پنجشنبه ۱۷ آذر
شعر قطعه
|
|
|
|
خدا را شکر، دارم دوستانی......
که هر یک مظهر صدق و صفایند.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر زامان گَل اویات منی
قارانلیخ گیریپ گون یاتاندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داشتم می رفتم پنج انگشت دنبالم نکرد
هریک چشم براه نیم بندی نگاهم نکرد
زخم دل بشنیدن از نا بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوگون اوره کلر یاسدی
گویلردن ایلدریم شاخیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی غزالی می رمد در قاب تنگ لاله ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سگ را کجا وُ شمِّ رسیدن به لاله ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کسبِ آزادی و استقلالِ میهن - مدیونِ خون هایِ جوانانِ دیاریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل شده افسرده ز این فاصله ای عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شهیدانِ به خون غلطان، زِجورِ ملحدان - گشته رنگین چهره ی میهن زِخونِ پاکِتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم در دست عیاشان نوشت افزار شیادیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روزی است خیابان شده دلتنگ عبور
برندارند قدمی پرسه بتازند گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنم دفتر شروع با نام الله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنـج و غــم ها،یـک شب بـه اتمام میرسد
عوعوی سگ هایتان اخر به پایان میرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هــجــوم حـملـه هـا بــی دفاع ایــستـاده ای
مثل غزه ای که بی سلاح،سال ها جنگیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـن زنده بــه آنــم کـه از عـشـق بـمیـرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خاکِ پاکِ میهن و، درفشِ جاودانه اش - به پرچمِ سه رنگ خود، بسی کنیـم افتخار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوش دارویِ دل بیمار من، بیمار کیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب گلِ نیلوفرم ، مستی به من دامن زده
یا دل به این دل می دهی ، یا از جهان دل می بُرَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد که در ناله ی درمانده حزین سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی روحیم اما در دو جسمیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پارسی، سـرآمدِ زبانِ دنیاست _ فرهنگ و زبانِ پارسی بی همتاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی خزان زند بر ، گلبرگهای تاریخ / دیگر چه فرق بینِ ، میلادی و جلالی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه میخانه فرو بسته و ماییم خمار /
دل نبندیم به هر ساقی بی اصل و تبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم یاد تو افتد دلم و تنگ شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگِ گیلاسی که خوردی، بر لبَت جامانده است
قندِ دل افتاده، با یک بوسه بهتر می‌شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آهِ جانسوزِ رقیّه که بغَل کرده، سَرِ پدر - ارض و سماء، عزایِ خامِسِ آلِ عبا گرفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هـمـه درگــیــــر آن،دو چــــشــــم آهـــــــو شــــده اند
مـــــن دل پـــــی آن،دو چـــــشــــم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قاب ِ چشم ِ من جا مانده عکس ِ تو
نه یک ، نه دو ، نه سه
که آلبوم است اینجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باش مجنون ، رو متاب از قبلهء لیلای خود
ورنه طشت هرزگی افتد ز بامت ناگزیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ز من بردی و گفتی به امانت دستم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این وضع خراب و نابهنجار،مرغ همسایه که غاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هم آخر آدمم ، قدری به من هم فڪرڪن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لااقل مردانه تربا من به این میدان بیا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر حجّتِ حـق، پورِ حیدر - بر آن کوهِ دلیـری و شجاعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی در فصل برگ و عاشقی/
ذهنم از این همزمانی هَنگ بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داغ اگر بر دل نشیند سوزش دل بی صداست
داغ پیشانی ، برادر از پی رنگ و ریاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حلقه به قامتم بزن، بغض مرا بغل بکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مبتلایم من از آن روز که دیدم ،رخ دوست
هر چه دیدم وشنیدم ،پس از آن روز نکوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شب عیدم از خدا کرده ام ارزو تو را
