سه شنبه ۴ تير
|
|
|
|
وقتی چشم ها غرق افسون اند
وقتی اشکها رود جیهون اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پریزادم بخواهی شکل انسان میشوم
دختر خوب و نجیب شهر تهران میشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با اخم میخندی به من گاهی
با خنده ات دل می‌بری از من
تو عاشقی ، من عاشقم ، هرجا
تو یک قدم بالاتری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاب داد امواجی از بادِ صبا
گیسوی بانوی احساس مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان من دیوانه شو
با هر کسی بیگانه شو
بر دوست و دشمن طعنه کن
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی بهار می افکند دامان خود را
با صد غزل می آفریند جان خود را
می پاشد از دامان خود یاس و شقایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی نشیند سخن عشق بر دل
وقتی چلچله ها در حال کوچند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل انکس که تو را دیده و بیتاب شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمراه ترین راهی ای دور ترین مقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرانی امد و ناموس را برد
ازین شبها دگر فانوس را برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ی رود
خانه ی رودی اگر ویران کنی خانه ات رامیکند یک شب خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُلِ بغض می روید بر گلویم
می زند نهیب تگرگ بر پنجره
افق را کرده رنگ سرخ آرایش
بر نمی خیزد ص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن بلبــــلم که در دل صــحـرای زنـــــدگی دلبســته صـداقـت خاری اسـت خاطـــرم
آســوده از خی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خورَد تِکانی برگ... شوخیش گرفته با باران !!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود شهرهای انسان آباد
بی رنجها و زجر کارگر مگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اشکهای خود گُم می شود
بارانی که می بارد بر گل سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق بکوچ از من، در فصل پرستوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از تو یک انسان معمولی
با تو جهانش پر تَوَکُّل شد
رفتی ندیدی بعد تو این مرد
تنها رفیق دردش ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی بریز تا بنویسم فراغ چیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمومِ عمرشو باید بجنگه
برای لقمه ی ناچیز حتّا
کجا دیدی که انصافاً بجنگن
یه لشکر دشمن و سربازِ ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب های مستی و دیوانگی من
تو شمع باشی و پروانگی من
حرف از نبودنت ، در لابه لای غم
ای کاش کم شود ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر نگاه نگاهم که در نگاه تو آمیخت.
دلم به چنگه ی مژگان چشم مست تو آویخت.
دلم خوش است چنین گرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار چون می درخشید رعد
فرو می افتاد از میانِ انبوهِ ابر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا عده ای نابخرد دون
به نام دین تو را بد نام کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم،لحظه ی بغضی که پر از باران بود
در همان لحظه که تنهایی مطلق دارد
سرنوشتی که به یک پلکُ نگاهی ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بی حد خودم را بر تنت باریدم و
مثل رودِ بعد باران از خودت بیخود شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه تاریخ شد بهونه باز
چه حسِ خوبیه هستی
تو این تاریخ خدا خندید
تو گریه کردی چشم بستی
تو گریه ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید دوباره عشق را روزی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه خنجر رو از کسی می خوری که فکرشم نمیکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت شیطان خرید روح مرا /// بارک الله خوب کردی مرحبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیدر به قدری دلبری می کرد
که خادمانش غبطه میخوردند
کامل مشخّص بود .. اهلِ عرش ...
پیشِ مقاماتش کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتند شاعر شو ، ولی عاشق نشو هرگز
تا که نیفتی در نژنگِ چشم آهویی
شاعر شدم در دام چشمان تو افتادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه پیگیرم تو این دنیا
تو این دنیایِ وارونه
تو این دنیا که دردام و
به جز من کَس نمیدونه
چقدر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هرچه دور میشوی از خانه سمت "او"
این خانه مثل راهــرو باریک میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشتهای خشک درختان این دیار
با باد روحبخش بهاری روان شدند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی باز مرا می خواند؟
چهره اش در نظرم زیبا نیست
چه پر احساس مرا می خواند
آری انگار خود تنهاییس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو شیرینی هر آن که به ما می گذرد
دانی آیا چو نباشی چه به ما می گذرد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبله ی رویت نشان دِه تا که من
جا نمازم را به سمتت وا کُنم
تا درونِ کاسه ی گردِ قنوت
چهره ی ماهِ ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو کنار تلوزیون باز
افتادم و اخبار می بینم
( آب و هوای شهر سرد است. و...)
دارم فقط تکرار می ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو تمام میشود
عشق و شور و مستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بی تو هیچم"هیچِ بی من تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت است برای نوشتن
نمی شوند قطار اما واژه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفت و می بُرد آنچه را با خود
عمر من بود و جان شیرینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم آنزمان که کودک بود
روی پایش یکی عروسک بود
آنکه عشق و عزیز مادر بود
ریزهِ میزهِ تمیزُ کوچک ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو تکیه گاه خاطرات خوب هستی
پیش تمام مسلمین محبوب هستی
با مژده ی دیدار دلها را قوی کن.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردن نمیگیرد خیابان هم
دلتنگی شبهای این زن را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نویسم از تو
از زیبائی رو به زوال یک گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن مَتَرسَک میانِ مزرعه ام
هیکلِ بَد قَواره ای دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی از نیمه گذشت و همه جا بارانی
کوچه و قلب و دل و خاطره ها بارانی
دفتر خاطره انگار به حرف آمده بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سجاده ی نماز مرا پهن میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاودود. این شعر در بحر هزج سروده شده که از تکرار مفایلن ساخته میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که می شود برکه خشک
وقتی نمی بارد به دشت باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواهم تا سحر قدم زنان
بینم گل خورشید را که می روید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاودود . این شعر در بحر کامل و تکرار متفاعلن سروده شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشه مگه با تو نباشم من
ای سرزمین عشق و امیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رزمنده هاآماده اندآماده جنگ ونبرد
یکی یکی تلف میشن توی هوای گرم وسرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیایِ ما جای سیاهی بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشورم(سرود)
کشورم ای که نام تو ایران
می درخشی به قله غیرت
وطنم ای همیشه پا بر جا
ایستادی به صحنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرها طبلِ جنگ می کوبند
آذرخش از نگاهشان جاریست
چشمِ خیسِ تمامِ پنجره ها
باز در فکر آبرو داریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذشتم ازآرزوهام بخاطرت ای نانجیب,
جواب عاشقیم بوده دل منوبدی فریب.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاودود ..مغبون:زیان دیده ... قلب قلبی: وارونه ی قلب که میشود بلق به معنای سیاه و سپید... ایجاب با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب بااشک وخنده هاش ماهه اومدبه دیدنم/ راه وبه من نشون میداد راه به تورسیدنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخ که چقدساده بودم،دلوبه کی داده بودم/به اونی که منونخواست اونکه به‌پاش افتاده بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که مرا همیشه می خوانی
با شعر منی که حسّ ِ خوبی؟ ها؟!
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۴۱ پست فعال در ۱۴ صفحه |
در ریاضی مبحثی داریم بنام حدّ یا 
وحید سلیمی بنی
فاطمه غیبی پور 
