جمعه ۱۵ اسفند
شعر شعر و شاعری
|
|
|
|
سکوت خاموشی نیست فریاد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ما، روزگار عجیب غریبی می کند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.............................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا سرد است
طبیعت دلش پر ز درد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی میبندیم دست و پای شیر و پلنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفیقِ غافلی در جمع یاران
بگفت انگشترِ دستم طلایی است
ره آوردِ نکورویی توانگر
در اوقاتِ عزیزِ آشنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر تو ای استاد سپید
رویت سیاه قوطی رنگ را بدید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا جام دلم به دست مستت دادم
آرام وقرار خویش دستت دادم
خوردی و رفیقانه شکستی جامم
شرمنده ی دستم که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فِتاد دنبال آهویی، پلنگی
نگاه کن آسمان دارد چه رنگی
درون دفتر نقاشی من
درختی که ندارد آب و رنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گمانم دوباره روسری ات وا شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری ! باشد ! ولی گاهی غذا را سر بزن !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرمی دست هایت
خورشیدی دوست داشتنی ست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلاهیست در دستمان که بر سر یکدگر میگذاریم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفتر شعر تمام شاعران
پر شده از واژه ،از نقش و نگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغضی به تلخی خفقان
آرواره های جهانم را به هم می فشارد.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای عاقبت خودت می‌گوییم
ای روح مانده لای سیم+آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ازین بندگی که مُردن به
مردن از جابرانه خوردن به
ننگِ حُرمَت فروختن تا کی
جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چه شعریست که ناید ز دلش موج شعور
صد اباطیل ببافم که شود قافیه جور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر یعنی ترنم یک خیال🌷🌷🌷بُغضی در همین حس و حال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای قافیه زود است رد پای حریف
به فکر شاعریت باش و انتخاب ردیف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترازوی دلم را دردست گرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش باران می بارید همه خستگی های زمین را می شست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا توانستند دوشیدند...
رخت پاکی بر جسم ننگ پوشیدند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بود یکی نبود
غیر از کسی هیچکس نبود
داستان جنگل سیگار و دود
گویمت تا که شود لبها کبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پایانِ مرا آغاز کردی
چه زیبا زندگی را ساز کردی
در آن لحظه که درها بسته بودند
دری بسته به رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگی ز روی تکبر به شیشه گفت
آیا توهیچ دمی کرده ای درنگ
روزی اگربه تنت ضربه ای زنم
طعمِ حیات به ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا سرد است آسمان ابر
ابری تیره سایه افکند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
......................
در ساغر هستیِ ما جز گُل شرابی نشکفت
در هر شبِ مهتابی ام ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلوله
به مغز شعر شلیک میشود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تاریک است وتیره!
ستاره می درخشد و نوری به پنجره نمی پاشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساحل امن نگاهت چه ویرانم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دل من گرفته،خواهم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چی می شد پنجره های خونه ها
رو به باغای بنفشه وا می شد
به روی پرنده های بی پناه
برای خوردن افشه وا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوان تو
رنگ شب پاییزی اند
لبخندت
صدای چشمه های تابستان
و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه دوست داشتنی اند برگ ها
برگ خندان رو شاخه درخت ها !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همان دولت عشم،به نگاه تو گرفتار شدست
زهمه کس گریزان؛ از همه بیزار شدست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یک درختِ کاج ، کریسمس نمی شود
هر خانه ای ، با طواف مقدّس نمی شود
شیرین ، اگر نشد قسمتِ فرهادِ ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلوله ای سنگین
با حرکات موزونِ چرخان
..............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه هیز مردی به هرزگی های شعرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شاعران دیگر مدّاح تار مویَم
در بندِ وصفِ زُلفِ و اندام و بُوی و رویَم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه نام و نشانی ، چه نامه ها داری
چه جان و جهانی ، جوانه ها داری
چه وجه و جمالی ، چه نادره حالی
چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منفعتِ عالم دنیاپرست
با ضررِ دشمنِ آیین یکی است
در نظر تاجرِ سرگین فروش
منزلت سکه و سرگین یکی اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مامراد خویش ازجانان تمنا میکنیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق دنیا و جمالش شدم
غرق تمنای وصالش شدم
تا به خود آیم که ام و از کجام
در به د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ترس و ریا در این سکوتیم...قبول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت در این جهان کس چیره دان ای نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از منِ متهم و قاتل گلهای سپید
به تو که عاشقِ گل های رُزی...
ای که تقریرِ تو از دور مرا ساخت " سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکـه در عشـق غمـــی مثــلِ زلیخـا دارد
بی گمـان اوست که معشوقه ی زیبا دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
✏"شهر بی حرف است"
سکوت بی حرف خیابان ها چه می گوید؟
نکند خبری شده است چرا شهر بی حرف است
نک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی هوای دهکده ، دل انگیزمی شود
گرگ هم دلش ز عاطفه لبریز می شود
حالا که به لطف شما هوا گشته گرگ و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید به بیکران رفت یا
در خواب ماند این لحظه را
نمیدانم...!
شاید باید به زمان سپرد زمان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من بگذر
از من که مثل پاییزم
و زندگی ام را ، جز با اندوه پیوند نیست .
اندوهی که در کلام نمی گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب وبود و هوا تاریک
قد خمیده سرو با ناز و نیاز
در کنار منقل سنگی
پیش یک چادر
آتشی بر پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی بر حولِ لولای گُمان - چرخِ عَقلَش را چرا اهرم کند؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولودِعشق و رویش آدم تو نیستی
یک ذره از تراوش شبنم تو نیستی
بین هزار نامه و شب نامه گشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار ما ریزو بده می، که مرا زمان نمانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بی مرامی چه غم
اگر بی سوادی چه کم
اگر بی ادب ، بی نزاکت ، وقیح
اگر حزبِ بادی بِدَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری که،
قلبها ،
نتوانند،
واژگانش را ، تفسیر کنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس،وقت خاب است اینجا
و زندگی معطل برگشتن است به اینجا
و لحظه پشت ترافیک رسیدن ها،
یادش میرود گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پادشاهی لجوج و بی بنیان
گفت مردم حسود و بدبینند
زان سبب جای قدر دانستن
سرکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذر عشق از سر کوچه ی مرگ
گذر نور از این پنجره ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعرکه باشی...
سنگهای سرد وسخت راهم زیبامی بینی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اما چگونه باز بگویم ز حال خویش
این ریزِ شکوه ها به چه تفسیر میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای ساحلِ حالم ، شلوغ و شیر تو شیره
هوسهایش پراکنده ، کلافی دست و پا گیره
در و دیوار احساسم ، خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکسی مانند من خواهد کند کاری ثواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهگاهی شـده انسـان برود آنجا که...
هیچ کس نیست و گریان برود آنجا که...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلاد شهر کلمات درهمم توی سرم
با حکم قلم به محکمه میبرم
دفترم شده قربان گاه واژه های الکی
در م
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۴۷۴ پست فعال در ۱۹ صفحه |
وحید سلیمی بنی
چون می‌خواهی
محمد حسین اخباری
محمد رضا خوشرو 
