سه شنبه ۱۹ اسفند
شعر دوبیتی
|
|
|
|
چون پنجره ای حبس شده بر تن دیوار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باتو ای جان و جهانم منم و شرح خیال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كس بكنـد طاعت از آن امر الـهي
رزقـش به يقين مي رود آن رو به فزونـي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با بی خردی به بختمان سنگ زدیم
بر صورت ناموس زمان چنگ زدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا اي مـحبـان با فـرّ و هـوش
بـه بانگ مـحبـان بـداريـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اول مهـر آمـد و سـرمـای دی
مـاهِ مه آلـوده و گرمـایِ مــی
محــرم در سـر سحـرگـاهمـی
عطـرِ هـوایِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نقطه زمانِ صفرِ مرزی هستیم
دنبالِ یه مشت،جنسِ قرضی هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اينكـه خـدا مي بُـوَد آمرزگـار
واضـح و روشـن بُـوَد و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـــــوی بهـــــــار بدون تـــو بـــــوی تبسم غم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو تاوانِ کدام اشتباهم بودی
تو آتشِ زیرِ خاکستر و دودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(قسمت هفتم)
به آغوشم سخن از مهر و عشق بود....
مستِ مستان ، مستِ جامی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی تفسیر یاسین است و والطّور
به نام او بنا شد بیت معمور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بويـي زِ ره توحيـد چونان زِ گلاب آمد
هركه به رهش مي بود بر او نه عذاب آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دل کعبه بُرون زد آیه های هل اتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم ابری که از یک درد مبهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر شوریست که در قامت ما می جوشد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن حزب الـهي كه بگفتنـد كه مائيـم
بر اصل حقيقت كه پـُر از مـهر و وفائيـم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیخام گلم هنوزم,خودمو ازت بگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکن گریه،نیار غم باز به یادم
نکن گریه،نده از نو به بادم
اگه حتی سیاه روزگارت
منو دیدی تظاهر کن که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوتاه‌کلاسیک‌های ۳۸۶ تا ۳۹۲ از کتاب دل‌گویه‌های بانوی احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پاس خدمـت وجـدان بتازيـد
كـز آن خدمـت يقينـاً سـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوتاه‌کلاسیک‌های ۲۴۴ تا ۲۴۶ از کتاب دل‌گویه‌های بانوی احساس.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهنت شعروغزل هست ولبت مست ِسرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـا به حـرص و هـوس تاخته ايـم
هـمره علـم تـو ، نـپرداخته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي ترسـم از حسـاب قيامـت و دفترش
طاعت به امـر حق نبـود در سراسرش
طاع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیریست من آن خاکی طوفان زده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فِتاد دنبال آهویی، پلنگی
نگاه کن آسمان دارد چه رنگی
درون دفتر نقاشی من
درختی که ندارد آب و رنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گمانم دوباره روسری ات وا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید شبی از بامِ خیالِ تو بیوفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیس خود افشان نمود و بند خود.....
(درویش)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـدا به بدكاران تويـي دوسـت
كه تا از نيكوكاران بـر كَنَنـد پوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدان عمری نباشد جاودانی
مخور هرگز غَم این زندگانی
بدان کوتاه و فانی باشد این عمر
به شادی بگذران ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناقلان نقطه ی پرگار وجود اند ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(قسمت ششم)
یک شب اشاره کردم ، بر آسمان این شهر.....
گندم و باران به دشت ، این نکته را آورد به من..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ماندم و شب ماند و این سردرگمی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خاطراتِ خویش به دریانوشته ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظلم و تـجاوز بـُوَد بر ضرر خاص و عام
عدل رعايت بـكن ، بر هـمه هر صبح وشام
كينه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم گلی جز تو نیست زیبا
در قلب منی مادر مثل رویا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحن جابر تو و دعای شبانه ام کجاست؟
ساقی؛ خانه ی تو و شراب و پیاله ام کجاست؟
پر زده برای تو به اوج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مُلك معرفت حق اگـر رسـي اي دل
بدان كـه پاي خود برون كـشي از گِل
هز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مادرم! بهانهٔ شیرین زندگی
من سر نمی‌نهم مگر آنجا، که پای توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که در خواب است، گویی عاقبت بیدار شد
هر که خود را خواب زد، از شر آن بیمار شد
حسین_قالیباف
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم و مژگان سیاهت مرا خواهد کُشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی گوش دلتنگی شود کر
در آید ریشه ی دوری سراسر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي تـو خداونــد جـهانـدار پاك
جسـم بشـر ساختـي از جـرم خاك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بـنوشتـم بـه نام قـادر دانـا
اول دفتـر به نـام حـيّ و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدر اون انسان را بدانید زمانی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیزم، نازنینم، خوب کردی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک‌عمرهمیشه‌درکنارت‌بودم
من‌همدم‌قلب‌بی‌قرارت‌بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در یک زمانه ای چشم باز کرده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تو دانا و بصيـري
دغلكاري زِ خلقت كي پذيري
دغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر فرد دانش اندوز ، در جمع بي سوادان
مانند يك غريب است ، در مردمان نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناشکیبا
آب رفته ، برنگردد زان مسیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیشه عطر نفسهای تو افتاد و شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(قسمت پنجم)
عزیزان این سوالم بی جواب ماند ....
به رویت لاله ای دیدم که از عشقش سراپا بود....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهانگرد حريفي ، مرد آگاه
بگفتا با رفيقانـش به هر راه
رفيقان دل بر اين دنيا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـی وزن و معـلقم در نسیــم کویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادر پارسايي زندگي كن
به راه حق ، خدا را بندگي كن
طريق پارسايي ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانا که قربانت شوم من
فدای ناز چشمانت شوم من
دمی چون بُلبُلانِ باغِ عشقت
به آوازی غزل خوانت ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بابیت دوچشمت غزلی ساخته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ اول ما چرا آدم نـبوديم
خدا مي بود ، ما از دَم نـبوديم
كجا ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پایانِ مرا آغاز کردی
چه زیبا زندگی را ساز کردی
در آن لحظه که درها بسته بودند
دری بسته به رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بي بصران را هنـر آورده ايم
ما كه دل از مِهر جهان كنده ايم
مِهر جهان ،ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شمع، روشنایی بخش تاریکی باش
پروانه عاشق را خلوت دلگرمی باش.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بي خبران را خبر آورده ام
رمز خداي است،نشان كرده ام
رمز خدا ، هست درون بشر
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۲۱۶ پست فعال در ۴۱ صفحه |
محمد قنبرپور(مازیار)
سیدحسن خزایی
مینا فتحی (آفاق) 
یزدان ماماهانی 
قربانعلی فتحی (تختی) 
