دوشنبه ۱۰ مهر
شعر تضمین
|
|
|
|
گفتم : وای که چقدر تنهایم** گفتی : من که به تو نزدیکم **
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بخیال وصل تو در پی هر بهانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نه عاشق هستم و نه محتاج نگاهی که بر من بلرزد
بسوی عشق پر درد نمیروم شیرینی زندگی بیشتر بر من میل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه سنگی وخراب است به قصری نَبَرَندَش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو گویی شیخ صنعان گشته مجنون دخت ترسا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این سرای پُر زَر و سیم آدمی
بُرد آن کسی که در پی بستر نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم از شوقِ سرودن شده چون اسبِ چموش!
دفترم بسترِ اشعارِ پر از جوش و خروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همان شـــراب نابی به ســبوی میگساران
تو همان نگاه عشقی به طلـــوع صبحگاهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره میهمانی می کند عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نظرم بسته به روی همه خوبان جهان
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رویِ نی سری آورده شد ما بینِ محفلها
و خونی میچکد از حنجرش همواره بر دلها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارا بیا و جامه ی احرام ده مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دربیابان شب بود تاریک وقتی ماه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ازل عشق خدا گربه دلم دارم ازوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستی زعشق آید نی از
شراب دستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی گریبان مرا کابوس دل کندن گسست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره ميهماني مي كند عشق.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلداده ام وعاشق و حیرانی خویشم
درکوی شما در پی ویرانی خویشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر جا كه چو ميخانه، همواره بُوَد دایر
آن ساقیِ سيمين تن، با ناز شود ظاهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشت نما گشتم در واله و شیدایی
بین نرگسِ فتّانت آورده چه رسوایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که مي گفتي ز زهد و پارسايي، بي امان
شد هويدا مكرِ او نزدِ تمامِ مردمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*تضمین غزل «خواجه کمال خجندی» در مدح امام زمان(عج)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي رهبرم سيد علي...اي مجتهد اي تو ولي...باشد نگهدارت علي-ع--....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي واي دشمن رهبرم
فرمان دهد جان بركفم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشمن بداند تا ابد.حاشا كه ايراني رود.راهي كه كوفي ميرود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5)
اي داعشي يا طالبان
آئين حق را دشمنان
اي خصم صاحب الزمان(عج)
ما با شماها دشمنيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترخوب دهاتی زه چه دلتنگ شدی
رفتی ودستخوش فتنه ی فرهنگ شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی ای مه لقا،اما به ساز ما چرا
آمدی تو،آمدی از عالم بالا،چرا؟
«آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیـلی تـو رفت و ای مجنـونِ فـریادِ قـرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـه ظلم آری نخواهم گفـت، آری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُردم آن روز...، جوابم « تو برو... » تا دادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بینِ خدا و عشق...، حدِّ فاصلِ تو
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
منیژه قشقایی 
