شنبه ۱۳ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ روایات راوی عشق شاعر علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق
|
|
|
|
آوای خشم مرده و آوار در نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان خون دلها غرق شد رؤیا وطن زخمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به روی گل نشسته شبنمی از خون تبر تشنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم صد پاره گردید و ، شدی پنهان خیالی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرود بوسه را نشکفته در دام بلا دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خواب مرگ ، قطره سرابی نیافتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم بسته لبهایم به زنجیر سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ زرد افتاده زیرِ پای آبان بی نفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نَوا بی شور و بی جان ، گوش بی وجدان خداحافظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدایم بَع بَعِ آماده‌‌ی کشتار ترسیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جگر خواهم خرید از درد فردا خواهم آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره شد ناف و فغانم از جدایی بی جهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به زیر تیغ جلّادم ، منم آوار ترسیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت‌زار که سرمایه‌ی شرار فروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راوی‌ام یک التماس ناروای حال لنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشست دشنه کنار من کَک از سرا نگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفتر نقّاشی‌ام در زیر تلِّ خاک پژمرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهایم کن به آتشخانه از افسار بیزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدارِ روز ، جانب ناچار می‌خزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤️🩹 غمت نکرده مرا بر طناب دار چرا ❤️🩹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🤐 ترانه مرده چکاوک سرابِ لال بخواب 🛌
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترانه مرده از آواز شب پسند کلاغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد سیلی دود و خاکستر الفبای نَفَس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزادگی شکسته پذیرای عصر یخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمنای گرسنه تیر آتشبار می زاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریادِ کشته‌یِ خفقان ، لال نیست هست ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست لنگ می‌زنم از خار در سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوشَنَش را کنده فریادم ، زبونِ خان ترس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوتم ، استخوانی در گلو فریادواره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راست را دیدم به زنجیر و نگاهم کشته شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبِ ماهی به خون آغشته با قلّابِ داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جسد هستم ، به گوری در بیابان می‌‌شناسی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفتری بر روی میز افتاده در خاک و نَزار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مِهر خونین در کفن ، داغِ جگر تعریف شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم خسته از دیوار دیدن ، دار می‌خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزویم جرعه‌ای از روشنی بود و نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته سرها خشک و خالی ، جان نمی‌بینم چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ، سر در میان زانوان خاک و جزا بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه آهنگ غریبی می‌نوازد تک‌نواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زمین شب نشینان من «چرا» گم کرده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به لبها خنده و نقّاشی درمان نمی‌بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا خشکیده بر یک گریه‌یِ افسون دلم تنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبانها لال و سرها خم به شاخ شر چرایی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوارم در سکوت ناله‌ی سنگین نُتِ جان را نوازد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدا ، چرا آواز تو غمگین و سوزان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدایی گشته آواز شب صحرا نمی‌نالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر ، پَر بسته گل لاله گرفته بوی خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم قلب ستمدیده شده طاعون خریدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکایت دارم از آواز یاران زخمه‌یِ دل نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَحَردر بند شبخانه ، سرود آسمان تاریک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بوم آسمان زده شد رنگی از خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چای داغ پاییزی لبِ صیّاد می‌گویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجا رفت آتلانتیس و شراب و ساقیِ در راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویرانه شد شهر خیالی , سینه خالی بگذریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تفنگی قصد زنجیر ترانه سوی اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیر ویلان در هوا دنبال تاوان سهم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روزی تو خواب می‌بینم آدما بیدار شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
« گوش زمین به ناله‌ی من نیست آشنا »
ماندم چرا چنین شده این خاک ، دلربا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اینجا مغزها خوابیده از دیوانه می‌گویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیر خصم و مرگ و پایانِ مسیر یک رُمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم راوی ، مسیر و داستان و قیل و قالم عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مرده‌ام ، به گور سخن ، زار می‌زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمها باز و همه در خواب خوش شاقول نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرافتم دو چشم تو به دل رساله کرده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رسم زلزله در روز ویرانی بیا فریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهم بسته ام با اشکها ، جلّاد می‌خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حسرت دیدارت ، در شهر گمان بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان در ساعت صفر و بدنها سایه یِ شلّاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زیر تیغ ، سیر خیالی روال مد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشی با ناله هایِ خیره سر غم شد مرا پیچاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرِ مهمانی ات خواهش نمودم از خیال امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🖤 تنِ بی سر به رویِ ماسه ها غلتیده رازش چیست؟ 🖤
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه یک موجم نه یک آدم مثال اشتباهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرفه ها خشکیده در بغض گلو جان بی نفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاکستر یک داغم ، اشکم به کجا رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا تب دار و سوزان ناله یِ رنگین کمان آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خیسِ شور غسلِ مرده در ویران سیاقِ داغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان صد سال بعد از این ، چراغِ آسمان خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعتم وقتِ پگاه و آسمان اشغال شب
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۹۹ پست فعال در ۳ صفحه |
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
شاهزاده خانوم
رامین منصورخانی قراخانلو (دیبا) 
