محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
شنبه 25 اسفند 1403
بمباران شيميايي حلبچه توسط ارتش بعث عراق، 1366 هـ ش 16 رمضان 1446
Saturday 15 Mar 2025
تمام پلیدیها در خانه ای قرارداده شده و کلید ان دروغگویی است. امام حسن عسكري(ع)
شنبه ۲۵ اسفند
ای خورشید نهان ته مانده عشق نور بده
دور دست عمارت تو عاشق شدم عشق مشهور بده
سخن از عشق و از افسانه ممنوع
سخن از شمع و از پروانه ممنوع
ما به گفتار نه از جمع کریم
دلبری را ما چه موزون می‌بریم
به باغ آینه‌ها بین،صفای کوهستان
چاله های گونه ات همچو سطوح قرص ماه
در غمت سوزاندیم مثل اسیری بی گناه
بین تمام دختران، الحق که سر بودی
اما تو از عشقم یقیناً، بی‌خبر بودی
مانند مرجان های دریایی، عزیز
امروز اگر زخم می زنی آگه باش
بسیار شَهان دوباره مستمند شدند
یافتم در دل شکستگان معرفت
که صلب بودند ز لطف و محبت
هوهو کردند مردم آنها را به ذلت
بستند چشم
گر چه دیدم همه عمر همهمه عالم و آدم اما،
دلهای همچون آفتاب از چهره ها پیداست
تصویر... ماه... چادرِ گل‌دار... نازها
عینک، قاضی را کمی جلو کشید...
چه بگویم که همش از ناسپاسیست
که خلقت سگان از سپاسگزاریست
دگر نگویم که انسانم آرزوست
ما دوتا رفیقای خوبی شدیم
مثه خونواده کنارِ همیم
من یه تابلو کشیدم
ازعنکبوت و تارعنکبوت
من پای رحل عشق نشستم برای تو
در کتابِ بغلت
صد غزل از عریانی
می‌نوازد نگهم
رج به رج دستانم
لمس هر بیت پر از وسوسه ات را ای ناز
گفتگوی شاگردواستاد در کلاس
"""""""""""""""""""""""""""""""""
فاعلاتن فالعلاتن فاعلن/
قصّه در بحر
ترا یک روز خواهم دید
نمیدانم کدامین روز
باشلاییرام من اللهین آدِیلان
باغیشلیان و مهربان یادِیلان
بگو صدای چه بود و چه ناگهان برخاست/
که مثل تاب و تب باد در جهان برخاست
...
دشمن میان خانه است و ما به سازش دلخوشیم
در زیر تیغ خنجریم و بر نوازش دلخوشیم
شبی دلگیر و بارانی
میان هجمه‌ی تنهایی و غربت
دلی غرق است در امواج طوفانی
در فصل سرما
باران نم نم
در باغ ما زد
آرام و کم کم
بالای برگی
شبنم چکیده
از روی شاخه
ر
با ابابیل بگو سوی تنم بر گردند
خوش بود برسالکان مهمانی ماه خدا
خاکساران برسر خوانش بخوانند ربنا
مانده بودیم در غباری از گناه بی ش
امروزه به دایناسور
دایی ناسِر می گویند
آخرش آدم به آدم می رسد بیدار باش
بس که درگیر و مبتلای توام
می‌رود عمر و در هوای توام
زندگی تصویرِ دوربین های ماست
یه کبوترچاهی و اینهمه غرور؟
تو کلیمی و منم، مانده ی اعجاز توام
در نمایش مرگ سریالی سایه ها
با پرچمی سفید
نقش انگشت پا شکسته را
بازی می کند
دیوار سرکش شعبده باز
عبارت کلیم کبیر را در خاب برادرم در گوشم زمزمه کردند . وقتی روبروی حرم امام رعوف نشسته بودیم . کتابی
جاذبه ات زیاد شد
فاصله را زیاد کردم
تا در من سقوط نکنی
ماه من
هر کسی گفت عشق رسیدن است
من م
جسمِ تو در خواب و روحم نصفِ شب بیدار بود . . .
زندگی ام نه سر داره و نه تَه
مرا با من
تنهایم مگذار
که پریشانی ابیات غزل
سخت گرفته است مرا
روی آشنا
تو به بیراهه مبر
دست
هم گریه من! آرزوهامان چه شد؟
افسوس که از حالِ خودت بی خبری
تورفتی و رفتی منو سوزوندی
آسمان به ریسمان ببافم که چه...؟
در خیالم همه شب هستی و آغوش مرا
مال خود کرده ای و می تازی
تا کجا خوای رفت
و چقدر تاخت خدا می داند
وطن خوش باشدُ
عشقم در آغوش...
برای هر کسی که یک ستاره هم در اسمان ندارد
پرگشوده را توانِ خزیدن نیست !
اینگونه دویدن امیدت دشوار تر از کندن جان است...
کودکم من هنوز.؟
کودکم من هنوز ؛ عجب رسمی ؟
درس و مشقم شده فراموشم
زندگی در کمال نامردی
کول
اما من شانه خالی نمیکنم …
مستانه روان شد، تن داد به دریا
رست از غم دیروز، دل بست به فردا
چشم می چرخاند سوزن بغض
انگار شب خوابیده در نگاه سوراخ ش
که حالا کوک های پیر/ هم
به او نخ نمی دهن
هیهات که چرا
ماه کامل بود و هرگز
این پریشانی را
بعد رویت سرو سامانی
نداده است هنوز.
وحشیم در پی آغوش تو جان
تا چنان‌مسخ شوم
که فراموش کنم هم همه های دگران
دگران را به‌کنار
نگرانم ن
از زمین و آسمان درمانده ام
مجموع ۱۳۰۲۹۸ پست فعال در ۱۶۲۹ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
مهرداد مانا
مسعود مدهوش( یامور)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
ابراهیم کریمی (ایبو) 
فقط عمق نگاه و فوکوس روی چشا
