پنجشنبه ۶ آذر
شعر شعرناب
|
|
|
|
در خانه حضورش همواره غایب بوده....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی در کاشانه ای مهمان شد پنبه زن...
بانگ عجیبی سر داد از مرد و زن....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"الف" آه التماس باباجان
بی تو من دختری پریشانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فانوسی در اینجا نظربازی میکند...
بوی لجن گل را ناراضی میکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گزیده‌ای از اشعار سرخابی از چند کتاب.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای فلک جامه آبی برتن کن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این خانه اتاق هایش زیاد است...
شیشه هایش شکسته...
درب هایش خراب است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.....
قهرمان زندگیم بوده ای
تکیه گاه بچگی ام بوده ای
پای کوچک؛ تو توانم بوده ای
در بغل آرام جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایران، افغانستان، تاجیکستان
و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو می گویم خدای مهربان
قلب من چندی ست با غم می زند
فقر و درد و زخم های مرد و زن
خنجری بر پشت ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا درخت ها سبز نیستند...
خشک اند؛همچون تیشه اند...
بزرگ اند؛اما بی ریشه اند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ئه بینی ئه و هه موو که مو کوڕیه
که بوونی تۆ پریان ئه کاته وه
په س بمێنه وه لام که سی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد لقمه ریا به آب صد رنگ زدیم
نانی نرسانده داد فرهنگ زدیم
هر حکم که رانده یک دل از سوی خدا
با حکم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنجیدم....
روی لبم نیامد خندیدن..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و خیابان ها تاریک....
دیوارها بلند و کوچه ها باریک....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه زن زیباتر و گلگون تر است، غیبت و تهمت بر او افزون تر است.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شقایق ...چه طعنه ای می زند ...حضورت در این شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشکهایم قطره قطره می چکد
روی تلهای هزاران آرزو
آرزوی مادری در دام مرگ
تا دهد بر کودکش احساس و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخوان شعرِ مرا، با بحرِ احساس؛
که جز موجِ محبّت، نیست در آن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"هنوز یک برده ی آزاده هستم
زنی در طول تاریخ در اسارت"
.....
همه قانون به سود مرد ها شد
زن بیچاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجاب برداشته ام، تا پرده بردارم از این راز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی گم کرده ام
در سالیان دور تر
خاطراتش بامن است
اماکمی مخدوشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان خون را به چشمش سرمه کرد
تا به روز داوری خون گریه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نمیگویم حالم بد است....
حال من از بد هم بدتر است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا آمد، ولی ما رفته بودیم
به لبخندش، خیالی بسته بودیم
کسی دستی به روی شانه نگذاشت
چه از بی مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده ام باده پرستی بت آواره ی عشق
بینوایی که از آن روز ازل وا داده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکند یار من خودش باشد، عشق و دلدار من خودش باشد؟!+(بداهه ی پاییزی)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(کرونا)
دلنوشته_اهورایی
از زبان یک بیمار کرونایی در حال مرگ
سُرفه ها ، تک سرفه ها ، خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضربه ها پی در پی، زندگی اجباری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه می دانی چه دردی میکشد برگ محض افتادن زچشم درخت..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسل من و تو اوج ستمکاری بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی شعله ی آتش با موسیقی شب
در پی دلتنگی ی ماه
نقشه ی خاموش سفر میریزد
وقتی طنین پیچنده ی واژه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به حال ِخراب هم میتوان خندید
به بغض ِنفس گیر هم میتوان خندید
به شاعر با واژه درگیر هم میتوان خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو از خود سخنی با من
سخنی که بیان درد و آه ت باشد
سخن از دلتنگی و انتظارها در غربت
از سوختن و دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقَدَر
زدم گره
خواستنم
به خواستنت،
که هزارم ثانیه ها
هم نرسد
به دوست داشتنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجایی تا ببینی این اشک و ناله من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مکتب عشاق که پر بوده حکایت ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپاه عشق برامد به فتح ملک وجود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که عاشقی تو و ، هرگز نشد عیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال 1532 تبری،
فرخنده باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا سنندج است
مرکز توحید
یادت همیشه جاریست
میان بخش قلب مردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال من حال کبوتر بی اشیانه است
حال من حال بیابان بی بارانیست که
در انتظار یک قطره اب عاشق ابرشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاشکی می‌تاخت بر شطرنجِ دل، شبدیزِ مهر
مات می‌شد بانوی دل، با دمِ پرویزِ مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پاسخ به شعر خسته ام
از جناب یاغی تبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن زمان که در سکوتم با تو صحبت میکنم
دوست تر میدارمت...
دورم از جنجال با عکس تو خلوت میکنم
دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترسم از روزی که، خون در رگ های من ثابت شود
(برگرفته از کتاب آوای هجران)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راستش
من نمی خواهم که از عشق،تو سیرابم کنی
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۵۷ پست فعال در ۹ صفحه |
حدیث عبدلی (یارا)
مهدی محمدی
مهرداد مانا
محبوبه امیری
شریف شریفیان 
سینا خواجه زاده 
