يکشنبه ۲۵ آبان
شعر نیمائی
|
|
|
|
به کجا مینگری؟
در افق چیزی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسهای تعارفم نکردهاست آفتاب.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از طرز نگاه تو
چنان مستانه لغزیدم
ندانستم خیالی و
شراب عشق نوشیدم
دلم را عاشقت کردم
نبودت ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانه،درراه تقدیرنمی روید،
پیش ازانکه ریشه درمهروخردبدواند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید ، آرزویی که در گذشته جا ماند
امید ، دلیل اشک هایی که به جا ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق می ماند
هرچه انکار کنی
شب و روز بی وقفه حاشا کنی
پرده ای دل را بپوشی و پنهان کنی
عشق می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبانت سرختر از آتش دوزخ!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وصف جبر جغرافیایی، سیاسی، احوالات جوانی متاثر از جهانی پلید..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تمام شعرهایم را برایت خواندهام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری آن روز که در باور من گل کردی
من تنها و غریب
بیشتر از عدد خاطرهها خندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابر گریان
باد حیران و سکوت دشت ها خالی ز آهوی های مشک افشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ابتدای زن
تا انتهای زن
پهن است روی پهنهٔ پهنای پیکرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* سیل غم 🫧
ببار ای سیل غم
جانم به قربانت
که از تو مهربانتر
دوست نشناسم
و تو نامه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* فراق
دگر گرد و غبار
گامهای مهربانش
طوطیایی دیده دلتنگ و
بیرنگم نخواهد شد
و دیگر آس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* هیچ تا هیچ
در آیینه بخود نگاه میکنم
خسته ام از نرسیدن
از بدنبال هیچ دویدن
از بیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید تویی
که سحرگاهان،
چو قطرهای شبنم،
روی برگهای سبزِ نیلوفرِ پیچان
مینشینی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شبی او با نوازش تَرکه را بر شانه زد
گفت «چِل» شب این سخن را مشق کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این فصل پر تشویشِ پر آشوب
مرغ عاشق خسته و تنهاست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* پرستوی تنها
بیکسی درد قریبی ست
که با من متولد شده است
تا زمانی که س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست بخر کوچکی و طاعت حافض
کز رو الست مست می جام حسینیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو بازمگذرم خورد به آن کوچه عجیب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* بذر و باران
مگر این بذر یادش میرود
آنروز بارانی
که در اعماق تار و تیره
خشکیده ای بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شعاع شعف شیدایی
هر چه را می نگرم «جان» دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی بودم من
دست مادر دستم
و مدام می خندید
این دل کوچک بازیگوشم
شب چقدر شیرین بود
و پر از زم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای !
ای دختر دیروزِ سکوت ..... هشدار !
آهای
ای دخترُ امروز صدا ..... هشدار !
