پنجشنبه ۶ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ زمزمه هاي تنهايي شاعر عليرضا حكيم
|
|
|
|
شیخ‌چپاول نمود گنده‌ترین مال را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دنیا آمدی ای‌گل که من را عاشقت سازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دوری تو تاب و توانم رفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم تو شهر قشنگیست در آیینه‌ی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه فروردین صفا دارد کنار کیش مهر
پر ز مرجان می شود فصل بهار کیش مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشقت بود طی کردم همه کوه و کمرها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی با آسمان هم‌سنگ می‌خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شعر اگر چه تازه و تر باشی؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا ساده و بی‌رفیق و منگل هستی؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پنجره قار قار می‌آید باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای شادی در عروسی صحبت ناباب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدار باش باغبان بوی کلاغ می رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزهایم بعد تو در بی‌قراری بگذرد
لحظه‌هایم بی‌تو در بی‌غمگساری بگذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبحدم در باغ دل یاد دو چشمت کاشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که داری به دلت میل تماشا کردن
رو به دیدار همان خوشکلک دنیا کیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا از خواب غم برخیز دارد عید می آید
صدای قمری عاشق به روی بید می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای مخمل کوه دارد رنگ و بویی دلپذیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا هواي جواني كه مي وزد به تني
خوشا دمي كه بگويي براي دل سخني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آنی که دلم را خانه کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکسی ذاتش خراب و صاحب این مسند است
ارزشش کمتر زگاو و قاطر و خوک و دد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان شود به بهاری برای همدم صلح
بشوید ار غم دل را به آب زمزم صلح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را هرگز رفیق غم نبینم
به زیر چشم تو شبنم نبینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای اگر حالا کنار گور دارد مادرش
چشم بر آن جادّه‌های دور دارد مادرش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شدم و شعر سرودم، دیشب
حرف از دهن یار شنودم، دیشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمی در سینه دارد کودک کار
دلی بی کینه دارد کودک کار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سگ گلّه که با گرگان نشیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشوه هایت زلزله در ارگ دل
ناز کم کن مهربان -زیبا نگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذر چون به دل دم به دم مي كني
در آن هر چه غم هست كم مي كني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر سقف شب نشستم اشک من در راه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سهم من کن کمی از این همه زیبایی خود
در دلم عشق بکار از تب لیلایی خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خیالت همدم شبهای من
وی وصالت در دل رؤیای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیینه ی بدبینی خود را بشکن
این ژست و پُز دینیِ خود را بشکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید قربان آمد و روز عزای گوسفند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبسته شدم روزی بر ریشوی بی‌ریشه
جان را به لبم آورد روباه دغل پیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا تازه گردد فصل لبخند
بیاید لحظه ی شیرین تر از قند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوبیتی می تراود از نگاهت
قصیده روشنای روی ماهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دعا کن بر زمین سامان بیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوهساران سبز و زیبا از درخت
نوبهاران گشته پیدا از درخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربان تو و فیش پر از پولت من ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیران مقام و منصب و فیش توایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم خوردی به وجدان و خلوصت
به جان بچّه ی ناز و ملوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لووِت چي گل ، چَشِت چي آسمونه
هلالِ بِرم تو مثلِ كمونه
(لبت مانند گل ، چشمانت آسمانيست
هلال ابروا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهادیها چنان خوبند و شیرینند
که آنها لایق صد‌گونه تحسینند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهت صميمي و رؤيايي است
و چشمان من محو زيبايي است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌کاش که همکار شریفم باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیام مهر و بودن داره یلدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسیده وقت تنهای و دستی مهربان بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان کوچه می رفت و به من خود را نشان می داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ياد مبر دكتر ايراني را
هوشنگ همان شير لرستاني را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دور چشم خود پرچين كشيدي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو چشمت کاسه ی پر از شرابه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«خواهم که پس از این به تو از درد بگویم»
ازچشم پر از آب و رخ زرد بگویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره سرزمین دل بهاری تازه خواهد یافت
پس از تشویش پی در پی قراری تازه خواهد یافت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا از خواب غم برخیز دارد عید می‌آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نورت روشنی ده محفلم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن زندانی بند تو هستم
درخت سیب پیوند تو هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را دیدم میان آب،ای ماه
که بودی چون طلای ناب،ای ماه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه گویم من عزیزان شاعری شیرین بیان رفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلار امروز چون اسبی چموش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازنشسته چه شد،در حق او شد ستم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای مرد خوش باور که یکباره سفر کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخر پسته که می خند به ریشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طاقت من طاق شد تا این حسن گوید: الو
او به من یعنی ترامپ بد دهن، گوید:الو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خانه ی سیلاب نشاید جا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیل آمد و سبزی بهاران را برد
شادابی گلهای گلستان را برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نورت روشنی ده منزلم را
دگرگون کن به میل خود دلم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بیچاره را آزردی ای دزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرما زده و فصل غم انگيز، رسيده
پايان گل و سبزه و جاليز، رسیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تملق آفت جان باشد ای دوست
که آن ننگی به دامان باشد ای دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"خواهم که پس از این به تو از درد بگویم"
از چشم پر از آب و رخ زرد بگویم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۵۹ پست فعال در ۲ صفحه |
سیاوش آزاد
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
مهدي حسنلو
بهروز عسکرزاده
جواد کاظمی نیک 
