دوشنبه ۷ فروردين
شعر قطعه
|
|
|
|
حـــذر دارم خــــــداونـــــــدا ز روزی
چو لــذت از دعــا بــر مــن نباشد
چه سان بینم ترا در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسا بالانشینِ چرخ گردون
که آخر زیر پای خلق افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر درآیینه دل کردی نگاه .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی تقلید طوطی وار نیست/بین انسان ها به جز دیوار نیست/...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدترین ویروس دلال است به خلق
واکسنــی بهــرش هنـــوز پیـــدا نشد
بـی صــدا او کشتــــه میگیــرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچند که گنجانده شود در قفس فکر
وی علّت اندیشه و دانایی و فکر است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمــرم بسر آمـد از هــوی و هــوسم
صیدم که از غفلتِ خود در قفسم
صیادِ من آنکـه شد رجیم از درِ تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه لازم بودم گفتن شعر از سر سوز
دست غمها متعدی شده بر دفتر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکرد سجده چون شیطان آدمی را
نگــــر از درگـــــهِ یـــــزدان رجیـــم شد
مـــده دستِ رفــاقــت پس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطــــــرِ حیــــــدر میـــــوهِ ام البنین
بـاتـو هیـچ قلبـی نمیگــردد حزین
ای لبت شرمنـــده کــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصـر یخبندان انسانیـت است
ایـن دوره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به حسرت چون ز کف ماه رجب رفت
کـزیـن حسرت نگـــر آهــم بــه لب مــانــد
مهِ شعبـان خـوش آمـد گـر رج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ می‌شم
با این که دورم
از تو غروری
و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدمش در کوچه مان مست و خرامان و چموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای شیهه کجا وُ تب دگرگونی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان ما امروز
حاصل از انفجاری بزرگ،
نظریه سنگین
نیست !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ستــــــــون آسمــــــــــان هـشـتــمــیـنــی
رضا جان حجت عرش و زمینی
تو در ایران و ما بی تو غریب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستجـاب الـدعــوه از الطـافِ رب
از خـــدا دارد مقـــامش بـی گمـــان
دستِ مهــرش مظهــرِ مهـــر خــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بترس از آن سه اشک در زندگانی
به عقبــا خـواری آن بـر تـو معلــوم
یکی اشکِ پـدر هـم مـادر خویش
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر هایم تَه کشید آرایه هایم پَر کشید
بس که ماندم عاجز از وصف خصال نیک تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذوب گشتم قطره قطره همچو شمع
بستر زاینده رود از چشمْ خیس!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنت گـوارا آنکــه را در زنـدگـانـی
بـر او صفت نـزدِ خدا افتـاده باشد
در دوزخ از قهـرِ خـدا باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدای سقوط وجدانم
پاچه خوارم مرا حمایت کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ندادم، جُـز به عشقِ آن ولیّ- منشَاءِ دلدادگی هایـَم علی(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«غافل دادیم دل به دستت!
ما را یاد و تو را فراموش!»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـــــر اجـــل آیــــد بسر گــــردد اَمـــل
تن بـه قبر و روح بـه برزخ میرود
چون دمند بر صور از به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او زامان کی قارانلیخ
شیرین زیندیگانلیخلارا باتانمادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای از این نماز ، که نیاز می خواند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و ندانستی بی تو چه غم‌آلودم
از دوری تو هر دم می‌سوزم و می‌سازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بس به دنبال تو گشتم در خیالم
وقتی برای خلوت با خود ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم آغوش می‌خواهد برای گریه کردن‌ها
برای داغ در سینه سرم دیوار می‌خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر ما جز قدر یک دیباچه ی خالی نبود
عشق آتش زد مرا خاکسترم این شعر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرسد پاییزم از راهی دراز
خستگی را می‌دهد رویَش به باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آنم که چشمی به دنیا گشودم
که پیدا کنم نبض این زندگی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب من را یار مستم برد و آن لبخند او
روی ماهش بوده من را نور شب‌ها تا سحر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دادى تو حيا را ليك جايش نگرفتى هيچ، در بندگى الله كى دارى تو يك جوشش/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که جوان بود نمی رفت سرکار
حالا بدهد پز که شدم بازنشسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در موزه گر نشد به در ِ کوزه می نهند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روستایی کوچک اما باصفا
مردمش گویند نام آن کِسار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در برف هم باشم پیش تو سردم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که تنها تر صدایم کن که تنها تر منم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*گذر عمرآیینه رامحتاج خاکسترکند*
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رَسمِ تو آن بوده که باشی و نخواهی ، یا خواستن آنقدر گران بود که رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُلَنـدایِ شبـی در قلبِ تاریخ - بنا بِنهاده رسمِ خوب و شیرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طفل خردی روی دوش مادرش
بود نالان ، جیغ می زد ونگ ، ونگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام زندگی قداره آوردید و چاقوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا را شکر، دارم دوستانی......
که هر یک مظهر صدق و صفایند.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر زامان گَل اویات منی
قارانلیخ گیریپ گون یاتاندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داشتم می رفتم پنج انگشت دنبالم نکرد
هریک چشم براه نیم بندی نگاهم نکرد
زخم دل بشنیدن از نا بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوگون اوره کلر یاسدی
گویلردن ایلدریم شاخیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بتازان ای فلک ای چرخ گردون
بتازان مرکب دیوانه ات را
بتازان ای سواره ما پیاده
بسوزان این دل رنجور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی غزالی می رمد در قاب تنگ لاله ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سگ را کجا وُ شمِّ رسیدن به لاله ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کسبِ آزادی و استقلالِ میهن - مدیونِ خون هایِ جوانانِ دیاریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل شده افسرده ز این فاصله ای عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شهیدانِ به خون غلطان، زِجورِ ملحدان - گشته رنگین چهره ی میهن زِخونِ پاکِتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم در دست عیاشان نوشت افزار شیادیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند روزی است خیابان شده دلتنگ عبور
برندارند قدمی پرسه بتازند گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنم دفتر شروع با نام الله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنـج و غــم ها،یـک شب بـه اتمام میرسد
عوعوی سگ هایتان اخر به پایان میرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هــجــوم حـملـه هـا بــی دفاع ایــستـاده ای
مثل غزه ای که بی سلاح،سال ها جنگیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـن زنده بــه آنــم کـه از عـشـق بـمیـرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خاکِ پاکِ میهن و، درفشِ جاودانه اش - به پرچمِ سه رنگ خود، بسی کنیـم افتخار
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۹۶ پست فعال در ۱۷ صفحه |
مهدی محمدی
سیاوش آزاد
سید هادی محمدی
مهرداد عزیزیان
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
علی شاهی تخلص(محزون) 
