رنگ خاموشی

درودتان
و تقدیم مهر و ادب
اثری خواندنی و نوستالژیکست،
نخستین شعری است که از سرکار عالی میخوانم و افتخار حضور در پیج گرامیتان را دارم.. تاثیر گذار سرودید، با اجازه ی مدیر ارجمند و بسیار فرهیخته ناب و اساتید عزیز و بزرگوار،
چند خط تقدیمی در ارتباط با رویکرد فلسفی و جامعشناختی شعر و با مداقه با نمادگرایی در ایران مینگارم..
___تیک نقد را فعال کرده تا به خوانش و بازخوانی این شعر عمیق و پربار یاری کنم.____
ساختار کلی شعر پیش رو، نوستالژیک و ارمانشهریست،
در فضای اگزیستانسیالیستی، که شاعر محترم گذشته را به مانند روزگاری ساده و صلح امیز و همراه با طبیعت، همزاد انسانهای نیکوسرشت و سپیدسیرت توصیف میکند، و انرا در تقابل با امروز اشوبزده و بیمار قرار میدهد..

تقابل دیالکتیکی بین ان روزگاران خوب و روزگاری که غم بیداد کرد، از منظر هگلی _تز و انتی تز_ جامعه را از وحدت نخستین به از خود بیگانگی میراند..
پدیدارشناسی اثر، زمان را خطی و جلورونده و چرخه ای از زوال و باززایی میداند، با نظر به واژگان نوحو طوفان، سختی و اسایش و..

در نگاه نمادشناسانه ماه به عنوان شهزاده ی سیمین بدن، تعریف شده است، که با مهر و ناهید، الهگان عشق و زیبایی سخن میگوید،
این بیان ماه را میانجی امور قدسی و زمینی تلقی میکند، به طور خلاصه در سه فرهنگ برجسته ی لری و کوردی و تورکی در کشورمان، ماه نمادی از هستی های گوناگونی میتواند باشد --
مثالا در فرهنگ کوردی، و اساطیر کورد، ماه یا هه وار، نماد پایداری فرهنگی و سیاسی، حافظ و پشتیبان شبانان، شهزادگان و عشقهای ممنوعه است،
شهزاده بودن ماه در شعر، ممکن است به اسطوره های کوردی ارجاع داشته باشد که در آنها عشق تحت سایه ی ماه شکل میگیرد و ماه شهزاده ای نقره ایست.
در فرهنگ لری، ماه یا ماه کامل نماد باروری و زایش است، اغلب زنی ارمانی یا مادری قدسی را تصویر میکشد، و سیمین بدنی ماه زیبایی و پاکی این الهه را یاداور میشود.. در فرهنگ تورکی،
ماه یا آی، تنهایی عارفانه، جست و جوی خویشتن و نشانه ای از انسان کامل تحت پرورش خدایبانوی آی،الهه ی زیباست، در نمادهای دیگر به نوعی امنیت پیشامدرن و جامعه ی فرانو اشاره شده است،اشاراتی به مظلومیت داریم و
در نگاه جامعشناختی، انومی دورکیمی در فروپاشی نظم قدیم و جایگزینی با اشوب یا بحران، شکاف بین ابزار و اهداف قابل استنتاجست..،با نظر به اپیدمی کرونا،و بیماری و فقدان بسیاری از گرامیجانان،
تئودیسه ی شعر، رنج در برابر عدل الهی و...
را واگویه میکند... که ملموس و اندوهبارست

در ادامه، باید عرض کنم ژرفای فلسفی اثر چشمگیر و دلاویز است،اندوه سیزیفی حاکم بر شعر شما بزرگوار و مکاشفات تخصصی نشاندهنده ی دانش ارزنده و سطح ادبی گیرا در این شعرست ــ


عرایض نارسای این جانب را به کلک بزرگوارتان پذیرا باشید، به شرط بقا و زمان مکفی در ادامه بیشتر خواهم نگاشت..
با احترام و مهر 🌺