جمعه ۷ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ درپهنه ی خیال شاعر محمد حسین اخباری
|
|
|
|
غنچه می خواست گل شود اما
پَر در آورد و یک کبوتر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزِ عاشورا چو آن سردارِ عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیعیان اکنون که دل طوفانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصلِ ولایت، چو از غدیر شد آغاز
عیدِ ولایت بوَد غدیر، برادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسته ام بندِ دلم را به پَرِ کفترتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدای عدل و داد اکنون زعدلش غوطه ور درخون
بود محراب از خون جبینش لاله زار امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز میلاد تو میلاد سپید صلح است
صلح و عاشور زیک ایل و تبار است حسن(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاین به نوبهار چه زیبا و فر است
چون بوستا تمام فضایش معطر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه، ز مهرِ تو منوّر شده
خاکِ قدومت به سر، افسر شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطف بهاری است ، از صفای پرستار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هست تنها خانه زادِ ایزدِ یکتا علی(ع)
بر خداوندِ جهان عبد و به ما مولا علی(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماه خدا لطف خدا جلوه گرآمد
صد شکر که این طالع مسعود برآمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد بهاران و دگر باره صفای گلِ سرخ
بلبلان نغمه سرایند برای گل سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطف بهاری است از صفای پرستار
ماه بود روشن از ضیای پرستار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه زمهر تو منور شده
خاک قدومت به سر افسر شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست دارم که دوستم داری
ای که داری چشمِ سحّاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عروس چمن مریم تابناک
که اورا به جز سادگی مایه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد بهاران ودگر باره صفای گل سرخ
بلبلان نغمه سرایند برای گل سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهان از جسمِ آن گل ، تاب ریخت
از گلوی غنچه، شهدِ ناب ریخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چیست عاشورا به جز تفسیرعشق
نیست عاشورا مگر تدبیر عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد خزان، پژمرد گل، بلبل رمید
وصل دائم را در این دنیا که دید؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبلا!ماهِ مهر ، بی مهر است
بشکند عهد، هرکه گلچهر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حمد بر ایزد تبارک باد
نازنین مقدمت مبارک باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میلادِ با سعادتِ آقای آفتاب
گو تهنیت به ساحتِ والای آفتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قُم که رتبتش همه از عرش بر تر است
در گوش روزگار چو یاقوت احمر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان، خوشه،خوشه، می گرید
گوئیا داغدار پروین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز دل، در سینه ام پَر می زند
عشقِ مولا ، حلقه بر در می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشستم فاتحه ای برای شیر موز خواندم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمامِ نخلها بی سر، گلستان گشته خاکستر
سیه پوش از غمِ گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی! ای خانه زاد ایزد و ای کشته در محراب!
شهیدِ راهِ حق! خوش می روی در نزدِ یار امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب به دنیا آیه ای از نور نازل می شود
کز تابش انوار آن صد شور، واصل می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به! چه زیبا هست در منشورِ اشک
طیف های دلربا یِ ربّنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگامِ صیام است و قیام است سحرگاه
افشان نمِ اشکی که شَبَت را سحر آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق است نژادِ من و یکسر خطِ بطلان
جز عشق، به رویِ همه ،اَنساب گرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو،بهار، می چکد از برگهای سال
بی تو بهارها همه پاییز می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامنِ نر جس این زمان گشته چو باغ و بوستان
صحن و سرای عسک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقان،عاشقان، مبارک باد
آنَک،آنَک نگار می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محوِ کدام آینه بودی ،شبی که حق
در خلوتِ حرایی تو انعکاس کرد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سودِ بَشَر ز عشق خداییست جلوه گر
آری کسی ندیده به دوران، زیانِ عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرغم زبرایِ دل، هر دیده بلایِ دل
