يکشنبه ۲۹ فروردين
شعر نیمائی
|
|
|
|
کسی ازمن پرسید
جانِ من ،عمرچسان میگذرد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامت را بر لب همچون تسبیعات بارها تکرار میکنم
تو بگو نامم را چه بگویند دیوانگی یا مجنجون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درغروبی
درکنار آبیِ دریا
دم به دم دیدم ؛
قطار ابدیت می رسید از راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اوست..عارفانه
این دل دیوانه را
معشوق اوست
می روم درراه او
معبود اوست
مبداء و مقصد در عا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( هر چه می خواهی باش....! )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدمت
بی اراده
خنده ای بر لب نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو نیلوفر اسیر مَکر مُردابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلیل این همه شادی تو هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها می ترسم از خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز ها رفته و شبها خاموش ،
روزگاری است غمش حاصلِ ما
و نمانده است به جا
جز تنِ فرسوده ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن صحرا
در آن بی برگ وبر صحرا
در آن ایام تلخ وتیره ودلگیر
که با فرزند انسان آسمان هم کین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من‌وتو‌تنهاییم
وکسی‌نیست‌بفهمد‌مارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوستانیست عجیب
روزگاریست غریب
ناله ای می شنوم ازگلوی چشمهٔ خشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سرزمین من
ای نور جاودان
ای خورشید تابناک
فخر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمیان شعرم
توراگم کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار ما هم این است.....
قطره هایی که
بلورند و صبورند و لطیف
وقتی از پنجه هر ابر فرو میریزند
تا دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو همدست بهاران،
آشنای سبزه زاران .
ای که پژواک صدایت ،
دشت خشک باورم را ،
چون زلال چشمه سارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی هم، آنقدر زود دیر می شود
که تورا، نه مجال فکر کردن شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مینیاتور
بالا بلند !
آهوی بیشه های سبز بهاران ،
آخر تورا چه غم که دلی در قفای تو
باس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روح سرگردان من
باتوچرابیگانه است؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک جان
بی وقفه پرواز کن
بالا و بالاتر
زمین جای اَمنی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شب مهتاب نگاهم کرد
با آواز جوی
با نور چراغِ پیر
وه چه غوغایی...
چه دلگرم در دل ِ سردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هق هق نوزادی از کاشانه ای آید به گوش
شاید از فهم عمیق ماجراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شماری از مسافران
به سوی شهرِ آرزو
میان راه و نیمه راه
ز روی یأس و خستگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چشم های تا به ابد منکوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلامت میکنم ای نازنین باد سحرگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باتوسخن گویند ؛
پیغمبران ساده ی گمنام پاک خاک
نوروزمان آن روز های خرّم و نیکوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بوی خلق سوزی دارد این وادیِ عشق سوزی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میروم آنجا
که ساعت واژه ای گنگ است
و روزی در جهانِ دیگری
کهکشانی دور از این خاک غریب
پیش از انس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار درپس لحظه هایمان پیداست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من برای تو همان آغوشم
که برای شب تنهایی غم
که برای گذر از دلتنگی
............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز هم حیرانم به بودن خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنگاه ، سروش غیب را بینی
باخویشتن هر لحظه هم آواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای زرمه‌بل!
گفتم که هردو نامت عزیز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشم رابه کدام ترانه آماده کنم؟
لبم رابه کدام زمزمه عادت بدهم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"به ساحل اعتبارم نیست "
سراپا غرق حیرت
سراپا غرق اندوهم
در این ماتم سرا
دیریست
با احساس میک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخ ترين لبخندهايى كه در ذهن ميدانهاى مين ، هر سرزمينى را مى آزارد .
براى آرشين
______________
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهسپاره ره عشق باش و دلداده ی عشق
که نیارزد لذت دنیا و اُخری به یک لحظه ز عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه روشن لبخند میزنی...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم در دست می گیرم
به یادت اینک ای جانا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شد چو بودا بود
هردم خدارا پای نی زارو علف ها دید .
درژرف آیینه ،
بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر را چگونه می توان سرود...
به آستان کبریاییت پدر درود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز زنی زین سان هیولایی نمی زاید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.............................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غافلگیری را میتوان در کنار آن یار دید
که اردی بهشتی کرد همه روزهای سال را وقتی رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز را همیشه دوست داشته ام
مخصوصا آخرین شبش را
آنجا که در طولانی ترین شب سال
فرصت دقیقه ای بیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زاده شدم تا به فدایت گردم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقانه ای در وصف دختران پاییز ............................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبیله
ای قبیله ی من ای
خاک میهنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای خود
ای مرده‌ی در خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقوش آسمان اوست
فرش کرده عرش دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال ببین ، قار مباش ، عشق جگر سوز مباش
درد منم ، غم منم ؛ مرحم درد ها تو باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سروده ای به یاد مریم میرزاخانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمق دریای بی انتها،کس نداند رسد به کجا
ناگاه قد میکشد موجی،در تلاطم سرگرمیها
خروشان سوی جنگل،ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای همسفر
ما که در عالم هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه هایی که دیر زمانیست همراهم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همــچــون گــل شــڪــوفــه ڪــرد
همــچــون دریــا خــروشــان شــد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بربام سکوت خود ببین ؛
مرغ اندیشه در پرواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ،سارا باز از تو میپرسم/
بگو آیا پَریشِ گیسوانِ غربتت را یاد میداری؟
بگو آیا رَمیدَست باورِ آهوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که یکی بود و یکی هست و یکی خواهد بود...
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۱۷۲ پست فعال در ۵۳ صفحه |
ابراهیم هداوند
گلاله ناصری
محبوبه امیری
شعله(م جلیلی) 
