دوشنبه ۱۱ فروردين
شعر چرخه زندگی
|
|
|
|
گمشده‌ام در زیر آوار عقاید کهنه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم سیاه و دفتر سفید*****نوشتم شعری سپید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای مرد خوش باور که یکباره سفر کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروز و سین و شین شده انگار با
هلو
سیب و
سپند و
سوسن
عیدانه_ها هلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگرانم که دل اهل قلم می گیرد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندرونش غوغا ست ،
سر بسر افسرده است،
با همه این مشکل ها ،
در برویش بسته است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرونا آمد و زاهدان همه کیش شدند
رخ ما زرد شد و عازم مشهد شده‌ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این عالم درد بسیار است امروز
دلها پر درد و گرفتار است امروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبزه ام خم شد و با شکوه ی بسیار گریست
سیر سرکه سمنو سکه ی تبدار گریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما پيچ و تاب ، دور جهان را نديده ايم
در طول عمر ، در چم يك ره رسيده ايم
حر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلوله از ارتفاع پرواز رد می شود/ و آسمان/ لحظه ای/ خون می گرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما كه از مُلك وطن آواره ايم
پيش نيشِ عقرب جراره ايم1
جاي ما نَبْود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تك درخت سبزی دريا كنار پايم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هم نیامدی به سراغ قلب من.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای وای بر آن فرد که دنيا طلب افتد
گر صالح و نیکو بُوَد آنهم جَلَب1 افت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه این که ، با یه دونه چشم هم میشه تو را دید ، حتی بدونه چشم هم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سختی گـذرد تـلـخ رود خنـده بیـاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادی رابجو
مثل یک آدامس شیک
اما
هرگزنگذار
خنده دلت رابزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه چند وقته که درگیریم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز شنیدم که تو با پورشه یِ آبی/
با اصغرِ ما، کولیِ بی‌عار شدی، باز/
بی پرده بگویم،که سراسر خَ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر من نذر کودکان یتیم
قصه می‌گویم از زبان یتیم :
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گوش می رسد ای عاشقان صدای بهار
شکوفه می چکد از آسمان به پای بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز می آید بهار...و دل از غصه رها می گردد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار آمد شکوفه گشته خندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست در دست نسیم
نگهت سوی چمن
باز از حجم غبار غم ایام گذر خواهی کرد
باز با عطر شقایق،گل سرخ
باز ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ارامشش راداده بر خلقت به شب هنگام اما
چه گویم من از آن دزدی که شبهارا زمن دزدید
زجانم من دمادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁 🍁
می رسد فصل بهار و می تپد قلب شکوفه.
رنگ غم دارد ولی رود و کناره! مرهمی ده.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی بساط ِ هفت سین ، مُرده َست انگار
یک رهگذر در جمع ، از یک مَرد می گفت
بیچاره تنها بود و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارانتان سرشار از سرسبزی و طراوت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان زمانِ محبّت، زمانِ همدلی است
جهانِ روشنِ فردا، جهانِ همدلی است
هر آنچه در شب و روز اتفاق می‌ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای باد باران چَموش
امشب بیا پیشم بپوش
یک خرقه‌ی تن‌پوش هوش
تا ره بگیرد این خموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه با کسی که کرونا گرفته بد رفتاری نکنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی حالتر از همیشه به تصویرم در آینه مینگرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دیدی رنگی بر جهانت******از بی رنگی زمین و آسمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما مردمانیم
که کمتر می خندیم
و می سازیم به طنازی
هر تازه غمی
بهارتان به نیکویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديدم او را به ساحل دريا
در غبار مه و نم آلوده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوزوسرمای زمستان حکم رانی میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آ سمان باز، فقط پرسه می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دی به سیلی با زمینی لرزشی
با کرونا ، حال را بینی ، نما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفره دل را ز بهر هر کسی تو وا نکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر داریم به سمت تو میلی
چنین نیست که بیکاریم ما خیلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردی که پایبَندِ طریقِ مَجاز نیست
بر پیروی زِغیرِ حقیقت مُجاز نیست
درعرصه گاه،غیرت و مَردی بِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندی پيش در بازديد از كشتی رافائل در خليج فارس
به صحنه‌های زيبايی در زير آب بر خوردم.
ماهی‌ها در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای وای اگر مارا خیری نرساند او ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم به من هم وفا نمیکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای سالم به تن زخمی ما نیست دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمارت متروکه ی خاکی
حوض فیروزه ای خالی
خانِ جُزام گرفته ی تنها
منزوی ترد شده ی گریان
چشم به چوبِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وسیله های خاموش *****پاهای پینه بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رستورانان رخش ز مردم دارد *****مردم هزار سودا دارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پابوس کوچه‌ها که می‌آید
با شال سپیدش
بر تن خاکستری شهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم می سوزد
برای درختانی که روزی سبز مخملی بودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این سرای پُر زَر و سیم آدمی
بُرد آن کسی که در پی بستر نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه گشتم کز خندیدن خویش عکسی ببینم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح به گمانم زودامدی
گنجشکی صدایش درامده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با زهم ایران گلستان می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز کم عقلی انسان ها بلاها می شود تقدیر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تحقیر را باور نکن.
تقدیر را باور نکن.
دلخواه خویش را نقش زن.
زیبا و زشتش پای توست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او در کنار آب
در حسرت آب
و آب در حسرت او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای چشم های کور حالا شدید بیدار؟یا بازهم دارید قصد بد انکار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- سلام!
اشکهایِ همزادِ باران
گیسوهایِ دَرهم و تابدار
- معشوقه هایِ چنگِ نسیمِ بی قرار -
سکه هایِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار نه انگار
سالهاست خوابیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد سیل و زلزله دنیا کرونایی شده
جای با هم بودن اینک چاره تنهایی شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بايد ره حق را نه به پا ، بلكه زِ سر رفت
تا از ره شيطان، بـتوان سوي ديگر رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیماری کُرونا
جهش های حیوانی
یا
چالش های انسانی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودخواه مباش که خود خواهان
روزی نیز خود را به تو میخواهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبوتری ست جَلد
می‌تپد در خون خود
زبانش
سرخ گفتگوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی باد همه ام را با خود خواهد برد
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۶۷۴ پست فعال در ۴۶ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
مینا مرادی(ققنوس) 
