يکشنبه ۳۰ شهريور
شعر خدا حافظی و جدائی
|
|
|
|
رفتی و غمی گلو گیر شد شب و روزم را
لعنت به این دنیا که قیچی کرد عمر عزیزم را
ی. س
تقدیم به روح پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بمان،جای تو اینجاست،خودم خواهم رفت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز دردِ زیستن دارم!
منتظرم شبی
در لکنتِ لولایِ شعرهایم
خاموش شوم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم، یک جادّه فرعی میخواهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از طعنه‌ی شبهای دراز
آفتابِ لب بامی شده‌ام!...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم رفتی و این رفتنت حیرانم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماسیده رگ‌های دریده‌ام
در تشتِ خسته از خونِ ثانیه‌ها...
و تمامیتم
هم‌نوازی میکند با مرگ!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من تو برفتی و دل غمزده‌ام نه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خادم هیئت اگر رفت دعایش بکنید
جای میلاد، اباصلت صدایش بکنید
یا رضا بر لب او بود و دلش پیش رضا
ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای رود کارون ای طلایه دار خوزستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم رفتی و روزم چون شب تار شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه کبوتر با کبوتر ، باز با باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از آینده میترسم ...
من از چشمان دریایی
من از قلب قسم خورده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست مرا راهی به جز دوریِ از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله از اهل جهان نه!گله از یار به بیداد من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم و چراغ خانه ام تنها تو بودی مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد هجران
رفتم به سفر که درس خوانم
دور از وطن و ز خاندانم
امروز دگر مرا نشان نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردیده ام چون طبل تو خالی
من مانده ام در پشتِ هیچستان
در شکّ و تردیدی لجن بارم
درگیر عقل و عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درک نشدیم، فاصله ها روئید
میان ما جنون تنهایی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد سکوت، شعری در عنفوان جوانی و شرو شور شعر و شاعری و دوری از خانه و خانواده و در جستجوی کار و حق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتادم از گیسوی بی تاب سپیدار
وقتی که جغد شب پدر را کرد بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من محاسن را به خون قدسیان آغشته ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی دل ببری دل بتکانی به درک
پشت پا خورده مرا دور برانی به درک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مبادا که تاریخم کنی و مرا به افسانه اندازی
بی تو نقطه سر خطم بی هیچ پایان و سرآغازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ات تجویز نابیست که عیسی بر هر مرده کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شب نشینی شعر حس جنون را بدهید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما دو مجبور، دو مایوس، دو تا هم خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر من رفت ز دست
گیسووانم تو ببین
همه اش گشت سپید
ز غبار غم و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه ، گرگ زد به گوسفندانی که در طویله خیالشون راحت بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی به خود می امدم با سرفه های خشک
خود را میان دودی از سیگار میدیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر من ه درمانده پذیرفتم و او رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر نکن رفتن تو خونه خرابم میکنه ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواندی از عشق و ندانستی که چون مرغ پریشان حالم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرنده ی بال و پر شکسته در قفس نمی ماند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رقص مرگ
در چشم هایم مرگ می رقصید
دی بود و سرمایی که باید دید
یک اضطراب تلخ با من بود
چشمم شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهرتنهایی
شبهای زیبای تنهایی ودوران جوانی در دیار غربت که به سرودن شعر و مطالعه میگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنت در خاک و دلها شاد و غمگین
یکی از شدت غم گشته رنگین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سردار سرو قامتم ، از رفتنت در ماتمم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب نبودی باز باران بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویران نمیشد حال من گر پای حرفش مانده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ کس راضی به این دوری نبود، تقدیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب در این غمکده جا ماند و به فردا نرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرد که دلم پیش کسی تاب ندارد
خانه سردآغوش منزل خواب ندارد
تانظر کنم از دل برود این همه جان
زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار قسم خورده ی من ,منتظر مرگ منست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشِ بچه هات بهِم، میگه بیا زنم بشو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو دید نبض نگاهم اسیر خنده ی اوست
گشود بند اسارت و رست و راهی شد
صدای خواهش قلبم شنید وقت عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زوایا
به درون میخزند
سایه های تباهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم برای من قلبت تبدیل به متروکه ای شده
اما بدان تا زنده ام خاطراتم همیشه قدم زنان از آنجا عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه دود قلیانم که پایین امده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهت درج در دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"کولی وچشمه"
دخت کــولی درد دل با چشمه ی پر آب کرد
زخم های بی شمارش چشمه را بی تاب کرد
تا نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشتم روی قلبم منو دیوونه کردی
فکر میکردم میمونی ولی تو هم یه دردی
به داد تو رسیدم تو این غبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویم باشد خاک مرا آغوش گیرد
رها گردم کز این زندان متحرک مردگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تعداد خود
گلدان بیاورید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفترِ شعرِتو ببند... ما قصه امون به سَر رسید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگانی تشنه ام، جرعه ای آبم بده
من مجنون را به آغوش گرمت، دعوت بده
زندگانی پیر شدم از بغض های در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طفیلی گر خورد صد سال تیمار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیگار خاطراتِ تورا دود می کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش شمع سحری با دل خون باید رفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو آسمون این شهر
شده همرنگ سیاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر باد رفت هر آنچه در یــاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه وار ز شوق رهیدن می رفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا پر از نامردی است ، لعنت به عشق و عاشقی
یارب سلامت دارَدَش در بازی شیادهــا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"تا زمانی که رسیدن به تو امکان دارد
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد"
باید از اول این درد مید
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۸۶ پست فعال در ۷ صفحه |
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
مهدی محمدی
مهرداد مانا
محمد قنبرپور(مازیار)
حسین راستگو
