محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
يکشنبه 28 شهريور 1400
12 صفر 1443
Sunday 19 Sep 2021
بنویس تا زنده بمانی ، بنویس تا زنده بمانی ، بنویس تا زنده بمانی.احمدی زاده (ملحق)
يکشنبه ۲۸ شهريور
شعر مثنوی
بنام خدا
نیامد زین پسین قلبم،برای بندگی تنها
که آمد باشدش لایق،هم او سرزندگی
این حکایت بشنو از من ای پسر
صد سال بودن بهر عشق کوتاه چون خواب سحر
گمگشــــتگان این مسیر ، از حظ دنیـــــــــــا بی خــبر
گر من دو روزی زنده ام ....
بود در ره عشق چند انتظار
ساختن، ایثار و چندین محال
...
سالها در خواب خوش بردند ما را بی خبر
تا شوند روئین تن و محفوظ از تیزی تبر
بهلول وجودم که مرا پند دهد هردم و هرآن
بنام خدا
روزهاست که دفترم را از خودم کرده ام دور
به خیالم با این کار خدا را خواهم کرد مسرور
نمی
عاقبــت برتختــه سنگـی بـی رمق
تو آمده ای و من شدم ز درد ها فارغ به راحتی ز جنون رفت و من شدم بالغ
من همان قماربازم که همیشه باختم من
آنقدر قضا قدر بود که خبر نداشتم من
هیلدا
پریچه ای تو، مرا می بری به رویاها
شکنج گیسوی تو چون نسیم و دریاها
طلوع آذری، ای آفتاب آذ
ایران نامه . سلسله آل بویه ( پایان دوران قدرت خلافت عباسی )
قاصدک حال دلم را تو ببر پیش پری من ندانم تو کجایی که دل از من ببری
بوسه باد آن لب، که می بوسد تن و خاک درخت !
حال آن دست وتبر، چون شوره زاری، شوربخت !
کاسه ها پرشد
ای رخت روشنگر راز جهان
ای رهت هستی زده بر این و آن
ناز کم کن راه را پر نور کن
چشم دشمن از ره م
روایت تاریخ ایران در بحر متقارب (وزن شاهنامه). روایت قیام بابک خرمدین. قرن دوم و سوم هجری
به نام خداوند ایران زمین
خداوند اندیشه های نوین
روایت تاریخ ایران در بحر متقارب ( وزن شاهنامه ) . این بخش : قیام ابن مقنع و آغاز حکومت طاهریان ( قر
ایران نامه. ادامه شاهنامه فردوسی . سامانیان . زیاریان .
پیرو مرداب و غرق چاله ی شنها نباش
قطره هستی؟ باش! اما کمتر از دریا نباش
دریغا سرزمینم بی امان خون اشک می ریزد
غریبانه درونش همچو مادر درد می ریسد
روایت منظوم تاریخ ایران در بحرمتقارب. سلسله صفاریان قرن سوم و وچهارم هجری
چند بگویم سخن در دل این انجمن
کمر بستم دگر بر بی خدایی
امان از اینهمه حبس و رهایی
شبیه کافکاو صادق من
خموشم در حقیقت ناطقم من
چندیست بسیار دل تنگت هستم پدر بزرگ
در نبودت چشمانم را خون کردم پدر بزرگ
روایت منثور تاریخ ایران در بحر متقارب. مازیار قارنی و سرخ علمان
باعث حال خرابم شده ای
هستی و مثل سرابم شده ای
بی تو با خاطره هایت مستم
درِ دل را به خدا هم ب
یکی گفت پیری با فرزند خویش
مهلت بده؛ ای زندگی، فرزند خوانده را !
این آدم از خود گریز خانه رانده را !
بگذار تا تنها شود، آ
گرم بادا، هردمت؛ ای دادیار،
کوه دردی، مانده بر دل یادگار !
بر تو میگویم هر روز خدایا شکرت
که بر من بی دریغ بخشیدی نعمت
من از شدت عشق تو شاعرم ...
