شنبه ۲۹ شهريور
شعر آزاد
|
|
|
|
مغزِ پشیمون شده ،
عینهو دیوونه ها
با خودش حرف میزد و،
زیرلب گفت :
از اینهمه خاطره
چپیده درعمق ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تحمل میکنم بالا .....صدات و میشنوم حالا.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا حکم دل است
در میان ملتی که عکس فرمان رفتار میکنند
و ضیافتی دارند به قصد تکیده شدن دل ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ازهمه ارزشهایت ، پُر میشدم و،
از همه بی‌ارزشی هایم ، خالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنها که به درياي طبيعت بـنشستند
از کوی حقیقت ، به یقین بهره نـجستند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و نبض زندگی هر کس
فقط مادر است و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را به جنگ خوانده‌ای و فکر میکنی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرجا که جانِ زادۀ آدم متاعِ ارزانی است
آنجا به روی سفرۀ کفتارها فراوانی است
آنجا بهای پوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چاقو نمی برد
چرم کلفت و بی شرافت صورتتان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی جامه مسیح را پوشانده و با عصای موسی چشمان چلو ندیده آدمیان را به آخور‌هایشان رهسپار میکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف داریم ، دراین مهلکه باران ، با سر
ارغوانیست لبم یا زده خون از سر پَر
هشت سال از نفَسَت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عالیجنابان !
همه در کشاکشِ ظلمید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندر زمانه نمرود ، یک آتشی به پا کرد
تا آن خلیل حق را ، در آتشی روان کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعیم رفیقان دور هم امشب نباشیم مال غم
پیمانه ها را کن علم پیکِ سلامت گو به ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک فاخته ی کوکی
چند بارکوکو کرد
از دریچه ی دردارِ بالای ،
ساعت دیواریِ کوکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام جهان به صلح می رسم اگر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنتلمنی رسید به شهرِ رسوایی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همه‌ام خدمت نوع شماست
دولت من بی‌هدفش بر هواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جیب های خالی مان را پُر کرده اند از اللهُ اکبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد که واقعه بر عشق اتفاق افتاد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسم ديار ما را ، با خودسري شكستند
رسم ديانت و دين ، بـر روي ما ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم آنجاست که آنجا تو سرایی داری
راستی عزیزمن
عجب صفایی داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسل من و تو اوج ستمکاری بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غبار بیکسی‌هایم نشسته بر زمینِ دل
نسیمِ مانده در هجران خداحافظ خداحافظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيمبري نه به خودخواهي است و خود بيني
پيمبري به حقيقت و با يقين باشد
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشستم لب جویی که بنوشم آبی.....
پشه ای آمد وخونم بمکید.......
جرعه ی آب بریختم وپراندم پشه را....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی ست ازدوستانم
حسابی دل زده ام
همانها که به آتشِ ریا
دامن زده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا بازگردانیم ایمان اهالی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برده‌ایم اما، بُردِ ما را بُرده آن بزدل‌صفت، آن که را بالا و پایین داده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا سیاهی و غم...........
همه جا سکوت و ماتم
آدمـای پشت دیـوار..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلق زمانـه ، صورت ظاهـر بـديده اند
انجام كار و معنـي آن را نـديده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم بیتابی اش از حدش فزون شد
وقتی دیدم تو هم بیتابِ منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"به کجا چنین شتابان؟"....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و وقتی نیایم سراغت
درگوشه ای دنج دوتا چای دبش قند پهلو با گلایه های من وعصبانیت سرخ گونه های تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفــت : که غـــم بنــــد نمی‌آیـــدش
رفتــــه فـــرو دشــــنهٔ دلــواپســی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نمی دانم چطور معمار شدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا اي فرد بدگو ، بد زبانـي
چرا نيكم به جاي بد بدانـي
اگر عيب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم را زدم به دریا
دریا پُر بود ، از یادِ پریا
پریِ دریایی که نفَس میکشید ،
درغرقنای عمقِ این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی بنگر
به بلندای سپهر
و به سبزینگی پاک چمن
و به معصومیت قاصدکی
که به تنهایی یک ساز رهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو بینم قاضیان اکثر بخوابند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز پنهان ساز با هر کس مگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی روزه‌ی سکوت گرفته ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نوازد کودکی در من نوای زندگانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر دراین دلِ پُرسوز
ولی باوفای ازجنسِ خزان
چیست ؟
که رخ ، رنگش زرد شد
ولی یک کلام ،
نیامد ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاري به سر اين من دل خسته گذشت
آرزويم به سر مويي به رضايت نگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به بلندای آسمانی فکر کن که در این نزدیکی ست
و گاهگاهی به چمن
و به ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وتنها میان بازوان استوارت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مداد سیاه فابر-کاستل خود-انتخاب همیشگی ام از میان صد و بیست مداد- را لرزان در دستم گرفته ام.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبهكاران به جَستن4، از رهت هستند
براي عاقبتـشان ، هيچ غم نيست
وفا داري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر اعتیادی ، خانه براندازست
روزمرگی هم اعتیادی ست
که شبیه خودپردازست
فقط یکریز پول میدهی و سهمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصل بشریت را که تو خود مایلی
اصل تو همان است،تو خود حاملی
اصل بشريت به تو ثا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده بودیم هرچه می گفتیم ز روی سادگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرز یک کشور حفاظت با سپاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگن گربه
بی چشم و روست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو با گریه اجر قرب می خواهی چگونه ؟
مگر هم ممکنست با اشک کامیابی ، چگونه؟
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۱۳۷ پست فعال در ۷۷ صفحه |
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
مهدی محمدی
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
بهرام معینی (داریان) 
نسرین حسینی 
