سه شنبه ۴ تير
|
|
|
|
باد هم دل خوشی من را برد
ابر بر بالش من کم بارید
ثانیه محو تماشای من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستان مرا رها مکن
چون ذره ذره میان این گرگ ها نابود می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوری اشکم گواهی داد بعد از جورِ تو
آنچه از چشمِ من افتاده نمک پرورده بود!!
مهسا_امیریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلوه ای کرده ای به ماهِ سپید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ صحبتهاي مخلوق و زِ تاريخي كه در دنياست
چنين عايد1 شود ما را ،كه عالِم2 دائماً تنهاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من بمون ای همنفس ، نذار منو کنجِ قفس.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تاب شدآفتاب ازدوری راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروزه رسم ايران ، محتاج پند كس نيست
رسمش به رسم كبر است،بر پند دسترس نيست
پند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بیداری بیدار می ماند
اگر هرز نمی کاشتیم
اگر مرز نمی داشتیم
اگر جنون و عشق نداشتیم
شاید زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندي چرا بيدادگر شد
چرا كارش،چو كار يك بشر شد
خداوندي كه رحمان و رحيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محو میشوم در خودم
درون آن من خود خواهی که
نگذاشت بفهمم کیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياوران از راستگويي مجازي، يار ما خشنود نيست
زآنكه هر حرف مجازي ،نزد حق بهبود نيست
ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکرارمشوکه بس ملال است دراو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا همیشه جنون زده ام
تا همیشه به دیوانگی
در تَوهمِ شعر غوطه ورم
در تَوهمِ عشق و تاریکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس هر آن دیده که جنت خویش ماست
آینه هردم که رویش روبه ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار است فكر اين آدم ،چراغ عقل و دين باشد
كز آن اول الي آخر ، چراغ ما همين باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که در اندیشه ی فرّ و کمالی شیخنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هــر طــرف یـک خــانــدان زورمــنــد و زَرمَــــــــدار**بــاج مــی گــیــرنـد هم از خان هم از دهقان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چوب و سنگ و آهن و آتش
همه از جنسِ دردهای من بود
تا همیشه به زَر خندیدن
عادتِ ریشه های قلبم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار عمر و جواني ، چرا غمين باشد
به مثل بوته ي شمشاد ، در زمين باشد
بها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از این میگذاشتند کلاه
بر سر آن که خود پریشان است
لیک اکنون کلاه بر دارند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عددِ بی زبان، شیر کند گربه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وظيفه ات نگر اي دل،كه تا چه حد باشد
همان رهي كه خدا گفته ، تا ابد باشد
مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل خوش به خورشیدی که می تابد
اینجا دمادم برف می آید
تا نور غیرت در تو خاموش است
ایام خوش در حرف م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنكه پيمبر (ص) بـشد،حرف بَد از كس نـزد
حرف حقيقت بـزد ، از بدِ كس دَم2 نـز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز در اینجا زندگی دشوار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخت سفر بر تن میکنم
راهیم
به کجا نمیدانم
مسیری را در پیش میگیرم
که انتهایش خاموشیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادرا به خودسري مرو ، بيا كنار ما
بـسنج كار نيك و بد ، زِ گفتگوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ماه من بودي که در آسمان تاريکترین شب زندگانيم درخشيدي
و راه تاريک زمينم را روشن ساختي.
من تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفوذ دانش ما را نـمي توان بـشمرد
هر آنكه دانش اصلي ما نديد بِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از صورتم چیزی نمونده مادر ، تا حسرتِ چشم هاتو آروم کنه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سايه بودم و سايه با من بود و همين است که از سايه بيزارم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجایی ، در کنارم نیستی
در این لحظه سخت
ناتوانیم چند برابر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كسي كه ضد ما بُوَد ،چو دشمنس به كار ما
به سطح علم و معرفت ، ندارد اعتبار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو یه بچه بودی با یه قلب دریایی
نداری ایندهای بدون فردایی
میدونم تو اون سینت کلی درد داری
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیمارمو علاجی به این بیمار نیست
بی خوابمو شب در بسترم
خوابم بوی ننگ میدهد
تا طلوع خورشید
ما که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجاست قابله ی فریاد های نارس سقط شده در بغض سکوت من
چه کسی در خواهد یافت معنی این ویرانی را
کجاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز دل
با تو گویم ای سنگ
تو نیستی
مانند نامردمان
هر روز
به یک رنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به پایِ تو دخیلم ، من به عشقِ تو اسیرم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتـــش زِ نـای خیــزد و نامـش هنــر شـود....
........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَمان از " من " و " تو " ... وصله ی نا جور ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان من دیوانه شو
با هر کسی بیگانه شو
بر دوست و دشمن طعنه کن
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدهزاران گشته داماد ازبردنیای پیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست پنداشتی که ما چه هستیم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صعودیست بر قله ی باور
بشتاب ای تیره دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.
حال من خوب است ، ایران ، همچنین
هست اوضاع بی نظیر و رو به سامان همچنین!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما یک بشر و جذب به سوی بشریم
ناکرده گنه خلق و خویی دگریم
پر پروانه و رقاصی یک برگ قشنگ است ولی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به حالت که دیوانه ای تو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشان از مردم کرمان به میدان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خودم مدیونم ، هیچ عاشق نشدم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگر در طلب وصل لبت سر بدهم در تب تو
تو سرت باز به ساز دگران رقصان است
پس نه به تو خورده ی بیجای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه هایم قدرت تخریب دارد دم به دم
همچو ارگ بم ولی از ارگ هم ویرانه تر...!
مهسا_امیریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به حال خودم بگذارید
بگذارید در همین قفس تنها بمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به روزگار سرو و خوش به حال اطلسی ها
.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بی تابی دل من تاب اندیشیدن فردا
نـداری و نـداری هــیچ چــشم دیدن فـــردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به روی گور خالی هرشبی را زار میگریم
برای بودنت چون نیستی هربار میگریم
شب از عاقل شدن بیزار و در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاکیان با قاضیان در گلعزار
عقلان را جملگی در پای دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پادشهي نيست چنين پارسا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال ها بیهوده برحافظ تفأل می زدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی(ع) با حق شوَد معنی ، شوَد حق بی چو او وهمی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در امتداد آن تنهایی آرام بلند
تکه ای از خودم را یافتم
که در پلیدی آن روزهای سیاه
سیمای سفیدش پیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم بدكار و بد فطرت، بدي را مأبد1 است
آدم نيك و نكو فطرت ، به جاي عابد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندیشه های سبز
فواره های صبح
دروازه های روشن مهر و فروغ نو ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در استغاثه ی مهتاب
در استغاثه ی خورشید
ستارگانِ جنوبی گریه می کردند
بر سفره ای که بسته شد
و تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی بهار می افکند دامان خود را
با صد غزل می آفریند جان خود را
می پاشد از دامان خود یاس و شقایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بساطِ عمـر، حسرت ها بماند ماندگار
ساحل از دریا به جز سیلی ندارد یادگار!!
.
شرطِ عقل اول مهیا ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچه ساکتِ دل واپسی هام ، داره از داغِ عطش دق می کنه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز قندی را غذای مور میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار عشق اگر باشی
نمیدانی چطور می گذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي سفر كرده به نور!
اي سراپا عطش سرخ رهايي!
گوش كن!
ناله و فرياد كسي مي آيد:
يك نفر در د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سـکـوت خـــانـه دلگـــیــر و از صـــدای شــهــــر بیـزاریـم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی فرصت نابی است اگر بگذارند
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۷۲۱ پست فعال در ۶۰ صفحه |
در ریاضی مبحثی داریم بنام حدّ یا 
وحید سلیمی بنی
فاطمه غیبی پور 
