پنجشنبه ۳ تير
شعر دوبیتی
|
|
|
|
با تو میشد همت پرواز کرد
چون کلیم دل سخن آغاز کرد
نغمه ای زیبا چون از شور عشق
در زمین و آسمان ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدايـا آشنـا اول نـبودم
ولـي از اعتقـادم با تـو بـو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حریمت قبله ی جانم/ بود حب تو ایمانم
تو را هر لحظه می خوانم/ رضا جانم، رضا جانم
منم مست ولای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادر حرف نيكـم گـر بدانـي
نـمي آيـد زِ هـر گرگي شبانـي
هـما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خماری مشت می‌کوبد چه دربی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُرغِ دلِ من همیشه در زندان است
در چهره من غُبار غَم پنهان است
حالم به مثابه ساحلی طوفانی
با این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـدا ، دلـم از غصه تنگ است
چرا دنيـا به من در حال جنگ است
در اين دني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من غرق شدم،غرق در اعماق نگاهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرياد من ازدنياست،وَز مردم چون شيّاد
زآن مردم چون شيّاد، آماده بُود بيداد
از حيله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون قاصدکی همسفر باد شدم
از خاطره ای دوباره فریاد شدم
در قاعده ی عبور از حادثه ها
آن حادثه ای که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاک شدآنکه دراین خاک زیست خاک چه داندکه در این خاک کیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز تو،تقویم می بالد به امروزش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دل از دوریِ تو گشته چو موجی بی قرار
در ساحلِ تنهایی ام عمری نشسته انتظار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دوران که نامردی زرنگیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مزرع بزرگ جهان، راه كـج مـرو
برزگـري ، به گفته ارباب خود بـرو
بذري نـكو بك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبیبِ قلبِ بیمارَم تو هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین بار که دلبر را دید،در دل او غوغا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز رخسارش به دل صد خور بتابد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُوَد عطر تو گُلهای بهاری
لب لعلت به سُرخی اَناری
چو گشتم در جهان هرگز ندیدم
به زیبایی تو نقش و ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَيفكن سنگ و در چاهي كز آن آب
بيـاشاميـده اي و گشتـه سيـر آب
مَبنـد آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیستن سخت است ، سهل انگار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرمای دستان تو، تابستان ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برایَت می نویسم تا بدانی
در این دنیا ندارَم جز تو یاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم شاعر،شدم از جنس باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی از نطفه ای گندیده است
عاقبت درخاک سرد پوسیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشنـد آنها كه نيكي كارشـان بود
به رسـم دين حق گفتارشـان بود
به راه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همه شب گرد مه آن رخ زیبای تو
من به تمنا، درِ آن خانه ی ماوای تو
من به تو و تو روی کنی بر دگری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندیست غَمم در بَر و بَر بالین است
بنگر که مرا بی تو معیشت این است
بر باد، دَمی چو دادی آن زُلف سی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدیث عشق زمانی بیان بشد بر ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به دسواره ی یاری خیزی داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر طرز اين زمانـه، كي عاشقند و شيدا
هرطرز را بيارنـد، خودشان نِي اند پيدا
هرچنـد ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرانباری که برین کوه های سربه فلک میبینم
به یاد سرزمین خوشی ها وغم و اندوه می افتم
به یاد ان پیروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا در راه و رسم زندگانی
بیا نیکی کنیم و مهربانی
بیا دستی به دست هم دهیم تا
بسازیم زندگی را جاودا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباس رزم تو دشمن را خشمگین کرده است
لیاقت و عزم تو دشمن را خشمگین کرده است
هرچه کشتند و تهدید کردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهادت ششمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام جعفر صادق (ع) تسلیت باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرفته کُنج خرابی ، نشسته کوی دنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر صبح طنینِ عشق در محفلِ ماست
بهترین جای شفا گوشه ی چپ آن بالاست(قلب)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو چشمت کاسه ی پر از شرابه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمـد نسيم گلشن مشكين عذار دوست
باد نسيم گلشن طرفه كنـار اوست
من زنده دل شدم ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم باز کن پسرم ، صبح شده در حالی که شب هنوز ادامه دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مپرس از گردش گردون كه چون است
هـمين گردون كه بيني واژگون است
بـه هر طرزي كه اين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جزگُلِ عشق ووفادردل نکار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روشنگر این کُلبه خاموش
عشق تو نمیشود فراموش
بگذار برای آخرین بار
بگذار بگیرمت در آغوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران میبارد ولی نمیداند به کجا ببارد
یکی بالای گل برگ های زیبا روی
دیگری درون دریا های بزرگ و زیب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفـي به غير حرف خدا استوار نيست
جزآن صراط حق،صراطي به كارنيست
حرف خدا وحرف قيامت ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیین عجیبیست آنکه بیاید یک روز رفتنی ست
یا نام نیک میگذارد از خویش یا نام بد که باقی ست
تا توانستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز خیزش خواب و ناپیدا شود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو مهتابی درون هَر شب تار
تو داری صورتی چون لاله رُخسار
نداری تو زِ زیبایی رقیبی
به دست آوردنت با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منـزلگهي در عقبي ميدارم از هدايت
دارد ره طويلـي، بـي حد و بينهايت
آن راه پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو گفتی روز و شب در انتظاري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکروز شاید در اخرین کنج خیابان بمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين دَم به خاك مي برنم ،از كفن بگو
از بـي وفايـي ، همه اقوام من بگو
اين خاك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا از روی خود شرمنده کردی
تمام گریه ام را خنده کردی
الا ای پادشاه عشق بازی
مرا یکبار دیگر زنده ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را از من نباشد هیچ کامی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پسـر ، بنمـا عبادت در جوانـي
عصاي پيـري است در نا تـوانـي
جوانـي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم پیر و جفا دیدم زِ دلدار
بشد حسرت برایم دیدن یار
پس از مرگم به یار من بگوئید
که من بر عشق او ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پامال جرم و حكم خدا مي شود بشر
گـر از مدار حكم خدا ،گشت دورتر
عمري به آرزو و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعردر مذمت ونکوهش علمی که به آن عمل نمی شودداد سخن می گوید که اگر صاحب علم به علم خود عمل نکند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پدربوی شقایق می دهی عاشقی رایادعاشق می دهی
باتوسبزم،گل بهارم،ای پدر هرچه دارم ازتودارم ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب ، سببـي ساز كه من هم بتوانـم
آن وسعت فرمان تو گويـم به زبانـم
كز وسعت فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمع تابان تو و رشته ی خاموشی ی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار زندگانی ام به سر رفت
درخت آرزویم بی ثمر رفت
جوانی ام به مانند نسیمی
شبانگاه آمد و صبح بی خبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـدا غمـم افـزوده تـر شـد
درخت عيش و كيفم بي ثـمر شـد
درخت شا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوبیتی می تراود از نگاهت
قصیده روشنای روی ماهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ شب تا به سحر همواره بیدار
چو غمناکم زِ دوری تو ای یار
اگر دانی که در بَندت اسیرم
مرا در بَند خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگفتش قلب من در اختیار چشم نازت
بگفتم چشم من ....
درویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــنـازم ؛ پـاپـیــون روســـری تــو !
بــنـازم ؛ هــیـکــل اغـواگـری تــو !
از این استیل و فرم ه
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۴۳۱ پست فعال در ۴۳ صفحه |
محمد قنبرپور(مازیار)
اميرحسين علاميان(اعتراض)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سپاس از اشتراک 
وحید سلیمی بنی
مهدی محمدی
بهروز عسکرزاده 
