شنبه ۲۹ شهريور
شعر زمان و عمر
|
|
|
|
فکری ندارم
انباریست تاریک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم بهر تو وبهردل خویشتنم
دورم زبهاران وجدا از چمنم
توخنده بزن برلب خود بیست بمان
خرسندم ازین بودن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گریزم از زمین، از ریشه ها، از خاکِ مرده
تکْ درختی کُهنه سالَم، در کویری خاکْ خورده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه می تابد
در برکه ای مخوف
نیلوفران نی میزند
و غوکان غمگین غر!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رگ های قرمزِ چشمانِ آبی ات قسم!
اگر بیایی،
ملافه های لاجورد زده ات را
به مخمل سبز لحافت سنجاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر هفته ز پنج شنبه یاد کنید
روح رفتگان به خاک شاد کنید
روز مرگم اینگونه مست بخندید
مطربی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناقوسِ زمان نعره زنان میگذرد ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ها پلی میان انسان و دنیا هستند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا عشق مرا همدم و همراه دو دونیاست
از مرگ چه پرواست
من آمده ام ،لیک سفر در ره عقباست
از مرگ چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یومِ حسرت، این تفاخرها زمن کی می خرند/
کوله بارم را تُهی ، پُـر مُدَّعایم می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردو خیاط بودیم
من لب دوخته بودم و تو چشم
هنوز کنار چرخ خیاطی
پر از "پارچه های ندوخته" است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"پدر"مگر نقشت را چگونه بازی کرده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پریشانم و میدانی دلیل حال آرامم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغض‌است که فریاد میکند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها گذشتُ
من هم پیر شدم
خیلی زود زود
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقیا می بزن و خوش تر خوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه پس کوچه خاطرات گاهی زمین میخورم
گاه میخندم و گاه غصه میخورم _:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی یک دل و دل چون هزاران کار آنی نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی هست شده ام بی خبر از حال خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نغمه های دلِ دیوانه ی مـا گـشت حرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تاریکی گور خفته
رویاهای رها شده در باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد و هفتادو چند سانتی متر .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر غنچه گُل كه ديدم، شوقم به گل فزون شد
در باغ گل نـشستم ، شوقم به بوستان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترسم از روزی که، خون در رگ های من ثابت شود
(برگرفته از کتاب آوای هجران)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين عمر سخت، بيهوده گشتن چه فايده
اندر خوراك و خواب ،گذشتن چه فايده
فصل بها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ورق می زند باد تقویم ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترانه هایم را پاییز برد...............
و برگهای خشک خاطراتم بازیچه ی بادهای سهمگین سرنوشت شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من سوار بر خروشِ خنیاگرِ اوهام در نمیدانم هایی زنگار بسته ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح است و همی با دگران نیز خموشی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگذرد عمر و ما بی‌خبر از این گذر..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا را در غلط کاری ، نـشاید متهّم کردن
غلط در هر زمان کردن، نفوس آن زمان کردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیددار که ایام غم نماند هرگز......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما مَهی دَریا بوده بی اَو چِه خَم کِه
بی گَرمویِ خورشید و بی اِفتو چِه خَم کِه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مرده‌ها چشم امیدی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کتاب هایم خیس اند
از زمان تصمیم کبری تا به حال
فقط از جنسِ دیگری است
باران ها و تصمیم ها
گاهی سب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ ژاله
دلم چو نوح ،ز دردی هزار ساله بسوخت
ز داغ مرگ جوانان به باغ لاله بسوخت
چو شمع،شمع وجودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش دیدم که امیری ز سر تنهایی...
مرد گشته و تن نداد به هر رسوایی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام 2000
شب آخر پایان قرن بیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کِی خیمه یِ غم پابرجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب است اگر از خم این خاک گذشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر شدم و سایه جوانی بگذشت
آن هوش و حواس و پرتوانی بگذشت
اکنون که پر از تجربه و علم شدم
آن حال و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذار عمر
شرح گذر عمر و جوانی در
گذرگاه زندگی و مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست درعمق وجودم شکر و شهد وشراب
زین سبب نسخه خود ریخته ام سخت بر آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای انسان چرا انسان نمایی........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درگیر جهانیم و گرفتار، چرا؟
آرامشِ گم در شبِ افکار، چرا؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((عمر گرانمایه در این صرف شد تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا))
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی برای خودت شمعی روشن کن
چشم گشودم
با صدای اذان صبح.
گیج و مبهوت
بدنبال کسی که،
بر بلندای صخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیاکرونا ، گذاردزنده مانم چندسالی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از حافظه ی خفته به تخدیر گذشت..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((توانگری وتهیدستی))
گر توانگر یا تهیدستی به دنیا ، درخفاست
عرضه گردد هر عمل بر حق، ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من جوانم ولی افسوس ز دل سیرشدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمگین هم چون دخترک کبریت فروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر ما اینجا که تنها حاصلش ، بی حاصلی است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشهِ چشمی از او به غمزه جانی را برد
آنکه با عشوه سجل های بسی باطله کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((عمرگران))
این عمر گران ، صرف نما در ره باقی
بشکن همه ی جام فنا، تا خود ساقی
این ممتدد عمر ، ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خوبم فقط کمی دلگیرم....گهگاهی خودم را گم میکنم لای برگ برگ تقویم....شاید نفهمی گم شدن لای خاطره ه
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۱۳ پست فعال در ۱۴ صفحه |
حسین راستگو
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
مهدی محمدی
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
بهرام معینی (داریان) 
