دوشنبه ۱۰ آذر
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
شب وبود و هوا تاریک
قد خمیده سرو با ناز و نیاز
در کنار منقل سنگی
پیش یک چادر
آتشی بر پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی بر حولِ لولای گُمان - چرخِ عَقلَش را چرا اهرم کند؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولودِعشق و رویش آدم تو نیستی
یک ذره از تراوش شبنم تو نیستی
بین هزار نامه و شب نامه گشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار ما ریزو بده می، که مرا زمان نمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت در این جهان کس چیره دان ای نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بی مرامی چه غم
اگر بی سوادی چه کم
اگر بی ادب ، بی نزاکت ، وقیح
اگر حزبِ بادی بِدَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری که،
قلبها ،
نتوانند،
واژگانش را ، تفسیر کنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس،وقت خاب است اینجا
و زندگی معطل برگشتن است به اینجا
و لحظه پشت ترافیک رسیدن ها،
یادش میرود گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پادشاهی لجوج و بی بنیان
گفت مردم حسود و بدبینند
زان سبب جای قدر دانستن
سرکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذر عشق از سر کوچه ی مرگ
گذر نور از این پنجره ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعرکه باشی...
سنگهای سرد وسخت راهم زیبامی بینی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اما چگونه باز بگویم ز حال خویش
این ریزِ شکوه ها به چه تفسیر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای ساحلِ حالم ، شلوغ و شیر تو شیره
هوسهایش پراکنده ، کلافی دست و پا گیره
در و دیوار احساسم ، خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکسی مانند من خواهد کند کاری ثواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی شـده انسـان برود آنجا که...
هیچ کس نیست و گریان برود آنجا که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلاد شهر کلمات درهمم توی سرم
با حکم قلم به محکمه میبرم
دفترم شده قربان گاه واژه های الکی
در م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوتََه سفری به زادگاهم کردم
اسبابِ شرر به دل فراهم کردم
با چشمِ دلم گذشته ها را دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار که هم صحبت تنهایی بود
پرواز خیالِ او چه رویایی بود
او که نشکسته بود دلی را هرگز
با وسعت آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـا طلـــوعِ چشمـهــایت صــد هـــزاران ارتشی
پیش مرگت مـی شــونـد آنــقدر که با ارزشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدام تن گرفتارِ به گندابِ عَدم
مسلکِ کاغذ حیرانِ تلو های قلم
چامه گو لاجرم شوریدگی را متهم
حال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه زن زیباتر و گلگون تر است، غیبت و تهمت بر او افزون تر است.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم را تکه ای از سنگ کردی
به مانند حصاری تنگ کردی
تمام لحظه ی رنگین کمان را
تو با رنگ سیاهی رنگ ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با حرمتم چگونه مدارا نمی کنید؟
یاد از شکوهِ کشور دارا نمی کنید
ازاعتبارِکورش ومنشور زنده اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویِ نطفه های هر بیتَم
غولی از هراس زاییدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که خواب می بینم...
دورِ خود من کتاب می چینم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحبت حافظ به راه حق، چو برآيد
هر كه شنيد است وخواند، با خبر آيد
اهل نظـر رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعدِ مـن هـر کس بیاید یار و غمخوار تو نیست
مهــربــانم شیطــنت کــردن ســـزاوار تو نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاک غربت خواب نازم را گرفت
زنگ تکبیر و نمازم را گرفت
باد غربت یاد یاران پاک کرد
سینه را تنگ و دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای پاییز...
آه ای پاییز دلگیر ..
در میان سینه ی تو ...
چ غمی نهفته است..؟
تا ک بحث آمدنت ب می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ،
قلم قلم ،
با واژه ها،
زندگی میکنم...؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باشد که لب ز بادۀ پالوده تر کنیم
رندانه طعمِ کام کمی تازه تر کنیم
با اعتماد و شور و تقلای وافری
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر صابر، شاکر واز بخل و حسادت طاهر.
