چهارشنبه ۲ مهر
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
محـرمِ اسـرارِ من دیـشب فقـط دیوار بود
کـاش جـای گـوش کردن بـر سرم آوار بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
۲۷ شهریور ماه، روز شعر و ادب پارسی و بزرگ‌داشتِ استاد شهریار، بر ادیبان و ادب‌دوستان گرامی باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز ناگه از خواب پرید
خواهرم را دیدم
...
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم با شرف از راهِ ریا نان نبرد
کوشش اهل خرد راه به حرمان نبرد
کامیابی ثمر دارِ حساب است و کتاب
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یادم آید آن روزی ،کلاسِ درسِ تاریخ است
معلم در نظر دارد ز تاریخی سخن گوید ِکه دیگر نیست حرفِ ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلار امروز چون اسبی چموش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
14
تلخای شراب را، ملامت کردند
تلخی وش دیگری به کامت کردند
ساغر چوشکست و خاک آن منقل شد
خاکسترِ ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر برای دفتر آزمایشگاه افکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ِغزل........در پشت ِ پلکهای ِغزل پنهان شدم که باز... مژگان ِ مست ِ واژه ها بر هم سوار شوند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت در شعر و غزل آخر شدی عالیجناب
این عناوین بی تو می باشد حبابِ روی آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل را به شوق و به ذوقِ تو بايد سرود/
توهستی مرا خالق هرچه بود و نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی فگار وخسته دل از کارِ روزگار
رفتم برون ز خیمۀ غمبارِ روزگار
رنجور و معتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که دیده ندارد دیده شدن را چه سود؟! کور مادرزاد حریر جامه پوشیدن را چه سود؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبرد حضرت علی و امر ابن عبدوبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا سایه ها نمایان شد
در ودیوار بهم پیوسته
همه جا غرق در سیاهی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا امیرالمؤمنین ای سرور اهل یقین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دیده نالایق آخر به چه کار آید
معشوقه هستی را در دیده چه تار آید؟
این حسن که من دیدم، در جل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرِ ناب وتکان دهنده یعنی اینکه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیا شما که خِبره ای در شعر!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر آنست : قلمش جعبهٔ ابزار پند
بیت بیت غزلش ؛ حکم آچاری باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در اوانِ فصلِ جوانی تلف شدیم
در گرد و خاکِ خانه تکانی تلف شدیم
وقتی به سازِ شاد و نشاطی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گذر از دشت وصحرا با نگاهی ، بی درنگ
چشمت افتد کوه زیبا آن دماوند قشنگ
گاه گفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامانِ شعر و شاعری گیر است اینجا
دانی که هرکس پانهد ، رسوای رسواس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( غیبت)
غیبت امام به چه معناست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم از کجا شروع کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در تهِ اشتباهِ خود گم شده ایم
پوسیده ز سر گرفته تا دُم شده ایم
تاوانِ رسوبِ خاکِ نفرین شده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادگاری که من از حضرت زهرا دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همه فریب خوردگان زمان خویش هستیم
بی آنکه بدانیم که چه بودیم و چه هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز موی سیاه و فر دلدار دگر جامعه نپوشیم / جز بوسهٔ تر، بوسهٔ تر باده ننوشـیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پندی به پسر داد یکی پیرِ گران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهی به دیارِ روشنا باید جست
شادی و نشاط از غنا باید جست
شهری که شبیهِ قلبِ عاشق باشد
با مهر و مت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد ها را خط بزن وقت تغزل های من.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر و شعور و شور ندارد ، نوشتنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی که دل به عالم ترفند می دهم
یا تن به مرگِ طائرِ دربند می دهم
تحتِ نهیبِ قاضی وجدان زخمی ام
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بایداز این جا بروم
التما س ام ازباد
خواهش ام ازباران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت قلب من لرزان لرزان می‌زد
خیلی نیکی کاشتم اما ارزان می‌زد
فاصله بود زیاد مثل بدان می‌زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمس و القمری صاحب این دل توهستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر شعر سرودی
برای جنگ و خون ، نان و آزادی ،
برای چریکی کە پای جوخەی دار
زندە بودنش را
بە ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی حس قشنگیست که درلحظه ی اکنون داری..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری یا نه? پس دروغ بگو
ذهنِ گُل را زباله دانی کن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبه کرد از شعر گفتن شاعری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکس که دلش سوخت جانش سوزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپیده رفته
تو را چه شده است نازنین ؟
چرا مویه می کنی
چرا شعارِ کپک زده
واگویه می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برلبش ذکر است
و در فکرش رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون خودم را خار ، پیدا در بیابان کرده ام
بر مزارم آسمان را اشک باران کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا بزرگ است.....
یکی خواب و یکی هم بیدار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ ، رنگ ، رنگ
کشیدم من تو را بیرنگ...
درد ، درد ، درد
خندیدم برایت بی درنگ
خسته از این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکیم {{ ابی مّجَرّد حَامِی حَمَامَه}} را خبر آوردند که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه شب تابه سحرنقد من آن فاعل بود
چونکه اثر داشت،صحبت نقد من از دل بود
دوش دیدم که رق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عرش را با فرش یکسان کرده ای معشوقه جان
حوریان را سخت حیران کرده ای معشوقه جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه چیز در جهان
ناپایدار است
و برجا نمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی شـده انسـان برود آنجا که...
هیچ کس نیست و گریان برود آنجا که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم گفت که شاعر بشوی میمیری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرود آمدند نسل پیغمبران...(برگرفته از کتاب ترانه های خیال)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهی ی زیبا ، ولی در تنگها زندانی ام
متضاد هم شده ، زیبایی و آزادی ام
سنت عالم همین است، هرکه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا به درگاه عاشق رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمده بودم
با کلمات سیاه
سپید عاشقانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خلوتی نشسته ام
به خود نظاره میکنم
به عکسِ قصه های خویش
به کرده های حال و پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایمان به سقوط، باعثِ پرواز است
پایانِ تمامِ کارها آغاز است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از داخل دریاچه که تبخیر شدیم
رفتیم در آسمان، زمین‌گیر شدیم
باران شده باز بر زمین می‌باریم
وقتی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدست زمین هزار و یک طوفان را
بیچارگی و قحطی و بمباران را
از ابر، زمین دوباره پس می‌گیردــــــــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما قاتلان آرزوهای جوانیم .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غرب می آید سپیده تازگی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش پرسید گل از پروانه
رقص بی وقفۀ تو
گرد شمعی سوزان
که به جز سوختن و درد
ندارد سودی ،
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۳۷۳ پست فعال در ۱۸ صفحه |
سلمان مولایی 
حسین راستگو
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
موسی ظهوری آرام(آرام)
منیژه قشقایی 
جلیل میاحی 
