چهارشنبه ۱۰ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ آتش احساس شاعر فریباایازی روزبهانی
|
|
|
|
دور از تو دلم تنک است ....
با شعر و غزل قهرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا به خلوت دلم گناه می خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدار تو پایان قمارمن و توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با هفت قلم سین نشود ؛سفره بهاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفره روزی مردم از «تهی سرشار» شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلهای همچون آفتاب از چهره ها پیداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناترازی ست که بر گردن مردم زده یوغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق جاری در هوای خاطرم شد موج نو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای بغض دارد آسمان چشم بارانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم کم سوی تو هم سوی شبی تار ولی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قعر دریای توهم برج عاجش خالی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"فریبا "عشق رویایی نهفته در شکیبایی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همچون هُرم پاییزی بتاب از برج شیدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار دیرین غزل های شبانه مادرم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای آنکه می داند ...ابری که باد و بارانش در تصرف خاطره هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چلّه کشی ،قاب دل نحله فکرت مدام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترکان کویرتاب از کف دادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا حشر فرات از عرق شرم که جاریست
در حسرت دیدار حسین بن علی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معجزتی باید چونان تنفّس صبح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد و باران و شکست شاخه هایش را
ما تحمل آورده بودیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلامم امتداد می یابد در واژه ای که مثل سابق نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به راه معرفت می غیژ و می رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درهیاهوی زمان با دل رسوا چه کنم
دل تنهای زمین خورده خود را چه کنم
دل خریدار کمی شبنم غم آلوده ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"اما" های ما بسیار و" برای"های آنها خیلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به خود آمدیم
بوی پاییز از گنجه مادربزرگ پرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنارت دل ،چه طوفانی شد امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد را گفتند:از حرکت بایست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شِکوه ای نیست شکستی دل لیلا، چه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل من ز من جدایی ،چه کنم که بی وفایی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج نامه ست آنچه را پیگیر کردیم و نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم را در تشت تنهایی چنگ می زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش گرفت احساس من آبی رسان ای ماه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ایم
از سیلی باد
در گوش باد
کاش یکی بیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهر پاییزی
فصل اول زندگی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با زبان دل
دلم آهوی بستانت رضاجان
شده شیدای مستانت رضاجان
نظر دارد به خط هشتمین نور،
خراباتیِ سا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنبق ها با وزش دستان عشق
پر می گشایند
تا پلک آرزو
شب را به نسیم مزین کن
دلم پرواز شبانه
می خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق ممنوعه ندارد خانه ای کنج دلم
درقماری عاشقانه جاودانش کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یونس های ما را پس نخواهد داد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکس به خودش وعده ی دیدار تو داده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر، آشوب بداندیشان سنگین دل شده ست
|
|
|
|
|
| مجموع ۹۰ پست فعال در ۲ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
سیاوش آزاد
زیباست و
جلیل میاحی 
المیرا قربانی 
زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس) 
قلمتان از جنس مهربا
