يکشنبه ۲۸ مهر
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
نفس که در سينه دمد
همچو خاريست;
مي سايد هردم سوز و درد
بر ميله هاي اين قفس تنگ و نمور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو هر لحظه مرا غصهء این فاصله ها ریخت بهم
مثلِ شهری که پس از خاتمهء زلزله ها ریخت بهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری برای شاعران
گفتار این صاحبدلان
فتح ِ سخن با رودکی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو بر گُلعـذاری نظـر دوختم
چه داند کسی تا کجا سوختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چیزی نمــانده تــا شـبِ فـانـوسِ دنیا
بـا مــن مـدارا کــن در اقیـانـوسِ دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
۲۷ شهریور ماه، روز شعر و ادب پارسی و بزرگ‌داشتِ استاد شهریار، بر ادیبان و ادب‌دوستان گرامی باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعـنه زد بـافتـهء مـوی تـو بـر سـلسـلهء اشـکانی
رنگِ لـب های تـو چـون سـرخی آتشکدهء سـاسـانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــاور کــن این احساسِ زیبا اتفاقی نیست
دیدار و بـــا هــم بـــودنِ مـا اتفـاقی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیر من اینَ ست چه خواهی چه نخواهی
مـن مانـده ام و بخـت بــد و رو به سیـاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آی قافلۀ غافل
از راه این کویر مرو
کاریزهای این کویر
تشنه تر از رمل و ماسه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دستِ دلم می نویسم
همیشه گفتنی های دلم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح امروز
که با غُرغُرِ گوشی
نَفَسِ خواب شبم بندآمد
بعدِ یک چند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما اهل قلم بیشتر در دنیای خیال سیر می کنیم تا در دنیای مادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای از تبارِ نور، در دامنِ خورشید..
ای ابرِ بی باران، بر پهنه ی تردید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لشکرِ اشعــارِ من گویا به راه افتاده است
نیمه شب دنبالِ چشمــانی سیاه افتاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنر به چشم عداوت! عِیب است اگر..؟
گر نباشد حُبِّ هُنَر را، در نِگَر
بی هنر یا که هنروَر
چه فرقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای برادرخواب بودیم خواب ناب
گشت در فرهنگ ما واژه سراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـن خـراب و خستـه ام ، بیـماری ام را بیخیال
تیــک تـــاکِ ســاعــتِ دیــواری ام را بیخیال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در یادم به یاد دارم،
که باید یادمان را یاد کنیم،
تا با یاد کردن یادمان؛یادهایمان را شاد کنیم،
نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من موجی از توهم آزاد و سرکشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبرِ من از کاسه اش لبریز شد ، آری رفیق
مثلِ سد در لحظهء سر ریز شد ، آری رفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و این قلم
همین قلمِ سپید
چه خوب زبانِ قلبم را می فهمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنـگِ چشمـانِ تـو آنقـدر تمـاشـایی هست
مـاورایش به نظر چشمهء زیبـایی هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ادب پرور ،که شاعر پیشگان
همنشین گشتیم ما روشن دلان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحبت حافظ ، زِ اسرار خدا آغاز شد
سر بسر در ملك ايران، صحبتش ممتاز شد
تا كتابش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام شعر سُریان دچار سیر نزولی؛
تویی که شعر تو دارد همیشه سیر صعودی ...............................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خری هم خانه شد روزی سگی
گفت تا کی می کنی دیوانه، کار..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گوهر گلرنگ ثمین آزادی ای تاج دلارای زمین آزادی
ای ماه ستاره بر جبین آزادی ای ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیج و منگم ، خواب می بینم خدایا...وای نه!
حــوری از جنـّت به نـزدم آمـد آیـا؟...وای نه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاورمیانه شـد دلـم آشـوب و جنگ است...
