دوشنبه ۲۴ دی
|
|
عطر قمصر را یقیناً، در بغل آوردهاند
یا که شیرینی هر، قند و عسل آوردهاند؟!
وعده ی عشق تو را،
|
|
|
|
|
می دونم دلت گرفته خونه زندون سیاهه
به امید صبح فردا فصل خوشبختی تو راهه
|
|
|
|
|
برسان از لب گلدسته ی زیبا بوسه
|
|
|
|
|
حاصلی غیر از پشیمانی ندارد آرزو ..
|
|
|
|
|
زندگی برای زندگی کردن است…….
|
|
|
|
|
امشب که در حریر تو مهمانم
آمیزهی ترانه و بارانم
در شرجی هوای غزلهایت
پیداست استغاثهی چشمانم
|
|
|
|
|
در این دنیایِ فانی چون اسیرم
فـراقِ نـاگـوارت کـرده پـیـرم
|
|
|
|
|
عاشقان همه شاعر نیستند...
|
|
|
|
|
از زمانی که خدا این دفتر دل را گشود
|
|
|
|
|
ویرانه ی دل را دمی با مقدمت آباد کن!
|
|
|
|
|
راهی به سمتِ خانه ام از کوچه یِ نامت گذشت/تسکین قلبم یک تپش از نامِ بی آرامِ توست
|
|
|
|
|
بعد یک جنگ روانی و همه دردسرم
|
|
|
|
|
معلوم نیست اصلا برایش گریه کردی
|
|
|
|
|
مانند همیشه در خفا بد کردند
صد راه محبت و صفا سد کردند
با آنکه به روبرو شفیقند ولی
در پشت سرت آ
|
|
|
|
|
در خواب مرگ ، قطره سرابی نیافتم
|
|
|
|
|
با من بنوش این جام های آخرت را
|
|
|
|
|
جز عکس نیست قسمت برکه ز ماه، آه!
جز اشک نیست دیدهٔ ما را پناه، آه!
|
|
|
|
|
شبیه آینه از انعکاس لبریزی
شعاع روشن سیارهای دلاویزی
|
|
|
|
|
الف آزادگی شد درس اول/بشد ب حرف دوم بی معطل
|
|
|
|
|
اگر چه دلبرم در سینه قلبی مهربان دارد..
|
|
|
|
|
گریزان از همه در پوشش یک راهبه
فروتن همچو قاصدک در دست باد
لبان سرد و صامت از جور زمانه
تنی له ما
|
|
|
|
|
فسانه ی آه
خزان عشق من و تو در راه است
میان باد وزان بسان یک کاه است
چو غربت غمدار جدا شدن از
|
|
|
|
|
گاه گاهی خلوتِ خود را پریشان میکمم
|
|
|
|
|
آژیر آمبولانس چراغی که زرد شد
|
|
|
|
|
مثل تو کٍی بی ادب و قاطی ام
در ره عاشق شدن افراطی ام
دورهُ عاشق شدن از ما گذشت
گفت که من در پیٍ ا
|
|
|
|
|
گویند خزر موج ز گیسوی تو برداشت...
|
|
|
|
|
از آدمها خستهام...
از شادیهای تصنعیشان،
از غمهایی که بوی دروغ میدهد.
|
|
|
|
|
«تاسیان»
شرم،
و تو چه دانی که شرم چیست؛
آنگاه که قامتت را خمیده،
سر بر گریبان داری.
غم،
و
|
|
|
|
|
تقدیم به ارواح پاک شهدای گلزار کرمان بخصوص دختر کاپشن صورتی
|
|
|
|
|
خورشید در سیطره ی سیاه شب زندانی است
|
|
|
|
|
شاید تو با نگاهی
گل های سفیدم را با قرمز عوضدکردی
|
|
|
|
|
میون اینهمه کوه و بلندی ،
بر پرتگاهی مهلک ،
منتظرِ یک جنونِ آنی ام
|
|
|
|
|
بیت الاسرار همی در پس کوه
قصه ای باز کند از دل کوه
|
|
|
|
|
تو....... که باشی
به هر گاهی
به هر آن و به هر لحظه
زتو واژه به وجد آید
شراب شعر می جوشد
همیشه
|
|
|
|
|
*(زن)*
"""""""""
****
چیست زن؟ تعصیرحجم شادی وغم در غباری/
جمع اضدا
|
|
|
|
|
و تمـامِ دردم این است ، که دوستـم داشتی
و مرایک عاشقِ دیوانه یِ احمق تومیپنداشتی
من برایت تیشـه
|
|
|
|
|
ز صعود ناگهانی شب این بشر سیاه است!
