دوشنبه ۱۱ فروردين
شعر آزاد
|
|
|
|
امان از افراط ها و تفریط ها
چه می کند با عقاید و ایمانِ آدمیزاده ها !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناوک از چشم تو آمد، دل سپر شد، نگریخت
هرچه بر حال جهان رفت ز آن مسئله شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه از شعر و طرب خواهی بیا با ما بجوی
با بغیر از اهل جان جایز نباشد گفتگوی
ما به مستی می گساری جا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی از روزها چند گَله گرگِ پلید
گذشتند از کوه ها و دره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهشتم را در لبخندت نگهدار
روح شادت را به من بسپار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ چیز، نبود درجای خودش
دل که دل دل میکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه شد میان همین چند واژه جهان
مرام عاشقانه ندانی و من فضیلت صبر
دویدن از من و دور بودن از تو چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردم از درداست یاران
نیست خوبان را دوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندرونش غوغا ست ،
سر بسر افسرده است،
با همه این مشکل ها ،
در برویش بسته است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هرشب لالایی مرغان فردوس را می شنوم
و به امید خواب ملکوت می میرم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان قدر که سوختم در تو
بسوزد جان تو بی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حجم بادکنکی بازوهای ما را
کودکان خریدند
و ما پشت چشم می گریستیم
هیچ کس به نانوایی نگفت
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی، از بی تویی، هراسانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قاصدک
اسیر و رها
در باد
در باب شرحِ حالِ تو فصلی هست (۱)
فصلی شبیهِ مرگِ زمستان
سبز
هموار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زلف حیران و دل از اهل نظر خواهد برد
تو مگر راز ندانی که چه ها خواهی کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وان وقت حکایت کن ،
از چشم هایی که خون بارید
ومن خواب بودم وتر شدن
گونه های عزیزانم را ندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش دیدم غم به پیمانه نشست
شاعر این شعر ، چون قلم ، بر سطر جانانه نشست
امیر ضیغمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فراق از مرگ می‌پرسد
که راه درد دنیا چیست
صبوری حل کند آخر
تمام مشکل ما را
دلم از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون غریبی بیکسم ، آهم ، خرابم ، دادم ، فقانم ، نیستم
چون به ماهی ، مست آبم ، تشنه ام ،محتاج هیچک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته بودم کتاب بخرم !
دیدم کتابفروشیِ چهل ساله
تبدیل شده به مرکزِپخش تنباکو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلایی ز شرق آمد اندر جهان
نبودش دوایی میسر بدان
پی دفع شرّش همه صف به صف
حکیمان و اوتاد همه جا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دلم را عاق کردم
ازبس آزرد مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از روز ازل محو تماشای تو بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کجا هستی باش...اینجا آسمان ابریست
باورکن اینجا جای امنی نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا اینگونه نبین ،
که دراین وادیِ پُرمحنت و زار
پُرشده ام ز خاک و خُل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در محفل تزویر و ریا جای نباشد
ما را که مرامی مگر شعر و طرب نیست
با حیله ی زاهد نباشد سر و کاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محور سال 99و شعار امسال با نام جهش تولید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل،بهار آمد و شادی شد پدید
روز نو آمد و نوروز شد نوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرش را به فرودگاه ، رسانده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکباره ، مثلِ مرغِ پرکنده
پرت کرد خود را میانِ آن اتاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر نه که بهار است و عاشق باید شد
من عاشق توام ای خدای بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوفه زد گُلِ امید به دشت بیقرار شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست در دست نسیم
نگهت سوی چمن
باز از حجم غبار غم ایام گذر خواهی کرد
باز با عطر شقایق،گل سرخ
باز ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم از نور صدا جنب پر از نور خدا
من و اصوات اله در بر ميخوانه گدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صالح
صالح ،ازخانه بیرون آمدی اما نمی بینم تورا
همه ازدرد وغم می میرند پس نمی آیی چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صـدر‌‌‌‌ِ کـلام
حـیِ احـــد را حَمـــد کـرده
مـردم عالـم را صـد درود و سلام دارم
کـلام را، کل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزِ پُرطراوت !
تو خوش آمدی دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرخش انگشتان من
بر تن تو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم کسی نیستی ای عزیزِ من !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
!
اندیشه من کجا وپایش این لحظه کجا ،
ومن تنها واین شب های تودرتو ،
زیبایی وتابش ماه ونور وکهکشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش آمدي دل آمدي پر رنگ بر ما آمدي
عشق آمدي صبح آمدي دلتنگ بر ما آمدي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار زندگیِ ما ، کُل اش یک روزه ست ،
مانند بعضی حشرات ،
رشد وعاشقی و پرکشیدن ما ،
در همان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای باد باران چَموش
امشب بیا پیشم بپوش
یک خرقه‌ی تن‌پوش هوش
تا ره بگیرد این خموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(می خروشد دریا)
باران طراوت آرام می بارد
در وجود بی سکون من
تخم نفس سرشار می کارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهایم را بستم
ولی تو باز سطر به سطر نگاهم را خواندی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی وقتا که رد میشی از منو احساس من
دارم دق نمی بینی حتی من نمیشنوی صدامو
گریه نمیشه شبامو حتی ص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وصل ناممکن و در حصر تو بودن غلط است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از صدای شب
از صدای سوزناک شب
می دیدم
می دیدم وزیدن باد را
می شنیدم شنیدن درخت را
می بویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الحق که تو در جور و جفا ناب ترینی
در وحشت خاموش زمان ساز ترینی
باید ز تو دل گیرم و سوی تو نیایم
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند نفر از بهرِ دنیاهای هیچ و پوچشان ،
قیل و قال می کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درآغاز، فقط یک نورِخدا بود وبس
یک خدا استعداد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوانم را ببر ای تیغ تیز
زانکه خندیدم به کوی همچون زنی
بر سرم سنگی بزن ای مردپاک
تا زمین نیکو شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فراق از مرگ می‌پرسد
که راه درد دنیا چیست
صبوری حل کند آخر
تمام مشکل ما را
دلم از هستی و مس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عطــر حـرم مادر احساس ســلام
در لـوح دلم گوهــر و المــاس درود
سـردار دلـم مــــادر
حال و احوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله دارم از خودم
از جهانم که پر از همه همه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیاطی عاشق
با شمع
در گوش آسمان فوت کرده است
به نخ حرف هایم نگاه کن
دنیا پر از بادبادک هایی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مینویسم ازبرایت حرف های این دلم
تاکه شایدروزی آیی وبخوانی دفترم
گویم ازرنج وعذابی که برایم مبهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست ...
منتظر خورشید است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دویدم تا بینهایت
تا دیگر مرا آنجا نبینی ،
ومن نیز همواره باچشم باز می خوابم
شاید از شبنم دیدارت
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۷۴۴ پست فعال در ۳۵ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
عليرضا حكيم
مینا مرادی(ققنوس) 
عباسعلی استکی(چشمه) 
