شنبه ۶ مرداد
اشعار دفتر شعرِ شمعدانی شاعر حمیدرضا گلشن
|
|
|
|
وطن! شرمنده ام دیگر توانی نیست... بدرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق در باور من صِرف رسیدن به تو نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عناوین غلام و کدخدا را حذف می کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ی یار قشنگ است... بخندانیدش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام زخم هایم روی پا هستم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری ای یار درست است... گرفتار شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم تنها شدی و یاد ما افتاده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ساده به فکر خام اهلی کردنت بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخند و این جهنم را گلستان کن... بگو چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این قمار عاشقی خانه خراب می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر عاشق شدن درد است من درمان نمی خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پر از ذوقم برای ساختن همراه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی مهرت به دل افتاد و جانانم شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تماما دلبری و عشوه و نازی چرا تو؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر برایت شعرهایم را نمی خوانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسم چشمانت که من را تا ابد بیتاب کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دریا رفتنم با تو مسیحا در مسیحا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصور کن که در جغرافیا شیراز می رقصید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نماندن از سر عشقت که باشد می شود ایثار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این جا گندم از گندم نمی روید، چه بد رسمی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلیل با تو بودن، دیگری را بردن از یاد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه خبر یار؟ شنیدم که گرفتار شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام... جوری که حتی میل گفتن هم ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه آسان شیوه ی دل کندن از ما را بلد بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرانبهای من! گران بمان و رایگان نشو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدن زیبایی ات صبر مرا مغلوب کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغلت چیست؟ هم آمیزی پاییز و بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه مردم عشق من معشوقه ی اغیار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواهمت، اما چه باید کرد؟ راهی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو زیبایی ولی زیبایی ات انگار کافی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار هرکسی باشی به غیر از من حرام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نخ کوشش لباس آرزوها را بباف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا باران... تداعی کن برایم بودنش را باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر سهم من از عشق تو ناچیز است می خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اجازه می شود دلتنگ چشمانت شوم بانو؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی وقتی که دیگر بی نهایت دیر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غیرت اگر داری به فکر رشد زن ها باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حلالت می کنم با این که بد کردی... خداحافظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا با هم به روز اولین دیدار برگردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان بودی که عمری در خیالم می پرستیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت گیجم کرده حسّ توامان چشم تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنون شدم تا لیلی افسانه ام باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ اتفاقی عزیزم، در این جهان ناگهان نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ها معدن باروت و لبش مثل تفنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جگرگوشه! تو را جز من کدامین مرد می فهمد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که می دانم بیان دیگر عشق است نفرت ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبت شیراز و چشمت اصفهان و خنده ات گیلان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حریم آستان چشم پاکش تولیت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرهاد بودن یا نبودن... مساله این است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مقصرتر منم یا تو؟ همیشه داوری سخت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیطنت کن، دلبری کن، شهر را بر هم بریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست در دست دو دیوانه به دریا بزنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالا منم با کوله باری از نبودن ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق شاید دختری از خطه ی شیراز باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی خواهم وداع آخرم دشوار باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم خود را بسته ام دیگر برایم ناز نیست
چشم های تیله ای، زلف رهای هیچ کس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیزم با گلاب و شهر کاشان نسبتی داری؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه من کسی درگیر چشمانت نخواهد شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهره ات شرقی و معصوم و نجیبانه ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردهای دل من بیشتر از بسیار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی هرجا که باشد آخرش تنهاست، نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقت هستم... وَ می دانم نباید باشم آه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به جای خالی ات حتی وفادارم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم دلداده از غربت به غربت می رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بال پرواز تو هستم، بال پرواز منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلِ بی خارِ کجا سر به هوایت کرده؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرشته خوی شهلا چشم شهرآشوب شیرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ولی در اخم خود یک پادگان سرباز داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی از من... نوش جانت شوکران دیگران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با حجابت شهر را غرق نجابت می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی و زندگی از زندگی سرشار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بمان که لحظه های من با تو قشنگ می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر آن دیوانه ی اهل نرفتن نیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکم پوشش را اکیدا اختیاری می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی فرصت عاشق شدن و شیدایی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صید دل می کرد و قانون شکارش فرق داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صید دل می کنی و کار خودت را بلدی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۴ پست فعال در ۲ صفحه |
محمد شریف صادقی
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
عليرضا حكيم
مهرداد مانا
یعقوب پایمرد 
مهتاب ایزدسرشت (مه) 
محمد اکرمی (خسرو) 
فرشید به گزین 
