محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
يکشنبه 25 آبان 1404
26 جمادى الأولى 1447
Sunday 16 Nov 2025
زیباتر از این نیست در عالم(بسم الله الرحمن الرحیم)به سایت خودتان شعرناب خوش آمدید.فکری احمدی زاده(ملحق)مدیر موسس سایت ادبی شعرناب
يکشنبه ۲۵ آبان
شعر زمان و عمر
ای جوانی گم شدی در شام پیری و ملال
بی تو همانگونه ام
که رفته ی...
با تو و بی تو رفتن"
خانه ی دلم
مشق آتش می نگارد
بر چلهچله های
غ
دل کندت با جان کندم فرقی ندارد جانا
در این شهر قدم میزنم،
آهستهتر از رؤیا.
روی هر خانه را میخوانم،
مثل کتابی بینام،
که نویسندها
جهان را ز چشم «مجازی» چشیدن
نکرده سیاحت، «تو حیفی عزیزم»
چکه چکه درد می چکد
از کودکی
مـــــادر بــــــــــزرگ صفـای تـــو
و کابوسها را رها کن رها شو
زندگی کردن من، مردن تدریجی بود...
به نام خداوند خورشید و ماه
بگرداند این چرخ و این دستگاه
* چرایی زندگی
راه دشواریست
نامش زندگیست
در عبور از باغهای پُر گل این زندگی
ر
گذشت ایام نا موزون تو هم بگذر ز ما اکنون
حال مرا می بینی از جانم چه می خواهی
از درد و غم بر خویش پیچانم چه می خواهی
"صبح"
خورشیدِ شرارهریز،
بیدار
و فریاد میزند زندگی را.
قلم زرین نگارم، چه نویسا شده
بر دفترِ
ترک برمیداشت هر لحظه
تن پوسیده زمان
در صورت کال کرم خورده
راه میرفتم،
با سایهای که مرا دنبال میکرد،
در خیابانهای بینام،
با دیوارهایی که حتی پژواک صدای
* فردای سیاه
روزگاری چون گل
شادمان از امروز،
بی خبر از فردا
که پس هر رویش
رفتن
سحر میخـواند قنـاری بر درختـی
* همچو شمعی در باد
همچو شمعی در باد
زندگی کاش
برافروختن شمعی بود
که برقصد
چشمِ ما بیحسرتِ عُمرِ دگران شد، ای رفیق
شورِ ما از خویشتن برخاست، نه از باغِ رفیق
در گذرگاهِ جن
* هیچ تا هیچ
در آیینه بخود نگاه میکنم
خسته ام از نرسیدن
از بدنبال هیچ دویدن
از بیدا
شعر سپید بیشتر بمان ابوالفضل محمودی | تابستان ۱۴۰۴
به گوش خود شنیدم طعنه می زد
زندگی
بخاریست بر شیشه،
که با هر نفس مینشیند
و تو
به اندازهی هنرت
نقشی دلخواه بر آن میکشی. .
به روی سنگِ مقابر، به خطِّ نستعلیق
نوشته دهر وفایی به کس نکرده رفیق
از قلب بیمارم مپرس
خستگی دل یعنی چه؟
از قلب تنهایم مپرس
آتش عشق یعنی چه؟
یــادش بخیـر اون قدیما آسمونــا آبـی بودن
عمر ما میگذرد
لحظه ها، ثانیه ها
گردش دوران زمان
قطره ای بر گونه ام نشست
نه از باران،
از یادهای که هنوز کارمند.
مـاییـم و سـرگـذشـت شـکـوفـا و کَــبـکَـبِـه !
