پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر عشق و خواستن
|
|
|
|
عاشقانه شاعرشدم
حواسم پرتِ تو
نصف شعر را ریختم روی زمین
دست و پاچُلفتی شدم
چنان گیج میشوم ازتو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز پا افتاده ام کرده دویدن های بی حاصل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک هان چه خبر ؟
قلمم را چه شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن طوق محاري است ،كه برگردن مرد است
اسباب هزاران خطر و رنجش و درد است
هر مرد كه از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ تو بُوَد گر به سَرِ هر بنده - نورِ تو شَوَد بر دلِ او تابنده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این بهار بی تپش
در این فضای اندها ن
طلوع چشمهای روشنت
کدام شام تیره را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاكي و حُسن خـدا داده ،اگر نيست به زن
سـر برهنـه به سـر كوچه و بازار به هيچ
آبـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یجوری عاشقت میشم
که اشکامون تلافی شه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«عاشقانه های زیر نورماه»
زیر نورماه
بالای پشت بام
سرشار زعشق تو
گرم است و آتشین
چشمان مست تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ شیـدایِ من بَس ماجراجـوست - سکوتِ با تو بودن خود هیاهوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر سعدی دیگر ظرفیت وصف تو را
چه غزل باشد
چه رباعی
ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییزم بارشو بسته
باز میاد شب یلدا
خدایا کاری بکن که
برسم
به آرزوها
پاییز عشق داره میره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی با درون مایه ی عاشقانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عندلیب خواند و گل بوید
چشم بیند و دل جوید
راز این چشم و دل مراواگو
گر چه از آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجودم، از تکان های لبان خفته اش، پیغام می گیرد
غرورم، نیز کنج خلوت رفته اش ، سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم من چشم تو را دید ولی دیده نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق نشوی سر به هوا می‌بایست :
" وابستگی و عـشق مـتقابـل باشد "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مرد ماسه ای کنار ساحلم
بی دست و پا ، فرو رفته در زمین
قبل از آنی که در زیر سُم اسبان ساحلی
یا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای هیچ خیابانی
فرقی ندارد گام‌های آدمها روی آنها
برای رفتن است
یا آمدن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق گاهی مثل آب است
و گاهی مثل آتش
آن روزها که عاشق هم بودیم
زندگی معنای روشن عشق بود
آنچنان که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی قرارم شبها از برای دوری و فراق تو
دلتنگی هر شبم از برای دیدار به شوق تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ویروس جدیدی در جهان ساری شود
هر که گردد مبتلا از هرچه بد عــاری شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یار غمخوار مرا، اَر چه اینجا و آنجا می بری
از دل میخواهی مرا، باز این دل را به یغما می بری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچھ شادے با من غریبے مےکند
و هنگام دیدنم،
از این محتاج روے برمےگرداند
اما دݪ من، خوش بھ همین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـرا بۍ روۍ شیرینت صفا نیست
تو را کارۍ بھ جز درد و جفا نیست
منـم مج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
..... قصد دارم بروم دورتر از شهر غزل
تا فراسوی ردیف
تا به آنجا که نباشد اثر از قافیه و مبحث وزن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز من و تو منتهی‌ست بر نقطهٔ خاص !
" ای کاش محرم باشی و مجرم نباشی "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمی دلیل برای بود و نبود میخواهم
دمِ خوشی به زیر چرخ کبود میخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورتگر من ، نقش جهانم تو بکش
نقاش تویی نقشه ی جانم تو بکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو مرا بس ز همه عالم و آدم
تو همه جان و جهانم
ز تو هیچ من ندانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو با بی کسی ام خسته ازاین جان شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پێکەنینەکانت لە نێو ئەو غوربەتە
لە دەستم دەرچون،
چەپەر هەموو ڕووژێک لێرەوا دەڕوا
خۆزگا کۆرتە نام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آوازِ قَدَمهایت ، بَر روحِ زَمین جان داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرشب چهره ماهش را نقاشی کنم
در آینه دل به تمنایش حکاکی کنم
آن چشمان زیبایش راحلاجی کنم
خال ابروان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را معنای دگر باید داد، عشق را سرای دگر باید ساخت، عشق را در تنها سرای دل ما، ندای نور امید سر خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای رخت روشنگر راز جهان
ای رهت هستی زده بر این و آن
ناز کم کن راه را پر نور کن
چشم دشمن از ره م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرچه آسمان آبی، ولی بی وقفه می بارم
من آن امید امروزم که در پندار دلدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم دراین عالم کجایی.............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناخدای کشتی در گل گرفتارم شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو روس و من خود اوکراینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غیر تو با هیچ کسی کار من نیفتاده است
گره پشت گره و
گویی گذر پوست به دباغ خانه افتاده است
از همه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل " باران" گرفته ، مي داند ........
دشمن همدگر شده هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گرد غربت لایه های غم به دامانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگرهیچ بهانه ای برای نیامدن ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم باغ گلم آرسته
از شمیم و عطر و پر از خواسته
از در مهر و وفا چون امدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی خواهم بدون حرص و آز
بی نصیب از جاه و از حب نیاز
آدمی بی جاه و بی جنجال و جنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو قدم مانده به ماه
تو خودت شاهد بودی
من به او گفتم اما ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای رود نا آرام، دریایت کجاست؟
آن عاقبت آغوش رویایت کجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو
چون انگورِ شرابی
بر شاخه یِ تاک
سایبان برگ و آرمیده بر خاک
من
پرنده ای مهاجر
خسته از راهِ د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم را برده ای و دل سپردن را نمی دانی
نگاه سرد و سنگینت اجابت را نمی فهمد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقویم
ماه‌هاست
نیامدن‌ات را
به رخ‌ام می‌کشد.
سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید نمی دانی
شاعر بدون ذوق می میرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز از دور صدای جرسی می آید
از دل دامن شب بوی کسی می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو زيبا سروده هستی
ای تو بوی خوش سرمستی
اشگت گرانترين گوهر زمانه
لبخندت آخرين تحفه عاشقانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين دل مشتاق من هر روز غوغا مي كند
آشيانش راكنار خونه ات جا مي كند
تا كه ميپرسم چه شوقي داري ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق پدرانه...
مستعفیض دعا امن یجیب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل رنگین کمان تداعی کننده خاطره های باران باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محصور زیبایی گشتن
بله من اختیار را
به باد...
در این هجمه نه!
به زیباتر از خودم
آآآآآآآری
دادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نفسهای تو صبح و شام من
قفل دل با دست تو وا می شود
یک قدم نزدیک تر شو جان من
کنج آغوش تو دنیا م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد باد آن روزگاران
در میان آن هیاهو
یاد تو آرامش جان بود
مثل یک دیوانه ای که
با خیالت راه می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب به یاد دارم در کودکی برای عروسک هایم
آرزوی خوشبختی می کردم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه عمر چشم به در، در انتظار توام به خیال دروغ
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۴۵ پست فعال در ۱۴ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
