يکشنبه ۲۵ آبان
شعر سپید
|
|
|
|
برگهای پاییز
روی درختان خشک شد
وقتی اولین بار دیدمت.
و ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر پیشانیِ افق
آنجا که میزبانِ ماه می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهدختِ رزها بوسه ات از زخمِ لبهایِ غزل / سرخ است همچون اعتراف بر مرگِ بانویِ جنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا، جایی برای ماندن نیست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بگو از قفس فکر من امروز
پریدی به کجا؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشنه ی نگاهی ام
که فرصت سبز شدن نداد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سیاهیهای شب
راهم به در شد
به در صبح رسیدم
فصل هم صحبتی ماه به سر شد
همه روزم گذر کوی تو ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو همانگونه ام
که رفته ی...
با تو و بی تو رفتن"
خانه ی دلم
مشق آتش می نگارد
بر چلهچله های
غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر، گواهی است بر اینکه حتی خمیدهترین پنجرهها، هر روز برای استقبال از نور، به شیشه میچسبند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشهی پنجرهی کنج اتاق
سبدی بود پر از یاس سپید
همه هم نام تو بودند
و صدا میکردند نام تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تورا مینویسم
نه با حرف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرگار،بی دلهره،
دور نقطهای خیالی میچرخد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان دل و قالب، همیشه فاصلهای بوده است؛
فاصلهای که نه به سلامی میرسد،
نه به نگاهی،
فقط سکوتیس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق بودم در شب،
که تو از راه رسیدی
زیر سوسوی چراغ.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با بلیتی چروک
درایستگاه تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«امشب، با دردی سنگین در سینهام بیدارم.
احساسی دارم که از روح تا تنم را گرفته.
صفحات زندگیِ سیسال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم، مهمان ناخواندهای است که میرود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«زوال»
این تن خسته و بیجان را،
این دل گمشده در خزان را،
این روح آزرده از زخم زبان را،
این چش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا چشم کار میکند
عرق از پیشانی ام می چکد
که در بیداری آفتاب
چشمان خمارم
قلب بامداد را بلرزاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودرو
ترمز عطسه می کرد
گاز خوابش می برد
گاهی چرت می زد
گاهی می پرید از خواب.
کلاچ بیچاره هم د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آفتابِ جان
این جسمِ خواب رفته ی تهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قفس را نه میگشایند،
نه میسازند،
قفس را باور میکنند…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلبم را به بازی گرفتند،
آنان که دم از عشق میزدند؛
روحم را با شلاقِ ندامت کُشتند،
آنان که از صد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میانهی جانم،
تشعشعات نوریست از انوار عدالت،
پرتویی از دستِ نخستِ ایمان،
و ستونی از صلابتِ یق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا...
خاکریز اول
به چشمان خدا نزدیک تر است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتی گنجشکها هم
شاعر می شوند از دیدن این همه زیبایی!🍂🍇
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقی...
که با تیغِ زمان بریده شد
و بر زمین افتاد،
مثل تنِ پرندهای زخمی.
تو...
زهرِ شیرینِ تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق، درنگ میان دو نگاه
نگاه تو و.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلهآرزویی گرگ زده
دفتر نیم سوزِ خاطرات کودکی
جورجامی لبریز از نم چشم
از کدام بگویم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه کن!
هنوز...
واژه ای
نفس دارد
در سطر های نیم بند
بیاو شکوفه کن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا نایستم؟
رازِ ماندن در «ایستادن» است
در «حرکت»
در جاری شدن درمسیر نور
در چنگ زدن به میوه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ملاقات با شعر هایم
رها کن حرف های حبس شده را
تا بر خیزم از لا به لایشان
بردارم کلماتم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این شهر قدم میزنم،
آهستهتر از رؤیا.
روی هر خانه را میخوانم،
مثل کتابی بینام،
که نویسندها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکرِ تو اَم
تو،
فکرِ همه؛
همهمه
فاصله انداخت
بینِ من و تو.
آگرین_یوسفی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد سینه را شکافت ، دل را پرواز داد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همان حکایت همیشگی
خط و منحنی و سازه های شاعرانه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🕯نشر خوبی ها🕯💥:
نیزبانِ تو
از نیزارِدورِ دستِ سکوت میگذرد.
و من
چشم در راهِ نوایی ام
که از ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجودم کتاب کهنه یی ست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهگانِ انتقام مصلوبِ چشمانی که نیست / این حسرتِ آیینه ها ، از جنسِ بارانت که نیست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرپنجی باید،نادری دیگر،
باطنین اندیشه و زوزهٔ تبر.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* طلوعی دیگر
روزها از پی هم میگذرند
و همه غرق در عادت
بچه ای شیون بودن سر داد
پسری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍂🍁 . . . 💛🧡
سکوت کردم ... نه برای فاصله
برای شنیدن صدای دلت از شعرهایت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگفت: قرنی خواهد آمد
که کوهها نفس میکشند،
و ابرها بر شانهی مردم مینشینند
چون کبوترانی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دانم هیچ قرارِ دلی از یاد نخواهد رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نبودت
تریلی آرزوهایم
در مسیر سرنوشت
قیچی کرد
تا از نفس های بریده ام
بوی مرده بیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا سرد بود،
اما دلها گرم.
ابرها
آسمان را
با خاکستریِ آرامش
نقاشی میکردند.
ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین ، یکپارچه است
دریا ادامهی کوه
کوه ادامهی دشت
و من ادامهی همهی آنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگی سفر به گذشته نیست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در امتداد چشمهایم
طلوع می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ این خطبه های انکار
زبان ها مو در آورده
سمع ها در اضطرابند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر خاری به پای عتاب تو نشسته
بدان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام سختی می توان
مقاومت کرد
در کنار غرورر ت قلبت مهربان
برای خوشبخت ام
کاری انجام دادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرم نقابی بر صورت دارد
تا صبح به آرزویی محکوم است
گویی تو این نوشته ها را همچنان با احساس می خوانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گِل بگیرید غم خانه را
مردم تمبان خاردار پوشیده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آنکه در نبض برگها میتپی،
مرا در بر بگیر—
نه از بالا،
که از ریشهها،
از جایی که خاک
به آسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احساساتت
شبیه سمفونی عشــــق ست
میان هر فصل زندگی
مُووِمان آرام و پر از هیجان ...
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۱۰۸۹ پست فعال در ۲۶۴ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
مهرداد عزیزیان
نرگس زند (آرامش) 
امیر وحدتی یگانه 
