شنبه ۲۳ آذر
شعر غزل
|
|
|
|
عشوه،گر باما كنى ميزان مشكل بيشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت این جنگل انبوه دلم می گیرد
هم ز دریا و هم ازکوه دلم می گیرد
دوست دارم تک وتنها بنشینم گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگهی که زاهدان را به گناه می کشاند
من و روزگار من را به تباه می کشاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم تنهايـي ام ، در انتظارس
همان مرگس،كه بر دوشم سوارس
زِ كار خود ديگر دستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته برای کسی که نیست هنوز
تمامِ من به فدای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم تموم دلم با توئه
هنوزم عطر تو نفس میکشم
تو این جاده ی پر پیچ و خم
بیتو راهمو پس میکشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربان بودم ولی نامهربان بودی چرا
کاروان غم گذشت بی ساربان بودی چرا
با ستم آباد کردی خانه ی ویرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز خواهم که دم از همت مردانه زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میهمانی ناز صاحبخانه میباید کشید
گنج خواهی رنج در ویرانه میباید کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قطار خاکستری
که رد شدی سوت کشان
از میان زمین بازی کودکانه ام
ای توپ لاستیکی دو لایه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شمع نیمه جان, دو نبات و دو استکان
دیوان حافظ و سعدی و گلستان ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم مسیر
مسیر هامون جدا ازهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باورت کردم ولی رسم امانت این نبود
شیشه دل در هجوم مرگ باور ها شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شود به روی ماهی بکنیم ما نگاهی
که زکات روی زیبا نگه است گاه گاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای یار من ای یار من عاشق کش عیار من
مستم کنون از باده عشق تو ای دلدار من
افزون شده میل و وفا ازجلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرق یک دیوار با دیوار چیست؟
راست یا کج ؟ نقشه ی معمار چیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاى تو بر چشم من ،دستم به دامانت.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه دست به بالا
همه دل‌ها بخدا
واژه ها جمع شدن
دور برت
تا که اهسته
بگویند بتو ،،،،،،،،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رها کن گیسوانت را به روی شانه ها امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاکه عشقت چون خدنگی بر دل زارم نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روبه روی پنجره ایستاده ام
و به کودکی می‌اندیشم
به پدر که در سکوتش شاعر بود
به مادر که در زندگی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ارتشِ چشمانِ سیاهَش بغلم کرد!
عشق آمد و با کلِّ سپاهَش بغلم کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجلس بزم بیارای که در کون و مکان
نیست بزمی که درش یوسف زهرا ویداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرمی عشقی اگر درسینه گردد....،نفس ها تند و آهسته ....،و دیگر این شود پایان تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرگشته ی تشویشم رسوای جهانم کن
تا چهره بپوشانم در خویش رهایم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل زهری که به یک جرعه تو را نوشیدم
با تو از غربت و تنهایی شب کوچیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ و بو از گل تو گویی می رود
تا امید از آرزویی می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداحافظ، تمام ِ لحظه‌های حسّ ِ بارانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو کردم که بغضم نشکند اما شکست
سایه تصویر تو در خاطرم حتی شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بینِ خاطرات، مرا جا گذاشتی
با افتخار، رویِ دلم پا گذاشتی
یادت که هست قول و قراری که داشتیم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشم آیدکه دلت طاقت دوری دارد
تنگ کس نیست دلت.تاب صبوری دارد
دیگرآن محفل شادی همه ازیادبرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی آرام بگیر در آرزوی من
بیا امشب به جنگ رو به روی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آفتاب و زهره و ماه منیرِ من
آباد شد زِ لطف تو مُلکِ فقیر من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعدِ تو دشت ِ شقایق را هجوم ِ باد برد
چون خزان، سرو و صنوبر را، تب ِ بیداد برد
تا پلاک و چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دارد سینه‌های مردمِ این سرزمین؛
ای خدا! بهرِ دلِ پُردردمان، درمان رسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه من تشنه ليهاى تو بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هميشه هر كه نكو كشت، كار آن سختس
زِ سود و لذت دنيا ، هميشه بدبختس
شهي5 كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرش و کرسی در عزای زاده ی زهرا گریست
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی گریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبانم باز شد ازمن تو رنجیدی ... نفهمیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب سر برشانه ات بگذاشتن.......حس خوب و خنده بر لب داشتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقانه های ما جرم است و‌پنهانی
همه درگیر یک دنیای مسموند و شهوانی
نه دیگر صحبتی از آرزومندی نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اون زیارتگام که زائرش خداست
استغفرالله ، من چگونه پا خوردم!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آن روز نوروزی که در ایوان نشینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهــــوی وحشـــی رمـیـده در نگـاهِ من
افتـــاده از ســــرِ اِرادت کــلاهِ من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهائی ام را میبرم با خود تا رد خیابانها بچرخانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک چشمه ی نور است در این سوی بیائید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود با گردش چشمی دلی را شاد کرد
عاشقی را عاشقانه در جهان فریاد کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب آشفته بازار یست اینجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رود اگر جاری نباشد سهمِ دریا خشکی است
خواب دیدم با حضورَت بر تنم جان می چکد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بر در خیره ماند تا به کی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند سر به رسوایی کشد عشق پیری
که رسوا شده ام در اوج جوانی ودلیری
نه حال خویش دارم نه مهمان و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غوره نشده مویز را فهمیدم
غمگینیِ برگریز را فهمیدم
محکوم به زنده بودن اجباری
ره رفتن سینه خیز را ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرين شعر شما را به ارادت خواندم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترِ احساسِ من، مسکوتِ بغضِ لحظه‌هاست؛
من به احساسِ دلِ سرخم رضایم، در سکوت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
............................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمه سار، باران را به ذهن سپرده است
که دریا را گم نکند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دختر معصوم که در بطن کویری
چون ماه درخشنده و چون مشک و عبیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه لحظه خاطراتم می شود روزی کتاب
گر بگویم داستانم را ازین شهر عذاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ببازم هرآنچه باید باخت / تا بسازم از آنچه باید ساخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم با عکسهایت خلوتی پیدا کنم
می روم شاید دل ویرانه ام احیا کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم زیکرنگی چه دیده است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم بگیر؛
دستم بگیر با همه مهربانیت
انگاه که دست مهر برویم
همی کشی؛
دنیا وهرچه هست فراموش میکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هر چه بگذری، سخن عشق گفتنی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بودی کنار ما تو یاور داشتی حتماً
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقشى بكش از خود به دلم دختر حوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این لطف عزل تا به کجا در بر ما بود
در کنج سمأ ،شاه کجا در ره ما بود
ماییم و همی مشکل مستی و دو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه ها سوخته در آتش ناي من و تو...
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۴۷۹۶ پست فعال در ۳۱۰ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
پژمان بدری
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
خسرو فیضی ـــــــــــــــــ ( خسرو ) 
فائزه طاهری(ماهور) 
