دوشنبه ۳۱ شهريور
شعر غزل
|
|
|
|
پک می زنم تو را که نگاهت مخدر است
سیگار پشت لب بپکانم برای چه ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم آن لحظه که بگویی عاشقم هستی، زمان می ایستد یا قلب من؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موریانه‌ها به جانم زده‌اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرا نزد دل خسته ی من باز بیا !
به من سوخته دل چشم بینداز ! بیا !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه از عشق به مقصود رسیدند ولی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رسد کم کم ز زه فصل قشنگ رنگها
زرد و نارنجی و قرمز فصل رقص برگها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دریا رفتی ای دریا دل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"نقش اهورایی"
کنج اتاقم ، بی تو در زندان تنهایی
شب را سحر کردم به دور از هوی و هر هایی
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادِ آن روزهای بی تکرار بخیر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش هوگو می‌بود و می‌دید آنچنان:
بینوایان را برنجاندیم و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم دخیل دعا شد نیامدی
از هر چه غیر توست جدا شد نیامدی
گاهی که آمدی و سری هم به ما زدی
ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبر ببین ،دل می دهد ، جان من و جان شما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ درختان سبز هرچه شود زرد و خشک
باز همان آیت است ، گر ندهد بوی مشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من کار ندارم که تو تقدیر که هستی
من آمده ام تا ز تو همدم بتراشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برکه ی شوریدگان را ماه می گوید سخن
سفره ی آشفتگان را آه می گوید سخن
هر پگاه از پرتو خود پرده ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشعار پروانه‌ای در کتاب آوای احساس، بخش دو.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافه ای در شهرِ تو میسازم آخر عشقِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار حق را با لب عنابی و ان خال هندو میکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دل به سحر دادیم ، در دامِ شب افتادیم .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوهی از زر هم که باشی ،شب سیاهت می کند
گرچه پاکی کینه ها پر پر از گناهت می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگرید این داستان و شرح حال بنده را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به شاعرانی که به رسالت ، از قلم مبعوث شدند به مناسبت سالروز تولدم و روز شعر و بزرگداشت استاد ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف ها دارم ولی محجوب باشم بهتر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ب ناروا نکشانم ب این حضور معلق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون برون جبر و درون کبر و غرور
خوب دلی برگی است از برگ دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انکه در خلوت خود غرق سکوت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهوی خوش خرام گریزان ز بند عشق تا چند می زنی دل خود بر حصار دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ریزد
نخستین برگ
آخر تابستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری نیمایی در مورد بلای کرونا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی نم خاک باران خورده می دهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ تو آواره ام با قلب ویران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وامّا تو
شود جانم فــدای قد و بالایت و امٌا تو...
دو چشم من شده محو تماشایت و امٌا تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مخاطب خاصّ قلبم:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل-کلاسیک-عاشقانه
بابک بنی فاطمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الها یک دو روزی مهلتم ده
تو که بخشنده ای زان دولتم ده
گلی پژمرده ام در روضه ی عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
۲۷ شهریور ماه، روز شعر و ادب پارسی و بزرگ‌داشتِ استاد شهریار، بر ادیبان و ادب‌دوستان گرامی باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بانویِ خاطرها، بگو بر نیمکتِ تنها/
هَنوزَم بَهرِ آن بوسه، شما آیا پشیمانی ؟/
تو اسمم را،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد اما از سکوت خانه ام ترسید و رفت
آمد اما از دل دیوانه ام ترسید و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنج شعر پیرامونِ صفرِ عاشقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه تارعشق
دلبریها با منت، دل در هوای دیگری
درد دلها پیش من ،خود، دلگشای دیگری
راه را بیراه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کی به خودم بگویَم آغازِ مَنی تو /
وقتی که دو چشمانِ تو در پُشتِ نقاب است/
شیرینِ من هستی و در آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم؛ تو به جانِ قلمم شعر ثریایی و من
شهریاری که به لبخند تو شاهانه غزل می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین مصرعِ شعرِ من برای زندگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و نبض زندگی هر کس
فقط مادر است و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی مهابا خریدی نگاهم را...
و به گمانم
دشت چشمانم پر شد از لاله های سرخ عشقت !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگر به رخم جز تو دلارام ندارم
یک عمر به آخِر برسید آخَرم آرام ندارم
تا تو همه کس گشتی و دیوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای بزرگ آدمان پر از حنجره وصوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت اگر باشد تورا هم میزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحرِ عشقِ تو نزدیک شد اما....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرجا که جانِ زادۀ آدم متاعِ ارزانی است
آنجا به روی سفرۀ کفتارها فراوانی است
آنجا بهای پوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهایت را به آسمان نشان ده
گر چه آخرین همراهی باد باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلقت چشمان لیلا کرده غرق حیرتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ خانه چون خاموش گردید
زسینه آه تا افلاک برخاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شب ویرانه خوابش برده بود
عشق بابا صبر و تابش برده بود
هر نفس غرق از نگاه عشق بود
خرمن پر سوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز شعر و ادب فارسی بر تمامی اهالی ادب و هنر ایران زمین فرخنده باد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادی از قدسی مشهدی به مناسبت روز شعر و ادب فارسی : نه چو خورشیـد که قرص قمری ما را بس / که ز بُســـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وعده بوس لبم، موسم پیری دهی
صورت من کج شده ،بوسه لب دیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بمان،جای تو اینجاست،خودم خواهم رفت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم کردی ودل راازدلم برداشتی
گل زگلدانم درآوردی وخاری کاشتی
خواستم پیشت نشینم سفره ی دل واکنم
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی میگَزَد لبش را، با آن قرارِ پاییز /
گَه خالِ رویِ ماهَش، با گیسِ او تَراز است/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و یا لیلا چو پایِ چشمه آمَد:/
به ایما میزَدم چشمک به سویَش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین ماندن و رفتن پابه پا شدن سخت است
لحظه لحظه درگیر انزوا شدن سخت است
با خودت بگویی که ،می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف داریم ، دراین مهلکه باران ، با سر
ارغوانیست لبم یا زده خون از سر پَر
هشت سال از نفَسَت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر در هفت آسمان بودم ولی بالم شکست
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۹۲۷۷ پست فعال در ۳۶۶ صفحه |
حدیث عبدلی (یارا)
غلامعلی همایونی (شمیم)
گلاله محمدیان
مهدی محمدی
مهرداد مانا
سحر غزانی 
امید کیانی (امید) 
