سه شنبه ۲۹ مرداد
شعر مسمط
|
|
|
|
رنگ، از روی بچه ها رفته
مهربانی از این فضا رفته
کفر باشد، ولی خدا رفته
زن نباشد چنین شود خانه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آشیان پرنده بودند و...
لاشیان ِ برنده بودند و
مثل ما کم نخورده بودند و ...!
تشنه های به خونمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز هم آشفته ام
از درد دوری گفته ام
در حسرتش دُر سفته ام
سرشار از ناگفته ام
در تخت دیبا خف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بچه بودم با پدرم اومده بودم تو حرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه بوته های یاس بودیم
پر از عطرِ خوشِ احساس بودیم
به روی عشقِ هم حسّاس بودیم
برای بوسه ای وسواس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظاهر وصله ی ناجور بودیم
یکی شیرین، یکی هم شور بودیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مخمس احمد محمود امپراطور
نازنین در عشق خود سنگِ صبورم کرده یی
از نمـــاز و روزه و تسبیــــح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو باشی در بــــــر من قـــدرت و لشکر نمیخواهم
کش و فش میـــــز و چوکی پول با دفتر نمیخواهم
بلاک و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گوهر گلرنگ ثمین آزادی ای تاج دلارای زمین آزادی
ای ماه ستاره بر جبین آزادی ای ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو گفتی بی تو دنیایم سیاه است
گلستان خشک و باغ من تباه است
مهدی_غلامیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی بشوی عاشق و "وصلش نتوانی
قطعاً شده ای پیر، در آغازِ جوانی!
باید به دلت دانه ی حسرت بنشانی!
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ناکس ها نخواهد داد فیض محضر خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویالن مینوازد گاه گاهی
شنایش بهتر است از رقصِ ماهی
ندارد غصّه حتّی قدرِ کاهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها ز تو در زندگی آزار ندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که گفته ای بنویسم جهان من خوب است؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با او جهان بعد از تو بد تا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب و کافه و یک دختر زرد
به روی میز چندین قهوه ی سرد
و شمعی که برایش گریه می کرد
تپش های دلش می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه های یک مردو
زخم های پر دردو
دست خالیِ سردو
سفره ای که بی نانست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاکبان سوی خانه بر می گشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مخمسی بر غزل استاد شهریار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش زمان میشنود در همه جا صدای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شیعیانِ با ادب و صبر و علم و هوش
صلوات بفرستید جمیعاً به یک سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از قهر و خشم و ترسِ یک آدم چه می فهمی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوال می شوم از ناخدا و جاشوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود در کیف پشت او دفتر
ساق پایش سفید چون مرمر
ساده لوح وظریف وخوش باور
سینه هایش شبیه دو کف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردشی عاشقانه در باران
بارشی بی بهانه بر یاران
بوسه در کوچه های بارانی
یاد یک جمله از وفاداران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما نسلِ داغ دیده ی معصوم و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موسی پی الطاف خوش دم به دم توست
هر معتکفی در پی جام حرم توست
صد مرتبه پیش تو بمیرند کم توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(تمنای وصال)
بس مانده به در چشم و تو غایب ز میانه،
باشد به سر آرد شب هجر تو زمانه،
تیر مژه بگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم دخترکی لاغر و بی جان
فریاد از این زمانه ی پر عصیان
باز هم کوچه های خالی از انسان
شاهد ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب زدم کوچه را خاک نگردد هوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اُمّ اِحداي عشر ، فاطمه است بنت رسول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک سبد گل زن است
سوسن وسنبل زن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و عمر، مثل همین ابر، زود آمد و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مسمط مشترک بنده و جناب دژآگه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جشن بالماسکه بود زندگی ات...ازدحام نقاب پشت نقاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم من مردشرقی آریایی
زایرانم پراز درد وجدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن
ای گربه ی فراریده از موش بیشتر
ای چشم هایت "تَر" تر از هرچه که چشم تر
ای سوخته دل،عمر فنا رف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنتی بر بُت شعرم ، هُبلم ...!بر! نفرین!....
بغض کردم ،وَ دوباره پس گرفتم ...برگرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب پسرِ فاطمه در راز و نیاز است
گاهی نجف و گاه دلش سمتِ حجاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مذهب و آیین من اوست مرا جمله دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از گرگی که باشد در لباس میش می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساغر و پیمانه بود
یار و حرم خانه بود
ادیب و فرزانه بود
دولت شاهانه بود
در دوره ی شهسوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نو گلِ باغ و چمن ، آمده احمدِ ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام آنا😔............
گؤر نه حالدا قبرین اؤسده گلمیشم
دؤر آیاقا ، باخ گؤر کیم گلیبدی
نه اؤ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرمد دوران همه انبيا نور خدا طلعت حق مصطفاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید عالم آرا مهدی آل احمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو غَریبُ الغُرَبا ، هم تو مُعینُ الضُّعَفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم هایت دو تیله ی نازو
بودنِ با تو حس پروازو
دلبر و دلـربا و طنــازو
تو قشنگی ، قشنگ زیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را به تمنایی بادا و چنین بادا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل میرود و حیف که پای سفرم نیست
غمگینم و جز غصه کسی همسفرم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به استاد "محمد علی بهمنی"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت آن یار کزو گشت سر دار بلند/جرمش آن بود که اسرار هویدا میکرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد زِ نو محرّم جانم حسين حسين جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دستت می رسم جایی دوشنبه آخرآبان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا سخن چنان گوی سودی برد از شنفتن
حرفی بزن که دارد ارزش برای گفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو دگر ز این جمع ما نیستی
چون که یار دود و ام الخبائث نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لتماس پرنده ها عادیست
این قفس حکمت خدادادیست
دفتر بیمه حکم آزادیست
خبری از نفس کشیدن نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای در نَهان پنهان شدی گو چیستی گو کیستی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مَستم ای ساقی بیا من ترکِ مَستی کِی کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر شَوی تو یار من چنین کنم چنان کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او رفته و با تو فقط تف های سربالاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک گمشده در میان "من" ها
یک روح کبود و سرد و تنها
یک حادثه ی غریب و بی جا
تثلیث "من" است ، زیر آو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم عاشقت هستم
تو رویای یه دیدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مناسبت سالگشت ولادت بانو حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
می وزد در این حرم عطر گل یاس کبود
ای به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون چشم من نشسته التهاب بی کسی
به روی شاخه های تن تو نوبرانه ای گسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(تفاوت و بازی وزنی آگاهانه است .)
شب بی گلدان من بانو ،آلاله بی ساقه و پرچم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده بود نظاره گر،گوش کرست وبیخبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبزه ها روی کوزه پژمرده / ماهیِ توی تنگ هم مرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورده ای صد ترک ولی نشکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلبم شکسته و بدنم درد میکند
واژه به واژه شعر تنم درد میکند
هر حرف مانده از سخنم درد میکند
گفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دستِ پای خودم بند می شوم در بند
که بندِ تو شده شیرین تر از شکر از قند
برای تو همه شب دود می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم دلکی ولیک مغـــــــــــــموم ازانده روزگـــــــــــارمذموم
از مام وطن که گشته مظلوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصر یک روز سرد و بارانی/چشمهایش دو قاتل جانی/با روشهای غیر انسانی/عاشقم کرد،بد خرابم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش زمان می شنود در همه جا صدای تو
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۳۴ پست فعال در ۲ صفحه |
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم حاج محمدی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علیرضاوالیزاده
فاطمه فقیه زاده(فقیرزاده) 
منوچهر منوچهری (بیدل) 
