چهارشنبه ۱۲ آذر
شعر غزل
|
|
|
|
رنگ پاییزی فقط یک زرد نیست
گرچه پاییز است اما سرد نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را دیدم میان آب،ای ماه
که بودی چون طلای ناب،ای ماه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار جانی تو ندانی حال زارم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از یار گذشتن هنرت بود، گذشتی
عاشق به هوای خبرت بود، گذشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برکش ز روی خویش مقنعه ی سیاه ریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون مرا رخصت به دیدار تو نیست
دل خوشم با یاد رویت در غیاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگرحساب دل به سَرِعاشقان آید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچه کردیم ما طلب از زندگی
طبق قول خواجه دشواری شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا ز بیدل عاشق مبر خلوص سخن
که کار مُلک سلیمان خلوصِ بنیانی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی تازه نویسم که پُرازگل باشد
درکنارش چمن وسوسن وسنبل باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبر همدست جهل است
و توکل حلقه شیطان
وقتی جان ارغوان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیقرارم به نَفَس‌هایِ قرارَت بَغَلم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق کجاها می برد..عارفانه 560
میخانه باز و عشق ما ، ما را کلیسا می برد
تقدیر گویی دم به دم ، م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خـدایا یارم باش در پیله ی فهــم محبّت
دلم خواهـد غم نی نوازم با عـزم محبّت
تودرمن خالق باش من ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهادت فخر فخری زاده ها سهم عدو وحشت
و فرجام بد برجام خواهان نیست جز خفّت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم دردانه‌ای خواهد/مرا آرامشی یابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز این دل تو را بهانه گرفت قلب من، غصه ی زمانه گرفت خط خطی های دفتر شعرم سمت ناواژه ها نشانه گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دلت آکنده ی حقّ الیقین
ناب تر از پیش خدا را ببین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بااستقبال ازحافظ
قصه ایی از راه و رسم مردم امروز ما
تلخ ها را چون عسل برکام شیرین کرده اند
هر ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شروع یک ترانه ای که عاشقانه میشوی
تو حس عاشقانه ای که شاعرانه میشوی
قشنگترین بهانه ای که با شکوه خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الله تویی ، بـر دلـم آگاه تویی
درمانده منـم ، دلیل هـر راه تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازکِلک حافظ ار همه ریزد سرود عشق
گفتن ز یار ماست که دارد فصاحتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان لبخندِ شیرینی که یکریز /
میانِ گونه هایت، چاله میبَست .../
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله ای نیست از هم و غم عشق
عشق هم هدیه خداوند است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به کادر خستگی ناپذیر درمان ؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طـوری گــذران کـه بعـد مـرگـت ؛ مـردم
افـســـوس خــورنـد کــنـار آرامــگاهــت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به طمع وصل من کافر ببین / نیمه شب ها قران به سر شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودم شاید ندانستم ولی من هم خطر کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقَت بودم ولی داشتنَت قسمت نشد ،
پشت این چشمانِ سرکِش ، اشکِ من پنهان نشد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس،صد افسوس بر رقاصه دوران که
در حضــــور حی تو یوسف به چاه می کند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویرانی‌ام از ابتدای آشنایی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که پاییز مرا غم زده کردی چو پرستو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند مالنای بیوه ام
در عصر داوینچی های کور
بغض چشمان مونالیزام
که درمان نداشت ...
برکه مرگ او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر زیبای گل دنیا بهانه اس
بانبودت روزهایم بی ترانه اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با صدایِ بالِ کفتر یاکریمی خواب رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکمی به مستی داده ام تا خود بسوزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قَزَح هم قوس می‌گیرد منم،پایان که می خوانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا منم و تو همه جا دُورِ خیالم
ای‌رفته‌زمن‌تابه‌غمت‌فاصله‌ای‌نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سوگ آقای علیرضا سیاهوشی همکار فرهنگی که در سانحه تصادف جان به جان آفرین تسلیم نمود و تنها دخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینچنین که می شوم هر روز قربان شما
می رسد آخر سرم بر روی دامان شما
مثل سرباز جدا افتاده از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولودِعشق و رویش آدم تو نیستی
یک ذره از تراوش شبنم تو نیستی
بین هزار نامه و شب نامه گشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازهم شیشه شکن بی خبر است
هر چه شیشه شکند تیز تر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق زاییده شد این زاده شدن کار دل است
رونقی هست اگر، رونقِ بازارِ دل است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مانده ام با انتهای درد در امتداد خیس بارانها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب ویرانی که دارم غرق رویای تو شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر عشقی که یادم داده بودی، درد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تخته « سیاه » را
« سبز » می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو منی برای تو پیدا نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم بشنوم یک بوق آزاد از خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام و قرار دل عُشّاق کجایی؟
وقت است نقاب از رُخ خود باز گشایی
دیری ست غریبانه جهان منتظر توست
کِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ توام جانا در گوشهٔ تنهایی
با یاد تو می‌خوانم ، امید که بازآیی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر آن تُرکِ شیرازی بدست آرَد دلِ مارا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار ما ریزو بده می، که مرا زمان نمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علامهٔ بی چون و چرایِ اجلِ عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دختر معصوم که در بطن کویری
چون ماه درخشنده و چون مشک و عبیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه ام شرکت تولیدی احساس و جوان است
با عشق تو این دل ز برندهای جهان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو بت
سرد و بی روح
چه چیزی داری اندر دل
که پرستش هست تورا لایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غافل از آیینه ها سایه شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بااستقبال ازحافظ
قصه ایی از راه و رسم مردم امروز ما
تلخ ها را چون عسل برکام شیرین کرده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دیدنی ها با تو زیبا، دیدنی تر
ریز و درشت هر چه دنیا، دیدنی تر
همراه با صبح طلوع روی ماهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنده ی خاک در میکده هستیم و سبو
عاشق طره ی ساقی که بیفتد به گلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نشانه ای تو فرشته ای نشناسمت تو چه بوده ای
نرسیده از همه جا سخن تو بگو ز دل چه ربوده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه از آن دم که آدم شده آدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها حال دلم پر اضطرابست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی اندر کوچه ها او را بدیدم ناتوان
ناگهی قلبم بگفت سویش مرو پرهیز بدار
ناگهی بینت تو را شرم و حی
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۰۲۳۳ پست فعال در ۳۷۸ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درودبرشما شاعر فرهیخته 
