از یادَت
این تضاد عاقبتِ عشقِ ن
|
|
|
|
|
می رود جانی و من ، ملکه آبادی ندارم
قلبه من در حصره تو ، دگر آزادی ندارم
در خیابان و فلک ، روح بی
|
|
|
|
|
ای منتقم منتظران جان حسینت برگرد
|
|
|
|
|
ای عشق قوجایدیم منی جوان ایله دون
من اولمیشیدیم سن احضارِ جان ایله دون
|
|
|
|
|
ای کوسه که در بحر شلم شولاپی
|
|
|
|
|
بی عشق جهان صرف ندارد گل من
|
|
|
|
|
از من بگذر اگر گذشتم از حد
گهگاه اگر اهانت از من سر زد
|
|
|
|
|
ما بدتر از آن چیز که خوانیم یالان
فارغ ز کیانیم، کیانیم؟ کیان!
از بختک اگر بخت بگردید دخان
الحق ب
|
|
|
|
|
مستأصل از عجز ديدهٰ خويشتنم
ديگر نكند افاقه عينك زدنم
|
|
|
|
|
آرام بیا باز که صحبت بکنیم
|
|
|
|
|
دنیایه ایشیق سالان اوزون اوسته کی خال
گویا کی بهشتن چاغیریر منی بلال
|
|
|
|
|
ای چرخِ فلک باغریمی سن قان ایله دون
آغلار گوزیمین یاشینی عُمّان ایله دون
|
|
|
|
|
از تُنگِ لبش شرابِ انگور بنوش
پیوسته و دلبسته و پر شور بنوش
|
|
|
|
|
رَبِّ ٱشْرَحْ لِي صَدْرِي
|
|
|
|
|
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ
|
|
|
|
|
سرِّ ازلی نه سن بیلیرسن نده من
غیب عالمینی نه سن گوریرسن نده من
|
|
|
|
|
در ضاحیه روز آخرِ صَهیون است
|
|
|
|
|
گفتند که آه است و نمی بخشندت
گفتم که مباح است و نمی بخشندت
گر یک غلط از قافیه را می بخشید
گفت عشق
|
|
|
|
|
مهر آمد و چون برگ خزان می ریزم
سرگشته و بی نام و نشان می ریزم
|
|
|
|
|
شعر از دیوان معنا، دفتر عطارد و آفتاب
|
|
|
|
|
پرسید عزیزی که چه در مکنت ماست؟
گفتیم فقط یک دل و آن ملّت ماست
گر دولت فرزانهٔتان فیض دهد
صد کعبه
|
|
|
|
|
در مکتب ما ملاک و حجت ثقلین است
یک شرط قبول حج شیعیان حسین است
|
|
|
|
|
تا هست ، می و مطرب و شیطان رجیم
باید که به آرزوی دنیا برسیم
زیرا صفت ذات الهی این است:
بخشنده و
|
|
|
|
|
آنان که ز دیده اشک خون می ریزند
|
|
|
|
|
برخیز و بیا که مهر در چنگ تواست
بیچاره سمن همیشه دلتنگ تواست
صبحی تو و روشن تر از آیینه تویی
برخی
|
|
|
|
|
آن شب که دلم دلش دلی تنها شد
خامی بنمود و در دلش غوغا شد
سوگند به نیمه شب دلم دریا بود
تا اینکه ش
|
|
|
|
|
از شهد و عسل ز دور تو لبریزی
شیرینی و مهربان و شورانگیزی
گفتم که دمی کنار تو بنشینم
افسوس که بر ز
|
|
|
|
|
پالودن خون جگرم برده نفس!
|
|
|
|
|
نه نه نه نه! نه من کنم این را نه!
|
|
|
|
|
خلقین اورگی وحشی کیمی قاچماقدا
توپلار اولاری کیمسه کی خوش اخلاقدا
|
|
|
|
|
در هر وجب از خاک دهانی باز است
|
|
|
|
|
سالاری و پرچم تو بالاست هنوز
|
|
|
|
|
جان دارم و گویند بده بهر کسی
|
|
|
|
|
دستم به نگاهت غزلِ کوتاهی ست
|
|
|
|
|
از بودن تو کنار خود خرسندم
|
|
|
|
|
ما طالعمان همچو شب تار نبود
لب تشنهٔ بی تاب و تب زار نبود
ای کاش نگیرد چو مهی روی ز ما
رویم سیه ا
|
|
|
|
|
از دوریت ای ماه چنین بیتابم
دلتنگ توام قشنگ من مهتابم
عمری است نگاه خیره بر در دارم
مهمان شد
|
|
|
|
|
من بندیِ بند و در قفس حیرانم!
|
|
|
|
|
روزگار ما هم مکتب می رفتیم
|
|
|
|
|
بعد از تو دچار دردِ بی درمانم
|
|
|
|
|
🌺چو پاره ای گذشت ز عمر دانستم که در دل بغض از چیست🌺
🌺چو می دیدم غم یاران بدانستم که در دلها چه غوغا
|
|
|
|
|
خوشبویتر از لاله و ریحان بودی
|
|
|
|
|
مینای دلم شکسته در خویش خودش
یلدا شده هر شب شب تشویش خودش
نادیدهٔ من دیده شود نیمه شبی
ای کاش مر
|
|
|
|
|
من از تو نخواهم هیچ...الا خود تو
|
|
|
|
|
همه چیز زیر سرِ استبداد است
|
|
|
|
|
دور گل یانیما صنم آچیلسین دِلیمیز
حلّ ایله جمالونلا بیزیم مشکلیمیز
|
|
|
مجموع ۳۵۱۶ پست فعال در ۴۴ صفحه |