يکشنبه ۱۸ آبان
اشعار دفتر شعرِ شعرهای ناتمام(ب.شادزی) شاعر بهاره فرزان پور
|
|
|
|
با تو گویم سرّ و اسرار دلم تا عشق باشد
تا بیایی تو به سوی ساحلم تا عشق باشد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍂🍁 . . . 💛🧡
سکوت کردم ... نه برای فاصله
برای شنیدن صدای دلت از شعرهایت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احساساتت
شبیه سمفونی عشــــق ست
میان هر فصل زندگی
مُووِمان آرام و پر از هیجان ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست! ای پرسشگر،
چه میجویی در حیرت و چرا ...؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل سنگم چه بر سرت آمد ؟
گاهی از زیر بار فشار حادثه
احساس در بغض چمبره میزند
اما سکوت مجال فریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده گاهی زبانت بند بیاید؟
قدم هایت روی مرز تردید
تسلیم سایه ی دلخسته شود؟ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر از حالم بپرسی، ملالی نیست
جز پچ پچ و نجوایی در حریر افکار
با حضور سنگین غربت تنهایی
و هزارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای مهربانی در دشت سبز زندگی
پشت آلاچیق های یخ زده از احساس
فریاد زدم عشـــــــــق ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب،
بر لبهی نازک غرور ایستادهام
جایی که هزاران بار سکوتِ شب را
به جان خریدهام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشم باور من، یک ذره احتمالی
از تو نمانده باقی، جز لحظه ی خیالی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از راه رسیده جلوه های پاییز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شاعرم و شعر برایم دنیاست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر یک شب
دل می زنم به دریا ...
چه شنا کنم ، چه غرق شوم
مهم آرامش آغوش بیکران دریاست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام گرفته ام ...
مثل برفی که از حنجرهی آسمان
آخرین فریادِ سپیدش را سر داده باشد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن مرابا الماس ِ
سکوت بتراش
تا در قالب عشق ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دل ساده و زلال بهار
کمی گلآلود باش، که جهان
آیینهی پاکی را تیره میسازد؛
دل پاک باش ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشــــق چیز کمی نیست
هر کسی عشــق را باور کرد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر نهادم همه شب بر سر دیوار جنون
شاید این بار شوم راضی به انکار جنون ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم از این
دنیای کوچک درونم
چه می خواهم؟
قلبم اندازه یک منِ ساده
اما غم های دلم
اندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غیر من کیست در این غربت دل، دور و برت؟
صبر کن،گر چه رسیده ست به من،صد شررت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بار
پشت سرم را میبینم
تو نگاهت را
به سمتی دور میبری
آنجا که هیچ سایهای
از من نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز که آسمان شعرم آبی ست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوگل از نسل اهورایی و مهر و آریا
بین تان پیوند داده، دست زیبای خدا ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار ناجی من ! یک لحظه ای خطا کن
تیری به جای چشمم ، سوی دلم رها کن ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی تو فقط ، گرچه نظر بسیار است
از دل ما نگذر ، گرچه خطر بسیار است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنیده ام که عزّت
کسی خواهد یافت
که برساند خویشتن را
به عرش زلال انسانیّت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را فریاد خواهم زد که این غم ماجرا دارد
ببخش ای خوب من ! این بغض این گونه صدا دارد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریزش منارههای اعتماد
فغان بی صدایی اند در حرمت اعتبار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای حس تو پیچیده در میان باد
نمی شود بروی و نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از قلّه عشــღــق
سرزمینی را می توان دید
که در تنگنای سکوت خفته ست
از سرسبزی های بهاری اش
تنها غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید که تو عادت بکنی زخم زبان را
تا غصه به یغما نبرد تاب و توان را ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قمار چشم تو کردم و باختم عجیب....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قفس شکسته شد امّا ، هوای رفتن نیست
همیشه شوق رهایی برای رفتن نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرح لبخند تو عشقم ، دیده ها را کور کرد
چهره ی زیبای تو آینه را مغرور کرد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای دختر کولی که خوب می رقصد
برای لحظه ی بودا نشسته در معبد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو عاشقانه ترین فصل قصّه های منی
تویی بهانه ی بودن ، تو آشنای منی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ سرکاری
زمانی خودش را نمایان می کند
که عاشق حالی از یار نمی گیرد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم آن ابر بی باران که بی تو من نمی بارم
بهارم، از تو لبریزم؛ تو ای اندوه بسیارم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیینه مرا صدا کرد
زیر طاقدیس چشمانم
هاله ای از غم سایه افکنده بود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه ساده در این رابطه سوختیم
من و تو فقط گریه اندوختیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستم داری عزیز دل ، من اما بیشتر
هر چه تو دلتنگ و مشتاق منی ، ما بیشتر
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بروم یا نروم ؟ موضعِ تان روشن نیست !