ته دریا چاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* آزادی
گربه ام
ساعتهای متمادی
از پشت پنجره اطاق
به بیرون زل میزند
گویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Raindrops have kissed the park bench
🌦🌦🌦🌦
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب گریستم
غریبانه با دلم
تنها عروسکم همدم
تنهایی من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوزه خار کجاست
روزها در لب دیواری بلند
کودکی می خندید که صدایش چو غزل زیبا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر در عشق توام کودکی اما در صبر
هوس عشق جوانی شده دامن گیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* سرو و پاییز
من از پاییز رنگارنگ میترسم
چو برگانی که دل دادند
به این سرخی
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز صدای غریبی
در کوچههای خالی ذهنم پیچید،
صدایی شبیه سکوت
صدایی که هرگز بر زبان نیامد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری که روان گشت، آبی به کویر است
شاید که نسوزد، عشقش جگرم را !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام ساعتهای روز
و روزهای سال
و سالهای عمرم را
در این کویر خشک
چشم براهت خواهم ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد داری آن غروب سرد رفتن را
که حسی شوم در رگهای بودن جای خون میرفت ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"به دنبال خدا هستی؟
به دنبالش نگرد اینجا خدایی نیست
بهدنبالش نگرد آخر خدایی من نمبینم
دلیل هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به حال هر که شانس آورده است
در میان کارتهای زندگی
قلب آس آورده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه خطا گفت که رَه هست ز هر دل تا دل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درعبور از شوره زار پرهراس زندگی
ای مسافرای معما ای تمنای محال
چند سالی زودتر گر می رسیدم من به ل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* چرایی زندگی
راه دشواریست
نامش زندگیست
در عبور از باغهای پُر گل این زندگی
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبار عشق
تو از تبار کدام حادثهای؟
از طلوع کدام فجر؟
و از کدامین مسیر نور
در من ظهور کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پسندم آنچه را نَفسَم پسندد،
پسندم آنچه اهواء آن پسندد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سبب ساز پریشانی من
یک نفس با من بیتاب نشین
از من آن قصه غمناک شنو
در من آن دیده پرآب ببین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرشت آدمی و یک هراس پی در پی
دعا و بعد گناه و تمام او شد قی
تمام عمر به یک غرور مضحک باخت
صدای آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من هزار زن به تماشا نشستهاند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز میرسد که مرا مبتلا کند🍂🍁🍂🍁🍂
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"برنامه"
ای ایرانیِ سربلند
جهان درانتظارماست
ماخالق ایده ایم
برنامه ما
ایرانِ ٱباد
متمدن
و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* باد پاییزی 🍁
سلام ای باد پاییزی
صدای روحبخش ِ
رفتن از این خانه را
با خش خش ِ برگان
و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای فروغ لحظه های ناب من
وی غروب دردهای زندگی
بود آیا که از این دیر سفر بازآیی؟
چشم من مانده به را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بگو راه کجاست
تو بگو خانه ی ان عاشق بی تاب کجاست
تو بگو ماه کجاست
تو بگو تشنه ی ان صورت مهتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منزل جانانه کجاست
درشفق بود که خندیدنگار
پروانه تغزل کرد
بانفس های غریبانه گلی به خاک بخشید
باغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت یک دنیای تاریکم
فارغ از هر چیز در خویشم
پر از تهی شده ام
خالی از نداشته ها
چقدر خسته و پیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اینجا با گلوی زخمی شعرم
که زخمی دیر با خود دارد از تن دادن و تردید
مینالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"خاک"
خاک؛
ای مادرِ گیتی،
هستهٔ حیات!
نباتات در تو ریشه دارند.
آب، رگِ زندگیِ تو —
نَفَست، خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* یوز ایرانی
چرا ایران
چرا این خطه خوبان
دگرباره سیه پوش و عزادار است
بروزی
داغد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تاریکی شب در گریه میآویخت
به تنهایی تنهایی
نبودش هیچ راهی چون
دلش پر بود از وایی
که از بید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لرزش افکارت
زیر نور چراغ برق معلوم بود
دستت را توی جیبت کردی
تا پوزه ترس را به خاک بمالی
چشمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
* همچو شمعی در باد
همچو شمعی در باد
زندگی کاش
برافروختن شمعی بود
که برقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بریدی از ثریا دل
به سوگ لاله بنشستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
**آخر این عشق**
روزی به شهرت میرسد
این تافهٔ اندوه من
روزی به شهرت میرسد
حسرت آغوش ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق،ای عشق،ای آبی پسندیده......
ای بیکران به خلوت عاشقان درآمیخته....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفر
باز امشب روی این بام بلند
من و تاریکی شب تنهاییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عدالت،می آید
اگرمدح ازتملق خسته شود
وچاپلوس آیینه قدرت را،صیقل نزند،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوار آسانسور شد
نگاهی به خودش انداخت
دست کرد توی جیبش
کاغذ مچاله شدهای ته جیبش بود
با انگشتهای
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۵۴۹ پست فعال در ۷۰ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
مهرداد عزیزیان
نرگس زند (آرامش) 
امیر وحدتی یگانه 
