محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 16 تير 1401
9 ذو الحجة 1443
Thursday 7 Jul 2022
بنویس تا زنده بمانی ،هر که نوشت پادشاه می شود. فکری احمدی زاده(ملحق)
پنجشنبه ۱۶ تير
شعر خدا حافظی و جدائی
بریدن نافت و با بی وفایی...
دوستی قدیمی بمن گفت که ای دوست
به درک نیمه ی من رفته و جایش خالیست
ببین بی تو چه دلتنگم
• دارم با گریه میجنگم
• بیا پیشم بگو هستی
• واسه دنیای بی رنگم....
• کنار
ای وطن
ای مادر هرکس به غیر طفلک همخون خود
ای که پروردی در آغوشت هزاران کودک بیگانه را
شیر دادی ا
"کولی وچشمه"
دخت کــولی درد دل با چشمه ی پر آب کرد
زخم های بی شمارش چشمه را بی تاب کرد
تا نم
الفاظ تندش قهوه ی تلخ است
چشمان گیرا و نگاهی سرد
ای اجل آرام جانم را بگیر
بخدا از شیعیانم ای اجل
نمودی چو خود را به چشم رقیبم...
برطبل بلوا کوبیدن تو نزن تو نکوب
من نمی دانم چرا اول
شده ویران و حال باید ساخت
برتمام عاشقی هایم رنگ چشمانت می زنم
هر آنچه در این شهر نمی خواهمش آن شد
همه از حال من بی کس و کار با خبرند
شمعی که نورانی شود پروانه را کشته
در آستان هجرتت، زین گفته تا به کی؟
کاش میگفتی به من
دختر بیا میخواهمت
سکوتت بوی آرامش میداد
وما
مست آرامش تو بودیم
چه زیبا و بی صدا سکوتت را شکاندی
من خیلی تنهام
به آسمان نگاه میکنم
به ابرها
به ستارگان هنگام شب ها
هنوزم تنهام...
بی تو من خنده کنان به کنج جهان خواهم رفت
بی تو من نغمه زنان به پیش بنان خواهم رفت
فکر کردی بی تو ا
یکی میره که فرداشو بسازه
یکی پابسته ی تقدیر میشه
هوای پرزدن توی سرش نیست
به جای هردوتاشون پیر میش
شناسنامه خطوط سیاه لازم داشت
روزام این شد پای دیوار
طرح یک در کندن
با حضور توی فرضی
صحبت از من کردن
کبوتری بی پر
بر شیر سنگی ها نشسته بود
من داشتم از کوه
...
عکس اش میان دفتر من خاک می خورد
از من بجز دو دیدهء کم سو نمانده است
شاید که پوپکی برساند به او خبر
شيشه ي بغض غروب
مثل هر بار شكست
شبنم ِ عطر خزان
بر تن ِ برگ نشست
باغ سرمست غروب
برگ بي تاب ِ خز
آتش عشق
از آتش عشقی که بود برجانت خبری نیست
از گرمی شانه های مهربانت اثری نیست
بر شب
تو می رفتی و من، بر خویش لرزیدم
تو می رفتی و من، از غیظ خندیدم ندانستم چرا .........
آن روز
من بودم وتو
غروب بود
وتو خسته تراز من
اعتراف در وقت‌های اضافه...
چند وقتیست که مشروب عمل جانم شده است
عمل بی کسی و ورد زبانم شده است
جای پا های کسی بر سر راهم ما
پر غم و غصه ترین شاعر ایران شده ام
يكي يكي كم مي شويم هر روز ، چندي ست
مي تازد اين آفت چه عالم سوز، چندي ست
مردم گريزان از هو
پــوران دلکش ما چشم از جهان فـــرو بست
از اون روزی که رفتی تو
شبا بیدار و بی خوابم
تو نیستی تا ببینی این
چشای سرخ و پر آبم
چندیست بسیار دل تنگت هستم پدر بزرگ
در نبودت چشمانم را خون کردم پدر بزرگ
یک جهش یک مرگ شیرین حاصل عشق و غرور
مادر‌بخوان لالاییت من تا ابد خوابم گرفت
شد پیکرم هدیه چون آغوش در خاکم گرفت
می روند آدمها
زودتر از آنچه که فکرش بکنید آدمها
و شما می مانید
و دلی پرحسرت
با تمام حرفهایی که ر
جگرم سوخت از آن لحظه که بی من رفتی....
چهل روزه که دنیایم فنا شد
دلم میخواست بال و پر داشتم
در جـای جـایِ این خـانـه ...
نهان گشتی به خاک و ابرا زارم
از غم و سوز فراقت گشته ام نالان پدر
غم پشت سر هم ردیفست در دل من
مجموع ۶۱۶ پست فعال در ۸ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
فلاح رمضانی(عاشق)
م فریاد(محمدرضا زارع)
اميرحسين علاميان(اعتراض)
طوبی آهنگران 
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) 