خوشباد موسمِ خوشخوشانی کهبرنگشت
هوای ابری و زمین باران زده
صدای جیرجیرکها،
همچون نجواهای کوچک زمان
بلند است
تو در میان این س
حالا که دلی هست، دگر حوصله ای نیست
گر چشم تری هست، دگر حنجره ای نیست
این باد که یادآور ایام قدیم ا
از دل پستو حکایت می کند گرد وغبار
کوخ رعیت، کاخ شاهی هر دو روزی رفتنیست
در عَصری که ؛
خُدایانِ (اَلگوریتمی)
حُکمرانان عَواطف اند
و شَیاطینِ شَریعت(تِریبون)
خَط دِهَندگا
دردا که زمینگیر شدم ، مرگ کجاست؟
دنیا کوچیکتر از اونه که بخوای
خودتو به خاطرش هدر بدی
یک سند شاعرانه از بخشی از تاریخ کرمانشاه. هم درد داره، هم زیبایی، هم حقیقت.
تولد، ترانه ای ست، میان خواب و بیداری...
غزل
شاعرانه_مرگ
مرگ آمد سوی من؛
تا جان ستاند ؛از تنم؛
او ندانست ؛مرده در من؛
نقطه های؛ ر
زندگی نیست بجز نغمهی جانبخشِ حضور
لحظهای، در دلِ این خاک، رها از غرور
ای غرق شده به بحر آمال
آخر چه رسد به تو از این حال؟؟
دُختری ، گوشیِ (آیفون) در دست
با سکوتی جانکاه
داشت با "آیِنه" صُحبت می کرد
وَقتِ خارج شُدن
در مورد نادانی و مشکلاتی که ایجاد می کند.
هر چه هست، میگذرد در این تار و پود
سر بنجبان،تمام میشود این رنج و درد
یاربّ، خالق گُرگ ها و گُل ها
شبیهِ عُشّاق تنها
یامنّ، به حقِّ منّ،
نذر کردم عاشق شوم
غم ها را ا
نمیدانی غمت با قب بیمارم چها کرد
یا رب نِگر در چشمِ من با حالِ خود بیگانه ام
خسته دلی افسرده ام دائم پیِ میخانه ام
خوش آن روزی که این عالم سرآید
همه جانم ز تن یک سر درآید
ازمن وتو نه تویی ونه منی می ماند.....
مادر ، مادر ، مادر
واما باز هم مادر که گویند بهشت زیر
پای مادران است
هوای رودخانه دربند دارم
هزاز آواز با هفت بند دارم
عروس صحرا میشوم،،، مادر
زود می آیم
اینجا جای ماندن نیست…!!
زندگی همچنان پیچیده ماندهست
میان جادهها ناگفته ماندهست
پیرمرد!میراث مانده ازپدر طشت واگن مسی،
گربه ی براق چشم قهوه ای. یک رس بزآبستن سفید
آدمی تا دَمش گرم دَم او است، نفهمد
که چگونه سرد شود همه دَم و همه او
زل زده ام به ثانیه شمار ساعت عمر
نامی که نماند....
روزی بودم…
در شلوغی بیپایانِ جهان،
نفسی که بیصدا رفت،
نگاهی که در ازدحامِ
نه به اغیار دل نه بر غدار
بست باید که هست استثمار
بر قلب جگر سوخته ام آب بیاور
خیابان
بیانتهاست
مثل اندوهی که
در چروک پیشانیاش
خانه کرده.
ضیافت کرکس ها
بر سفره ی جسمی نیمه جان
مست لایعقل از خون نیمه گرم
کف آلود...
خزیدن مهر در گوش
وقت آغازه و پرواز
وقت اینکه برسیم ما
به همون جا که تعلق داریم
غم مخور از روزگار، آمده فصل بهار!
بذار هرچی فاصلس
بینِ ما تموم بشه
به زیبایی هرچه تمام تر با جهان سخن گفتیم
بارش فکری زمان را همچون بارانی به زمین دوختیم
آدمی چیست ؟ به جز توده ی درد
بگردان جام را افسانه ای خرسند باز آور
مجموع ۱۸۸۳ پست فعال در ۲۴ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
فرشید به گزین 
مجتبی رنجبری احمد آبادی 
شاهزاده خانوم 
