يکشنبه ۲۴ آذر
شعر خدا حافظی و جدائی
|
|
|
|
ویران نمیشد حال من گر پای حرفش مانده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ کس راضی به این دوری نبود، تقدیر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب در این غمکده جا ماند و به فردا نرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگرد که دلم پیش کسی تاب ندارد
خانه سردآغوش منزل خواب ندارد
تانظر کنم از دل برود این همه جان
زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار قسم خورده ی من ,منتظر مرگ منست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر نکن رفتن تو خونه خرابم میکنه ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشِ بچه هات بهِم، میگه بیا زنم بشو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو دید نبض نگاهم اسیر خنده ی اوست
گشود بند اسارت و رست و راهی شد
صدای خواهش قلبم شنید وقت عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زوایا
به درون میخزند
سایه های تباهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم برای من قلبت تبدیل به متروکه ای شده
اما بدان تا زنده ام خاطراتم همیشه قدم زنان از آنجا عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه دود قلیانم که پایین امده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهت درج در دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"کولی وچشمه"
دخت کــولی درد دل با چشمه ی پر آب کرد
زخم های بی شمارش چشمه را بی تاب کرد
تا نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوشتم روی قلبم منو دیوونه کردی
فکر میکردم میمونی ولی تو هم یه دردی
به داد تو رسیدم تو این غبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویم باشد خاک مرا آغوش گیرد
رها گردم کز این زندان متحرک مردگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تعداد خود
گلدان بیاورید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفترِ شعرِتو ببند... ما قصه امون به سَر رسید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگانی تشنه ام، جرعه ای آبم بده
من مجنون را به آغوش گرمت، دعوت بده
زندگانی پیر شدم از بغض های در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طفیلی گر خورد صد سال تیمار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیگار خاطراتِ تورا دود می کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش شمع سحری با دل خون باید رفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو آسمون این شهر
شده همرنگ سیاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر باد رفت هر آنچه در یــاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه وار ز شوق رهیدن می رفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا پر از نامردی است ، لعنت به عشق و عاشقی
یارب سلامت دارَدَش در بازی شیادهــا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"تا زمانی که رسیدن به تو امکان دارد
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد"
باید از اول این درد مید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستمت بزا بگم حالا
خواستم بت بزا بگم باما
بت میگم من زود میرم حالا
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میکشد بر سگالم خطی از بوی سپند
میخرامد در وجودم آتشانه,پر لوند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جان خستم که به جانت بستگی دارد
از این دل ویرانه که وابستگی دارد
از چشم های زل زده به صفحه گوشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که دود سیگارت زنده است در ریه هام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان را دوست دارم
چون اون تنها کسی بود
که بخاطر جدایی عشقم از من گریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعضی اوقات فقط یک چیز برایم باقی می ماند تا به آن فکر کنم؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاطمه جان سلام ، احوالت
بهتری همسرم؟ چشد حالت؟ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگفتی بی تو میمیرم، یادته؟
بی تو بهونه میگیرم، یادته؟
میگفتی دل نمیکَنم من از تو
من بی تو جایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرق کرده بودم
به جای تو از شرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکنون که در آرزوی وصال یار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ميخوام مثل پرنده اى رها شم برم تو آسمونا پر بگيرم
بشم هم صحبت ماه و ستاره قسم خوردم كه تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منِ بیمار ببین تو درمان منی ، پس طبیبم باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر گاه که چیزی دنبال تو می گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(یاودود)
شعر از علی برهانی
خانش علی برهانی
)دود(
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا غرق هزاران درد کردی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز رفتی بی خبر در یک غروب سرد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که قمار زندگیم رو به تو باختم/
قصر عذابم رو هم، با دسته خودم ساختم/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درونم پر از درد است ،بندی نیست نفس هایم را از صدای بازی گلوله های نفرت با روزگار ،
چه کینه ها شاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش زدی جان مرا رفتی از این ویرانه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو میان جاده ها پا میگذارم ///
اما دلم را پیش تو جا میگذارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلامون پر باشه از یه اتفاق....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساحل آرامشم من موج باران دیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مراسمهای ایمانی ز پیشان میشوند
گرگهایی که میان خلق پنهان میشوند
هفت سالی کودک وُ،یک عمر را جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ندیدنت برای من آغاز شوریده سریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هم تنها نمیمونی
نگو بی من چقدر سخته
قبول کن که کنار تو
شریکت خیلی خوشبخته
شاید مادر شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سینه ام مانده بجا یک بغض خسته
راه نفس را در گلویم سخت بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راست نگفتی
گفتی که تو رویای منی راست نگفتی
تو همدم شبهای منی راست نگفتی
گفتی که منم تا به ابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش تو اینجا بودی
باز با من همصدا بودی
کاش در این سیاهی های پرغم
تو چون خورشید آسمان بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرباران
خاطرات خیس یاران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان خون
دریا خون
چشم ها خون گریه کردند در غم این روزگاران!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وعده ی آخر ما
توو یک شاخه ی گل
من و یک خانه ی کوچک به اندازه ی یک بستر خواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به زودی بهار هم فراموش می کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیزارم ازین پیله ی متروک تنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا ..
تنها معشوقی‌ست ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نــُــوروز من آن دم کـه نـگارم آیـــد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم شب شد و تنهای شباهنگ منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاک بی رحمت ، جوان مادر ز آغوشم گرفت
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۳۹ پست فعال در ۶ صفحه |
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
چقدر زیبا و مصوّر 
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
پژمان بدری
وهب رنجبرکلیبی 
بهمن بیدقی 
