يکشنبه ۲۸ شهريور
شعر ترکیبی
|
|
|
|
ورس ۱
/ ازت دورم اما هنوزم دلم /
/ برا بودنت غرق این خواهش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زین سو و آن سو پریدم و خاموش شدم
تکه چوبی نماند با او هم آغوش شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن سوی زمان رفتی و پنهان کرده ای خودرا
بدون ساحل و ماهی چه معنی میدهد دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو ترانه هایم بی رنگ است / بی تو ساز هایم بی صداست
درها به رویم بسته اند / کوچه ها به انتها ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهر خوب و نازم من با تو سرفرازم
خواهر مهربونم قدر تو من میدونم
با شوخی و با خنده شعرت رو من میخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنجا که دلت رَمیده شد ز این زمان
آنجا که نومید گشتی ز خلق این جهان
آنجا تو را طریقتی آیدت پیشِ روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رازآ بهِ راز رَزارآ نمی خوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه بر چشمِ دلش عینک زد
لاجرم پیر نشد چشمانش ، بلکه عاشق شد
آنکه عاشق گشت همی می داند
که افسار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
I come from a valley called blue ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را فارس و کرد و لر و ترک،
بلوچ و عرب ترکمن های!
می‌ستایم که برخاک ایران گزینید جای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی گمان فلک سهیلی نیز به تو تشبیه شده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درونم حرف ها بسیار و در قلبم پر از درد است
کسی که دوسش دارم سکوتی خانه ولگرد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به ازای هر بار ندیدنت مردم..!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک ویروس ملحک با قلبی زشت و سیاه
امد و ریشه انداخت دور دنیا
پزشک و پرستار ها کمک میکردند برای شفای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک از صورت نمایان می‌شود
چهره با اشک سوزان می‌شود
اشک درد و اشک غم فرقی بود
اشک غم بهتر بود از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردمان از چه به این گونه خرامان شده اید
راهی آتش و دوزخ چه شتابان شده اید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
« ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز » ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه ملکی از سلیمان زیروبرشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پاندمی اندوه
امّید رفته از هوش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عــاشــق شــدمــو پــے عــشــق مــیــگــردمــ
در بــیــابــان غــم ها پــے عــشــق مــیــگــشــتـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقم از روی هوا بود؟ تو بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینده ، گذشته ی فراموش شده ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویی حقیقی و رویایی بیاد ماندنی از خاطرات سالهای نه چندان دور ... از راهی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال من، دیگر بس است عشق زمین
عشق من ، عشقم خدا هست و همین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بود یکی نبود
غیر از کسی هیچکس نبود
داستان جنگل سیگار و دود
گویمت تا که شود لبها کبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نطفه ای بودم از نجاست پاک
گفته اند که آمدم از دل خاک
نطفه ای بودم به فکر آزادی
از دل خون گوهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عراق و، دست و پا و سر ز تن افراشته
گام آخر را چنین تا کربلا برداشته ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خار و خاشاک و این دل من ????
عشق ناپاک و این دل من?????
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاریک شد و هیچ شد است مرگ عزیز است
دود است و غلیظ و است در این ذهن مریض است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیز و باران و درختی زرد
شب گریه های سرخ بی پیگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب شب معشوقه ی دریا بشود
ماه است چو ماهی که هویدا بشود
آهویی و کرشمه تو به چشم آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش درد نامردی مسکن داشت
این درد از رو شونه بر میداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر شرابی بر ترابی تشنه ی دریا ندیدی
بگذر اما قطره ای دریا بدان از ما بریدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عشق چو زهر است همین زهر هلاهل
زهر است و کند سرد دلم ای دل غافل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو انقلابی ترین،حماسه ای در جان من
رخ دهد جنگی در این،دل شود میدان جنگ
این جنگ ناتمام،با حضورِ ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تفسیر چشمان تو
ز اعماق نگاه تو
ز شِکوای سفیر تو
من از خونین لبان تو
از آن سرو حریر تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همان شبگرد بودم در میان کوچه ها
تا تو را دیدم ز خود بی خود شدم
کوچه بر کوچه بگشتم تا تو را پی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بیا چشمک بزن بوسی بده بانوی من
ای الهی خم شود در نزد تو زانوی من
من به زانوی خمم در نزد تو تعظی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرد
دل من آرزوی دیدنتو داره
برگرد
شب من شد خالی از ستاره
توهمونی
که میگفتی بی تو هرگز نمیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بودی...
پاییز برایم سبز می شد حیف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاروان ای کاروان وقت عزیمت گشته است
کوله بارت پُر ز غم، رنج و مصیبت گشته است
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم باز دلم دلزده و غمگین است
غم دوری ز دلدار بسی سنگین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خنده آمدم از راه و دید پاپتی‌ام
و شد بهانه ی دیگر به درد نوبتی‌ام
و مست بودم و خندیدم و نفهمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییزم و پر ز برگ زردم
صد جلوه کنم ترا به هردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانم
بیا ای درد و درمانم
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو میمیرم ای عزیزم...بزار که من واست می بریزم..... کاشکی که بدونی چقدر دوست دارم.....از غم تو دائ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه در این بزم است خنده هایش روان
هرکه در این خانه نیست گشته زخود نهان
زغصه هایت نترس تا که شوی ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" آقا زاده "
.
ای که بر ریشِ ملّتی خندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید آن روز که باران بر کفن ببارد روزگار سوره خوشبختی برایم بخواند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسِ شعر و غزل تنگ شد وُ
ناگهان رفت به اغمای سکوت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاسه ی صبرم زتو لبریز شد
طاق فروپاشی ی پرویز شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه بودم بی صدا ، از دور مهمان خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی قدحم پر کرد ، امشب می نابم داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم با درد کرمان؟
چه کنم با دود تهران؟
چه کنم با گرد اهواز؟
چه کنم با مرگ ایران؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مشنو ز نی ای نازنین چون نای نی بی نا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز دستت امشبم جان بر لبم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کالبد جاوید تن بنگر بر این شب های بی مهتاب من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرنباشی چشم بینا را چه سود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بسترم آرمیده
خواب شیرین تو
تا شاید به سویم آیی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسیار سروده اند از گلها
از یاس ، مریم و شقایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ای ساخته ام به بلندای بهشت
همه سقفش آبی، آسمانی و شگفت
خانه ای ساخته ام که پی اش معرفت است
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عِشقِت چی زِندون وَلا پیر کِردمه ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد بهار این بار هم دیگر کنارم نیستی
هر لحظه قلبم چون هزاران سال با غم زیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زین جهان هرچه ز نفس بگویم کم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم به من هم وفا نمیکند
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۴ پست فعال در ۲ صفحه |
گلاله ناصری
مهرداد مانا
مدیر ویراستاری
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بهمن چرخ باز 
محمد باقر انصاری دزفولی 
