سه شنبه ۴ تير
|
|
|
|
باد هم دل خوشی من را برد
ابر بر بالش من کم بارید
ثانیه محو تماشای من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستان مرا رها مکن
چون ذره ذره میان این گرگ ها نابود می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلوه ای کرده ای به ماهِ سپید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو دادنش علی را دست احمد،ببوسید و ببوئیدش محمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون چشمانت چیست ؟
که اینگونه محو تماشایش میشوم
نمیدانم ! ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من بمون ای همنفس ، نذار منو کنجِ قفس.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروز متولد شدم ...امروزچند سال بزرگتر ...فردا را نمی دانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست پرواز مرا، قسمت بی تابی ولی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همای سعادت
سالهاست
که از شانه چپ اسطوره ها
کوچ کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتقامم از زندگی در اوج افلاک بودن است
تسلط یافتن برموج خشمناک بودن است
به پامی خیزم حتی اگر تاوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا شود موقع دیدار و قرار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محو میشوم در خودم
درون آن من خود خواهی که
نگذاشت بفهمم کیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام گل ها
پژمردگی را
لمس کردند
وقتی دوچشم
خمارآلودت
پراز شبنم شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس هر آن دیده که جنت خویش ماست
آینه هردم که رویش روبه ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشعار مجالس ختم و ترحیم ، تشییع جنازه و خاکسپاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تعداد خود
گلدان بیاورید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخت سفر بر تن میکنم
راهیم
به کجا نمیدانم
مسیری را در پیش میگیرم
که انتهایش خاموشیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزوهامون،محدود به رویاست
واقعیتها، تلخ و نازیباست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از صورتم چیزی نمونده مادر ، تا حسرتِ چشم هاتو آروم کنه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجایی ، در کنارم نیستی
در این لحظه سخت
ناتوانیم چند برابر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیمارمو علاجی به این بیمار نیست
بی خوابمو شب در بسترم
خوابم بوی ننگ میدهد
تا طلوع خورشید
ما که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به روح ملکوتی امام خمینی ره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز دل
با تو گویم ای سنگ
تو نیستی
مانند نامردمان
هر روز
به یک رنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم شب شد و من
یاد ترا پوشیدم،
مثل یک جامه ی خواب.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به پایِ تو دخیلم ، من به عشقِ تو اسیرم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَمان از " من " و " تو " ... وصله ی نا جور ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صعودیست بر قله ی باور
بشتاب ای تیره دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از درد
سکوتی شوی از بُغض درخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو ام ای غروب غمگین
با تو که در افق باورت
نقش سنگین رفتن را ترسیم میکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرثیه شهادت حضرت علی علیه السلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خودم مدیونم ، هیچ عاشق نشدم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگر در طلب وصل لبت سر بدهم در تب تو
تو سرت باز به ساز دگران رقصان است
پس نه به تو خورده ی بیجای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به حال خودم بگذارید
بگذارید در همین قفس تنها بمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبها که ماه میاد توی اسمون
خواب میاد توی چشمای نازمون
میرم تو تخت صورتیم که نازه
خرسی دارم باهام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که تو در پرده احساس دچاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوحه بر خیز که شور محشر آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینقَدَر ناله نوشتیم به دل
آنقَدَر خاطره کُشتیم چه شد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاکیان با قاضیان در گلعزار
عقلان را جملگی در پای دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی
از دهان "هرگزی"
زاییده شدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده ماندیم دراین شهر شلوغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عموی اتش نشان
شجاع و قهرمانه
برای جون ما ها
به جنگ اتیش میده
با لباسای نسوزش
توی اتیش راه میره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی(ع) با حق شوَد معنی ، شوَد حق بی چو او وهمی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در امتداد آن تنهایی آرام بلند
تکه ای از خودم را یافتم
که در پلیدی آن روزهای سیاه
سیمای سفیدش پیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگم و تنها ، در دامن این دنیا
آن کیست بداند . که منم ، ، ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فُزتُ... بُوَد آن کلامِ او لحظه‌ی عشق...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک بار دیدمش و برای دیدن دوباره جان ميدهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روزی با مامان جون
رفته بودیم به بیرون
اسبابِ بازی دیدم
دلم خواست که بگیرم
گفتم میشه مامانی
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز باتو بودن در بلندای یک خیال بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محبت ائدسون جنت بو دونیا
(محبت کنی این دنیا بهشت است)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر هر شب برایت تا سحر بیدار می ماند بیا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچه ساکتِ دل واپسی هام ، داره از داغِ عطش دق می کنه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال غریبی دارم
به ابر های رقیقی که ماه را میپوشانند خیره شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار عشق اگر باشی
نمیدانی چطور می گذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تو رفتی ...خاطره هایت لحظه ای رهایم نکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد من بودن را
دگر
درمانی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ها قشنگن
خوشگل و رنگارنگن
وقتی که تخم میذارن
اونو تنها میذارن
بعد یه چند مدتی
که خوابید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم اون پرنده ی رو شاخه ی خشکیده
که با این قلب کوچیکش اینهمه غم دیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شگفتی سازِ حرف هایِ قشنگِ تو برایِ من.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وَ من میان ِ قاب ِِ نگاهت.... خوشا سعادتِ جان...
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۰۵۵ پست فعال در ۲۶ صفحه |
در ریاضی مبحثی داریم بنام حدّ یا 
وحید سلیمی بنی
اعظم قارلقی
فاطمه غیبی پور 
