دوشنبه ۱۰ مهر
شعر آزاد
|
|
|
|
تو رنج می بینی درون دنیا و،
من درونش تُرنج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم من بر قد رعنای تو جان می افتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی ، حیران میشوم ازخود
این چه کارهایی ست که سرمیزند ازمن ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر آرامش شانه‌هایت
همچو پرنده‌ای باران زده
آشیان دارم
چیزی بگو
که صدای تو
آرام دریا، پس ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنفس ام مشکل شده دراینهمه بی نفَسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر من دیوانه چون رحمت نمی آید صنم
رحم بر عالم کن و موی پریشانت بپوش
مدعی بر ما مدارا چون نمیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درج کنید نام مرا در صف اول حروف...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با کلمات ، بازی میکنم
همانگونه که دنیا ،
مرا به بازی گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قول دادم به دلم از تو شکایت نکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز عاشق خود خواسته دیوانه کسی نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بدنبالِ معظلی و من ،
بدنبالِ سادگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر ما چه می‌خواستیم جز کمی زندگی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه از هر کس بر آید این چنینی
که از حرفش بسازد بهترینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترن سوت میکِشد و،
شب را بیدارمیکند ازخواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبنم گلها را ،
قشنگ تر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرامش جانم باش !
تو اِی روح ناآرام !
مرتع شود این صحرا
امیدم است به باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر من برای سیگار برگ تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسارگسیخته شده ،
این نفْسِ چموشِ یَلِه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختِ صد ساله ای ، با تنه ای فرتوت ،
خم شده بود و، به حالِ مرگ بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده نشسته برلب
ازدیدن سنجابِ خنده رویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه کردم به سماء
گفتم سعادت آنجاست
صدای فاخته آمد :
کوکو؟ کوکو؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قطعه ای از پازلِ زندگیِ خود را ، گم کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید بپذیریم خویشتن
آنگونه که هست الآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خمره خونین خنیاگر خزان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ چشمت پشت پلک است که بی آزار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنزمان که رفتی ، جامِ شوکران را سرکشیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان کُشتی مرا بازم
دلم،تنگ شد برایت باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من را به خودم وانِه ،
کولاک کنم درخود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ستاره ها ریسه شدند
مثلِ یه عالَم لامپ های ،
ریزریزِ ریسه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب به شب ، شب می‌شود
اندکی بعد ازغروب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ازاینجا روونده اونجا مونده ،
راهیِ کویرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هان معرفت عشق ز پروانه بیاموز
وز بهر طلب آتش دل را تو بیافروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهم نیست تو بیایی یا نیایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه توو آسمون بود
ماهی تووی برکه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب شکسته‌ام را کس می‌شود خریدار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گندم چه شد ، درماجرای این دِرو ،
جز جو ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبیبِ جانِ شیرین !
جانِ مرا بگیر و،
به جایش ،
شهدِ شفایم بِده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب را نمیتوان کُشت
نهایتاً آب ، بخارمیشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدِها بسته گشته از حی یَل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شعر جلد من هر جا که پریده ای
هر گوشه ی حزین که بی من خزیده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشه های انگور،
همچون لوستْرهایی ،
خودنمایی میکرد ،
به گوشه های آن گور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درکم نکنی خودت که دلداده نبودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو اِی ساقی دوران سیاه مست
از وقتی تو ازمعشوق گفتی ،
آن حالِ سیاه مست با من هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می وزد و باد و می کشد باران
سرمه در چشم دختر پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من اندکی مدارا کن ،
تو اِی دنیای کج مدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رک و پوست کنده بگم ،
غم هجران دارم
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۰۱۷ پست فعال در ۷۶ صفحه |
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
منیژه قشقایی 
