چهارشنبه ۱۴ آذر
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
به منِ خسته ز خود رخصت دیدار بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران دوباره شور باریدن گرفته وا کن آغوشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر که «رِند» باشد
گاهی خودش را به صاعقه می زند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با درد و رنج، گنج، میسّر نشد مرا
اجری، به پاس رنج، مقرّر نشد مرا
توفیق یافت هرکه ریاکار بود و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر نمیخواهی پس از این همدمت باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو از عاشقی پُرم قهر نکن جان دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری است که شب پوشش رنج است و تب و درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایـن زاهـد بیمایه که از خـویش رمیـده
تـن پوش ریـا دارد و تـن پوش خـدا نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جناب خر سلام عرض ادب دارم ،ارادت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چروک دست های تو نشان از بندگی دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجایی تا ببینی زندگی بی تو جهنم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با جیب پر از سنگ به میدان رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رسم ادب هرشب اینجا برایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پلک بر هم زده ای ، وا شده باب غزلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست گریه هیچ کاری برنمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری ندیدم درخورِ والاییِ یک مرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درودی بیکران بر تک تکِ اعضای شعر ناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای عشق قدیمی یارِ امروزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آلوده تر ز مغز تو چیزی ندیده ام
در دیده ات، سِگالِ تمیزی ندیده ام
در آستین حلق و دهانت، نهاده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم که باشد تازه شادی جای خود پیدا کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماندم اینجا چه کنم باید از اینجا بروم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا که من هستم دقیقا ساعت صفر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که در پای دلت از پای تا سر سوختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کجا دیدی که ماندن ها عذابت می دهد؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلبم برایت می زند باید ببینمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را هر بار می بینم به دنیا میزنم لبخند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پس دیوانگی هایم فقط دیوانگی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل پاییز عاشقی هامان فراوان می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرداخته ام، هزینهٔ احساس خویش را
تاوان عشق، به رایحهٔ یاس خویش را
هر وقت، که به زیارت گلزار، رفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تمام است و دلِ پیر فلک برنا شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه بودش شب و روز در طلب مهر و نماز
رد می از بر می خانه به صد بوسه و ناز
.
.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید امشب دل وحشی صفتم رام کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مطمئن هستم نخواهی شد برایم بی قرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گربه ای هستم سر از یوزان سر از شیران همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جیره خوار ظالمی و ظلم خوبان می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از یک روز بارانی
شب شد و کوچه ها چراغانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن خلقتی خاص است گاهی شکل انسان می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثالی از...
کتابی نیمه خوانده ام!
سرگردان در دستان تردید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز دل تنگ تو شد کاش خدا رحم کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهایی ام مثل مترسک های جالیز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زین همه رنج، مرا راه فراری بنما
جان بی تاب مرا امن و قراری بنما
این بیابانِ پر از دلهره پایانش نیس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چقدر این چهرهٔ زیبای من برناتر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر سرِ راه تو هربار نشستن تا کی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی تو و پاییز و نمِ تازه ی باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز و شب بیمارم و قلبم فقط پیجوی توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهانی ، مرغ همسایه برایت غاز شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه مهر آخر شد اما مهرت از دل کم نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پا به این دنیا نهادی با جوازِ زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستی گلوی خنده ها را می فشارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باش ای سفیر همواره از حرص وطمع دور
بر درگه اهل قناعت باش مسرور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری به پایان می رسد این عمر هر چه هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی موهبتی بود و من ندانستم
وفورِ مرحمتی بود و من ندانستم
مدار گردش صدها ستاره در با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی آخرت سادگی و صرف دل است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می کند قهر آنکه روزی بود با تو آشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیز روزهای خوب من بودی و درمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم فرهاد و کوه بیستون تکرار شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر من ببخشید این روانِ از درون پاشیده را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر به جز یک مرگ شیرین کار وامانده ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را امشب به جای تابش مهتاب کم دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بداهه تقدیمی ناقابل به استاد احمدی زاده عزیز و گرامی و سایر دوستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به این قلب پریشان شده پیوند شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بلبل آزاده ازین باغ گذز کن
از دامگهِ روبه و کفتار حذر کن
اینجا، گهر ناب که بازار ندار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا وادار بر دل کندن از خود میکنی اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا اگر جایی برای یک دلِ آزرده می داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز پاییز آمد و من در انتظار صدای برگ خزان
صدای پای توآوازیست که هردم گوش میدهم زین سان
ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز پاییز است و پرسه روی ایوان دلت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم خود وا کردم و دیدم گدای خود شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ خشکی وسطِ حادثه ی پاییزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل باشد ، تو باشی و صدا و دلبری هایت
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۵۲۱ پست فعال در ۳۲ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درود برشما استاد بزرگوارم 
محمد شریف صادقی
هادی ساور
محمدرضا آزادبخت
پژمان بدری
علی نظری سرمازه
مرتضی میرزادوست 
سید علی موسوی فرد آذر 