سیزدَهَم به در شد و باز تو دل نمیدهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چه روی ز یاد من
از چه روی ز یاد من، ای که تویی جهان من
هر نفسم به یاد توست، ای که ز توست جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دفاع از حقّ و حقّانیّتِ پیغمبر و دینِ خدا - ما زِبعثت تا غدیرِ خم بسی رنجِ فراوان برده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیغمبر عشق
من آن ماهم که یک شب در زلال چشمه ی مهتاب کوهستان
به عکس یک پلنگ تشنه ی عاشق نهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق والایی..عارفانه.عاشقانه
اگر آتش زنی بر دل ، همه سوزد تن و جانم
تو باشی جان وجانانم ، که با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زخم خود بجوشیم،کین زخم عشق خوش باد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیب یا گندم چه فرقی می کند؟
آدم عاصی سزایش غربت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد نمایان اَختری در آسمانِ رهبری _روشنی بخشِ ولایت، نورِ تابانِ غدیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق دریایی خروشان.581.عاشقانه.عارفانه
می گذاری داغ سردی بر دلِ عاشق چرا؟
عاشقت چون بوده ام مهرم بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست معشوقه ام را در جهان گم کرده ام
روز و شب فقدان او من را پریشان میکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر زمان که فرد نالایق
بشود ناخدای یک قایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که با یک نگاه فهمیدم
که تمایل به وصل ِ من داری
با هزاران نگه نمی دانم
ز چه رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کتاب شیر دانش.علمی.. انسان شناسی
شیر دانش می دهم ذهن تو را
چون برایت مهر مادر می شوم
چون چراغی د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی خط قلب من این روزها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او را صدا زدم
با صد هزار امید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو باقر بُوَد حجّتِ کردگار _ علومِ جهان را شکافنده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چـو حجـم کـوه ؛ بسا خوبی رسـانـدم
بـه قـدر کـاه ؛ ز مـن سـر زد خـطـایـی
توجـه سوی کاه جلب گشت ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهبرِ معصومِ و مولایِ جوانِ ما جـواد - عمرِ کوتاه و چو زهرا مادرش بوده غریب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوسف گم‌گشته‌ی قلب پریشان‌خاطرم
در نگاه عاشقم از حادثه پرسید و رفت
از شب و نیلوفر و از هر غزل بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهرو عشقم که جز آن نیست درمانی مرا
کل عشق من کنون در پای حق گوی من است..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دل
غمگین نمی سرایم، از بهر تو ترانه
گویم حدیث دردم ،با شعر و با زبانه
ساقی دلم گرفته،پرکن ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوادم گمشده یاران
همین دیروز.
..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هیاهوی عروسی ، تو صدای همهمه
ناگهان از کوچه فریادی برآمد :
مردم "داش آکل" را کشتند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی رفیقی؛ خنده ای آمد به لب هایم!
چون دهخدا هم دوست را "بیگانه" معنا کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ساحتِ شمسِ فروزانِ، سلام - نورِ خدا، برکتِ ایران سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یاد تو همش سیگار می کشم
از بغض پنجه بر دیوار می کشم
توو لا به لای جمع تنهاترین منم
بی سرنشینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داش آکل مباشر حاجی بود
داش آکل عاشق دختر حاجی بود
سن دختر حاجی کم بود
داش آکل ، سنش بالاتر از ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکل یک، بوسهء در خوابی تو
قد یک پنجره بی تابی تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم رفته ام نانوایی مَشتی حسن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من کتابم .علمی .اجتماعی
غرق دانش می کنم ذهن تو را
من برایت دُر و گوهر می شوم
واژه ها را می برم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویرانه شد اندامم بی واسطه وقتیکه
موهای سپیدم را آئینه نشانم داد
با عقل در افتادم‌از عشق گذر ک
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۹ پست فعال در ۱۶ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
ضمن احترام به تمام عزیرانی 
حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
مهدي حسنلو
سید هادی محمدی
میلاد عبیدی 
ابراهیم آروین 
منیژه قشقایی 
طوبی آهنگران 