عیوب نیکان را ساتر و کردارش فاخر.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود روزی درکنار درّه ای
در چرا یک گلّۀ پربره ای
صاحب آن بود پیری برزگر
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار که نقش گرفته در باور من
هرگز نرود یاد تو از خاطر من
پاییزی قلب من تقصیر تو بود
ای دوست بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتیکه راه راهِ کژی بود و پرخطر
زنگ و فسار در کفِ مستان خیره سر
هم جان و مالِ قافله بر باد می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده باد
آن عده که انگشت شمار
مانده اند یک رنگ
چون کوه استوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از آغاز گرفتارِ هوس بودی و بس
مثلِ یک بچۀ لجبازِ جَنَس بودی و بس
غرق در بی خبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر قرص‌های پاییز را بدهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختی خُشک و تنها در کویرم
سراب تشنگی کرده اَسیرم
نباریده نَمی اَبر سیه دل
بر این پیکر تا تشنه نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی زیباست
مثل اشعار نیماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محـرمِ اسـرارِ من دیـشب فقـط دیوار بود
کـاش جـای گـوش کردن بـر سرم آوار بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز ناگه از خواب پرید
خواهرم را دیدم
...
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم با شرف از راهِ ریا نان نبرد
کوشش اهل خرد راه به حرمان نبرد
کامیابی ثمر دارِ حساب است و کتاب
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یادم آید آن روزی ،کلاسِ درسِ تاریخ است
معلم در نظر دارد ز تاریخی سخن گوید ِکه دیگر نیست حرفِ ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلار امروز چون اسبی چموش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
14
تلخای شراب را، ملامت کردند
تلخی وش دیگری به کامت کردند
ساغر چوشکست و خاک آن منقل شد
خاکسترِ ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر برای دفتر آزمایشگاه افکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ِغزل........در پشت ِ پلکهای ِغزل پنهان شدم که باز... مژگان ِ مست ِ واژه ها بر هم سوار شوند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت در شعر و غزل آخر شدی عالیجناب
این عناوین بی تو می باشد حبابِ روی آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل را به شوق و به ذوقِ تو بايد سرود/
توهستی مرا خالق هرچه بود و نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی فگار وخسته دل از کارِ روزگار
رفتم برون ز خیمۀ غمبارِ روزگار
رنجور و معتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که دیده ندارد دیده شدن را چه سود؟! کور مادرزاد حریر جامه پوشیدن را چه سود؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبرد حضرت علی و امر ابن عبدوبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا سایه ها نمایان شد
در ودیوار بهم پیوسته
همه جا غرق در سیاهی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا امیرالمؤمنین ای سرور اهل یقین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دیده نالایق آخر به چه کار آید
معشوقه هستی را در دیده چه تار آید؟
این حسن که من دیدم، در جل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرِ ناب وتکان دهنده یعنی اینکه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیا شما که خِبره ای در شعر!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر آنست : قلمش جعبهٔ ابزار پند
بیت بیت غزلش ؛ حکم آچاری باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در اوانِ فصلِ جوانی تلف شدیم
در گرد و خاکِ خانه تکانی تلف شدیم
وقتی به سازِ شاد و نشاطی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گذر از دشت وصحرا با نگاهی ، بی درنگ
چشمت افتد کوه زیبا آن دماوند قشنگ
گاه گفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامانِ شعر و شاعری گیر است اینجا
دانی که هرکس پانهد ، رسوای رسواس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( غیبت)
غیبت امام به چه معناست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم از کجا شروع کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در تهِ اشتباهِ خود گم شده ایم
پوسیده ز سر گرفته تا دُم شده ایم
تاوانِ رسوبِ خاکِ نفرین شده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادگاری که من از حضرت زهرا دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همه فریب خوردگان زمان خویش هستیم
بی آنکه بدانیم که چه بودیم و چه هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز موی سیاه و فر دلدار دگر جامعه نپوشیم / جز بوسهٔ تر، بوسهٔ تر باده ننوشـیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پندی به پسر داد یکی پیرِ گران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهی به دیارِ روشنا باید جست
شادی و نشاط از غنا باید جست
شهری که شبیهِ قلبِ عاشق باشد
با مهر و مت
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۱۳ پست فعال در ۱۸ صفحه |
محمد قنبرپور(مازیار)
مهرداد مانا
علی ناصری(عین)
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم هداوند
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) 
احسنت 
محمد باقر انصاری دزفولی 
میثم علی یزدی (آیت) 
