شنبه ۱۵ آذر
شعر دوبیتی
|
|
|
|
طريق پارسا ، بـر حق نظر داشت
تكامل از براي هـر بشـر داشت
طريق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تسخیر جادوی نگاهت
نگاهم خیره بر آن روی ماهت
برایم باز کن آغوش خود را
که هستم من فقط تنها پناه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل مجنون پی لیلای خودم می گردم
مثل بیمار نزاری شده ام، پر دردم
تا به کی دوری و تا کی غربت محبوبم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه چشم تو عاشق ترم کرد
نمی دانم که بد یا بهترم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود قبله گه ام گیسوی مادر
قنوت و سجده ام بر روی مادر
ببخشا خالق هستی گناهم
که بی حد می پرستم خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به اخلاصی سری داری نه رسوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندي كه بر ما مهربان هست
نگهدارنده ي اين جسم و جان هست
چو ما را در كا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با
خیالتـــ میزنم نقش ، بہ هر دیوارے
تا بسوزد هستــے ام ، از گریہء تڪرارے
داغِ دل گرچہ نها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حس نوشتن ندارم حسی نمونده
بخدا منم و این قلم حسرت مونده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم آن مستِ می ساغر به جامم🍷
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ره کوی وصل تو /
دویده ام نفس نفس /
عشق به جان خریدن /
عذاب دائم است و بس💕...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُوَد در نغمه ام سوز نهانی
چه شد آخر مرا عُمر جوانی
جهانی را شدم در جستجویت
که بیابم زِ تو شاید ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دست خدا پشت و پناه من و توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دون ده رن قانه گوزوم نن بو آخان یاشیم اولوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا آرزو به دل ماندی بی وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.نمیخواهم روم از یاد تو من
کجا مسکن گزینم تا شوم ایمن
نمی دانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Please be careful of the rain
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعاع شوق من بهرش بلند است
به کامم ذکر حق ، بهتر ز قند است
تمام آد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در برم نیست دگر صورت ماه دلبرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترسم این است فردای روز آزادی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی دارم دلی ویرانه و سنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.عطر زلف یار ، کرده این دلم را بس هوایی
میروم میخانه تا باده کند دل را رهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفهمیدم هدف از زندگی چیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كار نكويي كه نموديم ما
مي بُوَد از مردمِ ابله جدا
مردمِ ابله ،پي ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای خِش خِش پایِ خزانی
به گوشم گفت دورانِ جوانی
بُوَد چون عُمر گُل کوته، اما
خوش و خُرم بِزی تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا عشقی که پیوندش تو باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرفتارت شدم با یک نگاهی
نخواهم جز در آغوشت پناهی
تو گر روزی نباشی در کنارم
چو عُمرم میرود رو به ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا از درد جدایی در تب و تابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای اهل قلم... از لب یاران بنویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نباشد بی وفایی رسم خوبان
تو آخر میبری از من دل و جان
زِ هنگامی که رُخسارت ندیدم
شدم غمگین و هر لح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.شور و شیدایی با عشق شده عجین
کار دل است وعشق کرده با من اینچنین
زلف یارهر لحظه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بادام تلخی است که خوردن دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب غزلم بی توخریدارندارد
بیچاره دلم پرده اسرارندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو چشمت آسمونی از ستاره
نذار تا اَشک تنهایی بباره
بگیر دست مرا یک بار دیگر
شروع عشق ما باشد دوبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی ییلاق و گه قشلاق گردُم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب از باده عشقت مرا جامی ده یارب ازعشق گرانت مرا نامی ده
یارب از پستی دنیا مرا بامی ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس آیینه رخسار پیر خودم را دیدم
حقیرانه به موی سپید خودم خندیدم
گفتمت: مثل اغیار رنگ عوض کردی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار که هم صحبت تنهایی بود
پرواز خیالِ او چه رویایی بود
او که نشکسته بود دلی را هرگز
با وسعت آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش را قالب تهی کردم!
حالا ز حالم خبری نیست
فردا را گویی بِه از این است!؟
اما فردا ز ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شاعری شعری هدیه به چشمانت کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار
همره من، سرور من ،پرتو کاشانه من
رفتی و زخم زدی بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از افکارِ منفی دور شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غریب در غربت این شهر عبوس
دلتنگ تو و رنگ صدای تو منم
کاش بودی و دوباره میخندیدی
محتاج کمی شعله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر به هوایی عادت اوست
وقتی تنها خورشید برای اوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در چرخ چای لای دندان
لبی گیر است گیر لقمه‌ای نان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم را تکه ای از سنگ کردی
به مانند حصاری تنگ کردی
تمام لحظه ی رنگین کمان را
تو با رنگ سیاهی رنگ ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاه بیت غزلم نام تو را می طلبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم در چشمان تو می دوخت هرشب آسمان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی صدا شکستم و خندیدی
انتظار کشیدم و فقط دیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امان از زَخم جانسوز جدایی
نمی آید زِ فریادم صدایی
در این دادگاه بی رحم دلِ تو
شُدم زندان و در فکر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیخواهی بگیری یک خبر از من
بدانی زنده یا مرده بُوَد این تَن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کویی گریه دارم صبح و شامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زین پیش نبودیم و جهان برپا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ می پرسی تواز وضعیت بحرانی ام
درخـَم پـاس دروس اصلی و جـبرانـی ام
درس‌هـایی با توان ارزش صد من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بازی عشق همیشه دل باخته ای
با تیغِ سِتم به جان من تاخته ای
در باغِ دلم اگر گُلی پژمرده
پژمرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا ای دوست مهمانت کنم من
بیا تا جان به قربانت کنم من
بیا از شَهد شیرین لبانت
زِ جان پُر بوسه بار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا با نام عشق آشنا کن
برایم مهربانی را بنا کن
وجودم گشته از مهر تو سرشار
مرا با مهر خود بی انتها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین بس سرورم آقا حسین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده عید غدیر آغاز مستی
علی ای سرور و مولای هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقت برای من مانند یک سراب
داده مرا فریب گویی درون خواب
من دل سپرده ام در راهت ای رفیق
آبادی دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانی که من هم دوستت دارم
تو بارانی و نم نم دوستت دارم
گل اندوه و آه می چینم از عشق
بزن بر ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نذر کردم که پشیمان شوی و بـــــــــاز آئی
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۰۸۵ پست فعال در ۳۹ صفحه |
مهدی محمدی
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درودبرشما شاعر فرهیخته 
محمد باقر انصاری دزفولی 
طوبی آهنگران 
