دوشنبه ۱۰ مهر
اشعار دفتر شعرِ جوجه اردک زشت شاعر مجنون ملایری
|
|
|
|
من‌خودم‌می‌دانم
که تورفتی‌پسرم
ودگربازنمی‌گردی‌وای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرت‌پیرترین مادردنیا
شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پسرم رفت‌زدست
وهمین‌غصه‌مراخواهدکشت
اوجوان‌بودجوان
بارسنگین‌غمش
کمرم‌راخم‌کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستان پیغام دادند نیست کارم شاعری
ظلم بی‌حدی‌ست‌که‌درحق مجنون می‌کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب آرام‌بوسیدم‌لبانش را به‌ناز
اومرامحکم گرفت وگفت این‌طوری ببوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرحلال‌کردن توغیرممکن است
تنهادلیل همین که‌من‌می پرستمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهای داغ‌مجنون می زند آتش به‌دل
هرکه‌عاشق بوده می‌داند چه زجری‌دیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردل‌خوشی که بود فقط باتوبودوبس
بعدازتو دل‌خوشی‌زدلم پرکشیدورفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطرات‌بوسه‌های‌گرم‌توبراین لبم
قبل‌جان‌دادن بیابابوسه های‌آخرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدا جان من بگیراما
دردهای مراتودرمان کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست دعا بسوی خدا می کنم بلند
چون‌مشگلات‌رامثل‌پرکاه‌می‌کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تومی‌دانی چرا‌خوابی به چشمانم نمی آید
فقط یک آرزودارم بیامرگم تماشا کن
----
درخیالم هرشب‌وهرروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفیق‌نیمه‌ره‌بودن پشیزی هم نمی‌ارزد
محبت ارزشی دارد نباید رایگان بخشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست گرزخمی زندبرقلب درمان می شود
آشنا‌وقتی‌که‌خنجرمی‌زندزجرآوراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنون بیاوبس‌کن یک‌عمرعاشقی را
هردم‌دهندفریبت توعارودردنداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببین‌آن بوسه‌ات‌درمان‌من‌بود
ولی دراصل خودپایان‌من‌بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده‌هایت‌باعث‌آرامش‌دل می شود
تاتورا حس‌می‌کندیکباره‌عاقل می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه‌ای‌گربدهیجان‌به‌عوض‌خواهم‌داد
مشگل اینجاست فقط بوسه من طولانی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعرچشمت شدم اما پشیمانم نکن
هم‌چوگیسویت مرازاروپریشانم‌نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست‌برزانوگرفتنکارمردان‌است‌وبس
ورنه آنکه بی‌خیال‌است.روبه‌پایین می‌رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب بازچرایادتوافتادم من
خنجر ظلم تودرسینه من‌جامانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنجرنامردیت‌عمری‌ست‌درقلب‌من‌است
زجر دارم می کشم پس‌کی‌تمامش می‌کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهوه‌راباسم‌چشمانت‌توقاطی کرده‌ای
درزمان مرگ فهمیدم‌که‌مرگم‌کارتوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدیدم قوطی رب راولی بانام افغانی
نداری توخبر شایدجناب شیخ روحانی
تمام ثروت ایران چپاول شدبه آسان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهتراست‌قصه عشق‌توبه‌پایان‌برسد
باز مجنون برود تا به بیابان برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ‌راهی‌جزنشستن‌با‌دل‌تنها‌نمانده
جزهمین‌چشمان‌زیبا‌هیچ‌چیزی‌جامانده
قلب‌پاکم‌هدیه‌دادم‌بی‌وفایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدوقلب‌مرایکباره‌ویران‌کردورفت
شاعر بیچاره را سردرگریبان کردورفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدان‌که‌چشم قشنگت برای‌من‌دنیاست
ببین که کشتی عمرم میان این دریاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توراهرلحظه می‌بینم‌میان‌خواب‌وبیماری
جوابم‌بوسه‌ای‌باشدکه معنی‌اش‌شودآری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داغ‌چشمانش براین‌دل‌ماند‌ورفت
دیدمش‌اواسب‌خودراراندورفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرچادرچهره‌راپنهان‌نکن‌ای‌ماه‌من
نیستی آخرچرانامهربان‌همراه‌من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌که آن بالانشستی فکرمردم‌نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این‌همه‌زجرتودادی‌وفقط خندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرمجنون به خداارزش خواندن‌دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکستی قلب مجنون‌رانمی‌بخشم‌توراهرگز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری‌شغل عجیبی‌ست‌درآمدصفراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازجوانی‌تابه‌پیری‌شعرمی‌گویم‌ولی
هیچکس‌دردمراازشعرهایم‌حس‌نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری‌راپیشه‌کردم‌تاکه‌درمانم
شود
بعدعمری‌حاصلم‌جزاشک
حسرت‌نیست‌نیست
----------------
