يکشنبه ۲۸ مهر
شعر عرفانی
|
|
|
|
غزل شماره 13مجلس ختم مرا در سحري با فقرا ساده بگيريد،جاي قرآن به صف عارف و مجنون قدحي باده بگيريد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم جان به سرور جانانم آرزوست
چون شمع روشنی به شبستانم آرزوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین دنیای پربیداد وفانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی حضرت وجودی هرکسی میتواند در ...باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگفتیم که شادی نیست
اما غم هایش را، بیش دیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراسوی سیاهی شب ، تاریکی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت ، سعدی در گلستانِ سخن
پیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با طناب خویش افتادم به چاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم به در
بنگر ببین چشمم سوسو می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگفتم : عاشقِ شیدا ، به شیدایی ، نگر ما را
که مستِ باده شد جانم چو جامی از سبا آورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل شماره 8
عشق است اذان عاشقي به بام دلبر گفتن در محضر عشق تا سحر ز نام دلبر گفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ دلم کشیده پر ؛ تابرسد به کوی دوست
خاک کف کوی دوست ؛ معبر هر سوی دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در پیاله ، صبحِ ازل را ، بدیده ایم
پُر رونق است کاسه یِ می یار عیب پوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق تو در دل من شورش و غوغا میکرد
نقش زیبای تورا خوب تماشا میکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل 4
شرم بادم اگر از کوچه ي دل نام تو را پاک کنم دل بي عشق همان به که کفن پوش تن خاک کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حزم چبود در دوتدبیر احتیاط از دو آن گیری که دور است از خباط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم از وضع مردم ، بس غمین است
چو پرسم از کسی ،گوید ،همین است
اگر گشتی زنی در ط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمده ام که جان دهم راه به دل نشان دهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای درد مَرو از جان، از جانِ جفا پیشه
ای سوز بزن آتش، در ذهنِ بد اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاد شد آن که در این راه ، خطِ حق بگرفت
ذرّه اقرار ، که خورشید جهان در سور است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغبانا گل نرگس شده از دیده نهان
چون نهان گشته زما ؛ دردل ما آه وفغان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارالهااین دلم پرپرشده شورشی بازدردلم برپاشده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو سینه بسوزان بِشِکن حُرمتِ ما را
من سجده کنم بوسه زنم خاکِ شما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این تنگنا هم میگذرد گذرم
به همه غایبان میرسد خبرم
جمله غایبان پیدا میشوند
دگر اما تلخ است ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری داشتم تسبیحی بدست.
خود بگفتم ذکرالله بایکدست و شست
انتظاریک سواری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهمانِ کویِ دل شدم، سر زده بر بالِ خیال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانشوري به نام حسن ،كي توان رسيد
بر سطح فكر آنكه كند دانشي پديد
فكرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه می پویم دگر راهی
نه می جویم به درگاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرهم چو منی دوصد جفا می دیدی
در ماتم درویش نمی رقصیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوی کریمان شکسته دلی می خرند و بس
هر کس شکسته تر ، دِلَش مُقرّب تر است
گاهی برای شکستنت بهانه م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد توبه از آن عبادت و راز و نیاز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن مهربان همیشه نگاهش به ما کند
هر دردرا ؛ زما به نگاهی دوا کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آنان که غم را چاره کردند
عداوت را ز دل آواره کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به درِ دولتِ که ، رَخت بیندازم ، دوست
که چو من دادستان است و دلا دادرس است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر عشقِ علی(ع) در سینه داری؟
چرا در بندِ دنیا بی قراری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه مرغی بر چمن آواز خوان است
نه رودی در دل صحرا روان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا دلم غم دار امشب
مگو غم بلکه ماتم دار امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب مست و هشیار شده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این حسین(ع) کیست مثالش نه کسی را دگراست
مادرش حضرت زهرا(س) زغمش دیده تر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب دل به دریا می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيروي از هوس خام ، اگر رأي تو بود
امر صادر نـنمودي ، تو بـشر را به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب قطره ایی خیزابه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تادست دلم پیش تو تا شانه دراز است
بی شک زهمه خلق مرا ختم نیاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس گهی ساکنِ بامی نشدیم
چون مرغِ سحر زنده به کامی نشدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی هیچ امیدی به کس نی
برای شیعه راه پیش وپس نی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس است یارِ من و یارِ تو و یارِ همه
که بصیر است و سمیع بر دل و افکارِ همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب دلِ ما غمخانه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق مولا در دلم از کودکی مأوا گرفت
مادرم خود را کنیز حضرت زهرا(س) گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسونِ دل و جانِ گرفتارِ خودت باش
افسونگرِ عمرِ سیه تارِ خودت باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب پیکِ دلدار آمده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب هم خمارم هم خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاطمه می رفت اما جان به لب..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب بانگِ الحاد می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانی پُر شر و شور و سری با جهل هم لانه
کجا باید برم جان را ز بیمِ خصمِ هم خانه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب مِی و مل در غمزه اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تمناهای دل خُم در خروش افتاده است
می پرستان را به سر مستی به جوش افتاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب بی پناه گاه مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها قدرت عالم هستی خداست و با توکل به او و فقط به او هر روزمان زیباتر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دُردانه دِلِ زارِ من از فضلِ خدا شد
لطف و کرمش قسمتِ درویشِ گدا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی برای ادعا از عشق پروا میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب بی کس و غمخواره ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نی نواز بی سرزمین
بهنگام ریزش انوار درون دل سنگ
مینوازد
نتهای خلقت خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب دخترِ رز در بَر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دلی را مژده ای از لطف یزدان می رسد
اندک اندک سوی شهرآبادِ ایمان می رسد
هر که با شیطان ظلمت پنجه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیامبران شعبده باز نبودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام خدا ، هميشه مرا بـر زبان بُوَد
فكرم هميشه ، در ره توحيد آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمس رویش منشا انوار عشق سرمدیست
هرچه دارم هرچه هستم باعثش حب علیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب باورم از باده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میل صحبت هست این دریای نا آرام را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و تو از مـهرمان یاد کن
بپاخیز و این خـانه آباد کـن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب دل به دلدار داده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب سنگِ بیداد خورده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب با لهیب ات سوخته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب قمرِ مه پاره است
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۶۱۲ پست فعال در ۳۳ صفحه |
محمد علی سلیمانی مقدم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
زیباوبااحساسبازبانی صمیمی 
سپاس از دعوتتون برای خ
مجتبی شفیعی (شاهرخ)
کبری یوسفی 
وهب رنجبرکلیبی 
