محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
يکشنبه 25 آبان 1404
26 جمادى الأولى 1447
Sunday 16 Nov 2025
زیباتر از این نیست در عالم(بسم الله الرحمن الرحیم)به سایت خودتان شعرناب خوش آمدید.فکری احمدی زاده(ملحق)مدیر موسس سایت ادبی شعرناب
يکشنبه ۲۵ آبان
شعر شعرناب
زهرا به میدان آمد اما
یک چادر خاکی میسوخت
رفتی از پیش من اما چه زود...
باتو آه
تابه خدمت
گلو ..برسد ،
بغض بندگی
خاک شدنی
نیست که نیست...
بهار عمر من بی تو خزان شد...
بیاواولین مصرع ابیاتم باش...
من آن درویش پیرهن چاک چاک شده ام
در بی خبری غربت از قربت خویشتن پاک شده ام
آواز دل انگیز ت را بن
ما به مه روی تو دل باختیم ...
خسته م از دوری و این شبِ گنگ و بی انتها
میترسم نبودنت برام بشه عادت و سردی نگاه
شهدخت گیسوم چشمِ شب ، صحرایِ گیسویت کجاست ؟ / شیطانِ روحم تا ابد ، نفرینِ عشقش میشوی ؟
پشت ترافیک که هی چراغ و بوق بود
بعضی آدمها با کاغذ، رنگ و ساز، روح خود را به جهان میدمند
گزیدهای از اشعار سرخابی از چند کتاب.
ای که رفتی و ندیدی، من ز تو چه ها کشیدم
کَس نگفت تورا عزیزم،چه زمانه آه کشیدم؟
ازمن وتو نه تویی ونه منی می ماند.....
پرستشِ رقصی حریص با پای بستِ واژه ها /این شُرشُرِ افسانه ها ، چترِ سکوتم را شکست
کثیفی ز رخسار پاک نمودیم و
خود گشتیم کثیفی و مردیم
مانند قناری از میله های قفس
این حصر را تنهاتر از باران تحمل میکنم / وقتی که پایانش تویی ، ترسی ندارد از حصار
تقدیم به سایه ی خودم ، سایه اسم دختر نیست بلکه سایه ی هر نفر منظور است
وقتی که مرهمِ جنون مرگِ تپش هایِ تن است / بر دارِ آخرین غزل انکار میشود حصار
رفتم چهارشنبه بازار ، خودم دنبال سبزی و گوجه ، سایه ام اما افتاده روی کتاب های شعر . منم بهم برخورد
با مسحِ خون بر چهره یِ اکنون گریختم از عدم / این زورقِ شکسته در تلاطم است ، ساحل کجاست ؟
آنقدر نوشتم تا که هر معنا به مرگ دلبسته شد / دامان موعودی که نیست ، قتلگاهِ روحِ واژه شد
گیلاس خشک خانهی ما هم شکوفه داد
آنسوتر از دامانِ تو ، ای ماه پیشانی هنوز / هم خانه ای از جنسِ تو ، در انتظارِ سایه هاست
خسته ام از هوای چشمی که...
آنسوی مرگ ، آنسوتر از سوسویِ گندمِ هوس / در خانه ای از جنسِ تو ، مانترایِ دیدار خوانده ام
بر جایْ جایْ این حصار لبهایِ خون آلودِ تو / بوسه زده اما ندید چشمی بهارانِ تو را
.. اما آنکه دیوانه کرده ام
که بار ها می کوبم و
باز پروانه می مانم..
برای هر کسی که یک ستاره هم در اسمان ندارد
به سوگِ دختِ شه شهبانویِ شهری ورایِ شعر / لبم ماوای نامت شد ، پناهِ هرمِ یک بوسه
عشق ِ تو کودتا کرد ، در کشور ِ دل ِ من
زهرخند خورشید در افق ، جولانِ یک معنا و مرگ / تقدیرِ شعرِ زندگی محکوم به وهمِ یک سراب
دل به دریا بزن و عهد و قراری بنما۰۰۰
مسخِ حقیقت ، دارِ عشق ، واژه اناالحق گفته است / سنگسار کن کفر را ولی گویی خدایت مرده است
قطره دریا می شود
اگر خدا نظر کند
بر دارِ گیسویت به مرگ ، محکوم غزل هایِ هراس / این آخرین غزل ، بنوش ، خونش زِ لبهایِ من است
این خانه زندان است ولی در چکه چکه یِ زمان / من با کدام زبان تو را در واژه تکرارت کنم
در مسحِ مه آلودهِ از هراسِ سایه هایِ ترس / معبودِ واژه شد لبی که از لبت بهانه خواست
بانو قدم بگذار تا تن پوشی از نامِ وطن / بر تن بپوشد این جهان ، گمگشته ام در این حصار
یا خدای احوال
نزدیکترم کن
دخترِ احساس من! همواره در حسّ دلم،
دوستت دارم؛ عزیزم! نازنینم! مهربان!
راهی به سمتِ خانه ام از کوچه یِ نامت گذشت/تسکین قلبم یک تپش از نامِ بی آرامِ توست
شعر ((صد بار )) از سجاد شهرستمی
الهی من به سینه ناله و فریاد دارم....
از درون شب تباهی می وزد
زندگی بر پایهی ناسازگاری میزند
ورنه آخر به غلط پیموده شد
برده باشم لذ
رستخیزِ شعری که نوشت بر دارِ تنهایی زِ عشق / بر دارِ ترسی که بر آن ذکرِ اناالحق خوانده است
هرگز به وهمِ واژه ها قبل از تو ایمانی نبود / رستخیزِ لبهایِ جنون تو را بهانه کرده است
مجموع ۱۲۵۹ پست فعال در ۱۶ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
مهرداد عزیزیان
نرگس زند (آرامش) 
