يکشنبه ۲۸ شهريور
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
ابر بودم
خورشید را هم به کسوف می کشاندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از جهلي كه مسموم است
و مصلوب بر سر افكار
مي ترسم .......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز کنید پنجره ها را
که من ازین هوای گرفته ملولم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر درد سر ندارم که دوباره سر بزارم
به سرابِ دیده امکان نشود رجوع یارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرصت نشد برایم از زندگی بگویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقر
دریای فقر اینجا ،توفان زده به دل ها
ساحل نشین بی دل ،بنگر موج بلا را
م_ب_انصاری_دزفولی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حبس ابد بودم ، از بند رها گشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جسمم زِ تو پژمرد، روحم زِ پریشانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هرچه چهارشنبه و
چهار مقاله دلتنگم
دلم هوای ِ هرات کرده امیر نصر !
تاریخ ِ بی سامانی این قوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یاد آور که آتش شانه هایت را بلرزاند شررهایش به آرامی درونت را بسوزاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر از غصه هوایت پر شد. غم نگیر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگی شیرین ترین درد دنیاست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقان منتظر اونهایی شدند که رفته اند
گلها را در دل خویش پژمرده کرده اند
حقایق ها همه قاطی دروغ ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریای پرتلاطمِ افراط، ذهنِ ماست
سوداگرانِ مکتبِ افکارِ نکبتیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهان همه چیز خاموش شد
و سکوت با تعجب هم آغوش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ در هیچم ندارم هیچ نسبت با جهان
تا که مغرورم کجا می رویدم ریحانِ جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم سواد ندارد ولی میخواند محبت را
چشمانش ضعیف شد ولی میبیند عشق فرزندانش را
مادرم چون قدیم توا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعضی وقت ها
دوست دارم فریاد سر دهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تبارِ غم و... دخترانِ کم‌سالم
برای کشتنِ روحم، کمی زمان بدهید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به اندیشکده ذهنم رجوع میکنم از درد بی خردی
که در دانشکده عاشقی چرا دلم خریداری نداشتی
حتی کرم ابری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران باریدن گرفت وه چه احساس نابی داشتم ان روز
چشمانش را میگویم ،گویی سالهاست میشناسمش
از پشت پن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافر نکنی بیدلِ بی چاره که عمریست
در لشکر ایمان شده هم بازی دوران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جاده ی زندگی بسی حادثه دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیلی داغون تر از اونم که تو حالمو بفهمی
این ورق برنمی‌گرده که تو فالمو بفهمی
این ورق برنمی‌گرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفتر زندگی آدما چند صفحه ایه ؟
کی داره پشت سرهم ورقاشو میشمره؟
کی داره مشقاشو روش مینویسه؟
می د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی برای افغانستان جنگ زده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیاهی! دست ازاین ویرانه بردار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ام دیوانگی نامیده شد هر بار تا
گریه هایم را نبینند و نگویند عاقل است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبم را تلخ میبوسید
سیگاری که خشنود از تجاوز های بیگاهش، به نیشم میکشید هرشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کنون اینگونه چشمان مرا تر دیده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه وهزاران آه دلبرانه
از روزهای تنهایی وبی یارانه
از جفای روزگار ودنیای بی رحمانه
از شکست دلهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خطوط ریز روی صورتم
نقشه راهیه که تا اینجا اومدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میزبانِ همه ام معرفتی چون دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آسمان انگار باران حرف دارد
هر قطره با رقصی پریشان حرف دارد
اطراف ِ من گویی دهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و من بعد از تو فهمیدم
این زندگی از دست من رفته
با فکر نان و مرگ و آزادی
دیدم که دنیا در ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیستم من
(سروده ای برای خوزستان)
****
" خشک افتاد کشتگاهم" *
در کنارم تشنه مردند دام هایم
می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشنهِ بی تاب
****
این زبانحال خوزستان است
غرقه در آب
تشنهِ بی تاب
****
علی اوسط حسینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چگونه آرامشی یابم وچیزی یادم نیارم
وقتی میخواهند اصالتم را باذلت به فراموشی بسپارم
گرایشم را به فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کلیدی که زدنیا به منش میبخشند
تا قیامت به خرابی درم می خندد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که باطل پشت حق پنهان شود
عالم و آدم همه حیران شود
آن چنان فتنه به پا گردد کنون
تا همه بیگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای ستاره بر خیز و خود را رسان به انتهای آسمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وَ خدایی که به شدت کافیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هم مدارا میکنم با او که تنها می رود
پا جای پا بگذاشتن همواره استمرار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از اتفاقی که تو در آن غوطه ور هستی
چیزی نمی ماند به غیر از گریه ی مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر در گریبان
****
سر در گریبان
دوری یاران
قدها خمیده
چشم های گریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ترس های ما، زندگی نکنید !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیاهوی شب
****
ببین چگونه شب
یکسره طغیان می کند
و سکوت رخت می گستراند
بر گستره زمان
چگونه فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم شهر تو را سنگ فراوان زده اند
شکوه از طایفه ی مست و دغلباز مکن ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با مرگ گلاویزم با زور نمی آیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو ترانه هایم بی رنگ است / بی تو ساز هایم بی صداست
درها به رویم بسته اند / کوچه ها به انتها ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت وجودم را نتکانید ونلرزانید
مرا به بمبست زندگی وآرزویم نرسانید
یک شبه تلخی روزگار را نصیبم نسا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوری میان ما و شما چون مقدَّر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از توشۀ این گذار ، دستان خالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یه دوست خوب داشتم روز آخر عمرش/گفت زندگی خوبه قدر اونو می دونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدر زجر کشیدم که به جایی نرسیدم
چونکه فقیرم ،به دستانی هم نرسیدم
به هنگام قضایا به مهر اکابر قو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگنامه
شیون نکن ای زن به سر سنگ مزارم
هر چند که این گور سیه را ز تو دارم
از لطف دعاهای تو و نال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند من درونِ من
پنهان
یا
هویدا
جنگ سهمگینِ واژه های کبود
و خاطره های پر از زخم
جنگ تض
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دزد صاحبخانه را اینجا قضاوت میکند
قاتل از مقتول بیچاره شکایت میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توای نازنین دخترِبیگناه
چه معصوم وپاکی وزیبانگاه....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته ام بنویسم کمی برای دلم
دوباره پر شده باران در این هوای دلم
شکسته اند دلم را به گوش اهل جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از حال دلم کسی با خبر نیست
حق دارم گر گله کنم چون حالم خوش نیست
در قلبم دردیست که مرهمش نزد اطبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تک تک آرزوهامو از باغ خدا چیدم
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۶۰۵ پست فعال در ۴۶ صفحه |
گلاله ناصری
مهرداد مانا
مدیر ویراستاری
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضا مرادی( مراد ) 
