يکشنبه ۲۸ مهر
شعر دوبیتی
|
|
|
|
دلها همه امروز فقط یاد حسین ( ع ) است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین دنیای پربیداد وفانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهل روزاست خورشیداست برنی
لباس وصل پوشیده است برنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه است گلم همیشه با من در جنگ
سیب است گلم همیشه با یک دل سنگ
من ماه ندیده ام چنیندر نوسان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ عشق در سینه پَرپَر می زند
ذوقِ شوقِ دُردانه ی پیامبر می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگفتیم که شادی نیست
اما غم هایش را، بیش دیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم سرمشق امروزم غزل گفتن برای چشم توست
سهم من از تو نگاهی منتظر جان و جهانم سه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا تا به کی ,در زندان تنت میسوزی
اینهمه جور میبینی و لب میدوزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراسوی سیاهی شب ، تاریکی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوی آزادیست فکر و کیش من
دیوانه و زندانی و خشکیده ریشه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمر بشکست و دل دارالحزان شد
سرای سینه در سوز و فغان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدم قدم، سایه به سایه بامن/ سوارِ دل بشو، کرایه با من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جالب که هنوز هست مردمانی
که از تو ندارن آشنایی نه نشانی
تو را تخریب میکنند به چه آسانی
و خود را م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکن‌گیسوپریشان‌ونده
دیگرتوبربادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامن ماه زِ خون جگر ما لک شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم کن نگاهت اوج من تا سقف رویاست
نگاهت معنی آرامش زیبای دریاست
چنان با چشم خود در جان من مأوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر به یاد تو چه شب های سیاه
در گوشه ای نشسته ام و گریستم
شاید دگر ببینی، نشناسی که مرا
دریغ دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان دشت غم آهو ندارد
مه نازی کنار جو ندارد
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عالم هم چو من شیدا نداری
چو من رسوای بی پروا نداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیاد‌پسرخاله عزیزم
آن‌گل‌زیبای‌پراحساس رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ای اسیرم بود ، رهایش کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به اعجاز حضور تو چنین آشفته حالم
پاره کن زنجیر این دلبستگی عشق محالم
شد هم آغوش جنون عقل و، دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای همسفران جمله در این راه اسیریم
با طعن و کنایه ز هم خرده نگیریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل زینب ز غصه گشته سرشار
حسین هست بین اشقیا گرفتار
رقیه از عمق جان فریاد می زد:
سرِ پدر چرا رفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید که برون کرد از خانه ی دل گرد پریشانی افکار
باید که حذر کرد از وسوسه و لغزش رفتار
شب ، شاهدِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانت یا خدا محنت سَرا شد
تُهی از عشق و احساس و صفا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بادلم‌تنهای‌تنهامانده‌ام
ازقطارزندگی‌جامانده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای شهر از بس که مه آلود است
در هیچ گلی امید رستن نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظلم و جبر و فقر و درد و ماتم
ستم بر ما فراوان کرد عالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیر اومدی من با یکی دیگم/ اون جای تو دستم رو می گیره
رفتی و نیستی عشق من امروز / از خاطره من عشقتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
⚘////////////////////////
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش جهان بی زوالم بشوی
پرنده باشم تا بالم بشوی
یا اُفتم ز غمت درون بستر
تا تو جویای احوالم بشوی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو در آینه، جان می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب با سایه ی تنهای خود
ولگرد کوچه های خاموشی ام
چون دود در دل شب های سیاه و سرد
رو به عدم و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانت هشدار سیلاب میدهند
گر نباشد سیل بند خانه خراب میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه دود قلیانم که پایین امده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آنان که غم را چاره کردند
عداوت را ز دل آواره کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام حسن پر از فیض خداست
حسن در مـذهـبم آب بقاست
اینکه گویم نه غلو باشد، نه
دل ما در به درِ مجتبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر این کوچه تو را دیدم ودل باختمت
همۀ عمر جوانیم غزل ساختمت
بی خبر ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر عشقِ علی(ع) در سینه داری؟
چرا در بندِ دنیا بی قراری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز باران ، باز هم شور و حیات و زندگی
باز باران، قاصد سرمستی وسرزندگی
میزند برشیشه ی قلبم که سرشار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمان ابرو لبی چون غنچه داری
به زیبایی به گیتی تا نداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس که از برگ تو یک بوسه نچیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غـــــــــــروبی تلخ دارد بی تو دریـــــــــــــــــا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه مرغی بر چمن آواز خوان است
نه رودی در دل صحرا روان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گره کور شده خنده تو
چو بخندی از همه عالم به درم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق با جاه و جلالش خار شد روی زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکسته بالم اما می کشم پر سوی آمالم
خودم مرحم زنم زخمم، بپرسم حال و احوالم
شبیهه طبل تو خالی ، فقط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُتِ ناوَن فِدایِ رقص و لَرزِد
وه قوروانِ قد و بالای بَرزِد
نهاون و وروگرد که دی هیچِن
کُلِ لورس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تقدیرم فلک غم را نوشتی
به بختم بذر امیدی نکشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب مست و هشیار شده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابتدا از خویش بود اصرار و اصرار از توی لعنتی خونسرد هی انکار
خلاصه شاکی ام ازت بیا به دیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برقص با من که کنون عاشقانه می رقصم
نگو‌که نیست آهنگی به ساز زمانه می رقصم
تنم چون سایه ای رنجور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید زیاد بهت نزدیک شدم / شناختم از تو کامل نیست
خیلی وابستگی دارم بهت / دلم جز با تو یکدل نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندیست غَمم در بَر و بَر بالین است
بنگر که مرا بی تو معیشت این است
بر باد، دَمی چو دادی آن زُلف سی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب دل به دریا می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی با گل نرگس ،خوشه دل
خوشه بابوی اون گل هرچه محفل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از این سینه دگر تبعید کردم دل نفرین شده ام
صد هوس دارد به سر فرهاد هم، بیهوده شیرین شده ام
دور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی امشب قطره ایی خیزابه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل زهرا تو هم معصومی
در راه رضا ساکن قمی
در تاریکی این جهان بی نور
همچو نجمی و معلومی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشق همه ی ( ... ) پریدنی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آنی که یاری در برش بو
ز عالم بوی مشک و عنبرش بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شـاداب گشتم از عشقش الـهي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی دادی خدا از خون چکیده
که چشمش جز خزان فصلی ندیده
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۵۳۰ پست فعال در ۳۲ صفحه |
محمد علی سلیمانی مقدم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
زیباوبااحساسبازبانی صمیمی 
سپاس از دعوتتون برای خ
مجتبی شفیعی (شاهرخ)
منوچهر فتیان پور 
کبری یوسفی 
وهب رنجبرکلیبی 
