چهارشنبه ۹ بهمن
شعر چرخه زندگی
|
|
|
|
آمدم رفتم وفا کردم چه شد
با حریفانم صفا کردم چه شد
خوش بچرخیدم چه ها کردم چه شد
آفریدم خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من معتقدم
که مقصد وجود دارد
اما راه را
از ما پنهان کرده اند
و آنچه را که به اسم راه
برای ما
با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دوست کرده ام در این غریبانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش همه چیز جور دگر بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقابی برای بوسه
نقابی برای اخم
جا به جا دوخته اند
بیگانه گشته
روح با جسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آسمان ، گریه کن
ابرهایت را سرازیر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دروغ فتنه می کند
حقیقت فریب می خورد
و چه سرد، زبان کلمات را باور می کنم
آنقدر سرد
که از ابری بار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفرت افکن همچون آتش افکن است
نفرت و کینه همی بمب افکن است
کینه باید بودنت از هر ستم
هم در ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربانی شعری غمگین است
که تو هر روز از زبان شاعری می شنوی
می خوانی
و می گویی برای معشوقه ات
و آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم خانه هر آن کس کو ندارد
در این دنیا پناهی هم ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای اگر شاعر زمانی از غزل گفتن بیفتد
اتّفاقی ناگوارست این اگر بر من بیفتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرزند بشر به فکر خود سالم شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکیه مزن
به کاشی های
پوسیده ی زمین
خاک این شهرِ مارْ دوش
از مغز آدمی پُر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا هیچ پنجره ای
رو به آرامش بازنمیشود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و باران آیین خوبی نیست برای غسلِ چشمانم
و باران حال خوبی نیست برای صبر دِل تنگم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که دل می بندد اینجا بر سراب زندگی
بیشتر غم می خورد از پیچ و تاب زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش باران می گرفت
اندوهمان از حد رفت
سدِ دلمان را
پطرسی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی‌پاییزیست،
که‌زردشودوخواهد‌باخت
ودوباره‌دربهارنوشود
وازنوخواهدتاخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار نبود ...
رفیقِ نیمه راه باشی جانِ دلم !
قرار بود در فرودگاه خودت را در آغوش بگیرم نه عکست را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فراز ِ ابرها پرواز می کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر
خودش را ترک کرده
فرار میکند از خودش به دست های مادرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز به سخن راز دل افشا نکنید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چیزی کفید روی زمین... یک صدا شکست
در کوچه پشتی یک نفرِ کشته میشود
هر گوشه یک صدا که پیچیده گوشِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال مردم این سرزمین خوب نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام من مرجانست
دختر ایرانم
زاده کوه بلند البرز
و نوای لار مرسامانست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم ازین شاخه به آن شاخه پریدن
یک عمر دویدن و به جایی نرسیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر آدم نباشم مشکلش چیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری در گلستان رنگ و بویی داشتم
زنده بودم هر زمانی آرزویی داشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام باش
سكوتت را نشكن
بي نشان باش،تا باورت كنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی بر روی تمام زخم ها
عشق می آید وَ مرهم می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینِ جولَن بداری برف و خونِن !
لبَنَن غنچَمونِ، خیلی تنگِ !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با که شویم همسر و سازیم قفس؟؟؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین
جای غریبی ست
به تحمل تو
می اندیشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه بر می خیزم از این خاک می افتم به خاک
تا کشم پر جانب افلاک می افتم به خاک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این طایـفه ی وحشیِ بی دیـنِ دغـلباز
در مکتبشان میهن و امید حرام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساکت و ترسو
می پنداشتیم..!
خوردند وُ
بردند وُ
از گربه ها نیز بزرگتر شدند..!
موش های شهرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سوز سرد زمستان.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب خزان باز پرازدرد بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آذرم دیدی
که آبانت چه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیره کنعانموزهجرت سوخت دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فتنه از روزگار می بارد
غم ازین بی تبار می بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشی نداره دنیا
بشنوه حرفِ ما را
این حرف که تو دلِ ما
مونده شده عقده ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خالی ام کن از هوای غم آلود شهر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستند می سازد از ما نو بهار
از جدایی،از مصیبت،از حصار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر بهاران...575 باباباقر
ای دوست
هزاران فرسنگ باقیست هنوز
تا رسیدن به شهر بهاران
گذر با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداحافظ، تمام ِ لحظه‌های حسّ ِ بارانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دارد سینه‌های مردمِ این سرزمین؛
ای خدا! بهرِ دلِ پُردردمان، درمان رسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم برای سرخی گل می سوزد
به یاد سرخی ذغال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما آمده ایم که اشتباهی بکنیم
از ماتم و درد ناله و آهی بکنیم
عبرت آموز شویم و قدحی بر گیریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشانیاش گره خورده با زبانی که از سَرِ خط شروع می شود.
نقطه‌ای که فرسوده است.
اما به تمامِ رهگذرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه لحظه خاطراتم می شود روزی کتاب
گر بگویم داستانم را ازین شهر عذاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر تا پایم خلاصه شده است از مشتی خاک ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مدبّر گو مرا اندیشه زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما رو قایق های کاغذی می نوشتیم عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلوی یک کافه فست فود ایستاده بود م
و بعد بی اختیار به نرخ ساندویچ ها خیره شدم یک ساندویچ معمولی ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حوض آب حیاط بی ماهیست
از برای حباب دلتنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تابش خورشيد، اثري رو به جهان هست
در جمله نباتات ، اثر آن به عيان هست
آن خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفش ها را باید کند
جور دیگر باید رفت
زندگی ارزش اینگونه بودن را ندارد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت شق‌القمر خواهم نمود
سرنوشتم را عوض خواهم نمود
عاقبت در نقطه تاریخی‌ای
چرخشی سوی دگر خواهم ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا سلام خوبی ای مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قالیچه
روی قالیچه می نشینم
به نقطه ای پرنقش و نگار می روم
جایی که مادرم بیست سالگی اش را با ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست بدان ما مردگانیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتگران......
قهرمان.....
هستند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر ما معنی خدایی داشت
شاعران حال شعر را نبرید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گرگ ها را دیده ام ، در بینشان خوابیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوکری سرپرست خود فروش / پیش چشمان مدیر کارگاه
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۵۶۲ پست فعال در ۴۵ صفحه |
عليرضا حكيم
اعظم قارلقی
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
آذر جهانی 
کبری یوسفی 
