چهارشنبه ۷ اسفند
شعر چهار پاره
|
|
|
|
صحنه اين بود يك نمايش تلخ
بعد از او نقش اولش بودم
نقش من را هميشه بازي كرد
اول او بود و آخرش بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بیابان خشک و لم یزرع
چشمه ساری مدام می جوشد
هرسواری که می رسد عطشان
از زلالش پیاله ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آنچه که در عالم و مافی است
گلستان ِ رویت مـرا کافی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالا که پِت پِت می کند فانوسِ عمرت
با بوسه های بادِ سردِ
فصلِ
پیری
دیگر امیدی به درخشیدن نداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر سر قبر لیلی ایران
لشکری جنس مجنون نشسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ندانمُ ندانستم فلسفه جهان را
که کجاست کیف درد مردمان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری در منزلت کارگر، به قالب چهارپاره و با استفاده از احادیث و روایات.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مادرم و همه مادران سرزمینم ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مات رخسار او شدم عمری
غزلم ناسروده باقی ماند
در غیابش به جام روکردم
آبرویم به دست ساقی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فاصله ها ،عشق و محبت سرزد
اين فاصله ها به عاشقی می ارزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💔عشق من این روزها تمرین دوری میکنی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زندگی آرامشِ ماقبلِ طوفان است
امواجِ غم دست از سرِ من برنمیدارد
تا استخوان سینه ام را نشکند در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم که بگویم غزل از چشم سیاهت
چشمان تو اما هنر قافیه را برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ربای دل ما گردیده ای
چون حریم عشق دریده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نهاد دام و در آن دانه ریخت صیادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز در ایمان ام مکن تردید
من تا جهنم مومن ات هستم
حتی اگر بر سرْ درِ بغداد
مانند مرد کافری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت شیطان خرید روح مرا /// بارک الله خوب کردی مرحبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر روی زمین و خاک عثمانی
دیگر خبر از قشون و لشکر نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می توان خورشید را تفسیر کرد
واژه های داغ را در خود کشید..............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكي هايم ، ابرهاي سفيد
رفته با باد ، رفته تا آن دور
سايهء ابرهاي سرخ و كبود
بازي رنگ و اب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو نمی رسد
این دل به مقصد
مانده ام چه بگویم
از یک یا از صد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه برا ما همیشه نمیشه لاکن به قول صادقی محمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم به دلدارم اگر روزی رسیدم دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که را در عشقِ تو از دل نشانی می رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موی لختت را بپوشان ، برق لب را پاک کن
دلبری هایت بماند زیر چادر بهتر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز که ناشاد شدم از رفتن تو
خبر عشق شهادت برسید از رفتن تو
این همه اجماع به کردن بارفتن ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه ببخش دیر شد .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ز هر شعر و غزل احساس را دزدیده ای
در ادب از افسرش الماس را دزدیده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما نسلِ ابراهیم های بت شکن هستیم
از دودمان رستم و سهراب و آهنگر
آرش نشانانی کمان بر دوش و جان بر ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها نه در روی زمین در آسمان نیز
ای یوسف زهرا خریدار تو هستند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باریکۀ یک رود خسته
در جنگل چکاوکهای پَر بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از روی تو و بوی تو و موی تو بلوا
وز حرف تو و وصف تو و طیف تو شیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه تنشه ی جنگ است
نفس از چنگ او تنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چیزی کفید روی زمین... یک صدا شکست
در کوچه پشتی یک نفرِ کشته می‌شود
هر گوشه یک صدا که پیچیده گوشِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفت و می بُرد آنچه را با خود
عمر من بود و جان شیرینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به میخانه چُنان لولی و سرمست شدم
که ز خود رفته در آن محفلِ یک دست شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه خنده ها بر لب
ولی بر درد می کوبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر لحظه های دلتنگی
عابر کوچه های تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش خواب دیدم سرکاری چرا
بحث وجدل باهم داری چرا
رغبت دیدن هرکس نداری چرا
عا قبت توبامن هم رای همک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون می چکد از زخم اشعارم
نا امن گشته شهر افکارم
انگار یک دنیا طلبکار و
تنها منم اینجا بدهکارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روان بود ابر ِ تیره روی مهتاب
دوباره آسمانها تار می شد
ولی نور از پَس ِ ابر و سیاهی
به روی این شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب دوباره ز راه می آید
موجی از خاطرات هم پشتش
یک بغل شعر های نامفهوم
"مرگ بر هر چه هست" در مشتش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داداش وقتی تفاُل زد به حافظ
صدای هِق هِقِش خونه رو پُر کرد!
نمیدونم چی اومد فاله امشب
که دریا شد،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"دوباره تنهایی"
تووی ذهنم سکوت انباری است
که پر از بمب های ساعتی است
کوه آتشفشانِ کاغذ ها
در دلش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب خزان باز پرازدرد بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه و خورشید من تویی محبوب
حجم بی انتهای آرامش
باور ابرهای باران خیز
وزش باد عشق در نی زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه دریا رو با مرداب اشتباه نکنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من همیشه غمگین است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این هم از اعمال و از فتوای شیخِ نابکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از دروغ و از یغما
با خودم با زمانه درگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا به دریا
این کوه به آن کوه
خونه به خونه
لونه به لونه
این سو به آن سو
این کو به آن کو
بارون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمم سو ندارد
اما تصویرت در دل بگذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این مَشّقت که مَشق ِ جانکاهیست
درس ِ درد است از برای جان
مثل یعقوب در پی یوسف
دور ِ دور است یوسف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثانیه بر ثانیه خیزد غمی
تسلیت تا اطلاع ثانوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش راضی می‌شدی عاشق بمونی باز
چن[د] وقته ذهنم با یه فکر تلخ درگیره
اصلا از اول عاشقم بودی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب برای دیدنِ من صف کشیده اند
شیرین و تلخِ خاطره هایِ جوانی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر چرا هر وعده پوشالی است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر ما معنی خدایی داشت
شاعران حال شعر را نبرید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گرگ ها را دیده ام ، در بینشان خوابیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش در کوچه ی باران زده ی چشمانم
کودتا کرد غزالی و گرفتارم کرد
دست آورد و درِ سینه ی تنگم بگشود
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون عاشقی را آرزو کردم...
در فال من فصل بهار آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤
هــمه جــوره , تـــکیه گاهِ خودمم
مشـــکلاتو پشتِ ســَــــر میـــذارم
غــــم و غـصه رو زمــینگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا با خود ببر به شهر رويا
كه آشفته ازين ويرانه هستم
دلم تنگ هوايي تازه گشته
چو گمگشته به راه خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که از حالم خبر دارد
کاغذ و قلم را بردارد
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۱۲ پست فعال در ۱۶ صفحه |
عليرضا حكيم
حمید میرزانژاد 
حسین فیضی(نمکی) 
