دوشنبه ۱۱ فروردين
شعر پریسکه
|
|
|
|
زخم بسیار
بر تن این کوچه، نشسته!
مرهم قدم های تو را
می خواهد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شب های نبودنت
هیچ ماهی
روشن نمی کند
کوچه های تاریک خیالم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر از عنکبوت هایی است
خیالم
تار می تنند
تنهایی بی پایان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد و طوفان غمت
ابر چشمان مرا باران کرد
ای که از نم نم یادت
باغ دلم سرسبز است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو روح القدوس عمر منی،
به نگاهت
مریم دلم را
آبستن می کنی!.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید چکاره است!
آنجا که تو نباشی
تاریکترین
نقطه ی دنیاست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و هیچ پرنده ای
لا به لای میله های قفس
به یاد نمی آورد
شکوهِ پرواز را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نَه به آن زرنگیِ نُه ماه پیش ات
نَه به ناتوانیِ الآنِ خویش ات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی رسیدند ، اوداشت روحش را
به وجدان دردِ سختی می کشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخندت
بهار دارد
شکوفه ها می دهد دهانت،
و گیلاس لب هایت چیدنی!.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داشتنت
کافی است
جای تمام نداشته‌هایم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه هایم
بی تو،
عجیب سرد است!
آتش دیدارت را بیفروز!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچه ای متروکم
پر از حس آمدنت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارانی است
هوای پاییز دل ام،
بگذار خیس گردم
چتری آرزویم نیست!
تا دستانت را دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان در شعرهایت عاشق می‌نمایی
که می‌خواهم فریاد بر آرم
دروغگوترین آدم های زمین اند
شاعران...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی در پاییز شاعر می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با هم بودیم
چند صباحی در مهر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز بدون صبح بخیرت شروع شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز را
بدون صبح بخیرت شروع کردم
خدا بخیر کند
بقیه روزم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارها و بارها
دستم به رویش بلند شد...
برای بدست آوردن تو
بارها زورم را زدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حس بدی دارم
دارمت
کنارمی
اما خیلی وقت است
ندارمت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای دیدنم
ساعتش را کوک می کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه از آدم ها میترسم
نه از ترس هایشان
من فقط
از بی تو بودن ترس دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالِ دلمان ناپایدار است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما که قرار است پروانه شویم
بگذار دنیا هرچقدر میخواهد
پیله کند
جاوید_آزاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسودی ام می شود
به گنجشک ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش یکی بیاید
و بگویدم
چرا لبخندهای تو؛
اینقدر بی رنگ است!؟
و من همه چی را
بیاندازم گردن تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رویم اسلحه می کشد تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مهریه ی آب معلوم بود
تکلیف این زندگی
روشن است
زینب رحمانی. «ایمان»
_____________
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تسبیح من بریده
دانه دانه اما
کبوتران
ذکر او می برند
زینب رحمانی. ایمان.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو
زیر گام های سکوتم
جه غشغرغی راه انداخته
پاییز
_________
روی گونه های
درختی خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا چشم کار میکند
زمستان است و
سرخوردن دل
زیر پای افکار قاتل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هچو مرغ سخن گویی
کنج قفسِ دل
تکرار نامِ تو را
دیکته می کنم
سمیه_براتی
شعر پریسکه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با احترام تقدیم استادان مهرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه نگاهت عاقبتم را بخیر می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبزه گِره نزن
که من بی گِره
گِرهَت خوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کتاب ها مرده اند
تابوت است
کتابخانه
-----------------
نگران گرسنگی ام نباش
بعد تو
یک د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسارت شنا می کند
وقتی اندیشه
آبیست راکد
در دریای ذهنم
--------------------
ازدریچه ی چشمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایمان دارم
باران های زندگی ام
به رنگین کمان بهشتت
ختم می شود
زینب رحمانی «ایمان »
سکو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-ماه دوم که جهنم بود بی چشمان تو
کاش شهریور به مهرت خوش شود
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۸ پست فعال در ۲ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
عليرضا حكيم
مینا مرادی(ققنوس) 
عباسعلی استکی(چشمه) 
