جمعه ۱۵ اسفند
شعر سپید
|
|
|
|
مُلکی دگر ،
در بارقه ی ناشناس پرستوهاست .
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زُل بــزن بـه چـشـمـان ام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دڵم ته‌نگه!
بەڵام هیمای،
--هەر پێ ئەکەنم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ...! ای السلام
ای الشکور و الغفور و الرقیب و الحفیظ
الکریم و الرووف و الخبیر و السمیع والمجی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا وقتی نبودی
نه حرفی بود برای گفتن
نه شعری برای خواندن
نه عشقی برای زیستن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من عاشق شده ام
به آنچه که حال دلم را
دگرگون ساخته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوگند به خورشید
و پله ی مدام کبوتر
بربام بیکرانه ی مشرق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید ،
بی نقاب واژه نمایان بود
درتالار آینه
بی رسوخِ حشراتِ لچک پوشِ لجن خوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زاده ی دیروزم
درد هایم امروزی و ناگفته
سنگ صبورم گل سرخی ست که خود درد ها دارد
دل من خونین از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لنگ لنگان می رسد خدمت خشکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است
و هیچ کس
از خواب بیدار نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبیعت را که قاب بگیری دیگر طبیعی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مه‌ن بە تاوانی ئه‌وینداری،
هەموو ڕۆژێک،،
له دووری توو،،،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای زینب کبری(س)
، دخت امیرالمومنین(ع)،زینت بابا/
سلام ای زینب کبری(س)،عمه جان مهدی زهرا(س)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کدام گور دفن ام کرده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خاطرم بسپار.
روی این خاک
شاید دور دورها
شاید کنار جاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلی از جنس بوسه
دوباره صبح دیگر
در آن مسیر مدرسه
انتهای کوچه بن بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه‌ٔ سربازِی می‌میرد از بانگِ بنگِ بنگِ هیچ‌کس!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرجان
ایا صدایم رامیشنوی ...
احساسم را درک میکنی...اشکهایم را میبنی ؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه میدانم ،
هستی بود وگردشی
نیایشی بود و مولودی،
من بودم هم چون مسافری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنونیت از ترک
عادت است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
۱۰۰۸۰ دقیقه پیش پلاکِ ۲/۲۴
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا
به راستی تو
گنجینه عشق هستی
و من از برای تو
تو بهتر از من می دانی
که دلم می خواهد
مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوله بارت را بازکن
توشه ات راپهن !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبحی دلم گرفت که ازبرای چه امده ام...؟
با دوست گفتم ای دوست چرا امده ام؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی همه خواب اند
بیدار می شوم
بالشت را
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این که ؛ هستم را
تو رقم زده ایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر چشم انتظاری که سر آید این زمستان
تنها در این فصل سرما به دور از تابستان
روزهای زیبا رفتند در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سالِ پار
یک تُنگ تَنگ مانده به یادگار
ماهی قرمز عید
بادوچشم ساده
شاهد عینی وقایع پیچیده
حی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شب های آرزو ماه دلتنگ نگاه تو
شهرها می لرزند برگها می سوزند عطرها در راهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید خاطره سازترین ماه ،ماه اسفند است که رسیدن بهار را مژده میدهد
اسفند شروع رستاخیز زمین است...آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو اینم کار دشمن بود بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ئه من
وەك یەعقووبم!
گەرچاوەكانیشم
كوێربن
نائومێد نابم
بۆ دیتنی تۆ....!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت به صحنه ی عشقمان
باز خواهی گشت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه چیز تقصیر باد بود
خاطراتمان را با خود برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق معجزه ای ست
که تن عریان درختان را
پیراهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعرها سند دلدادگی من است به تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون سنگی
که شن بودن ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد آن روزها بخیر که در خانه عشق پیدا بود
سر هر کوچه آواز، ترانه های زیبا بر لب بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فتأمل فی‌الشعرِ وَالْکلام!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در این کوچه بی بن بست
فکر نزدیکِ صدایی هستم
که همواره مرا می خواند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید دلنواز
بر دوش تشنه ی کوهستان
در خواب می رود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگور باید برد آرزوی خویش
این سقفی ست که ز هر خانه ای چکه می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه بوی عشق می اید از دور ...
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۷۱۵ پست فعال در ۱۸۴ صفحه |
وحید سلیمی بنی
عليرضا حكيم
چون می‌خواهی
محمد حسین اخباری
محمد رضا خوشرو 
فاطمه رضایی برما(آینه عدم) 
تاراناصری راد تخلص خاطره 
