محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 17 آذر 1401
16 جمادى الأولى 1444
Thursday 8 Dec 2022
بنویس تا زنده بمانی ،هر که نوشت پادشاه می شود. فکری احمدی زاده(ملحق)
پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر زمان و عمر
بر هدر دادن عمر
یا فنا کردن مال
عمر تکدرخت پیر.....کم کمک به سر رسیده است.....
هر دقیقه، سوره‌ی دق و
هر ثانیه، آیه‌ی دق‌ت
آه
دیگر چه حرفی داری
ای پیامبر سکوت
کاش باور کرده بودیم رفتنی هستیم ما
دل نگران عبور از دریای پر تلاطم زندگی
گاهی با موج‌ها هم سفرم
آشوبم از لحظه برخورد با ساحل
اما
در باغ خوشی راه رفتم
آمدکمک من یار خوبان
در پناه او پناه گرفتم
هستی و نجاتم خدای خوبان
گفتم ز
کودکی دوره ی شیرینیست
خالی از غمگینیست
کودکی بازی با عروسک هاس
آب پاشیدن به روی گلها و باغچه هاس
دلش برای رسیدن
نفس نفس می زد
پاییز بود برتابستان
بانگ جرس می زد
شادان وخندان بود
غمگ
تاریخچه ی عُمر چنین پایان یافت
درد دارد سینه‌های مردمِ این سرزمین؛
ای خدا! بهرِ دلِ پُردردمان، درمان رسان!
دیوانه ای دلسوز هستم
که پنجره را باز می گذارم!
در رفاقت های امروزه کم کمکی باور کن
و حالا
و اینک
و درست در این بُرهه از بی زمان ترین زمانِ ممکن
و
بی مکان ترین مکانِ ممکن
...
باختم حکم دلم را در قمار پنجره....
بلوزم را بر بند رخت بر دار زدی
گردنش افتاده ! دستها آویزان
قطره قطره های آب می چکد از رگ های ژاکت
به خال هندوی آن ماهرو نمی ارزد
در این دنیای پر از رنگ
چرا اینگونه بی رنگی
اوست باقی، باقی بجز او فقط فناست
زنهار، زود بقچه را ببند، وقت درنگ نیست
« پیامکی به زندگی »
وقتى به دیدنت آمدم
گریان بودم
تنها بودم و بی کس
خندی
سایه هم از ما گریزان گشت و با خورشید نشست
بختی را گَر کرد سیاه
سپید مویی بر جا گذاشت
بازگشتم
بعد از وقفه ای چند ماهه
دست تقدیر،
سایه را با خود برد؛
بار دیگر این جهان را آب برد...
هر زشتی‌ایی در من می‌بینی
دور زمانه با دل من نیست مهربان
تا چند باشد این همه غم در دلم نهان
از ته دل گویمت ای مستمع
هان مشو دربند بیشی و طمع
هی مکش بر دوش خود این مال را
قلم برداشتم تا ذره ای از درد بنویسم
چشمان خسته من
هم
به هوس روشنایی
وبشوق نور پلک هارا به یاری گرفته
بر این خستگی میتازد
او را صدا زدم
با صد هزار امید
عمرم از دست برفت بختم به سامان نرسید
چهلمم رفت ولی شام غریبان نرسید
این سفر را هست پایانی
عاقبت باید رفت
زندگی شکل عجیبی دارد
شکلی از نوع تقلا
و تلاش
ماییم و همین یک نفس عمر که باقی یست
گذشت زمان خیلی چیزا و ماهیت اصلی‌شون رو نشون میده
خیلی دردا رو درمون میکنه
و خیلی چیزا رو به دست ف
عنکبوتهای کن
کف می زنند در جشنواره کن تا برایتان
پر می کنید حنجره ها را از صدایتان
بادی
مادر ببین
کی به اندک بادی اقیانوس لرازن می شود
مادر ببین
کوه کی با یک خراش ساده ویران می شود
ما هنوز هم زنده ایم...
و این بهترین بهانه برای زندگی کردن بود.
(بداهه)
آدم ها به هم عادت میکنند و بعد رفتن یا ترک عادت میکنند و یا هم ذره به ذره در فراغ هم آب میشوند.
یاد آن یار سفر کرده به یادم آمد
اشکها ریختم و آه کشیدم شاید ، بتواند برگرد
در آستانه عمر گذران
دلم برای کوچه پس کوچه ی شبهای کودکیم
که با نور زرد مزین شده بود،
تنگ شده..
..........................
تو بخوان از غم این دل
تو بگو از درد این محفل
اي برادر در جوانـي علم و دانش را بيـار
علم و دانش درجواني نيك و تَر آيد به كار
خس منم خاشاک تو،ای فراموشکار
هـر آدمـي كه ظلم نـمي بوده بـر سـرش
هـر كـه بـبيند آن ، بـشود ظلـم باورش
رقصِ مرگ براندامِ جوانِ عاشقِ اسیردرآغوشِ عشق
درمیخانه بگشای ساقی شاکی آمده
اي رفيق عمر گرانمايه كه مصرف بـشـود
بايـد آن مصرف گفتـار خـدايت بـشــود
عمراگرم
هستی که به من دادی پایان تویی
بیـا بهـــار دلــم گــرفت
روی بخار شیشه عکس دل کشیدم
کنج اتاق کوچکی که سرد و تار است
مجموع ۱۴۷۵ پست فعال در ۱۹ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
عباسعلی استکی(چشمه)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
ابراهیم آروین 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