در واپسین لحظه به دادم می رسی ای عشق
شاید تو هم مثل منی و بی کسی ای عشق
امین احمدی
ما ها نه همانیم که در ظاهرمانیم
ای نازنین،ای سرزمین،ای غرق در مرداب دین
بر پیکرت خنجر زده،هر ناخلف از راه کین
چنان کن که در وقت مردن
نباشد کارساز افسوس خوردن
عزیزم در پی عاشقی پروا نکن ...
صلح نمادین ،برگ زیتون را فنا داد
زبح کبوترها به کرکس دست و پا داد
با مرگ گل ،آغوش مادر .غرق خون
زین جهان ماجملگی محکوم به حبس گردیده ایم
لب تشنه ای لختی بمان ای یادگار مادرم!
حرفِ تو باشد، صف به صف این واژه‌ها را
شادی من را برد و کرد کام دلم تلخ
روح مرا برد با خودش تا سوی مسلخ
وای از دل پر درد و غم؛ ا
های ابری که از اینجا گذری !
های ،،، ای غربتی هرجایی !
از چه سرماست که فریاد زنی؟
کی شعر تر انگیزد روز دهمین باشد
من آشنا می‌بینمت، ای غربتِ غم‌بارِ من
آید ز راهِ بادیه یک قافله نور و سُرور!
بارِ دگر یادِ عزایِ تو شد!
تلبیس را بِهِل و رو با مردم عاشق نشین
دلها شاد که رسید روز میلاد
امد پرنده سپید صلح عَماد
روزِ ده و، دو، زِ اَمرداد ماه
ماه‌تر از ماه شده، پیشِ ماه
تا زِ دریای جلالت موج لطفت سر زده
جمله مخلوقات و هستی همچو موجش آمده
دَر ،همان دریای بی پایان
چشم بگردان به جهان دور بهاران و خزان
وای ز این بیخبران غفلت صاحب نظران
هرگز به زخم من نشده مرهمی کسی
زن بودم و وسیله جنسی و شهوتم
هرکس که آمده زده زخمی به روح من
مرگ
الا يا ايها العالَم , من امشب مست و مدهوشم
در ِ ميخانه بنشستم , غلامی حلقه بر گوشم
رودخانه، تشنه است آبش دهید
چشمه‌ای از جنسِ مهتابش دهید
ما به پابوسی سلطان سخا آمده ایم
بی کسانیم و به رضوان رضا آمده ایم
لیلی و مجنون به روایت طنز
چون که باطل پشت حق پنهان شود
عالم و آدم همه حیران شود
آن چنان فتنه به پا گردد کنون
تا همه بیگان
سزاوار توئی
****
الهی به درگاه تو آمده بی پناه
به چشمان گریان، به اندوه و آه
چه چشم ها ک
گر نداردت اهل خواستن نبوده
گر نداردت مرد توانستن نبوده
جهانی را تصوّر کن زِ آغاز
نباشد آینه، صورت بود راز
همی بافدخیالی دل زِ رویت
همان صورت که بیند ا
خداوندا تویی دانا به اسراری که از غیب است
سر و جانم فدای خاکِ ایران
بلوچستان و خوزستانِ جانان
صِل علی النبی و علی آل مصطفی
یا من تبارک اسمه یا واهب العطا
یارب درود حامل مهرانه ای نکو
بفرست بر
سر حلقه ی رندان جهان شاه علی شد
بنگر که شاعری شب مرگش چنین نوشت
دنیای من شده پس از این مرگ چون بهشت
حدیث معرفت بشنو ز حیدر تا شوی آگاه
لا حول و لا قوه . بغیر از حضرت الله
دیگران پرسند ای جانا چرا افسرده ای
این چه عشقی باشدت کو شادی و کو مطربی
عاشقی ای جانِ دل کی ترکِ
مجموع ۳۵۱۹ پست فعال در ۴۴ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
گلاله ناصری
مدیر ویراستاری
مولود سادات عمارتی 
بهمن چرخ باز 
