يکشنبه ۲۲ مهر
شعر مفرد
|
|
بیا تا مهربان باشیم
چو خورشید جهان باشیم
چنان مه شمع شب هنگام
چنان آب روان باشیم
بیا تا مهربان
|
|
|
|
|
روز و شب کندر میان هر آنچه را دادم ز کف
گوسفند آن داند و من دانم و مشتی علف
آرزو ها خسته بود و پش
|
|
|
|
|
دست رد بر سینه ی عقلت بزن
کز ورودت خارجی از مرد و زن
می نوازد دلربا آواز دوست
در نمازند نظم حاکم
|
|
|
|
|
خوشامدی محل کسب و کار ما
به باغ خنده گا گل بده کنار ما
|
|
|
|
|
خواستم از دل عاشق بنویسم یک راز
|
|
|
|
|
گفتن ، به چنان است که بکاری به کناری
بنشسته و در آفت آن سر بسپاری
|
|
|
|
|
گرانی ..........میکند.......
|
|
|
|
|
در سرنوشتم خلقتی بی جان نبودم
|
|
|
|
|
هــنـــوزم پـشــــت دیـوار انتـظـارت میــکـــشــم مـــن...
|
|
|
|
|
خــــدا را دیــــــده ام مــــــــادر
کـه جــــاری در زبـانــت بـود
|
|
|
|
|
آدمـــی پیچـیده شد با پیچ هرز زندگی
بی نخ و سوزن فتاده توی درز زندگی
|
|
|
|
|
یک ورق در دفتر آموزگار است .. جلوه ای زیبا و نقشی ماندگار است
|
|
|
|
|
در در دل یاقوت زرند است...
|
|
|
|
|
شراب اگر شراب است....
(درویش)
|
|
|
|
|
تیغ عشقت رگ به رگم را میزند
|
|
|
|
|
. ........موج گیسوانت رقص رقص کنان.....
... .............
|
|
|
|
|
آمدی با چشم مستت تا که مفتونم کنی
|
|
|
|
|
طنابداربدانحق
مانمی باشد
|
|
|
|
|
سر به زیر افکنده من چون بید مجنون
|
|
|
|
|
چو دلم به دل خریدی سخنم مخواه سعدی
《که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد》
|
|
|
|
|
بی ریا, پروانه وار, دور تو می گردم هنوز
|
|
|
|
|
بکشتند انسان، به نام خدای
میافتند روزی به دام خدای
|
|
|
|
|
آیا به وجود خدا از راه دیدن مخلوقات او نمی شود پی برد یا حد اقل از بودنش با خبر شد؟
|
|
|
|
|
پدرم عشق تو سرمایه ی عمرم کافی است
|
|
|
|
|
عاشقی کردم با تو تو بیست و هشت مرداد
به زندون رفتم... متهم به قتل شدم تو سلول میلرز
|
|
|
|
|
حاصلشاعریمچیست فقطغصهوغم
|
|
|
|
|
الف امردادم تویی
بی تو مردادم ...
|
|
|
|
|
سایه اش را از سرم گرفت
آیا با نورها دوباره به سویم باز خواهد گشت!!.
|
|
|
|
|
ای من به فدای قد چون سرو تو گردم
|
|
|
|
|
مرگ: برگشتن به دنیایی که پایانی ندارد
|
|
|
|
|
مرده ریگ روح من .........
|
|
|