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه گفتم زوفاگفت‌که خاموش
حمید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنجرنامردیت‌عمری‌ست درقلب‌من‌است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن چنان‌افسرده‌ام‌حس‌می‌کنم‌من‌مرده‌ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر می‌گویم‌به‌اجباردلم‌اماچرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درکنارت‌بودنم‌خواب‌وخیالی‌بیش
نیست
در بی‌درمان همین‌باشدنه‌درددیگری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی‌دانی‌پدروقتی‌نباشد
تمام زندگی درداست‌ورنج‌است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منوتوتنهاییم
وکسینیستبفهمدمارا
جای ماندن هم نیست
پای رفتن هم نیست
سایه‌هامان‌رانیزمی‌زنند
با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با بوسه گرم یاربیدارشدن
دردی که به اورسدخریدارشدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تانیمه‌شب به یادتوبیدارمانده‌ام
باور نمی کنی توبه‌ساعت‌نگاه‌کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درددل هایت نکن درنزد یاران بازگو
ااهن- ودیواربهتررازداری می کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به‌روزگارسیاهم‌نخندای‌بی‌رحم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نزن‌تکیه‌به‌دیوارریاکاران
که می بازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگوطالب ززابل چون زرستم ها خبرداری
خبرامدتو ... خوردی به خاک ما نظرداری
ببین قبرتو اماده بیاوامتحا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما به راه وطن خویش که ئجان را بدهیم
درره حق طلبی سروزبان رابدهیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلم پیروزمی گردی دراین پیکارها
می کنی ازادماراازپس دیوارها
ماهمه دربنددیگرنیسشت جزتویاوری
خشگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری بایدبه جای مردمت گویی سخن
گرنمی گویی زبان بایدزحلقومت برید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امدوقلب مرایکباره ویران کردورفت
شاعربیچاره راسردرگریبان کردورفت
وقت رفتن برلبانم بوسه داغی گذاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمی توبه هم زدی هلاکم کردی
بی عشق مرا به زیرخاکم کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاد آن بوسه‌قدیمی‌وگرم
یادگاری‌به‌روی‌لب‌وتنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد پدرم می امد
ازدرخانه من بالبخند
تابگویم که دگربعدازاو
این لبانم نزند یک لبخند
چون که م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر نمی توان به کسی اعتماد کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشمنانم‌روبرویم ازوفادم‌می‌زنند
پشت سر با رقص خنجر شادمانی می‌کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منوتوتنهاییم
وکسینیستبفهمدمارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس‌چلچله‌ها‌که‌بی‌سبب‌جان‌دادند
این‌بی‌‌وطنان‌وطن‌چه‌ارزان‌دادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده برلب‌بزن ودست‌دعایت بالاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌که‌آن‌بالا‌نشستی
فکرمردم‌نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داغ آن بوسه‌اول‌توبدان پابرجاست
تا ابد حسرتم این است که یارم‌نشدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسرده ترین‌شاعرایران‌شده‌ام‌من
بی‌عشق‌ببینیدچه‌ویران‌شده‌ام‌من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهرمردن‌حاضرم شمشیر را آماده کن
کندباشدبهتراست‌من‌بیشترمی‌بینمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک‌عمرهمیشه‌درکنارت‌بودم
من‌همدم‌قلب‌بی‌قرارت‌بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زدم‌درخواب‌یک‌بوسه
برآن‌لبهای‌شیرینت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادمادربزرگ‌افتادم
بازدیشب‌به‌خواب‌من‌آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه‌سکوتی‌ست‌دراین‌خانه
کسی نیست‌چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازچشم‌قشنگ‌توبلا‌می‌خواهم
یک‌ذره‌فقط‌ببین‌وفا‌می‌خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش‌تنهایک‌مداد
وکیف‌ودفترداشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویاری‌کن‌ظعیفان‌راجوابش
باخداباشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توراهرلحظه‌می‌بوسم
ولی سرداست‌لبهایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری‌این‌نیست‌مدح
این‌وآن‌گفتن‌عزیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاصل‌عمرم‌فقط‌دیدم
که‌رنج‌ودردبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای‌ناله‌مجنون‌ززیرخاک
می‌آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب‌پاکم‌راشکستی‌خنده
برلب می‌زنی
|
|
|
|
|
| مجموع ۷۵۰ پست فعال در ۱۰ صفحه |
راحله حصارکی (راحیل)
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
ساسان نجفی 
افروز ابراهیمی 