وایِ من و وایِ دل، وایِ دلِ سودایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُل نشانِ رویِ تان شبنم، نشانِ خویِ تان
حُسنِ خُلق و خویِ تان سر لوحه یِ اعصار باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نویِ صبر چه دیدی آن روز ؟
که نشستی به تماشایی، سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هست تنها خانه زادِ ایزد یکتا علی(ع)
بر خدا وندِ جهان عبد و به ما مولا ،علی(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گل و باغ و بهارم
هجر تو برده قرارم
من به کجا تو کجایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسیار گریه کرده ام ، ای دوست بی صدا
آندم چو آبشار به آوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر به گلشن گیتی چو غنچه جامه دریدم
گلی به رنگِ وفا در تمامِ عمر ندیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر روی تو مهپاره ندیدیم، ندیدیم
از هجر شما گر که خمیدیم،خمیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارا! بمان ، تا پرستو بماند
بدیها رَوَد ، یارِ نیکو بماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازا که در فراق تو غوغا نموده دل
در سینه شور و ولوله بر پا نموده دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش دل، در مردمی ها طاق بود
شُهره ی آفاقِ ما اخلاق بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبلِ خوشخوان، بخوان،نغمه ی زیبای عشق
ساقی یِ مجلس ،بریز، باده ز صهبای عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل دسته ی مسافر گلزار الوداع
ای خوب، تا دوباره ی دیدار الوداع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقت ای رفته باز غوغا کرد
اشکِ شوری به دیده ام جا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سنندج رایت عشق و صفا آورده ای
حق نگهدارت که حق را مُقتدا آورده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز عشقِ نگاری که داشتم دارم
سرشکِ غم به کناری که داشتم دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایزد چو گناهِ ناس خواهد بخشید
بر بنده یِ ناسپاس خواهد بخشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرچه حکم ز ربِّ جلیل آمده بود
وتیغ تیز به دست خلیل آمده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه باگل نشود جمع به یک جا نرگس
داشت از روز ازل گل نظری بانرگس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آشنای دیده یِ بارانی
بی تو جهان پر است ز ویرانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شبی صدها ستاره میزند چشمک به من
تا نپنداری که از چشمِ خدا افتاده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که با کلام خدا دل منوّر است
هر واژه از کلام تو چون دُرّ و گوهر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل بی برگ و نواییم ما
ریزه خورِ خوان بلاییم ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که در غیاب اغیار مرا به خویش خواندی
زچه پیش چشم احباب مرا ز پیش راندی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل خرم است،لیک نباشد چو وَردِ عشق
خرّم کسان که با تو ببازند نَردِ عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیتی زچه رو به کام من نیست؟
این تَوسنِ عمر رم من نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بده مژده ای بلبل بی قرار
که شد روز نوروز و فصل بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد نوروزی وزد در صحن باغ
لاله آمد سرخگون چون چلچراغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد برون ز پرده ی غیبت جمال گل
تا دیده وا کنیم به جاه و جلال گل
آمد زوال عمر زمستان و برگریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا گلم که وصال تو آرزودارم
هزار ناله ی بشکسته در گلو دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل توفانیِ مرا رحمی
آخر ای گل ، به من نما رحمی
بی تو من بس غریب و تنهایم
ای عزیزم ، مرا، مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم چرا دریای غم گشتی دلم امشب
مگر برق حوادث سوخت یک جا حاصلم امشب
علی(ع) گُل را میا گِل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش این دل شور دیرین داشتی
کاشکی فرهاد شیرین داشتی
کاش مجنون را زلیلی کام بود
یا که اورا د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شور و غوغای جوانی یاد باد
یاد باد آن شادمانی یاد باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز دل درسینه ام پر می زند
عشق مولا حلقه بردر میزند
عشق مولا بال پرواز دلست
زین جهت شیدا دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر به پرستارا که در حقیقت گلهای زیبای باغ عاطفه اند تقدیم شده است با مطلع
لطف بهارر است از
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
سیاوش آزاد
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
مهدي حسنلو
شعری زیباوحکی
مریم عادلی 
ساسان نجفی(سراب) 
