دوشنبه ۱۸ فروردين
اشعار دفتر شعرِ شاعر
|
|
|
|
تو هم آدمی عضوِ این پیکری
کنون در قرنطینه وِل مَعطلی
تو در روز خوابی و شب در اینستا....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدری بمان مقابل من تا ببینمت
در کنج خلوتی تک و تنها ببینمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نفس کشیدنت عادت کردم
با این دل دیوانه رفاقت کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خورده ام میان دسته ورق های زمانه ایی که حکم از آن توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زهر ذکری بود بالامقام استغفرالله ست
به هر دردوبالایی هم دوااستغفرالله ست
نجات جان تو هم ازکوید ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبرت هست که چون معجزه ای تازه کند
عطر آغوش تو این جان فروریخته را
گر رسد مژده ی وصلت شرر تازه ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی باشد دوای درد من/بوی گیسوی تو باشد نمک بر زخم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه ازعشق اش چو شمع ،
بی تابم و لبریزم و میسوزم تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن زمان که نتواند درست راه برود
دوباره عاشق میشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه در گفتن احساس به هم لال شدیم
دل ابراز نداریم ، که ابراز کنیم
پُرِ امید نشستیم و فقط لاف ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند سالیست چراغ خانه ام خاموش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب ات به دانه ی یاقوتِ سرخ می ماند
که گفته در شب یلدا انار هم باشد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میپرستم تو را لحظه ای
آه یادم آید که تویی
تو شدی بُت ،دل با عشق تو کافر شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوبِ من
فرصت کم است حرفی بزن
شیشه ی تنهاییم را سنگ زن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاحب رستوران با گارسون ،
کل کل اش شده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی وفایی را ز که آموختی چشم سفید مه رو
که عقل جرات نگاشتن بی انصافی بپروراند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـا دیـدن تـو قـلـب مـن افـتـاده بـہ دام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به نور
آینه‌هام
چشم‌های تواَند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولای عشق کار دلم را ردیف کن......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده دارم بر لبم اما نه از آن خنده‌ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخت میبندم از این شهر پر از افسردگی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی رحمان...
تویی رحیم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای نیست که یادَت نکنم
از سَرِ تنگی دِل ،چشم را تَر نکنم
من که از شوق وصال بی تابم
از همه دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه ومهتاب چه زیباولطیف وچقَدَرپاک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبر های تو را کیهان نوشته
که در ایران کثیر الانتشار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دور که می دیدی
مثلِ اثرِ سنگی بود
که درون آب وارد می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تو خلاصه میشود
جام و جهان و جان ما
وای اگر نباشدت
در سر تو خیال ما
از تو گریز چون کنم
جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستی عیان شد و چندان گریستم
ای جلوه گاه حسن عیان کن که کیستم
از خود بری شده گم کرده آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاش گویم کین معما بر حکام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت
انفجارِ مهیبی‌ست
با بسامدِ هزارها هرتز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این صدای خسته
از این دل شکسته
با این همه صداقت
دلم دل به تو بسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دلِ خسته و رنجورِ خود این را گفتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب نیست ، امّا هنوز امّید هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خویش را باش در این سرای عالم/ تو دگر دل و دلداری نداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تارو پود وجود من
فرشی میشود برایت
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تمام عالم و آدمیان جدا شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ماهِ تمامی و مرا می کِشی ام تا
میدانگهِ آغوشِ پر از مین و شهادت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از باغ سبز نگاهت
کارت پستال بفرست
فتوکپی شده پلکم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با رفتنت در یک لحظه مُردم.
با بودنت هر لحظه میمُردم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگو در خانه بمان
گو در خانه بمیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر می گویم تو را در شعر معنا میکنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم حرف هایی در دلم دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داستان غم من
داستان غم آواره ترین مجنون است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودک است وشیطنت وجنب وجوش
کودک است وریخت وپاش وحرص وجوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب به عکس ات شلیک می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینهمه تیر که سوی دل من باریدی
اگریک دانه ی آن سوی دلت می آمد ، می مُردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامه ات را خواندم ولی بی امضاء و پر از دلتنگی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دَر می کنیم سیزده را به خِیر
گره می زنیم دِل را به دِل
پیوند می دهیم دست را به مهر
در حیاط خان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بر هم زدنی گاه پایانش شد
مرهم درد و سر بی سامانش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می زنی گاهی قدم
با حس یک کاج بلند
می روی تا انتهای کوچه دلواپسی
می شوی
همراز یک روز قشنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جا مانده ام با خاطراتت روی این گوشی..
گاهی خدا باید دهد قدری فراموشی،
حتی سکوتت مرگ من را دورتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ندارم هدیه ای در حد چشمانت جز این دل
بیا بانو .. بیا بنشین فقط یک لحظه یک منزل
تو که اینجا نباشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عکس یک خط موازی شده وُ بی برگشت
داغ تکرار غمش، دایره ها میفهمند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شــایـد یـــه امـــروز رو تـــوام
بــا فـــــکر مــن ســــــر کــــنی
میــــخوام کـــه بـــاز از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته بودم مثل کبریت بی خطر
حتی شما بگو ز خزان هم بی خبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن زن و شوهر ازتمامِ دنیا ،
فقط هم را داشتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالم از وقتی که رفتی خوب نیست!
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۵۴۱۶ پست فعال در ۱۹۳ صفحه |
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
سید احمدرضا فضیلت منش
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
حنظله ربانی
عباسعلی استکی(چشمه) 
