يکشنبه ۲۵ آبان
|
|
|
|
نامی که نماند....
روزی بودم…
در شلوغی بیپایانِ جهان،
نفسی که بیصدا رفت،
نگاهی که در ازدحامِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور دارم که انسان، خود به ذاتش بد نیست
چو به راه خطا افتاد، خوی او بر باد نیست
شنید پیوسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دِلِ نِکو وَ نارَوا
هَر گَه، نارَوا گَردَد ، یِک سُخَنُ یِک نِگاهَت
نارَواتَر اَست ، زِ هِزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نردبانی در طول عمر گذارده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه هایی برای گفتن دارم. واژه هایی که همچو آتشی در دل هستند. واژه هایی که قابل توصیف نیستند. قلم از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس آن که گم چه باد کز دین بکرد دَوان…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستی دارم که بد شانس و تا حدود زیادی مشنگ است
همه گویند زشت ولی خود گوید که خیلی هم قشنگ است
بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه من خواستم هیچ وقت ندادی
صد نفر نمی خواستم ؛ سر راهم نهادی
گر دادنت عکس با خواست من است
گمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند بهاری تو در فصل زمستانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهرآزاد
مَحزونَمُ ، دَم به دَم ، دِلَم آهُ و فغانی میکُنَد
زِ هِجرانَش، بی قَرار استُ و نافَر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغل بگشا
به اَمن گرم آغوشت
تو صادر کنچنین حکمی و فرمان ده
بگو با این دل تنگ منم قدری کنار آید
ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون سلاخی
که فاتحانه بر ذبح خویش مینگرد
حالا... فتح الفتوحت مبارک
ای سلاخ دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرکه لِه شوم به زیر دردها ،
امکان ندارد که حتی یک ذره کفر،
جاری شود برلب من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب ِجمعه درگیرم، پریشان می شود این دل
شبیه بید ِمجنونی که قربان می شود این دل
سکوتِ درد می ریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر آن خالق کوشا دهد بهتر از آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سکوت استخوانم، زخمهای تازه دارم
در پناهِ بغض خویشم، با خیالت گریهوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ازین پنجره ها دور شدم
حاصل میوه انگور شدم
ساحل از دور نمايان بود و
من به پاروی تو مجبور شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوختم از سوز سرما آتشی بنمای رب
جام زهری برملا کن تا بی افتد از طلب
فاش گوی و برملا کن بنده ی شیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبر تا کی ؟! دلم از طاقت بسیار برید . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنـد عـنـوان پـر سـوگی به دنـبال ..
" شِـنـو غـمـواژگــان سیـنـزده دال "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرفت و من بر ماندنش اصرار می کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین شروعِ این پایان ،
نترس خدا حواسش هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای اشتبـاهِ دلنشیـن ، ای جـانِ جـانِ جان من
ای تیشه یِ شیرینِ عشق ، بر پیکرِ ویران من
ای خون به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تــو شدی لیـــلی مـــا
تـوی عاشقی تکیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو گمشده ام بودی
من در باران
حوالی تهران
بالای خلوت کوهی
آواز می دهم تو را
تا پژواک صدایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغضی در گلو دارم
به صبوری دماوند!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی لبت یک مزه ای همچون شکر دارد
دل میبرد یکباره و قصد ظفر دارد
بیشک پلنگ منزوی تنهای تنها شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گزارش خبر گذاری قو های خاکستری
فصل جفتگیری رو به پایان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای آمدنت ، شور شعر شب هایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آی خونه دارو بچه دار، زمبیلو بردار بیار
از (سبز پرهام)، محصولای پر انرژی دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
مثل شکوه پرواز
بر فراز آرامش آب
دلچسب و گواراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردم را کس نمیداند
نگاهم گر چه بارانیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه به اغیار دل نه بر غدار
بست باید که هست استثمار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دولاندیر کاسه نی ساقی اِئدیم مِئیدن تَناول ده
کی عشق آسان گلیب اوّل ولیکن دوشدی مشکل ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را از موج دریا خواستم
با تو بودن را فقط میخواستم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تنهایی غرق دردم زخمِها دیده ام من
کنار مردمم، در غربتِ خود ماندهام من
زمین گرم شد، بهاران آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حسرت تو بودم و چشم انتظار هم
از خویشتن بریدم و از روزگار هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تو میدانی چه میخواهم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر روزی شوم عاقل تورا دیوانه خواهم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤️اگر کوه، اگر صخره، اگر سنگم❤️
❤️با دشمن و دوستان، همیشه یکرنگم❤️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تماشای بی انتها بر ساحلی نم زده نشستهام
تماشای بی پایان بر آرزوهای بی ساحل
حالا از میان همه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناز لبت به این قَشَ... آواز دم چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از این سوز زمستون، بهاری هم هست
میشکنه بغض بارون، جویباری هم هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه های متروکه در من چه می خواهند!؟
شهری که تمام مردمانش مُرده است را درونم حمل می کنم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تو می اندیشم!
نه یک روز
نه یک شب یلدای
زمستانی...
نه یک سال عمر رفته
بر خود آویخته ام
در کو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه گانی(من، تو ، او)
مو، تو ،وو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قورباغه ماند و برکه و سکوتی
که میزد موج در آیینهی دنیا
که آوازی برآمد از دلِ آب:
"گل از پروانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر و غزل
با صدایِ نازِ تو
شنیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش چشم همه مردم واسه عشق تو شدم خار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر قلب جگر سوخته ام آب بیاور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و این شعر هم قواره ی توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی نسیم دلگشا، زهری، به کامم می دمد
دلبر به چشمک، آتشین، تیری به قلبم می زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب شهری خداوند آفریده
فروزان کرده انوارش دو دیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم کردی یکی شد عقل و دل
بی تو صفرم با تو بی شک بیستم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۳۵۷۸۸ پست فعال در ۱۶۹۸ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
فرشید به گزین 
مجتبی رنجبری احمد آبادی 
شاهزاده خانوم 
نرگس زند (آرامش) 
