يکشنبه ۲۵ آبان
اشعار دفتر شعرِ غزلیات فرامرز شاعر فرامرز عبداله پور
|
|
|
|
نزدِ اغیار که دیدم به تو حیران ماندم
عمق چشمانِ تو را خوانده پریشان ماندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شود از عشق جَری دیو و دد و حور و پری
تو که با نفس پری بر طورِ شیطان بپَری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا صورتِ زیبایِ تو در عرصه عیان گشت
حوری زتجلّایِ جمالت نگران گشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مخور غم، دل، که یار از چهره بگشاید نقاب الان
ز خجلت رویِ خود بر خاک مالَد آفتاب الان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان بر غمِ عشقم نده عشق آفتِ جان است
عشق آفتِ جان بوده که مشهور جهان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهدِ لبهایت زبس آشفته حالم می کند
خلق فرهادِ بلا دیده خیالم می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم و گفتمش ای دل چه دل آرا است این
این همه جاذبه دارد، که زلیخا است این؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترکِ دیدار ار نمیکرد آن هلال ابرو مرا
بر نمی انداخت دردام، عشق هر مه رو مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمعِ شامِ فرقتم، کی خواهمش صبحِ وصال؟
حالِ من در سوختن باشد، نخواهم دیگر حال؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان موشک زند ایران که شیطان چهره بگشاید
به دادِ بچّه ی منفورِ نامشروعِ خود آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خاک آورده حُسنت آفتابِ عالم آرا را
دوباره زنده کرده معجزِلعلت مسیحارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سارقِ خانه ی دل کُن حذر از افغانم
خانَه ت آباد، نکُن سر به دلِ ویرانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رحم کن سوگُلم از ظلم به جان آمده ام
دل پر از دردِ فراق است به فغان آمده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش با سوگلی خویش در عشرت بودم
آدمی بودم و در گوشه ی جنّت بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دلبر خوش نام من شاهانه می خواهم تو را
عشقت نشسته بر دلم دیوانه می خواهم تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا در هجر خود ای غنچه گریان کردی و رفتی
مثالِ بلبلِ شوریده نالان کردی و رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درجام می که دایره هستش در آن حباب
آیینه ایست که موج در آن عکسِ آفتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَکُن در روبرو مارا نِگه بیگانه بیگانه
نکن شهرِ جدایی را روم دیوانه دیوانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زهی ذاتت نهان از آن نهان، است ماسوا پیدا
بِحارِ خلقتت را موج پیدا قعر ناپیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کمان ابرو شهیدِ ناوکِ مژگانتم
من فراوان فیض از تو دیده ام قربانتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشت عالم شاد از تو من اسیرِ غم هنوز
کرد عالم ترکِ غم، در ما غمِ عالم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوزیم قان یاش توکیب آغلار الیندن اول کامان قاشین
بو دنیایه سالار فتنه آلا گُؤز جان آلان قاشون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نصف من هستم وَ نصفم یار هست
بینِ هردو عشق بر دلدار هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردِ خود گفتم به دریا شد پریشان گریه کرد
در تلاطم شد به موج آمد چه نالان گریه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده ی وصلون هانی من گوتیریم جان قالخیم
ملکوتین قوشی یام دامِ جهاندان قالخیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگه یار باشی می آیم ، تو اگر صدام کنی
سرِ دار باشی می آیم ، تو اگر صدام کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک زمان من هم اسیرِ ، رهِ می خانه بُدم
هوسِ باده تو سر عاشقِ پیمانه بُدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آشیانِ مرغِ دل زلفِ پریشانِ تو است
هرکجا باشم پری این دل که میهمانِ تو است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همیشه زلفِ یارم را پریشان خواهمش
خالِ مِشکینِ رُخش را چون که پنهان خواهمش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلت درخانه غم بسته برو بیرون جهان را بین
گذر کن باغ و هم بُستان برو سروِ روان را بین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای ملک سیما که ازتو غیر حیران است تو را
داند حق انسان نگوید هر که، انسان ،است تورا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زاهد ازترس جهنم گریه و زاری کند
عابد هم بر شوق جنت رو به دلداری کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ دستِ زلفِ سیاهش ملالی اَسْت دلم
گرفته ماتم و غم چون عَزا لی اَست دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل یارم بود اگر ، میکرد ترکِ عشقِ یار؟
اختیار اَر بود ، راحت من نمیکرد اختیار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که دنیا فانی است فانی
در این دنیا نمی مانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم ای سلطانِ مه رویان بده پیغامِ دل
گفت با ذِکرِ خدا تنها شود آرام دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُنجِشم است هردو جهان ، گُنجِشِ من نیست جهان
گوهرِ لامکان منم ، نگُنجم به کون و مکان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه مدت ها سحر شب میشود شب تاسحر یارب
زِیارِ نازنینِ ما نمی آید خبر یارب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي يوسف ِ زهرا گُلِ گُلزار امامت
اي صاحبِ دنيا شده ام مست فراقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حُسنِ تو هر قدر افزون است عاشق زارتر
حُسن زیباتر که باشد دردِ آن دشوارتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیرت ای بُت صورتت بینم که لالم می کند
خالِ تو بیند کسی صورت خیالم می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردِ میدانِ شجاعت کیست؟
مولایم علیست
اسوه ی عدل و عدالت کیست؟
مولایم علیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفید است صورتت خالِ سیاهش فتنه ی جان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامِ اللّه اسمِ اعظم است یقین
بِسمِ بِسمِ اللّه الرّحمن الرّحیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به جمالِ ازلی عاشقِ دلبسته شدم
دیدم و مُلک و ملکوت تابع و وابسته شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای وصیِّ مصطفی شاه دوعالم یاعلی
ای قسیمِ جنَّت و دوزخ تویی نفس نبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای همسرِ زیبای من
ای اُسوه ی رویای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زائر می خانه هستم سجده بر مُغ طاعتم
عشق.پیرم، نقد جان نذرم، توکُل نیّتَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون شدی تو آسیابان، داد زن گندم بیار
گول خوردی ، مال باختی ، خاک غم بر سر ببار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا نوریست عیان
تسکین دهنده ی دردهای نهان
درخشندگی زمین وآسمان
اولیاء ونجات دهنده ی مؤمنان
|
|
|
|
|
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
مهرداد عزیزیان
فرشید به گزین 
مجتبی رنجبری احمد آبادی 
شاهزاده خانوم 
نرگس زند (آرامش) 
