دوشنبه ۱۶ تير
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
جز موی سیاه و فر دلدار دگر جامعه نپوشیم / جز بوسهٔ تر، بوسهٔ تر باده ننوشـیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پندی به پسر داد یکی پیرِ گران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهی به دیارِ روشنا باید جست
شادی و نشاط از غنا باید جست
شهری که شبیهِ قلبِ عاشق باشد
با مهر و مت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد ها را خط بزن وقت تغزل های من.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر و شعور و شور ندارد ، نوشتنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی که دل به عالم ترفند می دهم
یا تن به مرگِ طائرِ دربند می دهم
تحتِ نهیبِ قاضی وجدان زخمی ام
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بایداز این جا بروم
التما س ام ازباد
خواهش ام ازباران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت قلب من لرزان لرزان می‌زد
خیلی نیکی کاشتم اما ارزان می‌زد
فاصله بود زیاد مثل بدان می‌زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمس و القمری صاحب این دل توهستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر شعر سرودی
برای جنگ و خون ، نان و آزادی ،
برای چریکی کە پای جوخەی دار
زندە بودنش را
بە ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی حس قشنگیست که درلحظه ی اکنون داری..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری یا نه? پس دروغ بگو
ذهنِ گُل را زباله دانی کن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبه کرد از شعر گفتن شاعری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکس که دلش سوخت جانش سوزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپیده رفته
تو را چه شده است نازنین ؟
چرا مویه می کنی
چرا شعارِ کپک زده
واگویه می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برلبش ذکر است
و در فکرش رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون خودم را خار ، پیدا در بیابان کرده ام
بر مزارم آسمان را اشک باران کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا بزرگ است.....
یکی خواب و یکی هم بیدار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ ، رنگ ، رنگ
کشیدم من تو را بیرنگ...
درد ، درد ، درد
خندیدم برایت بی درنگ
خسته از این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکیم {{ ابی مّجَرّد حَامِی حَمَامَه}} را خبر آوردند که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه شب تابه سحرنقد من آن فاعل بود
چونکه اثر داشت،صحبت نقد من از دل بود
دوش دیدم که رق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرش را با فرش یکسان کرده ای معشوقه جان
حوریان را سخت حیران کرده ای معشوقه جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه چیز در جهان
ناپایدار است
و برجا نمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی شـده انسـان برود آنجا که...
هیچ کس نیست و گریان برود آنجا که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم گفت که شاعر بشوی میمیری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرود آمدند نسل پیغمبران...(برگرفته از کتاب ترانه های خیال)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهی ی زیبا ، ولی در تنگها زندانی ام
متضاد هم شده ، زیبایی و آزادی ام
سنت عالم همین است، هرکه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا به درگاه عاشق رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمده بودم
با کلمات سیاه
سپید عاشقانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خلوتی نشسته ام
به خود نظاره میکنم
به عکسِ قصه های خویش
به کرده های حال و پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایمان به سقوط، باعثِ پرواز است
پایانِ تمامِ کارها آغاز است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از داخل دریاچه که تبخیر شدیم
رفتیم در آسمان، زمین‌گیر شدیم
باران شده باز بر زمین می‌باریم
وقتی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدست زمین هزار و یک طوفان را
بیچارگی و قحطی و بمباران را
از ابر، زمین دوباره پس می‌گیردــــــــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما قاتلان آرزوهای جوانیم .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غرب می آید سپیده تازگی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش پرسید گل از پروانه
رقص بی وقفۀ تو
گرد شمعی سوزان
که به جز سوختن و درد
ندارد سودی ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نخستین روزها از فصـلِ زیبـای بهـار
می نویسم از تو تا بـاشـد برایـت یادگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی نیمه شب یادم کنی من بیدارم هنوز
ذکریارب یارب نیمه شب می آرم هنوز
از صراط المستقیم عشق دور نی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی رحمان...
تویی رحیم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*عجب صبری خدا دارد*
عجب صبری خدا دارد
اگر من جای او بودم ...!
که می دیدم ...
یکی خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفی نزن که پرده دری باب میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازنشسته چه شد،در حق او شد ستم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آلوده هوای شهر ، با کینه شده
گویی همه جا دغل نهادینه شده
عشقِ تو هراسان ز ویروسِ ریا
در خانۀ قلبِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردم از درداست یاران
نیست خوبان را دوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهان را مهر کنیم از هر سخن چون
که بعد از سال صد می روی دندون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون غریبی بیکسم ، آهم ، خرابم ، دادم ، فقانم ، نیستم
چون به ماهی ، مست آبم ، تشنه ام ،محتاج هیچک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم عصر با حافظ هم او ، با شعر اویی آشنا
با او مصاحب گفتمان هر واژه ای را خوش ادا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماسک ها را برداریم
ما به خواجه و ویروسِ تاجدار
دیر زمانی است که عادت داریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال و هوایم غرق در سرخوردگی است
در سـرنوشتـم تـا اَبــد پژمردگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دو تا بال و کمی معجزه حاجتمندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ما بگو
از چه روی نامت زندگی ست؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه شهر بخندند و نخندی چه سود!..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در افشانم تو مرا برخیزان ....
ادامه شعر👈👈
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست ...
منتظر خورشید است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داده ملـــک علــم و ســواد و دل آگـــاه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریانهیب ووهم انگیز روانه تادوردست های
خیال انگیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جهان پر شده از عالِم و دیوانگان
چه بسا کور باشد دل دیوانگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمـک زدند نیمه شب در مــن ستاره ها
یعنی کـه بی دلیل نیست این استخاره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پشـتِ پلک هـای ابری تیـره و حسـود
خورشید بی قرار ، ساعت ها نشسته بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لشکرِ اشعــارِ من گویا به راه افتاده است
نیمه شب دنبالِ چشمــانی سیاه افتاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفـتی ببیـن چگـونه خـورشیدِ غزل شدی!
گـویــا غـــریــقِ شعــر از روزِ ازل شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی
بر شانه های شلاق
بالا می رود..!
باید هم
از
خرِشیطان
پایین نیاید..!
امیرحامدی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۳۴۰ پست فعال در ۱۷ صفحه |
علیرضا حسن شاهی
محمد علی سلیمانی مقدم
فردین صمدی
محمد حسین اخباری
