يکشنبه ۲۲ تير
شعر غزل
|
|
|
|
آمدی کلبه ی قلبم تو صفا آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه را بر سینه آن گل فشارم تا که او
حس کند از راه سینه روزگار تار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبر
نرقصانم دراین خانه که از بنیاد ویران است
زمستان ناجوانمردانه درصید بهاران است
دل از نام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می خواهم
بلای جان منی از بلا چه می خواهم
از آن که کرده مریضم دوا چه می خواهم
اگر چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر طرفدار است اگر چه ماه نو
تو از آنهم بهتری ، با من برقص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه در ظاهر نصیبت تیرگی ست
گوهرت ای طفلکم ،آزادگی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثانیه ها
بی تو با تک تک این ثانیه ها درگیرم
خبرت را ز همه آینه ها می گیرم
رفتی و یاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چکامه ام
چروک دستان پیرمرد تنهایی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این که امروز به چشم تو غریب است منم
گل پرپر شده و ریشه کن این چمنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگو حواسم بهت نیست ، بی خیالت شدم
از علاقه م به تو کم شده، بی تفاوت شدم
نگو علاقم بهت رنگ عادت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای تو طنينِ دلنواز رستن بود
دستِ كشاورز
عرقِ كارگر
آب و نان بود
فرزندِ زمان و خورشید
صداي تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من که جلد کوی تو بودم روا نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینچنین که می زنی بر پای دل زنجیر را
چون دهی روزی جواب،این آه دامنگیر را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزوشب با آن خیال خود مرا خو می دهی
هر شبانگه چون گل خوش رنگ وبو بو می دهی
بسترم را باغ و صحرا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر امشب زِ رُخَت پرده گشایی چه کُنم ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم مونس جانم به تو ایمان دارم/
سروَرَم، سروِ روانم به توایمان دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در خلوت خود از آن کوچه دلدار گذشتم
در خلوت شبم ز خیال هر دم گذشتی که گذشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده ای یار کجا و دل بیمار کجاست؟
دل زخم خورده کجا و سر تیمار کجاست؟
هردو در حال پریش و نگران از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل ۲۳۳، کتاب آوای احساس.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشیدم، در خیالم، نقشِ مبهم
از احساسِ روان، در سینه هردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا چوزندان میشود وقتی نباشی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کف ربوده زلف تو صبر و قرار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهایت خانه ام ویرانه کرد
بعد غارت عقل را دیوانه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاغذی با متنِ پنهان است طومارِ دِلَت
من چو کبریتم که در هر سوختن جویم تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دو چشمان تو سوگند که مقدور نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفر گرفته جهان را صد جفا آمد برون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیا که نامردی زرنگیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعجاز مسیحایی
من در اعجاز مسیحایی تو گم شده ام
در نگاه دل ِ دریایی تو گم شده ام
از شبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و از هرم هوسهایت / جنابک دیوانه کش / حالا درختان زاگرس
همه پسران بی منجنیق آذر پدرسوخته اند !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اوضاع اين زمان را ، وضـع زمانـه اينه
چون در زمينه باشي، فكرت به سر مُبينه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی جُرم و بی جنایت زندانی ِ تو هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه را گم کرده ام عطری فشان از دانت
یا تکان ده گیسوانت روی طاق گردنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میبوسمت تا چشم عالم دربیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داسی هولناک وُ گُنگ
کابوسی شد که،
به کمین گل رفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون لاله دور شمع بگیریم راه نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماجرای عشق ما در خانه ی آغاز ماند
بین رفتن تا رسیدن از حقیقت باز ماند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرامشی که از تو بر جان من رسیده
گو بهره چه بسوزد از سوز آب دیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کار جهان به دست نامردان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دگر چه با سازمت وطن بخورده زخم استخوان خویش
به قلب آرش زدند چو تیر گرفتند از او کمان خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و شبیخون و خون و قبس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستت دارم و از عاقبتش باکی نیست
گر چه تلخ است ولی قصه ی غمناکی نیست
به هوای تو چنان سربه هوا گشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر پر آوازه (تهران)
بیاور پیش دستم دفتر و خودکار و عینک را
کمی چایی، پنیر تازه، نان گرم سنگک را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاخ نبات
شب قدری که درآغوش تو کردم سپری
سجده می کرد لبم روی لبت بی سحری
تا لبت مهر نماز است و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیستی و نگاهم درلحظه ها همیشه گریان میشود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که اهل عشق باشد ادعا نمی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر آشفتگی ام درد فقط دوری تو
تو شرابی خمارم پی مستوری تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مینشینم در برش تا که بگویم حال را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باکره ای نیکو سرشت،دختری گیسو پریشان
به زیر مژگانی بس انبوه،دو چشم سبز درخشان
هر تیر مژگانش،صد تیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گل خوشبوی باغ مصطفی
نوگل زیبا، زباغ مرتضی
یوسف گمگشته، سالار همه
ای قرار این دل و یار همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگردوبگوبه چشمام دیگه دنیاتونمیخوام اخرقصه رسیده دیگه عشقتونمیخوام
میدونم حرف دلت نیست توشکست ارزو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیر زمانیست گدای توام
در طلب جلب رضای توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پی عطرت من آواره تر از بادم
مثل مویت داده ای بر باد بنیادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخصتی ام به های و هو گرچه حیا نمی دهد
عشق، مجالِ اعتنا جز به تو را نمی دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گیسویش نهان بادی وَزان بود ،
در ان مویش گمان ماهی نهان بود .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دستت برگه های عُمرِ من سوخت
بسوزان برگه های آخرم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناز تو ای قرار دل می کشم و مهار دل /
تا نبرد کس از برم ، همچو تو اختیار دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی میگَزَد لبش را، با آن قرارِ پاییز /
گَه خالِ رویِ ماهَش، با گیسِ او تَراز است/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت این بوق های ممتد
های های های
مشترک مورد نظر!
زندگی یک "تو" را کم دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش بزن بر جان من تا شــــعله رقصان شوم
برخیز هم چون باد شو تا برگ سر گردان شوم
گفتارو رفتارت چه خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسوا به جهان گشتم ، گشتم به جهان رسوا
پیدا به دلم عشقت ، عشقت به دلم پیدا
دلبسته و وابسته ، وابسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به جان تو جانت شد آخرین قسمم
قسم به اسم بزرگت میان قرآنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژها گاهی پرازناگفته های شاعرند
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۸۱۸۰ پست فعال در ۳۵۳ صفحه |
سلمان مولایی 
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
باید تراشیدزن
علیرضا حسن شاهی
