يکشنبه ۳۰ شهريور
شعر قطعه
|
|
|
|
خواند استاد در این بزم به شور
شعر، با قافیه و مصرع (نیست)
یادم آمد زهمان دوست که بود
هفته ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندر زمانه نمرود ، یک آتشی به پا کرد
تا آن خلیل حق را ، در آتشی روان کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که به یک رأی تو فرمان جهانی گذرد
نفری کو که تواند ، زِ تو فرمان نبرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيمبري نه به خودخواهي است و خود بيني
پيمبري به حقيقت و با يقين باشد
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاري به سر اين من دل خسته گذشت
آرزويم به سر مويي به رضايت نگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبهكاران به جَستن4، از رهت هستند
براي عاقبتـشان ، هيچ غم نيست
وفا داري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه حسین (ع)شعرهای محرم
رهروی در راه حق، دلدادگی است
بندهی حق بودنت آزادگی است
ایستادن رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان مکاری و فتنه
به چشم خویشتن دیدم
دگر حیله مرا راغب
به این میدان نخواهد کرد
گذشت عمری به نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از حصار ظلم بی داد غم انگیز حجاز
دل شکسته زادهٔ زهرا نمود عزم عراق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پله پله از صباوت تا بلوغ
نردبان عمر من پیموده شد
با گذر از پیچ و تاب زندگی
بر حیاتم سال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ نیکی کرد اینک شادمان
خالق اکبر ز تو باشد رضا
می نمایم من به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطعه ی تنها مهلتی دارم نیاز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مصلحت نیست که دستان تورا لمس کنم
ترسم از دست روی میکده را باز کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بر طريق عهد و وفاي تو مانده ايم
تا نـشكنيم آن سر عهد و وفاي دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلندران حقيقـي ، كه با هنـر باشند
رها شدند و هراسش نه از گرفتا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهقه کوک دری ،پا غار تیرون
جون اده قدم زنن ،پا چشمه ،شیرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورت بندگـي و سيـرت شيطان نـتوان
پيش خلاق دغل كرد،كه سازنده ي ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گذر از دشت وصحرا با نگاهی ، بی درنگ
چشمت افتد کوه زیبا آن دماوند قشنگ
گاه گفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر كجا نظر كنيم ، طريق فتنه بنگريم
كه فتنه با فساد خود ، درِ صفاي را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیزم ،برگ بلیط برگ بم نمنده
غش اروم سی دیدنت ،انی واخنده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویرم ره ،سیاکوته ،منده غریوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ایمانم ولی ایمان ندارم
دلی بود و دگر آن هم ندارم
اگر از حال من پرسیده ای تو
بدان دیوانه احوالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشوار نیست عُلقه گسستن ز این جهان
اما نه بهرِ من که جهانم نگاه توست
از متهم به طالبِ دنیا شدن چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت سین
هفت سین عشق را اغاز کردم با سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلکم غصه نخور
میدونم خرابه حالت
میگی حرف نزن با من دیگه ساکت!!
میدونم خسته ای ، شکسته ای اما بسه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو درمن همچو بارانی و من در رهت جویم
گذر کنتا به دریاها ز جویت راه میجویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بزرگ حقیری وقتی گلوی انسان/به چنگ دیونه،بدست بشردریده میشه.
توآزادی میتونی باچشمای خودت ببینی/ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در همهمه‌ی مردم این شهر، غریبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل تنگ دوره آتش عشقت هر شب بزمی به پا میکرد/
من و غم مطرب و یادت در میان چه جنجالی می کرد
چشمم به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاخرخره پُری، از خاطره ولی
بی حوصله شدی، حرفی نمی زنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز موی سیاه و فر دلدار دگر جامعه نپوشیم / جز بوسهٔ تر، بوسهٔ تر باده ننوشـیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقویم ورق خورد و به ذی‌القعده رسیدیم / ای ماه من این یازدهم یا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه ی ما شکر خدا را همه خوبند،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را در این معرکه دیدم و دل داده شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرشبِ این عمر با رویای چشمت خرج شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوز ندارد دلم مرگ بر این دل رواست معدن عشق است آن ، عشق نشد بی بهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما مَهی دَریا بوده بی اَو چِه خَم کِه
بی گَرمویِ خورشید و بی اِفتو چِه خَم کِه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کرده ای تو با دلم که خواب هم که می‌روم
پناه من بجز دو دست گرم تو نمی‌شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمع دلم سرگشته است / فرمانروا تنها تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنت به جهانیکه در آن هیچ کسی یار کسی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم فریاد می‌خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی‌آزار با دیوار نجوا می‌کند هر شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار برکه ی لحظه نشستیم
کمی بعد از عبور ِ جویباران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به استاد محمد حسین اخباری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((عمر گرانمایه در این صرف شد تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا))
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب تو که دانی دل ما را
پس جرعه‌ای از عشق مرا ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم برای صحبتِ با توست تنگِ تنگ-
که از تباهیِ اوضاعِ شوخ و شنگ-
یکی یکی بگی و بخندیم بر چنین-
پلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهم مشکوکی و سردی
نگاهت غرق آشوبه
تومریم ، خوب می دونی
مسیح ات ، مرده ، مصلوبه
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رَهَم افتاد زمانی به شهر خاموشان
عبرت آموختمی چند از اهالی آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمشیرت را مَکِش
بر مَچین بال و پَرَم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسیدن یار را قرنطینه کنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چای را به خوردنِ لب هاش دعوت می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیئاتی که فرود آرد بلا !
چشم بستن برغم هربی نواست
جور کش ها را نکردی یاوری
گر بلا نازل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کِی یاد من از خاطر تو می‌گذرد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این نقطهء آغاز اضمحلال انسان بود
شاید به برزخ می برد، این راه پایانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالم از وقتی که رفتی خوب نیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معبرت صعب و سخت و ناهموار
اي گذر گاه عشق پاييزي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.
مــن
اگر به سـاحت هیـچ
جســارت نشــود هیچــم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطرات یک پدر جنباز شیمیایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروز را امسال ، در خانه می مانیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب بخوابی بلند شوی خوب است
بخت ما مثل آب تو جوب است
منتها جوب خشک نه جوب روان
بخت او خوش که از ژن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب مرطوب خفته در باران
پنجره رو به سوي دريا باز
موج پر كف ، سپيد و لغزنده
سوي ساحل دويد ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ دریـــا دلِ مـــا را بــَـر آنــی
که چون ساحل زِ خود هر آن بِرانی
چـو موجـی میزنـم برسینـه ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت روزی از چه رو نوشیروان ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر رمز و راز اون چشمات، نگام کن من دوباره زنده میشم
دست گرمت جون پناهه، باز کن آغوش امنت من دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به روزهای که به سختی گرفته‌ای شک کن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا كه سيب از درخت عشق افتاد
لحظه راندنم شد از جبروت
چون كه ابليس روح عاشق شد
سوخت پروا
|
|
|
|
|
| مجموع ۸۷۸ پست فعال در ۱۱ صفحه |
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
مهدی محمدی
مهرداد مانا
محمد قنبرپور(مازیار)
حسین راستگو
بهروز ابراهیمیان 
