محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 30 آبان 1398
25 ربيع الأول 1441
Thursday 21 Nov 2019
مردم زماني به دانايي شما اهميت مي دهند كه بدانند به آنها اهميت مي دهيد. جان ماکسول
پنجشنبه ۳۰ آبان
شعر چهار پاره
دوش در کوچه ی باران زده ی چشمانم
کودتا کرد غزالی و گرفتارم کرد
دست آورد و درِ سینه ی تنگم بگشود
د
چون عاشقی را آرزو کردم...
در فال من فصل بهار آمد
❤
هــمه جــوره , تـــکیه گاهِ خودمم
مشـــکلاتو پشتِ ســَــــر میـــذارم
غــــم و غـصه رو زمــینگ
مرا با خود ببر به شهر رويا
كه آشفته ازين ويرانه هستم
دلم تنگ هوايي تازه گشته
چو گمگشته به راه خ
هر که از حالم خبر دارد
کاغذ و قلم را بردارد
درگیر چشمان تو بودم من....
بوی عطری زعفرانی
درهواپیچیده باز!
بیرون بکش از نحسی ...
ای عشق، آمدی
در لحظه ی جنون!
وقتی که دل نشست
در لخته های خون
بر عاشقان سلام
بر عاشقان درود
من و دریای پر از موج به امید ساحل تو
یه روزی کاش تن خستم بشینه مقابل تو
بس که بلا کشیده ام ز عشوه های گذری
وَز بدِ آن چشیده ام مزه عشقِ سرسری
ساده تر از یک نسیم صبحگاه
زندگی را می توان آغاز کرد
عطر پیچکهای گیسویت مرا
همچنان پروانه بازی می دهد
موقع بی‌خوابی، خواب عمیقم باش/ وقتی که غمگینم، تنها رفیقم باش
من حافظم..!چشماتو ازحفظم.
هرجا بری....هر وقت برگردی
هر کار...اصلا هر چی تو دنیاس
قبلا تو با من ..
بزند با همه ی عشق، دف و تنبکِ شاد
پیشِ نگاهِ منتظرش در شکافِ سنگ
روئیده در کمالِ تعجّب، شقایقی!
دور تو خیلی زیادن عکس من...
ای شعر عاشقانه ، زیباترین ترانه
هر چه بد آید به سر گوییم که از تقدیر باد
عقلِ ما در امرِ بَد، معصومِ بی تقصیر باد
دردها را چگونه می فهمی
آن زمانی که مُثله شد حلّاج...
با طناب خویش افتادم به چاه
بگو دلتنگمي وقتي
كه از دلشوره سرشاري
همين حالا بگو با من
بگو كه دوستم داري
نگو نميشه دل ببندي
كه من هواي عشقو دارم
اگه نباشه شونه ي تو
كجا غمامو جا بذارم
درد ِ من درد ِ آن فقیری که
در نگاهش حدیثِ اندوه است...
تنها، قلم به دست، کناری نشسته ام
در دفترم غزالِ غزل راه می رود
رویش
مثل یک خنده ی ناگهانی
بر لبانم شکفتی و رفتی
راز این رویش لحظه ای را
پس برایم نگفتی و رفتی
ای درد مَرو از جان، از جانِ جفا پیشه
ای سوز بزن آتش، در ذهنِ بد اندیشه
مه رویم در شمالی ترین قسمت این سرزمین
من جنوب خشکیده،کارونی که خون جاریست
چه آسان می زنی چاقو، چه راحت میکِشی شمشیر
قلبت همه سنگ است
مانند دیواری
با ما از این به باش
زیبای تاتاری...
در سرم اتفاق ها جاری ست
در سرم انفجار ِهورمون است ...
دست هایم حضور ِملتهب از
شریان های لخت ِ ب
فصلِ قشنگِ عاشقی، هرگز نصیبِ ما نَشُد
بختِ سعیدِ زندگی، یار و حبیبِ ما نَشُد
قصدِ رفتن اگر چه داری، من
مثلِ تو بی وفا نخواهم شد
در سفره هامان امده رزق قناری
سرها بریدند و سرِ سجاده ای دیگر زدند!
میلِ جهان چرا کنم؟ چون تو شدی نگارِ من
شرر زدی به جانم و ربودی اختیارِ من
تو را هرگز نکنم فراموش
اما هر باغ ،انتظار بهاری دارد
مهرت به دل فزونی گرفت و به جان ریشه زد
ریشه به جان دواند و جوانه در اندیشه زد
چون به سحر افتد گذرت
خالی می شوی از شب
هر چه کردم دلِ من بر دلِ کس بند نشد
قسمتِ جانِ من از بختِ ظفرمند نشد
سرگشته گیسوی پریشان شده ام دل
بی باده چُنین مستِ خرامان شده ام دل
تنها چجوری پا تو این خونه بذارم؟
مست چنان فتاده ام ز بوی مشکِ موی تو
کز سر من نمی رود خماریِ سبوی تو
خبرها همه حاکی از نا امیدی / از آدم نماها به شدت شکارم
کو کسی که چون تو شیدایم کند؟
بی هوا مرغ دلم در قفسِ دامِ تو شُد
غافل از دام بُدو دانه خورِ بامِ تو شُد
افسوس گهی ساکنِ بامی نشدیم
چون مرغِ سحر زنده به کامی نشدیم
به من امشب کمی مجال بده
تا برای خودم عروس شم
تا تو را بی خطر خیال کنم
بروم دَم به دم عروس شوم !
آن کس است یارِ من و یارِ تو و یارِ همه
که بصیر است و سمیع بر دل و افکارِ همه
پایان تو، پایان من، گور است
در قصه ها، بهرام را دیدی؟
من پر از افکار و سخن بودم
از من فقط اندام
آوار میشه رو سرم واژه
گاهی شبا خواب از سرم میره...
به چشم منتظر خیره بر درم لعنت...
خانم امروز حالتان خوب است ؟
میزنم زیر گریه روی منو !
مردکِ کافه چی نمیفهمد
همه از دم خَرند ... حت
شب می سراید داستان
از زیبائی محزون رودخانه
عشق جنگی پر شر و پر شورش است
برق چشمانی دلیل یورش است
با تو هنوز می‌شود از او گفت
وقتی هنوز پای دلت گیر است
اورا بکوب سخت به چشمانم
این ضربه های آخر
عشق همچون جنگلی بی انتهاست
مجموع ۱۱۴۴ پست فعال در ۱۵ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
ابراهیم حاج محمدی
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
ولی اله بایبوردی 
علی ناصری(عین) 
