سه شنبه ۲۹ مرداد
شعر مثنوی
|
|
|
|
فاطمه می رفت اما جان به لب..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشتیم ، مچاله ، زیرِ باری
له گشته به زیرِ پا نه یاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه مگر چیست؟تو را داشتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا بحال یک باغ عریان گشته و ویروانه را
دیده بودی بهر دستان تبر دیوانه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل من پرده پرگار تو
ای دل من عاشق بیمار تو
ای که زمهرو رخ ابروی ماه
شا م شبم سا یه ا ند وه و آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زبانم قاصر و درمانده است
در همین عین علی هم مانده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنگه ي مِه گِــرفـتـه ،گلوي خسته ي من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و تو از مـهرمان یاد کن
بپاخیز و این خـانه آباد کـن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکر ای پروردگارم تنکیو مای گاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا از تو خواهانیم ما را
ز دژخیمان عالم حفظ فرما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرچمِ هستی به سرِ بامِ تو
بحرِخرد قطره ای از جام تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی زندگی با سادگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با همگان مهر بورز همچو مهر
حامی امت تو شوی در سپهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان از این دلِ وسواسي خود خسته بودم
راندمش از سینه و درهای الفت بسته بودم
رخنه کردی در وجودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر شب های نازک، خواب آرامت کجاست؟
در میان لحظه های، شوق رویایت کجاست؟
آن همه ناز و نوای دلنشین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو‌میروی ... بعد از تو این متروکه غمگین است
یا حرف هایم مثل دستان تو سنگین است
یا رنگ رویم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخ ترین مزه هجران من
نقطه پر حاشیه جان من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصیان من با راز تو
پایان من آغاز تو
آواز من با ساز تو
احساس من با ناز تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ها می کنم ، بر یخِ روی شیشه
گوئی می خورد تبر به جان ریشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سائلی آمد ز مسجد روبه ما
روبه ما مَسْئَل بگو ای پیر ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری که در آن پول خدایی میکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امسال هم دچار زنی مُرده در خودم
با بیست و دوّمین کفنم آشنا شدم...!
محکم به جانِ هفتم سیگار پُک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به تقدیر خطا کار و جفا پیشه ام عادت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غیاث المستغیثی ، ای خداوند
تویی حافظ رها ما را ز هر بند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا غافل ز امروزیم ز فرداها هراسانیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بار که در سرم هوایت افتاد
من بودم و خاطرات تلخ مرداد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر تار را که میشکافم ز اسرار
تا ایجاد کنم محفلی بهره ابرار
هزار مسئله زان بیداد میکند
گویی هر لحظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی شل با رفیقان کـر و کـور
شبی با منقل و ابـزار وافـور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مسلمان بیاندیش هوشت کجاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از عشق گریزانم و بی تو نتوانم
افسون حریفانم اگر بسته دهانم
عمرم همه شب بود و خودم در پی ایام
زه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"کولی وچشمه"
دخت کــولی درد دل با چشمه ی پر آب کرد
زخم های بی شمارش چشمه را بی تاب کرد
تا نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز تورات و زبور انجیل و قرآن
یکایک ،این روایاتی ،بیان هان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان دیوانه ام کردی فراموشم شد آخر کیستم
بودمت چون سایه ای همراه و دیگر نیستم
بس حکایتها شنیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کربلا را زنده کردی آفرین
ما را ز خود شرمنده کردی آفرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک تو روو گونه هامه
غم تو تووی صدامه
وقتی که از تو می خونم
همه ی دنیا باهامه
روزایی که با تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز یاد آورد کودک،مادرش /
جسمِ بیمار و نحیفِ خواهرش/
بعدِ بابا، رخت میشوید، هم او/
نزدِ آقا ص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر و اسیر ماینه (معاینه)
سیر شدم از آینه
دست کشم به ریش خود
تیشه زنم به کیش خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم آشوب و حیرانم، ندانم
چرا یه لحظه هم یک جا نمانم
که از اول مرا این قصه غم بود
نصیبم از خوشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دوران پر آشوب مکّار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بابِ جنّت ، باز ، با بابِ جهاد
ای مسافر پاک کردی تو نهاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
زندگی در مِه و ظلمت، گفتنی نیست
زنده مانی در لجن، که گوهری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری برای شهرم
ت دنیای به ای کلونی هیج جا
مثل شهر خودوم نیه با صفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چه کنم
رفته بُدَم کوه، که یابم نفسی، ماه برم
با شَعَفی پشت گلستان،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ادب پرور ،که شاعر پیشگان
همنشین گشتیم ما روشن دلان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود دانشجو و او را مدرکی /
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر سازنده ی تفسیر فردا
گلابی ناب در تقطیر فردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیمی حقیر به استاد والاقدرم دیبای گران ارج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تو رانده شدم از بهشت چندم بود
شبی که در سر من جای مغز گندم بود
شبی ک بوی تو از هر عبور ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان جانانم بیا
ای مونس جانم بیا
با من یکی شو در جهان
با من سفر کن در زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چنین گفتش رضا ،تسلیم ما
بر قضا حُکمی ، اَجل ،فرمانروا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چارده سالگیو مدرسه و لذتِ دیوانگیو
عشق پاک نوجوانی و شروعِ تبِ دلدادگیو
صبح زود و درس و تکرار ، بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنبورك زرد و گل سرخ كوهي
در الفتي و عشق ، دمادم روحي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یادِ خاکِ ایران خاکریزش
به یادِ تانک و پوتین سینه خیزش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نمی دانم چه موقع یا کجا
هستی ما یابد آنجا انتها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انکه چون ابلیس دم از عشق هرجا می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو بارانم سخاوتمند و ناب
بی تو یک پرسش که مانده بی جواب
باتو چو رودی خروشانم پر از حس وجود
بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حضورم این چنین مرگی سزاست
مُردن تن بهتر از مرگ حیاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باش تا باور کنم دنیا هنوزم دیدنیست
گل خشک اولین دیدار هم بوییدنیست
باش تا شعر سکوتم شعر آوازم شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق دریای جنونم باورم زخمی شده
انتظار رفتنت کابوس بیرحمی شده
مانده ام در برزخ دلواپسی های مدام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام وطــن، کـیش و آیین من
نباشد به جز مـهر او دین مـن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امده ام که در زنم گرچه مرا تو رانده ای
اه دریغ واشک چشم گرچه به دل نشانده ای
گر چه مرا تورانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُلك مرغان مرغكي زيرك ببود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمانی تر از همیشه، پیِ پروازم
من خانه دلم را برای تو می سازم
هرچه هست مال تو، ناقابلم، می دانم
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عملکردی اگر بر گفته استاد
برایم بود دوری از بلا باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دعای عید فطر در قالب مثنوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
والی ما می رود دشتِ جنون
تا شود غوّاص در دریای خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو یه بچه بودی با یه قلب دریایی
نداری ایندهای بدون فردایی
میدونم تو اون سینت کلی درد داری
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در یک شب سرد تا سپیده
بر صفحۀ دل به آب دیده
صد نقطه و خط ریز چیدم
تا صورتِ کودکی کشیدم
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۵۷۵ پست فعال در ۳۳ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم حاج محمدی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضاوالیزاده
رحمان رامفر(مهدیار) 
فاطمه فقیه زاده(فقیرزاده) 
