سه شنبه ۲۵ دی
اشعار دفتر شعرِ شعله ی آواز شاعر عباس خوش عمل کاشانی
|
|
من بر این گمان و باورم که شعر بی دروغ/قدکشیده و نفس کشیده با فروغ...
|
|
|
|
|
قصه با موی پریشان تو دارم روز و شب ....
|
|
|
|
|
به سیر آسمان آرزوها نیست پروازم /
مرا از پرده ی دل روز اول بال و پر دادند....
|
|
|
|
|
به خداوند که تاج سر عشق است علی....
|
|
|
|
|
.... در بند اسارت سخن راز چه گویم؟
|
|
|
|
|
سایه سار لذت خلقیم چون آدینه ها.......
|
|
|
|
|
در میان گریه ها و خنده ها می جویمت ......
|
|
|
|
|
در موزه گر نشد به در ِ کوزه می نهند!
|
|
|
|
|
ریشه در آتشی دارم....که شعله از جهنم فریب می گیرد
|
|
|
|
|
اندک اندک ساقط از هستی شدی .....
|
|
|
|
|
چتر گل در گلشن توحید بر سر داشتم
|
|
|
|
|
باده ای نوش آفرین هر شب به ساغر داشتم .....
|
|
|
|
|
در جاده های وحشت / رهپوی ناگزیرم ......
|
|
|
|
|
بیهوده مزن این در و آن در ......
|
|
|
|
|
عمر تکدرخت پیر.....کم کمک به سر رسیده است.....
|
|
|
|
|
خدا را شکر، دارم دوستانی......
که هر یک مظهر صدق و صفایند.....
|
|
|
|
|
باغ بهشت را نکند آرزو دلم / امشب که ای عزیزترین در بر منی......
|
|
|
|
|
سایه وار از کنار من رد شد....
بی که ردّ و بدل کلام کنیم....
گفتم ای کاش لااقل می شد....
چون گذشته
|
|
|
|
|
تا مگر بر خاک مجنون مشق رسوایی کنیم
دل تپیدنهای مان صحرا به صحرا می برد
|
|
|
|
|
چو شد دشوار در پیری ره میخانه پیمودن
به کوی میفروشان خانه ی خود را بنا کردم
|
|
|
|
|
تا نسیم صبح می گوید به گلزاران درود
با تو ای فرزانه پیر شعر ، از یاران درود
|
|
|
|
|
دلهای عاشق در مسیر کربلای نور ....
|
|
|
|
|
عمری است که سرگشته ومجنون توهستم
ای عشق! بلا دیده ی دلخون توهستم
|
|
|
|
|
السّلام ای خدیجة الغرّا
مادر با فضیلت زهرا....
|
|
|
|
|
یکی پر بسته مرغ در قفس من
اسیر و خسته و بی همنفس من...
|
|
|
|
|
صبور باش خدا گفت و من صبور نبودم
دریغ و درد که جز در ره غرور نبودم....
|
|
|
|
|
تا سیر بنگرد رخ زیبای یار چشم
ای کاش بود جای دوچشمم هزار چشم ....
|
|
|
|
|
*نقد و انتقادی متفاوت!...کاشان در اینجا شاهد مثال است ....
|
|
|
|
|
از دور ارادتی به ساقی دارم .....
|
|
|
|
|
تا توانی زندگانی کرد با روراستی/از ره تزویر هرگز راست کار خود مکن....
|
|
|
|
|
...جنگل افرای پیش رویمان می سوخت در آتش....
|
|
|
|
|
تا مژده دهد ولادت معصومه/از قم به زیارت رضا آمده است....
|
|
|
|
|
نوجوانی با جسارت پرت کرد/سمت آن سردار فحلِ سرفراز/آشغالی،شیء ناجوری،خسی/تا بخنداند رفیقان را به ناز.
|
|
|
|
|
...از «قنوت نماز عاشقان» تا....«خود را تاوان دادن» .....
|
|
|
|
|
سر تو را .....زیرِ آب می کنند...
|
|
|
|
|
آفرین ای خطّه ی مردآفرین/خاستگاه راد مردان گزین.....
|
|
|
|
|
*این مثنوی خطاب به مردم نجیب و مظلوم افغانستان سروده شده است که در زبان و فرهنگ و برخی صفات و خصوصیا
|
|
|
|
|
آدمی تا با دعا مأنوس شد / از وی ابلیس دغا مأیوس شد
|
|
|
|
|
روزگـــــــار لامــــروّت تــــا مـــــرا از یـــــا�
|
|
|
|
|
....ابروی تو ناگهان به یادم آمد
|
|
|
|
|
ماه رمضـــان رفت بیــا بــــــــــــاده بنوشیم
جامی دو سه اوّل سر سجاده بنوشیم...
|
|
|
|
|
چو منصور آن که را ورد اناالحق بر زبان جاریست/مکان عافیت جز بر سر داری نمی بینم.....
