دوشنبه ۲۴ دی
|
|
|
|
در آن شبی که تو رفتی ، هزار یلدا شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیای وانَفسا ،
نفهمیدن چه می ارزد !
نمی ارزد زِ فهمیدن
شوی تنها به هر اَقصا ...
رضا اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی من به سینه ناله و فریاد دارم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از ترس طوفان به دریا زدم
به ساحل خزیدم با هر موجِ غم
کنارم بشین روحِ تن مُردهام
همه ماهیهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دین اگر به کنج مسجد و خانه می باشد.
آن بسان پرنده ایست که فکر لانه می باشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گه به بالا می رویم با غمزه اش تا آسمان
گه به پایین می شویم با قهر آن نا مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ما
سوزِ دلِ ما که بی شمار ست
.داغ دل ما که بی عیار ست
آه دل ما توفان صحر ا ست
.درسینهء
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به؛ مرحومه [$جبریه مزرعه$] که خود را بخاطر من آتش زد...
*(فاجعه)*
"""
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام دغدغه هایم دوید در پی تو..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دگرچشمام به خواب نمیروند ،
ز شورِقصه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس هوای دیدنت را در دل شب کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل غم ها با وفا و جاودان اصلا ندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با سکوتت میگریزی، تا "شبم" آخـر شود
میگریـزی از "نگاهم" تا "دلـم" پرپر شود
مینشینم در "کنـارِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وعده او
مثل صدای اب رود خانه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی غمگین تر از شب های پاییز!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به لب مُهرِ سکوت امّا به دل میلِ سخن دارم
من اینک حسِّ غربت را، در آغوشِ وطن دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از درون شب تباهی می وزد
زندگی بر پایهی ناسازگاری میزند
ورنه آخر به غلط پیموده شد
برده باشم لذ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا می چکد از چشمت، می بر دل و جان من، مست نگهت هستم
هشیار نخواهم شد
هشیار چرا گردم، زین خواب خوش م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویای جنگ و تجزیه دوری محال است
با این علل که غیرت مردانه داریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری کودکانه برای آقا پسر های گل ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن دَم میکنی رنجش ، بگیری سیب از هوا
در این دَم مینهَی مِهنَت ، ز جانِ خود دَمی بر ما
ز عل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایستاده در جایگاه محاکمه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر لحظه را بدون تو سپری کردم
هر شب نشستم شعر خواندم و گریه کردم
فکرهایم پر از خیال و آرزوهای محال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزرئیل برایم رقص نوازی می کند
با جانک بی ارزشم تیله بازی می کند...
به که این جان چو شیرین عسل اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رستخیزِ شعری که نوشت بر دارِ تنهایی زِ عشق / بر دارِ ترسی که بر آن ذکرِ اناالحق خوانده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ این پنجره ها باز کبوتر دیدم
رفتن از شوق ولی ماندنِ کمتر دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمزم از زمزمه ی نام علی شیرین است
گلشن از رایحه ی فضل علی مشکین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده بر لب آرم و قصه ی دل فغان است
به ناحق رفتی و عشق تو بر جان خزان است
اگر شاد به خنده ی،خیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه روی آن بُوَدم تا به کوی یار شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشتم وجب به وجب این دیار را/مانند طرح چشم تو پیدا نمیشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه طراوت و زیبایی در یک انسان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه اسیرِ زر و املاک و فراوانیِ پول
نه که در بند فلان مرتبه و قدرت و جنگ
تو اگر امر کنی با دل و جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبهای تنهایی که بر تار دلم پود می نهم برای خواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[ آخرین نامه]
کاغذ، زیر انگشتانم میلرزد. .
اشکهایم، بر روی کاغذ میریزند و کلمات را تار میکنند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از انقلاب جهانی مرا هراسی نیست ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودت کردی که لعنت بر خودت باد ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما
وارثانِ
اندوهیم
هزار شبِ بی ستاره
در قفا داریم وُ وادیِ حسرت در پیش
و نعشِ رویاهایمان را بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت شیشه برف می بارد و من ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بامن به دنیا آمدی شاید
که اینگونه گشتم هرنفس شیدا....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقدر لطیفه خاطراتت ،
مثل گل ابریشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن واژه که بر دلم گشود آتش رفت
تا هفت ثریا سخنش بیغش رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعجازِ نگاهِ تو مرا می کُشد ای عشق
لبخند بزن کاسه یِ صبرم شده لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هرجا می روی آنجا کسی یادش نمی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرده ها مغرورند
اشکان را از چشمان آرام آرام می چکانند. زیر بار بودن نمی روند.
تن به راه رفتن نمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکلم می کنی با چشم هایت چاره من چیست
چه خوابی دیده ای بر من
که دیگر جز سکوت و جز تماشا چاره من نیس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم بسلامت شب پر رویا را
و نهنگی که به صید آمده بی پروا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازم ایوان نجف آرامش جان و دل است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر عهد به دلبر را بشکسته نمی بینم
بشکست چو دل ، دل را زو رسته نمی بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و خدا گفت: عزازیل بیاید داخل...
حبس شد جمله نَفَسها در دل.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی با صورتی چون قرصِ ماه/از چه رو جانش بگیرند بی گناه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکرار از غوغای نیشابور... بر میگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه من کامل تر از هر بار دیگر نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش که چشمانِ تو سیلاب نباشد
یا گر بشود قطره به مژگانِ تو باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بام قله ای ماندن در مسیری جا ماندن
رفتنم یا که برگردم فهمیدم ضررکردم
گوهرش را زیرخاک کردن ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرنوشت نتواسنت تو را از من بگیرد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریبی در کارنیست
چشم را قافله سار گورستان می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پای دلت از همه آزار کشیدم تو نبودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر من وز کوثرت جام می پیمانه کن
وز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه طنز کوچولو برای تغییر ذائقه
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۹۰۴۸ پست فعال در ۱۶۱۴ صفحه |
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
خوش آمدید و درودتان 
