دوشنبه ۷ فروردين
شعر مثنوی
|
|
|
|
گر که خواهی شاد باشد ، زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🔰بهار
ابری بر چشمم لغزیزد و خوابم برد
فکر هستی من را با خودش برد
دیدم ان تک ستاره اسمان را
چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیدی باد و خاک و آتش و آب
بگفتا هر یکی من باشم ارباب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز خوراک و هوس و پول و ثروت.
تو را در گور خوابانند به منت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان من جانان من ، نزدیک تر از من به من
هر لحظه دائم با منی ، شانه به شانه تن به تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پی فهمیدن جدا گشتیم ز او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این جهان سخن مگو ، که در جهانی دگرم
سخن مگو ز عشق یار ، درگیر عشقی دگرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار ا لها کن دگرگون حالِ ما
ا حسن الحا لی بکن احوالِ ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـــــــــــــــــــــــــــــــه نـــــــــــــــــــــــــــــام خداونــــــــــــــــــــــــــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خالق یکتای هستی
به نام آنکه درمی داده مستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اومایهَ عید و سال نو مه ئینیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوروش آن شاه بزرگ ارجمند / مهربان با مردمان دردمند ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیم و ابر و گل ها و درختان.
الهی زنده باشی صد بهاران.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز عرش آمد بتی تیره که چشم حق برو خیره
بگفتا ماه بی رنگم چرا گشتی چنین تیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پادشاهی بود با بازی رفیق
از برای یکدگر یاری شفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن غم با دلم دائم خلیل است
که کوته دست و خرما بر نخیل است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ها . . .
مدتی در پیله بودم سایه سار لاله ها
بغض اشک آبسنتی در لابلای ناله ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند به من ،ز شعر ، شادی باید/صد پند بیاموزد و تعلیم آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهره ها در جای خود بازی کنند
اهل بازی را به خود راضی کنند
گر که هر خر مهره شه گشت و وزیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهر کردم دشمن غدار را.
در سرش پیچاند آن افکار را.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی بهار دوباره پیچید در مشامم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نخواهی خسروا گردی به زیر / چون که دیدی سائلی دستش بگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو مولایی و من چشم انتظارم
نمــا رحمــی کنـون بـر حـالِ زارم
بگـو تـا کـی بمانـم چشم براهت
که تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غروب روزِ گرمی آفتاب
گاهِ مرگش بود و وقت اضطراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری برای امام علی از سرایش توکلی(کبیر)
علی ای یار یار یار
علی ای جان جان جان
تعداد بیت ها:20
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز خوشبختی مساوی جامعه منهای تو.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد جهان زیبا به یُمن زاد روزت نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نکنی پیله ی خود را رها / گور بری حسرت پروانه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج نامه ست آنچه را پیگیر کردیم و نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم نشین شد در بیابانِ خدا
تکه سنگی با کلوخی از قضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که دوری تو میکشد مرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتمش هان از کجایی و که هستی ای غریب/گفت شیطان رجیمم نام و کارم هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج و سختی در جهان همزاد توست
پنجه با این درد و غم رستاد توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این خزان در پی خشکیدن و افتادن توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون تو دانی در جهان تقدیر چیست؟
کی تو خوانی آنچه را تحریر نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلّه ای هستیم از میشان، به ترس از گرگ پست/در پناه امن چوپانی که خود قصاب هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی دل را به داد عقل بردم
به نزد او خطاهایش شمردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خــدا لطفــی چـــو شــامــل میشـود
یـــادِ او بـــا سیـــــره کــــامــــل میشـود
نصـرت ایــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر آمد کنون قصّه‌ی فاطمی
چه آسان شده روز سخت و غمی
سه صد روز و یک ماه از روز نو
گذشته،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین اصوات که آورد هر دوی ما را به هوش
در یکی صوت اذان بود و یکی صوت دو گوش
من شدم مولای ده او بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکر می گویم خرم هیکل درشت با برنحی من نمی گردم خوروشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام ازین منجنیق های سخن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنارِ برکهٔ پرآب و جلوه ای، روزی
ز پیرِ عاجزی آمد، نوای جانسوزی
غمین و دلزده از خدعهٔ دغل کاران
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خری خودکار حالا تق تقی از همان اول نویسد لق لقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خمینـی گــر جــدا گــردد ز نهضت
فـــرو افتــــد نظـــــام از اوجِ عــزت
همـــه بـاشند سهیــم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🤍زمستان ،برف،سرما رخنه کرده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم لرزید از ظلم و ستم
نوگلان پژمرد از جور و ز غم
سوز دل آوار کشته بر بشر
تا شود اگه ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر جام من نظر کن ساقی بده شرابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوالباقی
اِنا لِله و اِنا اِلیهِ راجعون
ای رضاجان یادِ تو کِی از دلِ بابا رود
خاطرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوسپندی قدیم اگر می مرد لاشه اش را شغال هم می خورد
چند روزی به لاشه خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یاد آقای ارجمندم، زنده یاد
سیّد حسین حکیمی بافقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو از من داستان میز را
آن چه بالا می برَد ناچیز را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به بابل چو آمد فریدون گرد
سروش خداوند پیغام برد
سوی بهمن امشاسپند دلیر
که رو با اکومن به پیکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر شیر ژیانی در معرض چشم نباش.
چون غیر نمایی بکنی کاش که کاش.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزهایی که زدل می رنجم
سرنوشت خویش را نزد تو می بندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاشکی میشد ببینمت
کاشکی میشد بیام پیشت
دلتنگتم خیلی زیاد
اشک چشام داره میاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای غمم حوصله کن درد فراوان دارم
درمیان شهر شلوغ بغضی پنهان دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زادروز فردوسی بزرگ
*یک از ماه بهمن بُدش زاد روز*
*چوفردوسی بگشود چشم آن تموز*
*ز معما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کنار جوی آبی یک چنار
دیده می شد با درختی پر انار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عنوان شعر:سرنوشت یک تن(شعر در مورد زندگی خودم است)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد آن نیست که ما ذات خرابی داریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جهان در حق من نیکی نشد
بهره‌ام جز قطره‌ی اشکی نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا داستانم را چرا با غم نوشتی تو؟
تمام تار و پودم را ز ماتم‌ها سرشتی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرفته از مناجات امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( تعریف شعر )
تقدیم به مدیر فرزانه ، ادیب و ادیب پرور شعر ناب
(زیباترین محفل در تمام گوی خ
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۹۴۸ پست فعال در ۵۰ صفحه |
مهدی محمدی
سید هادی محمدی
مهرداد عزیزیان
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
علی شاهی تخلص(محزون) 
