چهارشنبه ۱۵ تير
شعر مثنوی
|
|
|
|
رهایم کن ز خاکستان غم جان
دری بگشا بر این بی تو غمستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعامل با عشق نیرویی که سود و زیانش خوش آید مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راوی، سـخن بگو، قربـانیِ سخــن
از مـن بگو فـقط، اسـتادِ حالِ مـن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست که در وصف توام
ماه‌هاست که در صف توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رعیتی درمانده در احوال خویش
صورتش از مشت دنیا گشته ریش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو رستم به شهنامه آرام خُفت
به بادِ صبا این سخن را بِگفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مگس! باز تو آهنگِ تکبّر کردی
حدِّ خود را قدِ سیمرغ ، تصوّر کردی
آبرو از خود و آرامشِ ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرزمینی امن و آباد و رها
بود در آزادگی پر مدعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود مردی این چنین او نصیحت آغاز کرد.گفت پول چرم کف دست است و او بی زاریش ابزار کرد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسبت زلزله ۳۱ خرداد ۶۹ رودبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنگدستی خسته با مویی بلند
پاره کفشی داشت با رویی نژند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مهر و محبت دل مردمان را شاد کن.به فکر خرابی نباش جایی آباد کن.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیدم به غم گفت شادی که هی
کنی عمر خود را تلف تا به کی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را هنوز منتظر، هنوز دوست دارمت
هنوز می نویسمت، هنوز می سرایمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش کن! قصه: درام است، شنیدن دارد
صحنه ی جرم از این زاویه دیدن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فلسفیدن عدد صفر پس از اعشار است
قصه ی کهنه ی تکرار پس از تکرار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنتی بعد تو با این شب عریان چه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توآمدی و تمام پلیدی رفت
سیاهی و غم و ناامیدی رفت
توآمدی و امیدونور آمد
تمام عشق با شکوه وسرورآمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پهنه ی شگفت زمین، ای نگین فارس
ای خاستگاه کشور جنگاوران پارس
ای دشت سبز مرودشت،ای زادگاه شی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبرت آموز تو از تاریخ عمرت نکن بی خود فنا.ظالم دنیا نشو ظلمی نکن پیموده کن راه خدا.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنون باران به شهر ما صفا داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به طعنه گفت : شکری به دانه نمکی
بسی بسوخت جگرها ز آتش تو یکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عطش و هرم غزل ساختن
رخش خیال از سر شب تاختن
تا به سحر قافیه پرداختن
آخر سر قافیه را باختن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر غم زدل بر آمد ، از دیده ام فرو ریخت
بار دگر شرر شد ، در دل غمی برانگیخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشته‌‌ء راهِ علی اجر شهادت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از ممیز آمدن، صفری پس از اعشار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان اوهام را بَر پا نمودند
که یارو را چو یاور جا نمودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان ما را دشمنی نادان گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهر شمس الشموس آمد در این روز خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت تراشی شده صنعت جهان
حق و عدالت شده ملعبه ، نهان
از دست دیو و ددان آمده فع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امان از خدا باور دست ساز
که گوید که چو هر چه کردند ساز
خدای جهان آفرین این نبود؟
که دنیا وعقب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی ترس و گه شجاعت نما .که هر دو تورا کار آید جدا.مناسب به اوضاع تدبیر کن.گهی روبهی ،گه حمله چون شیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دیو صفت همچو خودش جنگ نما.بر روی سرش بارشی از سنگ نما.با نرمش ومهر،منتظر طغیان باش.کشتی چو به دری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عربی با عجمی دوست شدی در وطنی
آنچنان یار که روح است یکی در دو تنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دلم جام زهر میخواهد
درفشی با درد در قلب میخواهد
مرگی بانفرت ازجهان بی مروت
آن فشار مضاعف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار بی بهار
درختان گشته اند بی بر
شکوفه گشته است بی سر
چه کوبیم آب در هاون
چه گوییم از غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون بهشتی دیلمان.شهری تو زیبا بی گمان.با چشمه های خوش گوار.مملو شدی از سبزه زار.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار ظهوری ز نور همی نشستم
