جمعه ۲۳ شهريور
اشعار دفتر شعرِ دو بیتی ها و رباعی ها شاعر سید علی کهنگی (واسع)
|
|
|
|
آنان که ز دیده اشک خون می ریزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح آمد و چای با صفا می چسبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خاطرم از تو آیه دارم ای عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را گاهی بهانه می کند دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا از تو گرفته آسمان رنگش را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید است بیا که شادمانی بکنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزتان مبارک و سالش همیشه خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خاک ،زمانی که هم آغوش شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز شبش اگر چه طولانی تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح آمد و بی نصیب از روی تو ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر زخم دل کسی، که مرهم نشدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی بخت ما پیروز گردد
شب و اندوه هجران روز گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سفره ی عشق آبرویم دادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سفره ی عشق آبرویم دادند
در خلوت خود جام و سبویم دادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی طاقتم ، از نگاه سیرابم کن
با قصّه ی بی غصّه مرا خوابم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شهر شما عشق حرامست،افسوس
دیوانه شدن جرم تمامست،افسوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوه عشق
صبح است بیا زمزمه آغاز کنیم
تا اوج شکوه عشق پرواز کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرّه
از طرّه ی تاب دار تو می ترسم
زان چشم عتاب دار تو می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر بر قدم بهار بگذاشته ایم
دل در گرو نگار بگذاشته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تویی آغاز مستی
به هر زیر و بمی تنها تو هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آنکه ز راه حق گریزان شده ای
بازیچه ی دست مکر شیطان شده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم که به خواب، پای دل زنجیر است
از دست سر زلف تو، کارش گیر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که من به جستجویت هستم
وابسته ی هر پیچش مویت هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا با دل خود به سوی او رو کردیم
جان را به فدای غمزه ی او کردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شهر شما عشق حرام است،افسوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دمی برون زدم از خواب،اگر که بگذارند
برای دیدن مهتاب ، اگر که بگذارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اوّل به نگاه رخنه در جانم کرد
آنگاه به خوان عشق مهمانم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اب آنکه مرا به درد بار آوردی
با خنده ی تلخ و سرد بار آوردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که شبی تو را جوابت بدهم
از لعل لبم شراب نابت بدهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همچو نسیم ،شوق بازی دارم
با قاصدک کوی تو رازی دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلائی موی و آبی چشم زیبا
چه ترکیبی!فریبنده ، فریبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای عشق،همراز آفریدند
گل زهراست،با ناز آفریدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح آمده ،ای دلبر مغرور ،سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من به دل تو گر که راه است بگو
احساسم اگر که اشتباه است بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرگشته ی خسته را تو گمراه مکن
بر من نگه نیمه چنان ماه مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر جا که تویی ،روز و شبش زیباییست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح است،برایم گل لبخند بیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد آه،که هیچگاه آدم نشدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی بنده ای دلخون نباشد
پریشان خاطر و محزون نباشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح است،برایتان عسل آوردم
یک دشت ترانه و غزل آوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم که سرود صبحگاهی گویم
از خنده و سیب و حوض ماهی گویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توحید یعنی شعر در وصف تو گفتن
درّ سخن در وصف چشمان تو سفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خاک ،زمانی که هم آغوش شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را با من سر ناسازگاریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکس که بُود قبول حق می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل گل و نو بهار،زیباست هنوز
|
|
|
|
|
احمدی زاده(ملحق)
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما جناب فریادی عز
سید هادی محمدی
دانیال فریادی 
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
محمد امیری 
حسن لطفی 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
علی مزینانی عسکری 