|
|
|
|
|
در قلب زائر است آداب این حرم
|
|
|
|
|
خسته ام ز دنیای پر حرفو کم حرفیه من
درد این عاشقو می دانی نمی گویی ز من
|
|
|
|
|
کُردم،
مجروح!
زخمی کاری به تن دارم،
انفال!
|
|
|
|
|
مَکُن در روبرو مارا نِگه بیگانه بیگانه
نکن شهرِ جدایی را روم دیوانه دیوانه
|
|
|
|
|
دلِ تو تنگ و دلم تنگ تر از نای نفس
|
|
|
|
|
"فریبا "عشق رویایی نهفته در شکیبایی ست
|
|
|
|
|
پدرم پیر نشو... روشنی خانه بمان
|
|
|
|
|
🌷گر به هر چه خوب است، تو لایق باشی🌷
🌷 پروانه شوی، گُلِ شقایق باشی🌷
|
|
|
|
|
کنار تو کی هست
بغلت میاد
میپره مثل چی هست
دنبالت میاد
ت مثل تهی
نیکا اصل تویی
ت مثل تهی
نیکا
|
|
|
|
|
ز کربلای تو بوی غدیر می آید
|
|
|
|
|
تو انعکـاسِ جهــانِ دوبــاره ای حتماً
طلـوعِ ســر زده ی بی بهانه ای اصلاً
|
|
|
|
|
یک غزل دو رباعی از مهدی ملکی الف
|
|
|
|
|
آب در کرببلا مدیون طفلانت حسین
|
|
|
|
|
حلقه نور رقص کنان تا به سما میرود
|
|
|
|
|
در پس هر درّه ی غم، آسمانی روشن است
زیر هر برف زمستان، ردّ پای گلشن است
|
|
|
|
|
همین افتخار بس مرا که نام علی
بر زبان و دلم شده جاری و موندنی
|
|
|
|
|
من از التهاب امید
مرگ را در گور خود آتش زدم
|
|
|
|
|
از دوست نادان و بی وفا باید ترسید ……
|
|
|
|
|
به رضا بنایی دوست وهمکلاسی عزیزم..
*(آتش سرد)*
""""""""""""""""
خسته ام ای دوست...
|
|
|
|
|
تلخ است نباشی و فقط یاد تو باشد
|
|
|
|
|
شب لیله الرغائب چو شب نیاز باشد
دل عاشقان کویش همه در نماز باشد
شب قدر آرزو را بگذار به دیده ات
|
|
|
|
|
به ستاره گفت :
خوب شد که شب آمدی
|
|
|
|
|
بگو تا سرنوشت از من بگیرد امتحانش را
|
|
|
|
|
ناله از این سیاهیم در پی روشناییم
هر طرفی کشانیم غرق در این تباهیم
|
|
|
|
|
شعر ((صد بار )) از سجاد شهرستمی
|
|
|
|
|
آغوش لبخندت مرا از غم رها کرد
از اشکهای ابرِ دلتنگی جدا کرد
تا میهمانم گشت بانوی بهاری
پائیز
|
|
|
|
|
جهان را سرخ پوش فتنه ی تقدیر می بینم
مرگ سنت باراهو عدالت را فقیرمی بینم
سکان شده سرا ی اندوه دررن
|
|
|
|
|
زندگی نام تو چیست..."
زندگی گر چه ز چشمِ جان،
چون نگاری است پر از رنگ و فسان،
لیک اندر دلِ این
|
|
|
مجموع ۱۲۹۰۴۸ پست فعال در ۱۶۱۴ صفحه |