دلم از غصه پر و فرصت وا گفتن نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم تا بعد این گم گشتگی پیدا شوم
راهی آن لحظه های خوب بی فردا شوم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از عطر تو لبریز شده خانه ی عشقم
معلوم نشد نزد تو دیوانه ی عشقم ؟
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که می بینم تو را ، گفتار یادم می رود
عاشقت هستم ولی ، اقرار یادم می رود
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به جستجوی تو تا فصل انتها رفتم
همین که عطر تو آمد ، ندیده وا رفتم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب ای حاصل رویای دلم، پر؛ وا کن
از تمامیِ جهان غیر دلم پروا کن
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصلا بگو که راه من از راه تو جداست
چیزی عوض نمی شود این گفته نارواست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باش تا شعر تو تحریر شود، بعد برو
عشق با چشم تو تکثیر شود، بعد برو
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو عاشقانه ترین فصل قصّه های منی
تویی بهانه ی بودن ، تو آشنای منی
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون کوچه ی خلوت شدم گریان، به یاد تو
چه بی تابانه پرسه می زنم این سان ، به یاد تو
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی تو فقط ، گرچه نظر بسیار است
از دل ما نگذر ، گرچه خطر بسیار است
...
☆غزلیات بهار
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک لحظه بیا روان شناست باشم
با حس جدا، روان شناست باشم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نهال عشق در دستان سبز تو به بار آمد
تو بودی که به من گفتی *بهار آمد ، بهار آمد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک کمی از خلوتت بیرون بیایی بهتر است
مدتی است این چشم عاشق، خیره مانده بر در است
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من عشق و یادت را برای خویش می خواهم
هر حس شادت را برای خویش می خواهم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان که در غزلم عاشقانه جا می کرد
برای وزن غزل های من چه ها می کرد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب ایوان غزل بودن و با حسرت خاص
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام لحظه ی من پر شد از خیال تو دوست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپرده ام به تو قلبی که آشیانه ی توست
همین خرابه ی ویرانه نیز،خانه ی توست
کبوتری که به دست تو رام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که تو با بهانه ها جوری تو
بین همه ی ستاره مشهوری تو
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من با تو تمام روزگارم عالی است
پاییز و زمستان و بهارم عالی است
..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو صاحب خانه ی قلبی تو را مهمان نمی بینم
تو را ای بیکرانِ عشق بی پایان نمی بینم
تو با صد وسوسه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ! آینه نمی گفت که زیبایی تو
نازنین! وسعت زیبایی دنیایی تو
وسعت یاد تو یک خاطره ی بی پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حرمت چشمان تو تفسیر شدم
در برکه ی لبخند تو تطهیر شدم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و این دل شوریده به سامان نرسید
حیف شد قصه ی این عشق به پایان نرسید
مثل پروانه پُر از خواهش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دلهره های بی درک من !
ای افسوس های بی مرز من !
در قدمگاه حسرت سوختی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی بادم،گهی آتش، گهی آب
گهی پنهان،گهی حاضر، گهی خواب
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک چشم هایت
نوید یک بهار دیگر را می دهد
زیر تلالو نور آفتاب ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودم که بمان، می روی اصراری نیست
گرچه دلتنگ توام ماندنت اجباری نیست
به دو چشمان سیاه تو قسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وسعت تو کران دریا پیدا ست
در خنده ی تو شکوه رویا پیدا ست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در وسعت زیبایی تو ذوب شدم
در باور رویایی تو ذوب شدم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو دروازه های یک شب یلدا
شعر نگاهت تازه های یک شب یلدا
در امتداد گیسوانت شب تبلور یافت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار هوای چشم تو بارانی ست
دریای عمیق چشم تو طوفانی ست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر چشم توام ، این مگر امکان دارد؟
ابر من ! تشنه تو میل به باران دارد
کاش ! آرامش چشمان تو پایان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب !
از سر ما گذشت .
راستی !
از کناردلمان هم رد شد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهسته تر قدم بگذار
تا قلبم فرو نریزد.
هر قدمت، آوای بلند ویرانی است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست از عذر خواهی بردار بانو !
دل بکش از دلواپسی های کف آرزو
از جاده زمان رد شو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرداب !
مرا ویران کردی، چه سود؟
چله عمر گرفتی ، چه سود ؟
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاتون من !
خاتون گیسو کمند من !
مرا ببوس از دریچه احساس ...
|
|
|
|
|
| مجموع ۹۶ پست فعال در ۲ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
ابراهیم حاج محمدی
محمد باقر انصاری دزفولی
این شعر، ترکیبی ش
مسعود مدهوش( یامور)
علی نظری سرمازه
عارف افشاری (جاوید الف) 
معصومه خدابنده 
محمدکریمی (پویا) 
دکتر سیدمحمدرضا لاهیجی 
