پنجشنبه ۶ آذر
شعر سپید
|
|
|
|
تو آرام تر از همیشه بخوابان
نوزاد ِاز من گسیخته ی وجدانت را !
وقتی که سینه های من ...
شکم کودکان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دشتِ فراخِ فراغ از چشمه ی چشمانم اشک میجوشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جدال نا برابر خورشید می آیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روانشناس‌اند بازوان تو!
وقتی به آغوشم می‌گیری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره کن،
پیراهن هجران را!
تا زمستان به در رود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب طبع شعرم
مثل زنبور به جانم افتاده
نیش زنبورهای درمانگر
کهیرهای درشت
راه گلویم را می بندد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب بودیم
و گلوی گلواژه ای را دریدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواهم
شعری عاشقانه شوم
واژه واژه
گلبرگ شبنمِ سردی
از اندامِ خیسِ خاطرِ خاطرات
آرام
آرام
چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مندیرتُم..
چی باهندَی مِن
کُه و کَمَر
وَ بال زخمی..
چی کَهرَی وَ گَله پرَه
مِن
مالِ غریو..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهان بازکن!
حرف بزن سکوت بسه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتهای پاییز ایستاده‌ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ازگلهای بابونه
بپرس که حال من بده
نگو بهونه میگیرم
بدجوری دلتنگی دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم به هم بگذاری ....
دختران ِ گیسوکمند محله تان همگی
می افتند و یکی یکی مثل گوسفند قربانی ات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهی دراز نیست .
درچنگ توست مقصد پیاپی اعجاز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به آیه های اعجاز رسیده عاشقانه هایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنت به جاده ها لعنت به هر چه ساک است
لعنت به قطار ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه مشتاقند
نام تو را بشناسند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غبار آینه و
اشک دیده ام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باقله های علم خیز بلند
آسمان جولانگه اقرار است
باموشک و فضانورد و تفنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفتاب از سیمایت پایین می آمد
و من همچنان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با درختان میروی
چون درختانه
بهار شان را خواستی
ستاره ای
که از آسمان سرد شب
چیدی
تا به دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو عاشق آمدی با گام پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به آینه می‌نگرم
به زیبایی رو به نقصانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر کتیبه جانم نام تو را بنویسم ،، مادر ،،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری که اشکِ چَشمَش را
با باران آغشته
و می نویسد؛
جوی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجم تاریکی از طراوت شب
زندگی را سپید می خواند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...آرزو کرد،
به جای تفنگ-
کتاب وُ،
قلم داشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جنگ پوکه های فشنگ به جا مانده بود و هزاران کلاه خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید دارم به فردا/ به موج ها و به ابرها/ به این سکوت شومُ/ شبِ دراز یلدا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ شعله ای
خرمن اندوهم را نمی سوزاند
و هیچ بارانی
ترک های تنهایی ام را
پر نمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای ته تغاری زمستان تندیس تنت را چه کسی تراشیده ...
که این چنین بید است
دل دختر مرداد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مومنم به دستهایت که منجی من است
وقتی سیلاب غم بنیانم کَنَد
تو باش و بس،نوح قصه ای بی سود است
من ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهل درجه ی جیوه شکن
طعم تریاک
زیر لفظی شبهای بی صبح
کوتاه شدن نامحسوس پارافین آتش به سرم
وزن کشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تسویه می کنم
حسابم را
با زندگی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه دلیل شرم و شراب
جام شبانه ی شقاوقتم را
به حادثه ی حدیثی پر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمها آمدند/
یکی/
یکی/
دوباره از نو :
بهشتها را فروختند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرخ نخ‌ریسی را می‌چرخانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نگاه هر فریاد
بغضی بی کران جاری ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخمی عمیق دارد،
درخت عمر من از
--تبر تنهایی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دهانم،
واژه های تلنبار شده بسیار اند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمه های شعرم
همیشه در تب و تاب بودنت
ماه آسمانم
اندوه نبودنت
بی تابی مدام نیلوفران مرداب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروبا ک خداوند آسه آسه
چادر سیاه شب‌و با ناز...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز باشد .باران هم .دلتنگی نیاید چه کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از کوچه‌ی دیوانه‌ها آمده‌ام.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق پیراهن پاره و شعله ی آتش که نیست ....
عشق آوای هماست که همایونش را می خواند
عشق نواده دشمن ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید اجازه بدی چایم را با قند لبانت بنوشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز من!
فصل رقص رنگ ها
در برگ ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چال پرنده پر از هوای تمیز
چال پرنده اتاق دنج و قشنگ
چال پرنده به زیر سایه ی برگ
مستم کند صدای قم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید یه قولی بهم بدی!
اینکه هرگز طبیب دل بیمار حوریان نشوی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یاد آور مرا،
--امروز،،،
یادبودهای فردایت،
بی من،
بی‌فایده‌ست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت ها بی قرارند
در هجوم پروانه های خیالت
وقتی نمی دانند
در انتظار آمدنت
ثانیه ها را بشمرند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل یه دیوار گلی / خیلی آسون زود میشکنم
بهونه میگیرم واسه بارونهای تند کویر/کویر واسه /یه قطره آب ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عینکت را برمی‌دارم
می‌خواهم با چشم تو جهان را ببینم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من مپرس
چرا لبخند می زنم
اما تو نمی دانی،
در دل می گریم
چرا در جوانی پیر می شوم
چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه پیش از تو با من سخن گفته بود
گاه سایه ای بی نام را نشانم می دا د
در پس گلدانهای آرزو ،آن سوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکتا مادر!
ببخش که پشت سرت آبی نریختم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسمت را فریاد زدم
و می خواستم
بازتاب نفس صبح دمان
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی بذر مارو کاشت تو این خاک؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم کنده نمی شود
نگاهم قفل شده
به پنجره ی فولاد
پر شالم گره‌خورده
به گوی و ماسوره های ضریح
پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح است
پلک پنجره می پرد باز
شاید امروز
کوچه مهمان قدم های تو شود
پنجره را باز میکنم
نسیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذاشتمت لای کتاب
نه برای خشک شدن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو خط کنار هم قرارمان سر تقاطع
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۲۲۹ پست فعال در ۱۷۸ صفحه |
مهرداد مانا
محبوبه امیری
سینا خواجه زاده 
ایرج محرم پور(صوفی خموش ) 
شریف شریفیان 
