دوشنبه ۷ فروردين
شعر چرخه زندگی
|
|
زندگی باید کرد
گاه با کلی درد
گاهی با دلی شکسته از نامرد
|
|
|
|
|
یک اشتباه را چند بار مرتکب شدم
|
|
|
|
|
صبح که میشد صدای مرغ خروس ها.....
|
|
|
|
|
روزی زنی در کوچه ها آواز میخواند
با هر کلامش آیه ی اعجاز میخواند
|
|
|
|
|
گشتن یا زدن؟
آه
ای دور دورو
ای دور باطل
|
|
|
|
|
شخصی بر سر سفره امیری مهمان بود....
|
|
|
|
|
سهراب جان
گفته بودی قایقی خواهی ساخت
|
|
|
|
|
⏱️زندگی ..............⏱️⏱️⏱️
|
|
|
|
|
بو ایل ده گورتولموش اولدی
|
|
|
|
|
نــو بهـــار است بیــــا زاده چـو پـــروانه شویم
|
|
|
|
|
زندگی چیست؟!
زندگی چیست به جز شوق بهار
زندگی چیست به جز رخ زیبای نگار
|
|
|
|
|
رسید مژده که ای عاشقان بهار آمد
|
|
|
|
|
پشت ترافیک که هی چراغ و بوق بود
|
|
|
|
|
سنگ سخت.
قطره سرسخت تر...
|
|
|
|
|
بر لب دریای دل عاشقان
ماهی دلمُرده شده شعله ور
|
|
|
|
|
کسی به خاطرات کودکیام رنگ میزند
|
|
|
|
|
یک برگ دگر ز دفتر عمر گذشت/ یک دورِ می و چرخش ساقی بگذشت
|
|
|
|
|
کاش می شد در کنار مَیل فامیل ، میله ها...
|
|
|
|
|
زندگی تقلید طوطی وار نیست/بین انسان ها به جز دیوار نیست/...
|
|
|
|
|
با پنجره ای بسته چرا خانه بسازیم
|
|
|
|
|
ننـگ و نفــریـن بـــاد بـی شک بــر کسی
چون به هر پستی به هر پستی رسد
|
|
|
|
|
بوی بهار دوباره پیچید در مشامم
|
|
|
|
|
نوروز به بوی مهر عطر آگین است.
|
|
|
|
|
آتشی بر سینه دارد دل کنون
بهر آن آتش شدم من واژگون
هجر و بیدادی مرا از خود ربود
ناله ام خشکیده در
|
|
|
|
|
بدترین ویروس دلال است به خلق
واکسنــی بهــرش هنـــوز پیـــدا نشد
بـی صــدا او کشتــــه میگیــرد
|
|
|
|
|
ای شادی !!
ای پنهان ز من..
|
|
|
|
|
خواب دیدم که سیاهی همه جا برپا بود
تن وامانده ی من غرقه به یک دریا بود
|
|
|
|
|
از مِهرِ محبّت شده دلگرم، درونم
|
|
|
|
|
تشخیص سراب و آب گاهی ، سخت است.
|
|
|
|
|
ایــن چنیــن فــرمــود مـــرا فـــرزانـــــه ای
قلبِ تو چپ هست گوید با تو راست
|
|
|
|
|
حسرت ندارد این جهان ما میرویم در زیر خاک
|
|
|
|
|
روزی منو تو زخواب بیدار شویم
زین فسانه ی جهان و دنیا برهیم
|
|
|
|
|
از جـاذبـه شد بـا خبـر سیبی چو افتاد
در غفلتیم گوش فلک کر شد ز بیداد
|
|
|
|
|
قصه گوی زمانه ی بیداد
تا مگر معجزه کند این داد
|
|
|
|
|
گر نکنی پیله ی خود را رها / گور بری حسرت پروانه را
|
|
|
|
|
دشوارترین شکنجه ی قرن معاصر این بود:
|
|
|
|
|
فلکین ایستگین بیلِیدیمسَه گر ، قُوشولوب یولونا اوزَردیم أُوزوم...
|
|
|
|
|
چون اسب دمادم پی مقصود دویدیم
در دشت مصیبت پی مطلوب چریدیم
|
|
|
|
|
دوره ی فانوس ها و شب نشینی های شاد
|
|
|
|
|
رنج و سختی در جهان همزاد توست
پنجه با این درد و غم رستاد توست
|
|
|
|
|
قایداسین خیلقَتین کیم بیلیرنلَر، اینسانلار نَیی چون یارانیب اولَر؟
|
|
|
|
|
پدرم که مُرد من یکشبه مرد شدم!
دخترای فامیل چه قدر بزرگ شدند!
|
|
|
|
|
شکـــوه داری از گـــرانــــی هـــا چرا
شـرم نبینــی از کسی حتــی دمـی
آبـــرو بنگـــر ز مفـت
|
|
|
|
|
چون تو دانی در جهان تقدیر چیست؟
کی تو خوانی آنچه را تحریر نیست؟
|
|
|
|
|
برف
قبل از افشای سیاهی
بود
مولکول ها
پروانه هایی که شور میزدند…
|
|
|
|
|
در من قناری کوچکی یخ زده است
|
|
|
|
|
دریافتم که انسان
کوچکتر از آن است که بتواند....
|
|
|
|
|
از خــدا لطفــی چـــو شــامــل میشـود
یـــادِ او بـــا سیـــــره کــــامــــل میشـود
نصـرت ایــ
|
|
|
|
|
یک غزل تعلیمی همراه با بیان پارهای از آرایههای ادبی+ یک غزل انرژی مثبت
|
|
|
|
|
حالا که نا رسیده به بیناییم شدی
باید نباشم آن دم بودن برای تو
|
|
|
|
|
اولین اصوات که آورد هر دوی ما را به هوش
در یکی صوت اذان بود و یکی صوت دو گوش
من شدم مولای ده او بی
|
|
|
|
|
باید گریخت؛ از هجومِ چندش ناکِ چلپاسه هایِ در دِثارِ بشر
|
|
|
|
|
کاش گاهی زندگی هم ناز ما را میکشید
|
|
|
|
|
نازید به آزادگی اش سرو غرر
سوزاند چمن را به تظاهر چو شرر
تا زلف به طعنه بر سمن بنماید
|
|
|
|
|
باز هم لرزید از ظلم و ستم
نوگلان پژمرد از جور و ز غم
سوز دل آوار کشته بر بشر
تا شود اگه ز
|
|
|
|
|
من به بیرحم ترین حالت ممکن دردم
از خودم از همه حتی از خدا دلگیرم
|
|
|
|
|
پرتگاه جای معاش است ولی شرط اینست
بی هراس از خطر مرگ چو شاهین باشی
|
|
|
|
|
امروز
وجدان اشک هایم
صبح زود
بیدار شد
|
|
|
|
|
باد سوز پنجره را نمی فهمد شکستن شاخه های جوانه را نمی فهمد
|
|
|
|
|
احساسات خرج همه
یا همه درگیر احساسات؟
یک دیالکتیک تنهایی!
|
|
|
|
|
دختر شهریور
آرام شعر موهایش را
می بافت
|
|
|
مجموع ۵۲۵۰ پست فعال در ۶۶ صفحه |