يکشنبه ۲۲ مهر
|
|
Take this plate. Wish whatever you want.
|
|
|
|
|
درد آهش تا ثریا رفته است!
|
|
|
|
|
کوه نوردی شد گرفتار از مسیر قله و کولاک وبرف
|
|
|
|
|
ردم مکن درمرورِ دنیای پُرمرارت
|
|
|
|
|
باز هم فرهاد و کوه بیستون تکرار شد
|
|
|
|
|
یه روز میای به دیدنم دوباره
میای ولی فایده واسم نداره!
|
|
|
|
|
تا که می بینم تو را ، گفتار یادم می رود
عاشقت هستم ولی ، اقرار یادم می رود
...
|
|
|
|
|
مثل یک جنگل بکر و سر سبز
تو به من روییدی
بذر حیرت به دلم پاشیدی
از نگاهت به درونم بارید
دوسه خر
|
|
|
|
|
باران که ببارد
به لطف آسمان
دلت تنگ خواهد شد
|
|
|
|
|
نَوا بی شور و بی جان ، گوش بی وجدان خداحافظ
|
|
|
|
|
سخن و آیه ی زاهد به خدا راست نبود
برزخی در پس ِ هر بیش و کم و کاست نبود
|
|
|
|
|
گلمیشم درگاهیوَ یا رب دُیونجان آغلیام..
|
|
|
|
|
شُکر من این که به شُکرانه بودت به وجود
وبه پاس از همه ناز نگاه تو
سرآغاز وجود....
که به یکبار مرا
|
|
|
|
|
هرچه آرامم تو بی تابی هنوز
هرچه غمگینم تو شادابی هنوز
|
|
|
|
|
او چه داند...
ارزش میوهٔ عشق را؟!
|
|
|
|
|
نامه ای بر پرده می گوید سخن
نافه ای در گلّه می بوید ختن
|
|
|
|
|
چطور بگم خوبم جون دلم
دلم پر میزنه
به تنهایی خونه تو سر میزنه
|
|
|
|
|
نرمنرمک "عشقِ" تو در باغِ "دل" آمد بِه بار
"عطرِ" تو با عطرِ باران، در "هوایِ" سبزهزار
میزند
|
|
|
|
|
مژده ی وصلون هانی من گوتیریم جان قالخیم
ملکوتین قوشی یام دامِ جهاندان قالخیم
|
|
|
|
|
سپیدگشت موی درره دلداروانتظار طِرفی نبستم ازاین ره جزآه وان
|
|
|
|
|
در میان شبهای بیانتها
که صدای جنگ،
در گوشِ تاریخِ خسته
طنین میافکند،
سکوتی بلند
به
|
|
|
|
|
باید بدهد باز نگهبانی
چشمی که شده عاشقِ ویرانی
|
|
|
|
|
کاش می شد دوباره کنار هم آغاز کرد
کاش یک روزی دیگر کنار هم پرواز کرد
کاش در قسمت من یار بی وف
|
|
|
|
|
قایق چشمان من ، حیران و سرگردان شده است
|
|
|
|
|
دو غزل و یک رباعی از مهدی ملکی الف
|
|
|
|
|
معلوم نیست اصلا برایش گریه کردی
|
|
|
|
|
عاشقم از موقعی که خنده هات
مونده به یادم به همراهِ نگات
|
|
|
|
|
ساعت نوشیدن خون نزدیک است...
|
|
|
|
|
لا اقل زخم دلم را به نمک ورز مده
دل خود را به کسی غیر دلم قرض مده
|
|
|
|
|
بر من ببخشید این روانِ از درون پاشیده را
|
|
|
|
|
به جستجوی تو تا فصل انتها رفتم
همین که عطر تو آمد ، ندیده وا رفتم
...
|
|
|
|
|
مأنوس شده دل به تو اِی بهترین مونس
|
|
|
|
|
سَربهروی شانهات مست و غزلخوان آمدم
با "ترانه" با دو بیتیهای "باران" آمدم
حاضرم بیچتر، همراهت
|
|
|
|
|
یک زلزله
ما را از هم جدا کرد
|
|
|
|
|
این بغضِ گلو هر شب و هر شب نگذارد
|
|
|
|
|
آن مخمل گندمگون یا شعله ی آتش بود
یا جام می مطرب برقی به نگاهش بود
|
|
|
|
|
میان منطق و دل میشوم تسلیم دل، اما
از اینکه میکنم با منطقم پیکار می ترسم
|
|
|
|
|
همه پدران و مادران بید مجنوند
|
|
|
|
|
کسی که هوای حوایش را ندارد
|
|
|
|
|
اندامِ تن، وقتی که سَر° افتاد _ میرقصد _
|
|
|
|
|
از تُنگِ لبش شرابِ انگور بنوش
پیوسته و دلبسته و پر شور بنوش
|
|
|
|
|
مخروبهای بنا شده با خشت خشت تو
|
|
|
|
|
درنگاه عاشقان شوریده،،،
پنهان کاری سادگی محض است،،،
آنگاه که عروض پاییز،،،
نشان میدهد وزن هر درو
|
|
|
|
|
گر چه میدانم و قسمت نشود ، دیدارت / همچنان منتظرم تا زِ دَر ، بازآیی
|
|
|
|
|
روزهای قشنگ از پس هم
گاه خنده های بلند
گاه قهر های کودکانه
گاه بحث های عامدانه / گاه بوسه های شاع
|
|
|
|
|
دردو غمو سیاهی در قلب خانه دارد.
|
|
|
|
|
تو رو وقتی که میبینم
هنوزم مثلِ اون سابق
|
|
|
|
|
ای شُرره به جان....
ای هیجان در دل شعرم
از آمدنت واژه سرازیر و روان شد
صد بار چکیدی به دل آن
متن
|
|
|
|
|
دیگر به جز یک مرگ شیرین کار وامانده ندارم
|
|
|
|
|
عکس برگردان شیطان است ،
دنیایی که معشوقه گرفتی
|
|
|
|
|
بر گونه ی خشکیده باریده چو باران ها
آشفته ترینم من درمانده ی دوران ها
عمری، همه عشقم را بر پای ت
|
|
|
|
|
ای دل انگیز بهارْ آن رُخِ دِلبَندْ نشان ده
زِ سرما خبری نیستْ خوش باش خُداییْ
بَرگتْ جان بَخش و آر
|
|
|
|
|
پرتویی تابید و قرص ماه شد
|
|
|
|
|
این آخرِ عمری چه بر سرم آمد.
|
|
|
|
|
رویای تازه ای در خواب خویش دیدم دوش
با روح پیوسته ی تو در من خداحافظی میکنم
|
|
|
|
|
ای چرخ تو آداب جفا خوب بدانی
هرگز نشده لطف کنی خوب بمانی
|
|
|
|
|
خشکیده درما چشمه های روشن احساس!
|
|
|
مجموع ۱۲۷۰۹۲ پست فعال در ۱۵۸۹ صفحه |