يکشنبه ۱۸ خرداد
شعر نیمائی
|
|
|
|
من همان عاشق کوچک هستم
که تمنای نگاهت را داشت
من‌همانم که شب و روز به یادت بودم
روز ها ، با خور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما طنین انقلاب
همنیم
رهروان آن امام
اطهریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگاری من مترسکم
بین آدما
چه بیکسم
همه ازم فراریین
ترس نداره ، فرار چرا؟!
درک و مرامتان کجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر برگ خاطراتم / نقش خیالی کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ آن چهره‌ی معصوم و جوان..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سقوط از قله ی قاف؟
نه !!!!!!
فرو افتادن از یک نیمکت چوبی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب قیرفام کم کمک امده بود روی بام .......در باغ خانه ای غنچه ای پرپر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه از عشق سخن میگویند
انگاری، همه عاشق شده اند
من چرا عاشق نشوم ؟
می خواهم عاشق باشم
عشق من کیس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعلقات یک زنی که شاعر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرشب سر به شانه خیالت می گذارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل از این ملغمه ی آهن و پولاد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند شَبی ست حالِ دلم هیچ خوب نیست
فِکر و ذِکر و قَلَم و کاغذ و دَستَم کوک نیست
چند شب از خوابِ کَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت کوههای بلند
آبادی ست
آسمانش آبی
و زمینش سرسبز
و هوایش
پاکِ پاکِ پاک است
.
.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتمش پولی ندارم بدهم تا نروی ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری گفت :(تا شقایق هست زندگی باید کرد)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل رود، پا برهنه بی غرور،
با تمام هر چه هست در توان من،
زیر ذره بین چشم تیز بین نور،
از خودم عب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برلبش ذکر است
و در فکرش رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح ها که بیدار می شوی
بی آنکه چنگ در موهایت بزنی
یا با کف دست چشمانت رابمالی
ازمن بپرس؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کِی خیمه یِ غم پابرجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرهادم مردی عاشق پیشه دور از معشوق و دارم به دست تیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زخم خورده ی
یک عشق ناشیانه ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشئه ای حاتم شوی
می بخشی از مال و منال
در خماری پس می گیری
حتی عمر دیگران...
اعتیاد جانت بگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار!
حرف تازه ای یادمان نداد!
عمرمان گذشت غافل از وطن، وطن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرگاهان به راه شب
((تورا من چشم در راهم))
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم اون پسرَکِ عاشق و دلباخته ی تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ ، رنگ ، رنگ
کشیدم من تو را بیرنگ...
درد ، درد ، درد
خندیدم برایت بی درنگ
خسته از این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کودکی خشک شدیم در جوانی سنگ
خنده چیست؟ گریه چند؟ آرزو کجا؟؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا بردار
به خاک افتاده ام این بار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرقِ در تنهایی تو به اندازه ی تنهایی خود زیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشبی را من برایت گریه کردم تا سحر
خواب بر چشمم نیامد تا زتو آید خبر
شعر گفتم ، شعر خواندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل سبزی از کتاب
فصل عاشقی است.
فصلی از حقیقت است
فصلی از خداست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیا تو میدانی؟
ای دختر نقاش
با هر طلوع صبح
من نیز میخوانم
نام قشنگت را.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بودم و جاده
تنها و بی عابر
تا چشم کار می کرد
صحرای بی آبِ
از دور پیدا بود
شهر قشنگ تو
من هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوله بار سفرم
همین کاغذ و خودکار من است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویم این است!
زندگی روی خوشش را به تو تقدیم کند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن دم که می مکید لب شب را سپیده دم
یادم به یاد چشم تو پیوند خورده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه‌حاضرهستید
جسم‌بی‌جان‌مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای ناسحی از سُور برخواست
که من عشقم علی دربان عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به هر صبح به همراهِ نسیم
می کنم ناز تو را
و به آغوش کِشم
همهء جانِ تو را.
بِسِتانم سرِ صبح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای بر من که چنین شب زده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کی باید چنین
زجر خوردن را زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترم، دختر کم
دل قشنگ،شاپرکم
تو که پرواز کنان با چرخش
میون هر چی گل با ارزش
خودتو نشون دادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو عاقبت به عشق من دچار خواهی شد
به من که دیر زمانی دچار تو شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای به خدا رسیده‌ها
پس به چه چیز چسبیده‌اید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قطارِ لعنتی
هر لحظه نزدیکتر شَود
جانِ من بالا بیایَد
عُمر من کوتاه شَود
شَرطِ ماندن پیش من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون باد
محسوس و ناپیدایی
جوانی ام
در خیال تو گذشت و
خیال دیدنت نگذشت،
به خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشتیاق را زمن ربود....
باز هم دلم برای او تپید....
او که از تمام این جهان برای من بهتر است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من فحش های ناجوان ،
وقت اذان تخت
بی راهه و بی وقت
اما لازمم گاهی !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وسط آبان بود
فصل عاشق شدن باران بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی درخواب دیدم که تو...می ایی
هرشبش دست به دعایم زندائی
همسرم مژده میخواست ازمن
منم ظهورت راکه ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبدی شعر...
کمی شاخِ نبات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی خیانت می دهد این بار
آن دست های نازک و معصوم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار آمد ..
با بوی یاس و بنفشه و سنبل ..
همان غنچه های گلبرگ درهم پیچیده و جامه در آغوش کشیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه زیبا می شود با زن
خیال خانه را پر کرد
هوای تیره شب را
پر از موسیقی زن کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حَیات هَمچون مَسیحا
جان به بی جان می شویم
یا که تیمور خانِ لَنگیم
باعثِ گور می شویم
ما همه خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم آمد آن شب
زیر نور سپید ماه
توی خیابان خلوت
قدم زنان تنها
سیگار پشت سیگار
سرچهارراه لعنتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از حافظه ی خفته به تخدیر گذشت..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شهر هم مرا ترک کند
همه چیز سرجایش برمی‌گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا ؛ راز خلقت چیست؟! نمیدانم...
ز جام معرفت قدری بنوشانم...
کجای این جهان ایستاده ام؛ گیج و پری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو کجا می رفتی؟
به امید در افق محو شدن می رفتی؟
قافل از اینکه افق محو تو شد
سهم من از تو زمین
آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی خوب و بد ثانیه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نباشم باز باران
شبنم و برگ گل از هرنوع هزاران
من نباشم باز هستی
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۷۸۸ پست فعال در ۴۸ صفحه |
موسی ظهوری آرام(آرام)
ایمان اسماعیلی (راجی)
