نما مدد

بوته به بوته را خدا آبُ عَطَش عَطا کُنَد
جنگل و شوره زار را، ذِلَتُ و هَم بَها دِهَد
خالق بی شمارها ،گَر بِه تو کَم عَطا کُند 
عِلَتِ آن فقط تویی. هَست خدا ،فَرا عَدَد  
شُکر گُزار باش تا ، نِعمَتِ بیشتر دِهَد 
گَر زِه تو پَس گِرِفته آن.هِی تو نَزَن گدا، لَگَد 
مِنَّت این سِپاس را بَر سَرِ دیگَران نَنِه 
از نَنِه مِهرَبان تَر او .بودُ هَس خدا صَمَد   
پاک کُن آن خَواطِری را که به دَستُ و پای توست
توبه کُن از گناه ها . اُوست که هَر خَطاخَرَد
گوش بِدِه به آیِه ها تا به نِدایِ او رَسی  
لَحظه به لَحظه بَنده را خالق او صِدا زَند  
ریشه به اِفتخارِ او رِخنِه کُنَد به عُمقِ خاک 
رِزقِ تمام بَرگ ها نیز جُدا جُدا رَسَد
بار اِلاهِ مِهرَبان ،رِزق نَخاهَد این بَیان
در عَوَضَش به جای آن لَحظِه ی جان(دادن)،نِمامَدَد