يکشنبه ۳ مهر
شعر عرفانی
|
|
|
|
وقت اندک باشد و راهی دراز
کی به خود آیی از این نیرنگ و آز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب ترحمي كن لطف تو بس عظيم است
راهت به هرطرف هست اطراف آن نعيم است
علمـم اگر همين است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نگار همیشگی ،رهبر
مهزیار همیشگی ،رهبر
من شدم یار ومانده با تو هنوز
انتظار همیشگی ،رهبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب نظري كن ،دل من رو به تو باز است
اين دل به اميد تو رهش،سوي حجاز است
آن كعبه ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن باده كـه بر مسطبـه عشق ، فروشنــد
قومي بخرنـد باده و قومي بــفروشنــد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من یتوکل علی الله فهو حسبه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای انسان زیبنده
به این دنیای فریبنده
نکن دلخوش، نکن ناله
نگو تنها، نگو بی کس
انیس و مونست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياران اسير ظلمـم ،زين ظلم و جنگ سردا
يارب رهاييـم دِه ، زين گونه رنج و دردا
يا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب تو واقفـي كه منـم بر رضـاي تو
سر مي نهم به گرد سـر خاك پاي تو
گـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جا ماندگان اربعین
دلم دارد امشب هوای کربلا
چه دلتنگم امشب برای کربلا
گلویی پر از بغض دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قیام آن جناب شور تمام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسم اعظم اثراتش به جهان، سر به سراست
در تمامي جهان بشري ، با اثـر است
بي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفت جان بشـر ، آن جنبه شيطاني است
راحت جان بشر، آن جنبه سبحاني است
اي بشرچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كسي كه فكر نكو، بهر كارداني كرد
هـزار كار معيّـن ،كه در نهانـي كرد
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبور باش خدا گفت و من صبور نبودم
دریغ و درد که جز در ره غرور نبودم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سفر عشق......
به رسم ادب اول باید خدمت پدر مشرف می شدیم وبا کسب اجازه از ایشان به زیارت فرز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمانیها اگر با خود حسابت میکنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آفتاب
درخشش تو تاریکی را به محاق برده
گرچه ابر مذبوحانه تلاش کند
حتی کسوف هم حریف درخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر باد که میوزد به چمنها بهاره نیست / هر چشمکی که چشمک ناب ستاره نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاحب نظران ، رد شدن از پرده ي پندار
تا آنكه به رفتن به ره ، آن پرده نگهدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل نور
زنده بودن ، مثل نور و در عبور
نور بودن مثل دارد ، آيه هاى نور
نور تاريكى نه آن نور ابل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرگرم تماشای تو هستم ای ماه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر قبول افتد شوم بر روی ماهت مشتری
می شوم ناهید وش بر گرد مهرت گرم سیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر تری خشکی به ثبت آمد کتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب من خشک و دلم ریش و بر آتش جگرست
هور جان رو به غــــــــــــــــروب و گذرد وقت نماز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عقل نگنجد این همه نغمه و ساز
در وهم نیاید این صدا و آواز
گوش‌مانده و چشم مانده از این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه غم اگر که همه کافرم خطاب کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خضر نپرسید که میخانه کجا هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنگاه که پیدایی پنهان تو دیدند هر لحظه ملائک به رخت سجده کشیدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هیچ نیستم
در این زمین درندشت
چون تک و توکی
از خوابی کهن سر برداشته ام
من راز دار ملکوتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر گشودن در اسارت... معنیش پرواز نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه میدرَّد نگاه در چشمهء تابان هور
کرده زندانی خودش ، در انفرادیِّ غــرور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخش نوشته شده قسمتی ازشعر ..به صورت دوبیتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز
صدایی بگوش می رسد
درفریب سایه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از سرزمین دیگری می گویم
آنجا که هیچ نیست
بجز تموجِ نورِ محضِ مفصل
از مشرق یقین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب شب او بود و امروز از او
روزم از او باشد و شبهم از او
آینده از او باشد و انجام ازاو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روانم من، روانم من، روانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا هم درد و هم درمان علی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فيض خـدا ، نصيحـت بر آدمـي بُـوَد
هر كس شنيـد ،نـزد خـدا آدمـي بُـوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که دانم خیمه ی عدل تو بر پا می شود
دیده ای دارم که هر شب بی تو دریا می شود
چون که می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ره طوفان و سيل خانه كه ويران بُـوَد
خانه نشايد بساخت آب كه طوفان بُـوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دلم به هوای تو مغرور می‌شود
افسانه‌ام به‌همراه تو مشهور می‌شود
شعرم دوباره اِی خود من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن راه خداونـد كه با صلح و صفا شد
از دست همين خلق چرا جور و جفا شد
آن را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پهنای دشت ها.. به بزرگی مرز ها
به خشم ابرها.. به خشکی صحرا..
