صفحه رسمی شاعر شهرام بذلی
|
 شهرام بذلی |
تاریخ تولد: | چهارشنبه ۸ تير ۱۳۶۷ |
برج تولد: |  |
گروه: | غزل سرایان |
جنسیت: | مرد |
تاریخ عضویت: | چهارشنبه ۴ ارديبهشت ۱۳۹۸ | شغل: | کارمند روابط عمومی ، |
محل سکونت: | ایران .تهران .شهرک راه آهن |
علاقه مندی ها: | ،تئاتر ،موسیقی، کتاب،سفر، قورمه سبزی😁 و پرسپولیس |
امتیاز : | ۹۷۲ |
| تا کنون 64 کاربر 169 مرتبه در مجموع از این پروفایل دیدن کرده اند. |
درباره من:
دانشجوی کارشناسی دوره مقطع ارشد زبان و ادبیات فارسی ،شاعر .نویسنده ،ترانه سرا ،عضو کانون نویسندگان جوان .
نویسنده ی وبسایت های ادبی و مهدِ تمدن |
|
|
|
اشعار ارسال شده
|
|
|
عاشق که باشی غافل از احوال خود باشی ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۳۹۱ در تاریخ ۲ روز پیش
نظرات: ۵۷
|
|
|
خسته از یک انقلابم ،خسته از دینم نکن ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۳۵۳ در تاریخ ۴ روز پیش
نظرات: ۴۶
|
|
|
منظره از حکایتِ چشم تو باج می‌دهد ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۲۸۷ در تاریخ ۶ روز پیش
نظرات: ۵۵
|
|
|
شهر را وِرد زبان کل ایران می کند ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۲۵۹ در تاریخ ۷ روز پیش
نظرات: ۳۶
|
|
|
گوجه و سبزی و خیار گرون ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۲۰۴ در تاریخ ۹ روز پیش
نظرات: ۷۵
| مجموع ۲۱ پست فعال در ۵ صفحه |
مطالب ارسالی در وبلاگ شاعر شهرام بذلی
|
|
|
![]()
مکاتبه ای با خدا
از سری نامه هایی برای معشوق
شاید بیش از هزاران بار واژه ها رو جابجا کردم .آخر هم نتونستم اونی که باید رو نگارش کنم .قطعا این ضعف من بود .ضعفی که هیچگ
|
|
|
|
|
![]()
میسپارم دست هایت را به آغوش دیگری
از من اگر گذر کردی ،فردا را بی زمستان خواهی دید
من پر از اندوهم ،پر از درد ،پر از سکوت های بی پایان!
تقدیرِ من را از میانِ تمام
|
|
|
|
|
![]()
.انتخابِ آگاهانه است که به زندگانی در جهان پیرامونمان رونق می‌دهد
انتخاب در هر زمانی ،و در هر مکانی طبیعتِ یک فرد بالغ است
انتخاب .جزئیات مهم ت
|
|
پنجشنبه ۲۳ فروردين ۱۴۰۳ ۰۴:۴۲
نظرات: ۷
|
|
|
![]()
ماجراهای منو سراج ....بخش اول
یازده سال بیشتر ندارد ..خودش میگوید از پنج یا شش سالگی پیشِ پدرش کار کرده است .
نامش سراج الدین و فزرند کوچک یک خانواده هفت نفره یِ بلوچستانیس
|
|
|
|
|
![]()
به یک باره برای نصب لوله بخاری صدایم کردند .
خانه ی قدیمی وزیبایشان پر از مهر مادر نازنینشان بود .
جایی که صورت نورانی اش ،پیشانیِ پینه بسته اش را هویدا می‌کرد و دل هر میهمانی را
|
|
