محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 17 آذر 1401
16 جمادى الأولى 1444
Thursday 8 Dec 2022
بنویس تا زنده بمانی ،هر که نوشت پادشاه می شود. فکری احمدی زاده(ملحق)
پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر رباعی
به حرف زدن از عشق و امید اشاره دارد.
این شعر به همدلی ،کنار هم بودن و نتایج حاصل از آن اشاره دارد.
یک پند بگویمت خودت خوب بسنج
اخلاق خوش و مهر و محبت هم گنج
کوتاه و بلند عمر همه می گذرد
در این گذر
گر نیاز هست ببینی حس مرا سد راهت بشوم
سرکشم از سر دیوار عطر خوش مشامت بشوم
چشم درچشم تو مست
بروب جان و دل از لای مرده‌ی غفلت
داد دل خود به خدمت خلق ببین
نی معتکف وسجده و با دلق نشین
آغشته به عطر عشق هستی بانو
دست از سر تنهایی من بردارید
رودیم و به جستجوی دریا هستیم
اینگونه سپر مقابل تیر شدید....
در نقطه زمانِ صفرِ مرزی هستیم
دنبالِ یه مشت،جنسِ قرضی هستیم
در باور من شبیه پاییز نباش
از چشم خمار و تیغ ابرو گفتیم
در مورد روزگار و دوستان طی سال های زندگی ست.
لبخند بزن دوباره شیدایم کن
🍂🍁🍂هشت کوتاه‌کلاسیک پاییزانه🍂🍁🍂+ لینک آثارم در سازمان اسناد ملی ایران.
قسمت اعظم بدبختیم از روی نحس تو بود
خنده را از لب گرفتی بی گفت شنود
معشوقِ عزیز روی من پا بگذار
رفتی که غمت شبیه خنجر باشد
شعری که از غمی دنباله دار حکایت دارد.
اینجا که خار و گل
در یک پیکر می گردند تفسیر
به کدامین گناه کشته شدند؟
بر زخم دل کسی، که مرهم نشدیم
شاعر شدم و شعر سرودم، دیشب
حرف از دهن یار شنودم، دیشب
از ترس به وقت سجده کردن آمد
فصلِ پاییز که رسید مارو خبر کن
یادی از این عاشقای دربدر کن
فصلِ پاییز که رسید یادت بمونه
قدِ افتا
با اینکه مرا دوست نداری برگرد
بی حیایی تا به آن حدی عزیز
عرش از غم مرتضی سیه پوش شده
الهی بخت ما پیروز گردد
شب و اندوه هجران روز گردد
آیـیـنــۀ رُخ نـمـایـم و بــاز از نــو ..؛
در مـن بنـگر ، نگاه کـن ، ظاهـر شـو
بـازتاب خـوریـم
با گندم می‌پزیم نانِ خود را
تحت فرمان آن اهورایی بدان
افتاده ای در تاب و تب دانی چه باشد شاهدا
تا ز مرز ایران دفاعی ای جوان
تاریخچه ی عُمر چنین پایان یافت
لبریز نکن چشم مرا از غم عشق
فریاد زدم که ذهن من شکل خداست
لبریز تو شد یکسره دنیای دلم
تن تو را زندان وعشق آزادی است
شهوتت آوار و عقل آبادی است
معرفی خود را کنی گر با هنر
از سوختنت ساخته ای گر نشود باخته ای
این ره که در اویی همه کج تاخته ای
ساختن در دل بیداد ره مردان است
گر نلرزی به موانع به دلت ایمان است
با کشتن من فکر نکن بیخ شوی
با مرگ پدر یکسره در سیخ شوی
بدمست شدی تا که نه اینی و نه آن
تاریخ نخوا
ای عشق مرا شبیه پاییز نکن
قناعت ز حسرت تو را دور کرد
طمع دیده ات را به حق کور کرد
پشت بابی مانده ای در انتظار
عدل است که نردبان بالاست تو را
عشق است که صیقل از هواهاست تو را
هر چه اندر طلب آن کوشی
جامه و رنگ همان می پوشی
شیخ از سَرِ سیریِ غَسَر داد بِداد
او دینِ مرا یِک شَبِه بَر باد بِداد
صَد شَحنِه و شاپورِ مرا با ف
هجران تو دنیای مرا آتش زد
بی عشق شناس حق میسر نشود
بی درد دل و دیدهی ما تر نشود
از کفر به ایمان ره باریک نگر
ایمان همه کفر اگر تو تاریک نگر
زیر خاکستر نهان آتش چو فاش
این خاک که میشود لگد مالی چند
بودست چو من خسته دلی سالی چند
یاد قافی کرده ای چون سایه ای
رسید آدم به آدم کوه بودی ...
باران و زمین همیشه عاشق هستند
مجموع ۲۹۱۵ پست فعال در ۳۷ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
عباسعلی استکی(چشمه)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
ابراهیم آروین 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