به کنج خلوتی عهدی با خوبان ببستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدحی می بده ساقی که من اینجا هستم
من از امروز ز هر عهد مبرا هستم
تو مزن انگ ، که من عیب خودم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو اینک داستان یک شبان
داشت گله، سگ ، الاغی آن جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که باطل پشت حق پنهان شود
عالم و آدم همه حیران شود
آن چنان فتنه به پا گردد کنون
تا همه بیگانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگها از فیض او لعل و برلیان می‌شود
آدمی از کار او شیدا و حیران می‌شود
مات و مبهوتند کل ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نای نامه نقیضه ای بر نی نامه مولوی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه ها می کرد بس آموزگار
درد دلها داشت با پروردگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیزهستی من ، عصیر میوۀ تن
تویی مشامِ مرا، به سانِ مُشکِ خُتن
من از نژادِ توام ، تو از تبارِ منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در خواب دیدم شد قیامت
به پا خیزید گفتند ای جماعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نونهال من آيا كه ديده ای
ديوان روزگار و وصفی شنيده ای
ديوان روزگار همه در بند ظاهرند
از پستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان هم اشک می ریزد برایم تا ابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ندانم که خداوند می و میکده کیست
غیر این جمله نگویم که خداوند یکیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سجاده را به سمتت،قبله نما کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنون چه شده تورا شدی دور از من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شبی خواب تو از سر گذشت
داغ دگر زد به دل این سرگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاروانی رو به سوی مکه بود
بار اسب و اشترانش سکه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـده آب ، درخــتـان بـیــریـشــه را
مشـوسنگ،شِکان‌بی‌غرض شیشه‌را
بـده نان ولـی نـه بـه دنـدان ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام اردشیر از دل به دریا
که عشاقش شود تالی ثریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرخ خوردم تا رسیدم دیدم و مجنون شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتشگاه پارسه
زیر چتر نور ماه و چشمه ی اندیشه و فریاد
می نگارم قصه های بیستون و تیشه و فرهاد
زیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغان بسمل را نگر چون رقص در خون می‌کنند
خود تشنه بر آن تیشه و کین گونه افسون می‌کنند
هر دم جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"کولی وچشمه"
دخت کــولی درد دل با چشمه ی پر آب کرد
زخم های بی شمارش چشمه را بی تاب کرد
تا نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی جانم به قربانت ولی سوزاندیم
بیوفا حالا که زهر کاریت خوراندیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای آنکه که رحمان و رحیمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرصتی دیگر پدید امد به نفع دزدها
تا به زیر خط فقر مطلق آید مزدها .؟
احتمالا در تلاش اند از طریق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ظهورت ره به عالم غیب باز شود
با ظهورت ره به عالم عیب راز شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به همسر عزیزم سمانه هروی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر پیچ‌سر زلفش صد راه به دل دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک ، دو ، سه و شروع زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتگو با احمق از بی هوشی است
چون جواب اَبلهان خاموشی است
بحث با احمق،نشان از احمقیست
چون جوابِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمیخانه بگشای ساقی شاکی آمده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه کامل گشته ی شب های من
ای طبیب علت و سودای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا مرا بغل بکن ای دختر ابرو کمان
بیا زلیخای زمان حضرت زیبای جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ ها همواره هستند بین ما
ما نباید وا بمانیم و جدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به وجد آمده خودکارهای در جیبم
زِعاشقانه ی با بوسِ تَحتِ تَعقیبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی تو چون ماه دارد روشنی
من تو را عاشق ، تو معشوق منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون تکامل یافت انسانِ دو پا
گشت سر گردان چه هست این ماجرا
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۷۳۲ پست فعال در ۴۷ صفحه |
اميرحسين علاميان(اعتراض)
اشعار
مهرداد عزیزیان بی تخلص
زی
محمد قنبرپور(مازیار)
م فریاد(محمدرضا زارع) 
سارا رحیمی 