به سفتی سنگ ها..به نرمی خاک ها..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غربت انتظار
برسان ای باد صبا پیام مرا
به گوش یاران مغرور پر مدعا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طراز مُلك يزدان را كجا بتوان بدست آرَم
طراز نظم نيكوتر از اين بهتر بجا آرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بکجا می روی ای دوست
خانه نشانش اینجاست
و در این آبادی، خانه بی وصل
تو ویران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب حرم
غروب حرمت به خود مات می کند ما را
چو می بینیم جلوه‌ی ذات پاک یکتا را
غروب حرمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پناه منی یا رب
تو نشان منی یارم
کجا کجا تو را بیابم تو بگو
کجا کجا شوم به راهت تو بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل خوزستانم
جانمازم سجاده ایست ریسمانش کرخه و کارون و هور
روی این سجاده نقشیست روان اما خشک
تَر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كس حقيقت آموخت فرمان آن خدا را
بايد زِ خلق بيند هر جور و هر جفا را
سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه یاری می خواهم دمساز
نه بالی برای پرواز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشمهای خسته من رقص خواب بود
اندیشه های رهگذرم در شتاب بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این جهان فانی عشق شده است زبانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی عطر گلها مست کرده هوا را
آن غنچه عشق یاد آرد نام خدا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هـر كس به امـر و نهـي خدا با وفا شود
دردش اگر يكي بُـوَد آن هم دو تا شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا نوشت به نام علی بنیاد جهان را
و آفرید به نام علی ، زمین و زمان را
نگاشته بود خدا پیش از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارنی بگویم از جان که دهی ز خود نشانی
به همین خوشم عزیزم ز دمت به لن ترانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن باد مُشك بو كه وزيد از كنار دوست
بسيار مشك بوست گل لاله دار دوست
بر ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيچاره آنكه معتقـد بـر خـدا شـود
هـر جا شود زِ سود جهانـش جـدا شـود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صراط مستقيـم حق ، كه ديـده است
فقط گفتـه است و آن شـنيده است
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ز نماز خسته ام، روزه ی خود شکسته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده شیعیان عید غدیر آمد
بهر امامت ما علی امیر آمد
خندید با لبخند غدیری زهرا
تا دید علی بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا ديگر چه مي طلبـي از نـعيم دهـر
خوردي نعيم دهـر فراوان زِ آب بحر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دل نـهاده ام به طريق وفـاي تـو
تا بـنگرم طريقت حُسن و لقـاي تـو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجر ما از حیث خُردی دل و قدر شماست
زین جهت در "عین وصل " لیکن وصالش آرزوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب های خشکیده ام
میکنه التماس
قطره ای آب دهی به آن
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۸۵۸ پست فعال در ۴۹ صفحه |
احسان فلاح رمضانی
مجتبی شفیعی (شاهرخ)
م فریاد(محمدرضا زارع)
مقاله ی خوبی بود :30
سینا خواجه زاده
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
مریم کاسیانی 
عاشقانه ی زیبایی بوددرود ب
محمد ترکمان(پژواره) 
