شنبه ۴ بهمن
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
این شام سیه که من در آن زندانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوارتر از این ز چه خواهی مرا
بنده نفرین شده ای از الست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر زندگی از غم پریشانی گرفتم
دل به دنیا دادم و جایش پشیمانی گرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوز زمستانی قوی هم در تن و هم در هوا
سر در گریبان برده ام بی هیچ امیدی بی نوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز آمد در دلم،از عشق در دل خانه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردی درونِ آینه تنها شبیهِ غم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگارَت تیره و
طَعمِ دَهانَت تَلخ باد
فِتنه ای ، آشوبگری
چَشمِ حَسودَت تَنگ باد
من نه از عَقرَب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم افتاده در دام نگاری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها هیچ‌کس مرا دوست دارد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهرم عزیزم..562
سلامی گرم از سوزِ به جونُم
بِدون از دوریِت بَندهِ زبونم
خداوندا به فرياد دلم رس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که باطل پشت حق پنهان شود
عالم و آدم همه حیران شود
آن چنان فتنه به پا گردد کنون
تا همه بیگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو رفتی غم به روی جسم و جان آمد
تمام پیکرم پیر و غمی هم در روان آمد
کشیدم درد بی درمان کجایی تا بب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل بقرار،گشته پایان کار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان رخنه به جانم کرده درد
مرهمی نَبْوَد به استثنای مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوت خود شبی صدایت کردم
بر کشتی عشق ناخدایت کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش چشمان مه آلوده ی او آرامم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارام جان گر لطف کنی درویش خسته جان دهی
جانی دهم به خسته دل ، بنگر دلم ویران شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اخمِ تند و قهرِ تلخ از نازنینی بانمک
طعم نابی، حیف از آن شیرینی لبخند نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر تمام شد. علی و بچه ها تمام
دنیا تمام عالَم شان را ربوده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و سکوت بیابان و ناله شبگیر....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چمدان را
با شاخه های بی ثمر خشک ذهنم بستم
و با آخرین تومان ها
یک جعبه دینامیت می‌گیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخواهد درویش بیمار طبیب تن
بیمار عشق را چه حاجت به طبیب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل سقـراط او بـرای عـلم ، مـن هـم پـای تـو
شـوکران بـا جام نـوشیدم برایت ؛ بس نبود ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اومدی که بری اما به تو دل بستم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم امشب دوباره زار می گرید
پریشانم
چرایش را نمیدانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب داد ای فلک زمانه ببین
اختر وجودم سوزاند تابش مهین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🖤زین پس این گونه مطالب را بخش ارسال مطلب یا پست ارسال کنید > مدیریت سایت
داستان مادر کمر خمیده ام🖤
مادرم داشت خانه را تمیز می کرد
همه چیز خوب بود من هم داشتم با اسباب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه از دست خودم شاکی که از بخت بدم باید......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی اینجا بعد تو زندگیشو تو تاریکی سر کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آقای مهربانی و بخشش دوباره سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اونی که دوسش داریم باعث دردامونه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمِ شب آلودش مرا آزار میداد
انگار جادوی سیاهم کرده بود او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از دست این دل با تمام دلبران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انفجاری در سرم رخ داد و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نری تنها زیر بارون!نبینم نم تو موهاته!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الحق کمی عجیب و غریبی تو زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك بغل غصه و غم در دل من جا مانده
از تمامِ جمع ها يك منِ تنها مانده
بي تو قطره هاي باران همگي در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه عاشقانه
خیالت همیشه
سری به این تداوم دلتنگ می زند
هرچند تو در خیالی ترین
دوردست این شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام خسته از این روز و شب تکراری ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر فقط عذاب می نوشیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی میان درد ها راهی بجز لبخند نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چون نبیِ دروغین ظهور کردی تا
مرا به خشم خدا مبتلا کنی بروی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد از ایندل که نیست بفرمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه دلتنگ می شوم دلتنگ تر از همه دلتنگ هــا.. می نشینم، گریه می کنم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خار و خاشاک و این دل من ????
عشق ناپاک و این دل من?????
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ترسوها جهان را به ستمگران داده ایم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید این قصه نگفتن بهتراست
قصه از غصه نگفتن بهتر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرس و نقاب ،
یک روز گلی دیدم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده بخوای حرف بزنی اما ندونی کدوم روبگی؟!از کجا بگی؟....
خروار خروار حرف رو هم جمع بشه و خودت توی ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"غمگنانه"
تبلور شعر در خیالم با غم ایام جان گرفت
ناباورانه زمانه زمن سخت امتحان گرفت
شادی زخانه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سختی آخرین طنابی که... صدای آخر تکیه گاهی که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از شعر پر درد من دلخوری
من از طرز رفتار تو در عذاب
کجا فکر بیداری از ما پرید
من از خانه گفتم ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو دنیا چو قفس تنگه برایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم خنجری اسیدی که از اعتماد خوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دایره عشق شدم نقطه پرگار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جوانــی سوخـت در زنــدان غم
پـیر دیــروزم دگــر فـــردا کجـــــا
جسم و روحــم خالی از سودا و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد بی کسی
با همه کسی
پژمرده نمود دلم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گورستان ندامت می‌آیم؛
سرشکسته و خسته...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیست وچندی واندی سال‌ست
می‌میرم مدام
سرِ ساعتِ دلم خواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درفراغت هر نمازم سخت وباطل میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که با این قلب، من درگیرم
بس که دست از آشنا می‌شویم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی قرارِ موجِ حیرانی منم
پوستی براستخوان گشته تنم
من نمی دانم کجا اِستاده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها یک فصل
مانده به پایان من!...
همین روزها
گم خواهم شد در
غروب شعرهایم...
من؛
با نیامدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش درد نامردی مسکن داشت
این درد از رو شونه بر میداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مسافری جا مانده در متروی بهشتی ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشتی شکسته ایم و در سر هوای پرواز.....
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۳۸۲ پست فعال در ۴۳ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
سلام جناب مازیار 
علیرضا شاه محمدی (عشاهیر)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بهرام معینی (داریان) 
