چهارشنبه ۱۰ ارديبهشت
شعر آزاد
|
|
|
|
ای وای از منی که ،
با طناب تو افتاده ام درچاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاقلم در دست و دفتر خواندنیست/
با قلم آثار شاعر ماندنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایران عزا شد درعزای بندرعباس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنجا که راه نیست دگر جز کمی به مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تجسم گاه دل تابوتی از نیلی که بشکاف حبابش بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر، ژنِ ناجورت ،
کار دستمان داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کتابی تا نباشد باز قلم در سر ندارد راز
سکوتش حرف ها در دل ولی حکمت در آن انباز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی‌پرسم از تو چرا می‌روی؟/
تو از غربت لحظه‌ها می‌روی
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" *سوگند به آنچه می نویسد * "
قرن هاست که می کشد بر دوش
بار سنگین آگاهی و دانایی ، قلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر مفهومها عوض شده دراین ،
شهرحیران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر آن اسلام باشد دین و قرآن
چرا مرشد بسازد دارو زندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیـا پَـنــدی بگـیـریـم از کتـابِ ایـن زمـانــه
که هر برگش کلیدِ قفلِ درهای ترقی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازهمه بیقراریام ،
بِرکه شدنم ، به یقین خیلی بَدِه زیرا ،
پشه های آسمون جُل ،
هِی به ایده های من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی همچون برگهای پائیزیِ زیرِپا ،
بسی زجرمندانه ، خش خش میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریاچه شقایق خوش تیپ مثل قو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظرافتی از جنـس دخــتر...🤍
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرِ آبشاری ز مِهر،
خیسِ خیس ازهرطراوت ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس آن که گم چه باد کز دین بکرد دَوان…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنـد عـنـوان پـر سـوگی به دنـبال ..
" شِـنـو غـمـواژگــان سیـنـزده دال "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین شروعِ این پایان ،
نترس خدا حواسش هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناز لبت به این قَشَ... آواز دم چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب شهری خداوند آفریده
فروزان کرده انوارش دو دیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تو ای تنها پناهِ بی پناهان
به کامِ ما بگردان زندگی را شاد و خرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا، عطا کن خیر و اَنعام _زِالطافت، به سال و جمله ایّام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب از بی‌تابی‌ام پر بود/
و آرامش تظاهر بود/
عجب دور از تصور بود/
که تو از دست می‌رفتی
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ره دلدادگی تاوان دل از حد گذشت..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو مثل تیغ دوشاخه ای ،
رخنه کرده بین حلقوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عروج عرش ز پهنای اشک می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش آدمها
غیر از سکوت
یک زبان مشترک هم داشتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میهن ای آرام جان بختت فروزان و بلند
از زمین و آسمانت دور بادا هر گزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودک ده ساله خوشبختی برایش نمره ایست
اشک ریزد گر بگیرد نمره ای کمتر ز بیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فتنه‌ها از ستمت بود و تو می‌خندیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که میگویی ظالم نیستی ، ظالم نیستی ؟
اینرا میگویی چون عادل نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثنوی سیاوشی شعله بدید و رم بکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست بر طبل پر آواز سیاست نزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگرخسته ام ازخود ،
پس برس به دادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان خون دلها غرق شد رؤیا وطن زخمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگه آفتاب عمرم ،
لب بومه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم خبر !
مردم خبر !
شاخه هایم را کندند ،
آنهمه وحشیانِ بد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی به عشق و معجزه مشکوک می‌شوم/
انگار از درون خودم پوک می‌شوم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توعروسی ارسطوروعزاکردی کردی نقی جان......
سربابای عروس روتوشکستی نقی جان.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکعالمه شعارِخوب پُربود ،
بر اندام دیوار
شعارها زیر رنگ رفتند
فقط مانده است دیوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من امیدوارِ به آینده ی این پاییزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که فرزند همین خاک و دیارم
تو که غصب کردی زمینم را برو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گهواره نهادم تابش ام حبابان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد "بهار"و زان دمیده، جان تازه در جهان_از نسیم و عطر گلهایش، طبیعت هم جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دشت‌های قطب کویر استوا کلفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارست و هنگامه ی ،
جیک جیک مستانِ ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی ست که لاکچری شده ،
گناهان تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ابتدای خیابان های چهارصد دستگاه
تا انتهای دنجِ دیوارهای بهشت سکینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همایون و گرامی باد و بهـروز
فروزان جشنِ دیرینه ی نوروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برف می بارد سیاوش چتر را کشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سان تک در ختی یکه و تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای وطن از خشکسالی در امان باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرگارهدف ،
به دُور یک دایره میچرخد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسامد آه هایش …. صور اسرافیل بود ….که قلم قعید را خشکانیده بود …. در پنجشنبه روزی مکرر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عبور میکنم از لحظه‌های تکراری/
به سمت لحظه‌ی ناب همیشه‌ی جاری/
عبور میکنم از خاطرات پوسیده/
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بکاریم به دلها ، در فصل سرد سپید - نهال...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین روزهای اسفند است
بر سر سفره ی خدا هستیم
سال نو در مسیر آمدن و
محو آوای ربّنا هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر ثانیه مرغِ دلمان آمین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار راهی نمانده ،
جز همان راه گاندی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو او بیند مرا و من نبینم روی ماهش
دلم می‌گیرد آخر تا به کی دوری کنم سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بهار همره یک پاییز بود
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۵۶۸ پست فعال در ۱۳۳ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
زیباست و
سید مرتضی سیدی 
سلام و در
ساسان نجفی(سراب) 
