دوشنبه ۱۱ فروردين
شعر آزاد
|
|
|
|
نه ناگفته ای برای گفتن هست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دلم گرفته تا عقده‌ای گشایم
دفتر کنار من باش چند بیت شعر سرایم
گیتار نوازشم کن تاری بزن برقص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدی از شاهراه دل بسویت آمده است
مرگ را بردار کن آتش بزن این خواب را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مینا هستم. متولد خرداد 1349.
امروز فهمیدم که من چقدر خوشبختم. چقدر خوش شانسم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی از روزها چند گَله گرگِ پلید
گذشتند از کوه ها و دره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُحَبّت کردنِ بیجا
مِثالِ کوفتنِ میخ است
درونِ صَخره ی سَنگی
تصور کن شنا کردن
درونِ رودخانه ی بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر در شهر پیچیده هراسِ مرگ باکی نیست
پرستارم و جانم را برای تو سپر کردم...!
مهسا_امیریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ چیز، نبود درجای خودش
دل که دل دل میکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي رهبر عقبي ، نظرت بر خطب1 افتد
تا اين دل وابسته به تو ، در طلب افتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زمین دارم
تو اسلحه
و کودکانمان در انتظار شلیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجم بادکنکی بازوهای ما را
کودکان خریدند
و ما پشت چشم می گریستیم
هیچ کس به نانوایی نگفت
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی، از بی تویی، هراسانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش دیدم غم به پیمانه نشست
شاعر این شعر ، چون قلم ، بر سطر جانانه نشست
امیر ضیغمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دلَش آتشفشانی دارداز غم کارگر
بر لبانَش نیست جز آهِ دمادم کارگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته بودم کتاب بخرم !
دیدم کتابفروشیِ چهل ساله
تبدیل شده به مرکزِپخش تنباکو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كام دلت به آرزوي خود كه بر گشاد
گر آرزو مدد نكند ، دل نگشته شاد
دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف های فاسدم را باید از حلقم درآرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دلم را عاق کردم
ازبس آزرد مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكانم! اي غزلهاي قشنگ مهرباني...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر هیچی نیافتاد
جز ژاپن که به تخت آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا اینگونه نبین ،
که دراین وادیِ پُرمحنت و زار
پُرشده ام ز خاک و خُل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در محفل تزویر و ریا جای نباشد
ما را که مرامی مگر شعر و طرب نیست
با حیله ی زاهد نباشد سر و کاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به وقت ساز زدن
یک کوچه، مهتاب، پرسه زدن
یک باغِ گیلاس
یک طعمِ دلپذیر احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بـر فراز كوي حقيقت ، رسيده ايم
بيهوده نيست ، ما زِ طبيعت بريده ايم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرش را به فرودگاه ، رسانده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد ها هزیان اند
ما در دنیایی جاری زندگی می کنیم
که هیچ احساسی تضمین حقیقت را نمی کند
ما مت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناحقی حق جلوه ، حق ناحق ، دلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه ام از جنس درد و ماتم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهانم جزو املاکِ کسی نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا لعنت کند کرنای بد گل *
توهردم طردخواهی شد مثل انگل
کرونا ویروس ای موجود بد جنس
ربودی ارامش ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت در صدایِ پای بهار می آید
عاشق به شکوفه زار به تمنای یار می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد بهار این بار هم دیگر کنارم نیستی
هر لحظه قلبم چون هزاران سال با غم زیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امسال بهارِ ما پر از غصه و غم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياوران يك نكته از دنيا ، مرا آمد به ياد
كو كيان و كوروش،كو نادر و كو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زن که همیشه قابلِ خوردن بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صـدر‌‌‌‌ِ کـلام
حـیِ احـــد را حَمـــد کـرده
مـردم عالـم را صـد درود و سلام دارم
کـلام را، کل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزِ پُرطراوت !
تو خوش آمدی دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در ره قضا و قدر4 سر نهاده ایم
بـر سوختن چو شمع ، به پا ایستاده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معبرت صعب و سخت و ناهموار
اي گذر گاه عشق پاييزي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی بهت وسکوت یک خانه
که شب از پنجره فرومی ریخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما كه در ملك فنا ، كار بقاء ساخته ايم
دست آلوده در اين ملك ، نه پـردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ودرود بر کُرونا ویروس
که. مسبب دوستی و صمیمت بیشتر
خانواده با
بهار خانم شد .
سپاسگزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم کسی نیستی ای عزیزِ من !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر تو میبارم وطن
بغضهایم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار زندگیِ ما ، کُل اش یک روزه ست ،
مانند بعضی حشرات ،
رشد وعاشقی و پرکشیدن ما ،
در همان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار به هم جیـــــــغ تعارف بکُنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران با خاک این دیار خوش نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وصل ناممکن و در حصر تو بودن غلط است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.
مــن
اگر به سـاحت هیـچ
جســارت نشــود هیچــم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند نفر از بهرِ دنیاهای هیچ و پوچشان ،
قیل و قال می کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید به جنگل رفت
نیمه های شب
و خواند کتاب برکه را
با عکسی از ماه
بر روی جلد آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودکشی سِت بود با رنگِ کثیفِ هستی ام
دکترم می گفت : حتماً زندگی ات را بشور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطف خدا ، دايره زد بر سرم
شعشعه زد ، در بصر6 روشنم
بر تن من جوشني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درآغاز، فقط یک نورِخدا بود وبس
یک خدا استعداد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چونکه وزنَت رفته بالا، دور میریزی دلت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عطــر حـرم مادر احساس ســلام
در لـوح دلم گوهــر و المــاس درود
سـردار دلـم مــــادر
حال و احوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه از يار نـجويد مدد كار بِـهيچ
گر يبار1 آن بكند ،كار دوصد بار بـهيچ
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک زمستان بود و یک سرباز بیدار
او خمینی بود و در هر لحظه هشیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره چرمی شد ، عدالت پرچمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله دارم از خودم
از جهانم که پر از همه همه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیاطی عاشق
با شمع
در گوش آسمان فوت کرده است
به نخ حرف هایم نگاه کن
دنیا پر از بادبادک هایی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بک زنم؛
به وقت دلدادگی بی شک شجاعترینم
بی قید و‌شرط عشق میورزم
در لحظه های بودنت می مانم
سخت
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۴۶۴ پست فعال در ۶۹ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
عليرضا حكيم
مینا مرادی(ققنوس) 
