در مهربانیِ تو

┅═༅𖣔 ﷽  𖣔༅═┅

در مهربانیِ تو 

ازمن  غریب‌تر  بود چشمان ِ  پُربَهایت..
جِبرییل‌‌جلوه‌ای داشت در مَستیِ‌صدایت

در مهربانیِ تو  دستِ‌خدا  نَفَس بود
یک لشکرِ پُر تَپِش  در قلبِ من  فدایت

غم‌گرچه‌باتوخوش‌بود امّاتوکوهِ‌دَرکی
لبخندِ تُردِ  گُل  با  اقبالِ‌خوش برایت

هستی مساویِ‌توست ای ‌آیه‌ی محبّت
جان‌بخش آن‌نگاهت الطافِ باصَفایت

گر کوچ‌کرده دیگرعشق ازمدارِ سَرها 
دُرنایِ‌دل زَنَد پَر  هرلحظه در هَوایت 

روحِ تو  سعدِاکبر  کلّ ِ وجودت انوَر
عطرِ بهار پیداست   در باوَرِ  صَبایت

هفتادقرن  نه  تو  تا  عمرِ  بی‌نهایت
جامِ‌ شَعَف بنوشان بر جانِ  دلرُبایَت..