|
|
|
|
|
استاد به هر بی سر و پا نتوان گفت .....
|
|
|
|
|
یکی بچّه شیطان سحرگاه مرد....
|
|
|
|
|
رفت در نزد شیخ ، تازه مرید ......
|
|
|
|
|
لیلــــةالقـــــــــــــــدر را چو درک کنی/
هر چه غیر از خداست ترک کنی ...
|
|
|
|
|
نیستی گرچه یادگار تو هست/نام تو ، باغ تو ، بهار تو هست.....
|
|
|
|
|
*به مناسبت سالروز ارتحال امام خمینی (رض)
|
|
|
|
|
من از این عبادتِ به عادتِ همیشه خسته ام....
|
|
|
|
|
از بس به گناه عشق عادت کرده ست / پیوسته به توبه ی نصوح است دلم ....
|
|
|
|
|
ساخت چو از می وضو ، کرد به میخانه رو / داد به رندان سلام ، عشق علیه السّلام...
|
|
|
|
|
طبیب آمد به بالین من و نبضم گرفت و گفت: / ز هذیانهای بیمار خیالی سخت می ترسم
|
|
|
|
|
چه کنم داغ جدایی؟غم بی برگ و نوایی؟ / به رخم گر نگشایی ، زمحبت در خود را .....
|
|
|
|
|
بگذار بگویند و بخوانند که سنگی / بگذار بگوییم و بخوانیم : صبوری ....
|
|
|
|
|
پنجره نگشوده به صبحی قریب / خانه ی شبخیزترین مردها ...
|
|
|
|
|
*خاطره انگیزترین غزل همه ی عمرم....
|
|
|
|
|
غــــــزل با نامت آغازی دگر داشت
شکوهی دیگر و رازی دگر داشت ...
|
|
|
|
|
دیده پوشیده ام از روی تو یعنی که دگر/
هوس منظره بر دل چو نشستی نکنم ...
|
|
|
|
|
تاریخ ادب باشد سرفصل هویّتهام / از اصل نیفتادم از اسب گر افتادم!
|
|
|
|
|
من می نوشم سلام گویان آتش/یک پیک ، دو پیک ، بیش و کم ، دلخواهی ....
|
|
|
|
|
گوهر مهر علی داریم تا در دُرج دل / بهره مندان دو عالم زین دُر یکدانه ایم ...
|
|
|
|
|
اگر عشق پادرمیانی کند/گمانهای بد را که ویرانگرند/برانیم از باغ دلهایمان.......
|
|
|
|
|
زخمه بر زخم توانفرسای روحم می زنند / تارتن ها در کمین تارِ تنهای دلم .....
|
|
|
|
|
در موسم عبور تو گل کرد/باغ خزان رسیده دوباره /یک آسمان تبسم خورشید/یک کهکشان حضور ستاره .....
|
|
|
|
|
عمود می ایستم / چتری از زنبق در دست / زیر باران ستاره ....
|
|
|
|
|
بهــــــار آمــــــــد در آغـــــــوش گل سرخ/
دل از کف داده مدهوش گل سرخ...
|
|
|
|
|
از تو داریم التماس دعا/گوشه چشمی ، عنایتی ، کرمی ...
|
|
|
|
|
...بی تو تموم زندگیم خزونه/با تو تموم لحظه هام بهاره ...
|
|
|
|
|
*طنزی تلخ ؛ نمای کامل زندگی من در این روزها .......
|
|
|
|
|
عشق دیرین من ، خداحافظ
جان من ، دین من،خداحافظ ....
|
|
|
|
|
ای دگرگون کننده ی دلها/
نام نیک تو شمع محفلها ...
|
|
|
|
|
تقدیم به همه ی آنهایی که در دوران سربازی در شهر محل خدمتشان عاشق شدند!
|
|
|
|
|
بر ســــــر درِ حدائــــــــــق جنّـــــت نوشته اند:/
نیکو حسن ، گزیده حسن ، مجتبی حسن ...
|
|
|
|
|
هر صبح که خنده می کنی عید من است ....
|
|
|
|
|
خوش به حال آن که شعرش را مدام/
اهل معنا لایک در دل می زنند!
|
|
|
|
|
درِ مسجد به رویم بست وقتی زاهد خودبین/
کلید از می به دست آوردم و بگشودم این شبها ...
|
|
|
|
|
«چهار زخم مشترک» چهار شعر متفاوت از سراینده است ...
|
|
|
|
|
این غم اندیش را ، سوته درویش را
شعله بر جان زند ، شوق کم
|
|
|
|
|
*تضمین غزل «خواجه کمال خجندی» در مدح امام زمان(عج)
|
|
|
|
|
*به مناسبت نیمه ی شعبان سالروز میلاد حضرت ربیع الانام ص�
|
|
|
مجموع ۱۷۶ پست فعال در ۳ صفحه |