دوشنبه ۱۱ فروردين
شعر دوبیتی
|
|
|
|
شب ولادت دُردانه‌ی خدا آمد
صدای شادی و شور از دلِ سماء آمد
میان اهل زمین، نور حق تجلی کرد
حسین(
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دولت که شعار و سرزنش را آموخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این عالم درد بسیار است امروز
دلها پر درد و گرفتار است امروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غم هجرانت امشب ای پری تاب ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیرم و پیری من اوج جوانی آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم شد نوبهار و باز هم دل بیقرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قله نازت ، بلندای سهند و سبلان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سختی گـذرد تـلـخ رود خنـده بیـاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غار حرا ،محمد ،به اِذن خدا، خواند عَلق
اِقرا بِاسمِ ربّکَ الّذی خَلق
آخرین دین، آخرین پیامبر،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درولادت یک شکاف ودرشهادت یک شکاف
آن یکی در کعبه بود و این یکی درفرق او
دستگیری می کند از هر که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز لب گشودن غنچه بهار می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهانم جزو املاکِ کسی نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت در صدایِ پای بهار می آید
عاشق به شکوفه زار به تمنای یار می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار آمد شکوفه گشته خندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبرت هست که مدهوش ز خندت شده ام
سالک کوچه ی پرپیچ کمندت شده ام
خبرت هست که دل مست حضور تو شده
خب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من برای داشتن تو زندگی را باختم
گه گاهی هم دنیا را از بهر تو ساختم
شایید هم، هردم به سویت تاختم
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرنطینه گشتم و معنی دیوار را دیوانه وار مرور می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدر از غم دلتنگی تو بی خور و‌خوابم که نگو
سرخوش از وعده دیدارم ودلخوش به سرابم که نگو
دانه پاشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوزوسرمای زمستان حکم رانی میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم و دلگیرم و غمگینم و خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این لب ها با طعم زهر،این چای مثل قهوه قجر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشـود در شب گیســـوی تــو از یـار سرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گندم زار زیبایت/ تو عاشق کرده ای ما را
بلندی های شهبازت/ نگینی گشته دشت آرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم خسته از ناله و زجر و گریه های هر شبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسی نمانده تا به خاکستر وجودم فوتی کنم
آتش باز خواستنت را روشن و کمی به آن گُر کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مو،نوازش ، باغ ، امید، پیام، امان ، پناه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی بوده و هست و بسیار خواهد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق به تو بخدا معجزه هایی دارد
جمکرانت بخدا حال و هوایی دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا برود از یادم
آن چشمان خمار دلبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهرت افتاد به دل...
باز هم جاذبه را معنا كرد
گوی سبقت ز رقیبان را ربود
همه با فاصله از سر واکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آواره ام آواره در کوچه خیابان های شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غیر از این،هیچ خیری بر دگران نصیب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پادشاهِ منی و منم اسیرِ مُشتتم
بِشَم فدایِ عشقِ تو، خاکِ دَرِ بهشتتم
بِبین چه دلشِکسته ام، از ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دوست دارم بودنت را ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همزمان می خندم و می گریم در حال خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن صوفی ربانی وان حالت عرفانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناامیدی رو بهم یاد ندادی استاد ، چشم تو چشم مرا باز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فدای‌آبی‌چشمت‌وموی‌زیبایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست این رسم مروت نیست این رسم وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که ما برده خویشیم در این دار مکافات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا آمدیم دلمان را شاد کنیم
نگرانی آمد و رویای ما دود شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مینویسم هر شب از عشقی که آتش زد مرا و باز پاکش میکنم
هی چموشی می کند این دل، خموشش میکنم در سینه خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوابی ساده،آری یا نه
من از سردرگمی بیزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گه گداری می رسد صیّاد حیران می شود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق نـشدم تا که به زنــدانِ تو باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشیدم و خاموشی محضم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی با حرف باد چشم می کند سو
به سان گرگ در شب می کند بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه جور تلخ آروم و یه جور ساده محزونم
به هر همراه مشکوک و‌به هر بیگانه مظنونم
معما شد برای من تمام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نان خشکی هرچه خواهی میخری !
سفره خالی زنانی هم دارم میخری ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه می گویم، می گوید چشم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویران شود این شب ، که مهتاب ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس که هر دفعه مرا دک کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نام تو ارایه یِ شعر و سخن
ای یاد تو رامشگر افکار من
آنقدر بزرگی، خارجی از درک فهـم
عضما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرستوهای قلبم کرده اند کوچ
دریغا! لحظه هایم سربه‌سر پوچ
نه قُمری و غزالی مانده در دل
نه قویی صیدِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میوه یِ بهشتی است،مادر
هدیه یِ رب العالمین است،مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سفیر کوی باران
در پی یک بغلم
من گل تنهای گلدان
در پی یک نظرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من با نوای نبض تو, قافیه سازی میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در روی که بستی؟ چون بی خردان یاوه پرستی!
خود آمدی و رفتی و خود عهد شکستی
رسوا شده ای پیشِ همه مس
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۷۳۷ پست فعال در ۳۵ صفحه |
عليرضا حكيم
مینا مرادی(ققنوس) 
