محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سه شنبه 29 مرداد 1398
20 ذو الحجة 1440
Tuesday 20 Aug 2019
هر چه بیشتر به کسی عشق میورزیم ، بیشتر در اسرار هر چیز نفوذ می کنیم . مولانا
سه شنبه ۲۹ مرداد
شعر چرخه زندگی
رنگ، از روی بچه ها رفته
مهربانی از این فضا رفته
کفر باشد، ولی خدا رفته
زن نباشد چنین شود خانه!
پرتاب میکنم
افکارم را
صفحه شاید خط خطی
مهره ها سردرگم
باز هم پوچی
باز هم توقف
نصیبم میشود
دوب
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
نگاه آخر سرباز
پر بود از وضوح
مات را کنار میزد
امید فوران میکرد
شانه به شانه ی هم
شاه را بروز م
مردم ظالمان زیادی را حاکم کرده اند....
سقوط نگاه آخر
دست ها را جمع کرد
حکم بر بریدن
خشم بر حاکم
افکار فرش را پاره کرد
ریشه را خشکاند
زندگی قصه ی وصلی ست که آهنگ جدایی دارد...
ابر را بر دار ها کردند و باران مرده است...
دست در دست خزان جسم بهاران مرده است...
مربوط به دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
اگر خواهان خرید یک واحد مسکونی در برج بهشتی
وقت بازارش الان است، برای خریدش، دستی بگیر
تو گر دیدی کسی برتر ز خویشت، گرفتی جان او با زهر نیشت
خدایا از تو خواهانیم ما را
ز دژخیمان عالم حفظ فرما
نام خدا چه ها6،به گردش دنیا نمی کند
در گردش زمانه و افلاك ، خطا نمی کند
این
تا آمدم حرفی بگویم درد نگذاشت
یا بغض راه گریه را سد کرد نگذاشت
گاهی سکوت من شبیه گریه می شد
احساس
قطره قطره اشک از، رؤیای سقفِ يادها...
می خراشد خشت خشت خانه از بنیادها...
ره در پیش بس دور و دراز است
در نگاهِ عدّه ای، زندگی تکراری ست
زندگی قِصّه ی پُرمشغله و پُرکاری ست
زندگی دوره ی پُر رنج و ملالت
به گریه اول ُ دوم زغم ُ سوم به جداییست
این چه رسمی ست که از انسان جدانیست
این شعر از تکرار مفاعلن ساخته شده و مصراع نوزدهم ان از شاعر دیگریست و به عنوان ارایه ادبی استفاده شد
ناشيِ2 حق ناشناسي،كُشت حقوق و حق ما
ناشي حق ناشناس،نـشناسد حقوق وحق ما
از اول جوان
موبدی داننده ای دید و نشست
گـفت در دستان تو افسار ما...
مربوط به دفتر شعر : گل خشخاش بر روی موهایم
روزگاری که در آن پول خدایی میکند...
تحمل کن او مرد بمون
امید داشته باش پهلوون
اگه زانوت داره خم میشه
جوری بپر دستت برسه به اسمون
خشمگین
در ته اعماق وجودم ناراحت
من از این کون و مکان دلگیرم
و از این شر جماعت
غمگین
ما را ولی چه باک در این عرصه بلا
وقتی که ناخدا فقط اندر فقط خداست
سازنده هر هجر بگيرد همه آتش
زندگی چیست؟ بجز پنجره‌ای رو به مجاز !
زندگی منتظر مرگ حقایق شده‌است
هستی آن نیست که با مرگ به یغما برود--- مرگ می آید و زندان مرا می گیرد،--- چشم دل باز کنم، هیچ غمی نی
تو نمیدانی زن چیست، عشق چیست
چند شاخه گلِ سرخ
به زن هرزه از آن سوی جهان خواهم برد
تا به اندازه‌ی یک سیب به من جذب شود
در وادی کهنگی زمینگیر شدم
قربانی تیغ شرح و تفسیر شدم
تا چشم به هم زدم جوانی پر زد
تا با خودم آشنا
باز یاد آورد کودک،مادرش /
جسمِ بیمار و نحیفِ خواهرش/
بعدِ بابا، رخت میشوید، هم او/
نزدِ آقا ص
تا رنج دست دلبـر1 ،بر من فزونتـر آمـد
نيـروي آفرينـش ، بهرم عيانتـر آمـد
پری رویان دوتا گشتم نیایید
کمانم چون دولا گشتم نیایید
چرا از عشق می گوییم ولی اینگونه تنهاییم!
ای مثل چشم های بسته ی شب راهتان سیاه
تا برویَد آدمی
یا آدمیت
درکویر
زندگی
گردشی ابدیست
در سکون تن خود
صورتکهای گریزان(زهم)
آدمکهای پشیمان (زغم)
غروبی حسرت انگیز,
دروغ میگن بی دغدغه
دروغ نگی میگن فلانی احمقه
قصه ای گویم ز باران و تگرگ
از درختان وثمرها یا زبرگ
در این دوران پر آشوب مکّار
تا زِ ارسال حقيقت،رُخ5 شمس و قمر6 است
به حقيقت كه دغلكاري ما ، پرده در است
اي
زندگی
زندگی در مِه و ظلمت، گفتنی نیست
زنده مانی در لجن، که گوهری
مرگ پایان کبوتر نیست...!
شایدم باشد ،
نمیدانم ،
ناله های کر کننده خفقان را,
به بوعلی بگویید
هیچ گل گاوزبانی ,علاجش نیست
"عید امد و دل را نتکاندیم"
بوم نفرت را ز دل ها نرهاندیم؛شیشه غم را نشکاندیم
به گمانم حین تقسیم عشق
خداوندا چرا با من چنین شد
گذرگاهـم چرا این سر زمین شد
چرا ای
سلام بر آسمان
بر آفتاب ظهر تابستان
بر درخشش برگ های زیر نوازش های نور
شب را گرفته از دهن بچه مارها
خودكفايي من ازانجم وكيهان،نيست كه نيست
جنبه ي كار خدايي، به جهان نيست كه نيست
نام ان
زنبورك زرد و گل سرخ كوهي
در الفتي و عشق ، دمادم روحي
وقتی لب‌ها در حال بافتنند...
تا كه در تابش خورشيد جهان يك اثر است
در تمامي نباتات جهـان جلوه گر است
کودک من!
شانه هایم سکوی پرواز فرداهای توست
دلم می سوزد
برای درختانی که روزی سبز مخملی بودند
افتادم وازشکستنم بانگ بخاست
"کودکِ کار"
دلِ کودکانه اش
پر از درد بود
از خویش گریزان شده بیگانه پرستیم
شرمنده‌ی تاریخ ، که فرهنگ نداریم
طوفان دل و زندگی ات را به جهان کاری نیست
یک عمر پر از واژهء حرمان هستیم
روزگاران یک نفس برکامِ ما هرگز نشد
لاله ایم از بختِ بد وارونه روییدیم ما!!
مهسا_امیریان
آرزوهامون،محدود به رویاست
واقعیتها، تلخ و نازیباست
دیوارهای خانه‌ی ما بس که دارد موش
هی درد میگویم به در ، تا بشنود دیوار
ما که در هر بازیِ سختی مهارت داشتیم
باختیم امّا میانِ تخته نردِ استرس!
پنجره
در بهت شیشه ای خود
فرو رفته بود
بگزار ساده گويم تو را من سخن .....
مجموع ۳۳۹۰ پست فعال در ۴۳ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضاوالیزاده
رحمان رامفر(مهدیار) 
فاطمه فقیه زاده(فقیرزاده) 
