پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر تقدیمی
|
|
|
|
درهمین حوالی
ابرها گریه می کنند
کنار شومینه
شب های سرد زمستان
حافظ خوانی
کاسه ی بلور پر از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه ای از مادرم ( بر اساس افسانه ای قدیمی ) به زبات ترکی وترجمه به صورت شعر فارسی
بهاردا بیرگون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن میشوم دوباره
با مویی رها در باد
با تنی خسته اما آزاد
زن میشوم دوباره
با دستانی پر قدرت
مثل ط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ می آید و کنکاش به پایان برسد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ پاییز با آهنگ باد به زمین می افتد.
صدای آهنگ باد خوش ترین آهنگ دنیاست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهایم همچو موجی در دل طوفان رهاست
زاده ی عشقی زمینی در شبی بارانی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه کن زمانی نوزاد بودی ولی اکنون تنومند و بزرگ شدی پس بر خود نناز.
شاید دوچرخه ای جرقه مرگ را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینگونه سپر مقابل تیر شدید....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه نم باران یعنی امید زندگی.
و قدم زدن زیر آن یعنی زندگی دوباره.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فراخوان می دهد این شهر زیبا
شما را در گلستان سته بان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور هستی
لذتی درخانه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی اوقات خجالت وار
میکشیدم نفس های بیهوده
اینکه خورشید را باز میدیدم
با حضوری که کاش نمیبوده
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهت چه نگاهی باشد.
و آرامش را از کجا می یابی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن ! فریاد کن اندوه ایران را
به عزمی سرخ با پروانه ها برخیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مظهر ِ مهر و وفا ای مرد ِ جانباز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه گفتم در ثنایت کم‌تر از فرّ و شکوهت
باده پیش آور، ز ساغر می به پیمانه بریزان!
دست نیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به شهدای حرم شاهچراغ شیراز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی خون می‌آید از شمّ خزان / نعش گل را می‌برند آواز خوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(شاخه ی گل)
تقدیم به شهدای سانحه هواییc130
که درتاریخ پانزده آذر هشتاد وچهار اتفاق افتاد. سروده شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«دانشگاه صنعتی شریف، پرچم‌دار بیداری و تفکّر علمی کشور.»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«آن شب که چشمانم نخفت»
من در مشهد بودم
در کنار زیارت آن مطهر بودم
گفتم به تو امام رضا یار خدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگام مرگ ثروت عالم حقیر و پست شد.
شیطان ز خدعه ای که نشانده مست شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب خاطرم درد می کند
شاید از از آهی است که عمیق نکشیده ام
شاید از بیانی است که نشنیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی به بهانه‌ی بیستم مهرماه و بزرگ‌داشت حضرت حافظ.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج مردم را تو رنج خود بدان.
تو نشو از رنج مردم شادمان.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سرمایی چه حس قشنگی کنار گون ها کنار درختان محلی.
سپس پشته ای از هیزم نهادن آتشی درست کردن درون آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مادر عزیزتر از جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که برای تو شده گلدانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه را باشد ادب در روزگار
بوده روزی محضر آموزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد صبح دیلمان در شاخساران شد پدید.
آن به صحرا یا به سبزه یا سر سنگ می وزید.
لابه لای سوسن وهم ارغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن پوش احرام تو دائم
هدیه ی عرشیانی ست
که روزی در کنارشان بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پَرَندهِ تَر از پَرَندهِ ام به هوای حرم
نور رضا
نور ، در آیینه های حرم تکثیر می شود
با نور ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🖤🖤🖤
تقدیم به شاعر شعرهای ناتمام و هزار معنا ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه ای بودی توپهناور تراز یک سرزمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر مادر ، خدای یکتایم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ هوشنگ ابتهاج (سایه)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان گذر گه است و ما در انتظار سایه ها
که جای هر تنفسی نفس نفس کشیده آه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه ات از سَرِ ما آخر رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با مرگ آرزوها ی خود دل شکسته و گریان نباش.
چون مرغ پر شکسته در مقابل آتش سوزان نباش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرواز به جنگل پر از مه ابریشمین.
یعنی بهشت خداوند بر روی زمین.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طوفان اگر به خانه ات زند استوارباش.
در تک تک لحظه های زندگی برقرار باش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام مولا علی حک شده در آسمان
بین جلالش در کبریاء و هر مکان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپارم به پروردگارت
از شر منافق و دشمن بیدارت
گر‌چه نقاب است بر رخ آنها
امید که باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دکتر جواب کرده مداوا نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه پیکاری درونِ ریشه ی ساقر نهفته ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذشت شب از نیمه و گفتند با من
با کاروان خسته امید رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود مردی این چنین او نصیحت آغاز کرد.گفت پول چرم کف دست است و او بی زاریش ابزار کرد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسبت زلزله ۳۱ خرداد ۶۹ رودبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما گدایم و گدا چشم به سلطان دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مهر و محبت دل مردمان را شاد کن.به فکر خرابی نباش جایی آباد کن.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبرت آموز تو از تاریخ عمرت نکن بی خود فنا.ظالم دنیا نشو ظلمی نکن پیموده کن راه خدا.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست و بالم بسته است در انتها جامانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدود صد جنازه که گم شدند
در آمار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز گویا فیل مستم پر گشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهر شمس الشموس آمد در این روز خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر هجمه گرد و غبار این شهر غم آلود
کس ندیده طلوع خورشیدی که دگر غروب نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانم را روبه آسمان مهمان کردم وقطره اشکی ازآسمان بدرقه کرداجابتِ دعایم را....نامش خدای بودقطره اشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی ترس و گه شجاعت نما .که هر دو تورا کار آید جدا.مناسب به اوضاع تدبیر کن.گهی روبهی ،گه حمله چون شیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا چشم من معیوب و یا که شیشه بدذات است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دیو صفت همچو خودش جنگ نما.بر روی سرش بارشی از سنگ نما.با نرمش ومهر،منتظر طغیان باش.کشتی چو به دری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبور خواهد کرد آن مرد روزی با اسب سپید
از میان خیل عمامه و تسبیح که می لرزند چو بید
لشکرش همه گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دلم جام زهر میخواهد
درفشی با درد در قلب میخواهد
مرگی بانفرت ازجهان بی مروت
آن فشار مضاعف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغل کرده مرا
عطر بهارنارنج آغوش تو و خورشید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون بهشتی دیلمان.شهری تو زیبا بی گمان.با چشمه های خوش گوار.مملو شدی از سبزه زار.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهادتت چه مبارک درود و هم بدرود
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۳۸۴ پست فعال در ۳۰ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
ابراهیم آروین 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
