سه شنبه ۲۹ مرداد
شعر نیمائی
|
|
|
|
آی قافلۀ غافل
از راه این کویر مرو
کاریزهای این کویر
تشنه تر از رمل و ماسه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی همچو گذر کردن فرهاد از آن تلخی شیرین است
زندگی دویدن یک نفس تا دم پیریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بی خبر از درد و دل عاشق ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" تا به کی باید رفت
از دیاری به دیار دیگر"
تا کجا عمر مرا خواهد برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرسه در قافله ی چشم سیاهت تا کی
محبوس به زندان نگاهت تا کی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هلا ای مرشد ، ای پیرم ،
مکن اینگونه تکفیرم
مخواه از من که چشم از روی آن محبوب بر گیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا قسمت نکرد زیرا
خودش هم خوب می دانست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح امروز
که با غُرغُرِ گوشی
نَفَسِ خواب شبم بندآمد
بعدِ یک چند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذهنم از حِسِّ ترشح خالیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناز کم کن دلبر گستاخ من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و چشمت خوب بازی کرد......نقش نور مهتابم💔
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بگویم به که گویم که ز کویم مرغ امید و وصال
پر زد و رفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر ، ساعات ، لحظه ها ، دنیا ، روزها ، شب ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دلم طی دیروز و امروز طوفانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نون _الف_ واژگان _کودکی_ الفبای زندگی_ باران_نان_پدر _کلاس اول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و یک بار گناه
گوشه ی چشم رضا
من و یک عمر پریشانی و افسوس و دریغ
در هجوم نهراسیدن و ترس
کوله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ در کنج خیابان آنسو
به تکاپوی خردگونه ما می خندد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خشمگین
در ته اعماق وجودم ناراحت
من از این کون و مکان دلگیرم
و از این شر جماعت
غمگین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژگان، احساس، بهشت ، قلب ، خنده ، باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ترنم بارانم و آواز خوانِ غزل
و در کیشِ خود محوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق من
بی تو دلم غمگین است
بی تو سرد است ره خانه من
بی تو خورشید شفق خونین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراغت ،
دانه های اشک ،
به چشم می دوزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیدم قاصدک مرده
در این بیداد جلادان
میان خانه و مکتب
که خون در جاده سرگردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم ما هنگفت است
هیچ‌کس قادر نیست
غمی رویِ دوشِ ما بردارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا برویَد آدمی
یا آدمیت
درکویر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود حسرت آغوش تو یک شب !،
تنه بر شیشه ی عمرم نزند؟!...
می شود پنجره را باز کنی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن يعني قادسيه و رستم .. . ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی تاریک و بی مهتاب..
شبی غمگین
شبی تنها شبی درخواب
منو آن یار شبهای زشتی ها
کنون تنها شدیم آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای همه یاد تو شور
ای حضور تو عزیز
من به ذرّات وجود تو تعلق دارم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"عید امد و دل را نتکاندیم"
بوم نفرت را ز دل ها نرهاندیم؛شیشه غم را نشکاندیم
به گمانم حین تقسیم عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در اندام فضاحت زده ی هر دیوار
در پی روزنی از نور خدا می گردم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و منم شهره ی شهر دردها
عاشقان جمع شوید
عاقلان چَشم بشویید به عشق
و نظاره گر احوال بد من بشوید؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلامت را
نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
آری شاعرِ اُمّید
سلامم را
نگفت پاسخ
کسی از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق
یعنی در حریم اطلسی های پر از پیراهنت
مرداد باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش میشد چیزی ننوشت
از عشقی که هوس بود و زرشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه مرا درد بود همه اش سرد . .. . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبلا رضا برو
دیگر نکن تلاش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راضیم به رضای خدا یعنی چه؟
یعنی سرمان را خم کنیم جلوی هر طاغوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاغذهای من را باد، تا کابوس فندک میبرد هرشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید آن روز آید
بارش آسمان ابری دو نرگس سیاهم گیرد پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان
دوست بی‌رنگی من
چه بد است تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بی تو ..من بی تو
شدم محکوم این زندان
که نامش زندگی خوانند
به هر ساعت و هر آنی
هزار اندوه وصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگانی تشنه ام، جرعه ای آبم بده
من مجنون را به آغوش گرمت، دعوت بده
زندگانی پیر شدم از بغض های در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همانی که فروریخته در سمفونی پچ پچ سنگی وسط رود خروشان دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور دستها ،
می بینم که آسمان
با دل پُر می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی را می توان فشرد
در طعمی گرم
در یک قرص نان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد آن شب سهراب
که سحر بستی بار
رفتی و دور شدی از شهرش
رفتی از دشت فراخ ، کوه هایی چه بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیرهنی ،آویخته در باد
عطر تن،لخت خاطره ای
پیچیده در کوچه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وه چه آشوبی بر این دل می زند...
این سکوت و خلوت آرام شب....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم اندرهوایت اوج می گیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای اشنا شیرین لقا،شه دخت شهرواژگان ناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود کوه بودم و بر پیکرم صد ها هزاران تیشه ی غم تاخته در همه عمرم اوج فریادم کم از بشکستنم بود گر کسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو برو ای چشم من فکر ندیدن های من را تو نکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا مگر شرط خدا بودن عدالت نیست؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صل الله علیک یا مرتضی علی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه های سبز
فواره های صبح
دروازه های روشن مهر و فروغ نو ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در استغاثه ی مهتاب
در استغاثه ی خورشید
ستارگانِ جنوبی گریه می کردند
بر سفره ای که بسته شد
و تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو شوکران بوده اگر
یه وقتایی همچو عسل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کز دیدن روی ماهت عقل شوریده گشت
سهر زیتون دو چشمانت فریبم داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پرنده ای دارم که ازاین شهر رفته است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که او بیند مرا
کمی لایق
ولی عاشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اینجا ندانستن موضوع درس است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل سوخته سرشار ز ناگفته هاست
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۳۵۵ پست فعال در ۴۲ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم حاج محمدی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضاوالیزاده
فاطمه فقیه زاده(فقیرزاده) 