بانوی شرقی این جدال آری! قشنگ است؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارا بیــا دور از جهــان،با دیگـران بیگــانه شو
حتی شده یک امشبی در کلبه ام همخانه شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزهــا آمـــد و رفتـنــد ولــی انـگـــاری
حـال و روزم شـده بعد از تـو غمـی تکراری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...........................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا شعرهایمان چگونه باید اثر کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستحـقِ بـرد هستم ، بخـت با من یار شد
روی اعصــابِ رقیبــان خنـــده ام آوار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه من در هیچ کیش و قومی نیست
دفترم را باز کردی،اینجا مهمونی نیست
از شعرم خون می ریزد
شاعر بودن ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که پرسی از چه رو بر سبکِ هندی راغبم
زان سبب باشد که مستِ شعر هایِ صائبم!!
مهسا_امیریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستاجر صاحبانه
منم خالی و عاشقانه تو باز بنویس از نام عارفانه
یکی از رهگذران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دســت بر مـاشـه نبـر ، ای جـان به قربانت کابوی
غربِ وحـــشی طـعمـهء دریــای چشمــانت کابوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــی تــو برگـی زرد در فصـــلِ خـــزانـم یا علی
مــاتِ تــزویـــرِ رخِ نـــامـــردمـــانـــم یـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا پر شده از بوی ریا ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد خادم کوی ات شوم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز دشمن تو گیر پند و اندرز ها
علومی که دارد فرا گیر بجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر غزل مجموعه ی اندوه شاعر بوده است
نیست تقصیرم اگر اندوه املا میکنم....!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان از رمق و نَفس،خدایا خالیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ قمری برای جوجه هایش رفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نور زاييده تاريكی‌ست
وتاريكی آبستن نور.....
بلور اشرف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من درختم
يك تن م
يك زن
مى زنم
چون تبر
ريشه ى
اين تنه ى مرموز را
سال‌هاست نشانه كرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن بلبــــلم که در دل صــحـرای زنـــــدگی دلبســته صـداقـت خاری اسـت خاطـــرم
آســوده از خی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهايی
درختی‌ست
كه ريشه در تاريكی و
سر در نور دارد
بلور اشرف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر اندک است
برای مقابله با ارتش چشمانت
سپاهی باید آراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دست تو را خونده ام
نام تو
دست هاى مرا سرخ مى كند
بادها پيامبران زمين اند
و مرگ چه شكل سردى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين جاده بود
كه كمر پل را خم كرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهــوهء چشمـانِ تـو خواب از سر من می برد
جامهء غــــم را بیـکبــاره صــدایـت می درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانی اندیشه ای دلربا
دایره ای از من نامیده می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه امشب به من نزدیکی
یاد تو اینجاست
و بوی تو را احساس میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوانی ست حنجره ام
سپید
مجموعه ای از ناگفته های جدید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چگونه شاد باشم
وقتی میان سرزمین من و تو فاصله بسیار است
کاش گلبرگی بودم
بر روی آب شناور می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران بهار
بهارآمدگل از شاخه برون شد
جوان شدزمين وزمان لاله گون شد
زمين مخمل سبز وباران رحمت
زمي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان است و برف و سوز و سرما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار چه می گوید
این دقایق از من چه می خواهند
از که اجازه بگیرم
برای عبور قایقی می خواه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بچّه که ازدستِ پدر خورده کتک...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خانه ی سیلاب نشاید جا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تنهایی نمی‌ارزد ، جهانی اینچنین زیبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی رقاص باله میبینم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوریده حال و سرخوش ومستانه و خراب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بهترین گل جانی میان بستان ها
نشان بذر تو دارن همه گلستان ها
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۱ پست فعال در ۱۶ صفحه |
محمد علی سلیمانی مقدم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
زیباوبااحساسبازبانی صمیمی 
سپاس از دعوتتون برای خ
مجتبی شفیعی (شاهرخ)
منوچهر فتیان پور 
کبری یوسفی 
وهب رنجبرکلیبی 
