پنجشنبه ۶ آذر
شعر آزاد
|
|
|
|
ز فردی کبیر، گناه کبیره ای سرزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دی آن شیخ فانوس به دست
که می گشت دنبال انسان و می گفت :
انسانم آرزوست
می گذشت از جایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکر تونبودی
شعری در دفاتر من
نقش نمی بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان مردم شهر
تنهایی من است
که با صدای تو
دهان به دهان میچرخد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که هستی
نظم گیرد شعرهایم ، با قافیه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چه دلگیرم
ازهمه حرف و حدیث ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که تو با من جفاها می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم تازگی ها ، برسرِ خوابهای من
چه بلایی آمده است ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس،وقت خاب است اینجا
و زندگی معطل برگشتن است به اینجا
و لحظه پشت ترافیک رسیدن ها،
یادش میرود گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که هر دمی به هر دمی کند دیوی ستمکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نتیجه ی اینهمه ثانیه های بدونِ خدا
چه بود جز ماتم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس!
صدای پای پاییز می آید...
هیس صدای پای پاییز می آید،پاییز و روزهای کوتاهش،پاییز و شب های بلن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توکه رفتی دگر از شادی احساس ظریفم خبری نیست عزیزم....
بغض ها درپی هم،می شکند ،می بارد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز سنگر مستحکم آغوش تو جانا
امنیت جان نیست مرا در همه عالم
گم گشت میان خم زلفان تو یارا
سر رش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری به خطا
از دنیای دیگران دفاعی کردید
از نتیجه ی آن دفاعهای اشتباه
چه خبر؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی آیی که ببینی چگونه پس از رفتن تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیای خرد و معرفت به یغما رفته
زیر آواری که شاید
باید انرا زندگی نامید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شومینه ای پُر از هیزم ،
به پلیدی گفت :
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرشه بی تابانه ، به روی سیمهای ویولن
می غلتید و ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ، ز زندگی نهراسیدیم
ما را از مرگ می هراسانی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چگونه شدم آن ماهی بی تاب وقرار
وچگونه شدم آن برگ خزان درپی یار
من چگونه شدم آن آهوی بی صبر
زپ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان وابستگی به دنیا ،
هجوم آورده بر دلها ، که
هرسو نظرکنی ،
چه مدعیِ ایمان و چه بی ایمان
انگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچه ی دیوانه ی پاییز و عطر موی تو
گر مرا حیران نسازد وای بر احول من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستِ خود بالا زدی
گفتی به من:
اِ ..... مگر میخواهی از دنیا رَوی؟
رَخْت بربندی زِ شهرِ خاطره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه این پله های سردابه ی سقوط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دروغ روشنی از روزهای بودنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بسرایم که عاشق کنم ترا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی متعجب شدی که کربنِ سیاه
مبدل شود به الماس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در غفلت به سر می بریم
انارهای شیرین را در خواب می بینیم
و در روز ...
با آنها بازی چشم بسته می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودم اینجا
فکرم آنجا
فکرم اینجا
دلم آنجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح رنجور مرا عشق تواش باید طبیب
ورنه از اغیار حال خوش نمی آید پدید
روزگاران خزان ایام عاشق پی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودی که با کوچ پرستو ها خواهی رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدایی ریز
دلگرم بود به پشت گرمیِ صدایی کلفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری واسه کبوترایی که
قصد پرواز کورشون کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به قدم هایم از این شهر،کوچه به کوچه قسم
که تو داراترین دختر این دنیایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظاهرت مثل فرشته
باطن ات مثل دیو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبم خوابی پریشان بود تکرار
قطاری در سیاهی های شب
می رفت و من جامانده اش بودم
و همچون کودکی درم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربان خدایم مرا سخت بفشار در آغوشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر این پائیزِعمر، بی ربیع است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شقایق ...رها کن ...این خیال دور را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم دیوانه گی اش ، ازحد گذشته
مجبورشدم ، زنجیرش کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بی کار و دیگری بی عار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هجومِ وحشیانِ سفیدپوست
برای او چیزی نداشت بجز داغ
مظلومیتِ تلخِ یک بَرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از امروز تا سختی دیدارت تلاش کن چون آرزوی که تو داری با تلاش و کوشش محقق می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبرت نیست که یکدم ز خیالِ تو مرا
خبرم نیست ز احوال خودم
وقتِ خواب است و الهی امشب
تو به خوابم آیی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرفت انگشت دستم تا بنوازد عاشقانه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به جانِ دُردانه ی قصرشاهی ،
یکعالمه درد افتاد
انگار که تاس های بازنده ،
میان تخته نرد افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش میشد با صدای مادرم
از هراسان خوابِ خویش، چشمِ غفلت وا کنم
کودکی باشم که رویایش به سر
فکرِ تعط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی به خود گفتم :
کاش میشد ، به افتخار بگویم :
من شیعه ی علی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر به خانهِ خود باز نمی گردم
ساعاتی را که نبودم، اندکی پیر شدم
ترسم که پدر، پیر پسر بیند و دق مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بود و یکی نبود یکی اومد یکی شدیم
با هم ما آشنا شدیم
خیلی عادت کردیم بهم
مثل نفس برای هم
یکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آن حسِ قشنگِ بی نظیری !
که در آتش ،
به جانِ من نشسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری ، کابوسِ بی رحم
قرابتی داشت مرا
یک ناقوسِ بی غم
حکایتی داشت مرا
یک فانوسِ بی شمع
شکا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من امشب زود میخوابم
قرارم با تو در زیرِ درخت بید
سرِ کوچه دوم،
همان نبشِ خیالاتم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب ماه من را یاد تو انداخته است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اون روزی که از تو گذشتم
قلبمو کَندی و گذاشتی تو دستم
همه چیز رو فدای تو میکردم
اگر نزاری دوباره ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته پیشانی ات به ظلم
بر خاک سجده می کنی جانم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کوچه پس کوچه های قلب من
گویی، کسی فریاد میزند تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران ، پُر ازحال وهوای رویش ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر من بودم و ننگ، هرگز نبودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستار به سر
نعلین به پا
با قبا و رویَش یک عبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی !
درست است که من ازسلاله ی دردم
ولی به کجا می کشانی ام ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت اینهمه پنجره های شهر
که زُل زده اند به هم
چه دنیاهایی ست !
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۵۱۸ پست فعال در ۴۴ صفحه |
حدیث عبدلی (یارا)
مهدی محمدی
مهرداد مانا
محبوبه امیری
سینا خواجه زاده 
شریف شریفیان 
