شنبه ۳۱ شهريور
|
|
شفاعت را نصیبم کن خدایا عبادت را نصیبم کن خدایا
نگیر از من نگاه مهربانت شهادت را نصیبم کن خدایا
|
|
|
|
|
کم کم برای سوختن آتش به پا کردی؟
|
|
|
|
|
لبریزِ عشقم تا تو با من مهربان هستی
|
|
|
|
|
ای بهار دل گشا ای عزیز مه جبین
یا امیرالمومنین یا امیرالمومنین
|
|
|
|
|
شعر شماره ۱۱۵
شده راغ وباغ پر رنگ، ز قدومِ با صفایت
چمن و دمن بشد سبز ،ز وجودِ دلربایت
|
|
|
|
|
نمی دانم شعرهایم را...
واقعی بنویسم!
|
|
|
|
|
شعر کودکانه روز پدر ( تقدیم به فرزندانِ عزیزِ شهدا )
|
|
|
|
|
روز تلخی به یاد او خواندم
|
|
|
|
|
میلادِ علی عالیِ اعلی ست مبارک
|
|
|
|
|
ضربان قلب من ذکر تو دارد لبش
|
|
|
|
|
قُربانِ زُلفِ پَریشانِ تو بَر آن جان نهادم
گَر هَر چه زیباستْ مَن از خویش نهادم
قُربانی شَوَد از ع
|
|
|
|
|
شهر به شهر و کو به کو و راه به راه و مو به مو :
مـا کـه گـشتـیـم و نـجـستـیـم آدمـیـزادی ؛ نـگـ
|
|
|
|
|
ای اشک ببار وبشور
زنگار ز دل
که گل واژه ها کوتاه و قاصرند
از بیان نسیم
که در لابلای
|
|
|
|
|
مجمعی آورد ، یزدان در الست
آدمی زاد و بشر در ذر نشست
|
|
|
|
|
وقتی از بیچارگی لَنگ است کار و بارها
|
|
|
|
|
مینا میگفت : مینو را دوست دارم
|
|
|
|
|
می گویند به هر چه زیاد فکر کنی به سرت می آید...
|
|
|
|
|
در دنیای پوچ خود پرستی می کنی
در باغ و چمن آتش افروزی می کنی
در کام گل ریحان خون ریزی
با نام
|
|
|
|
|
تاپشیرما گل دئدیم قارا گونلره
او زامان که سن یانیمنان گدیردین
قوشالاشدیز منن آیریلان جاننان
با
|
|
|
|
|
(ویرایش شده) رقص پر شوری است بی شک رقص آزادی
|
|
|
|
|
لب خشک و لرزانم از قعر چاه
به چاهی که کندم به بیل گناه
صدا می زند ای عظیم الرّجا
معینا مغیثا به م
|
|
|
|
|
یه لحظه همقدم بودیم یه عمره که خود آزارم
|
|
|
|
|
هان آن کز فحوا نادیده انگارد
|
|
|
|
|
عشق تو گر کفر بوَد کافرم
جان بستانید که من حاضرم
|
|
|
|
|
من زنده می مانم برای زندگی کردن
زندگی در گذراست عمر هم در پایان
میرسد بر لب آن چشمه ی فان
که ب
|
|
|
|
|
تقدیم به ساحت مقدس قمر منیر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس (ع)
|
|
|
|
|
رفتی و با رفتنت ویران شدم
|
|
|
|
|
🍁گفتی از آوار غم، درد جدایی، از جفا🍁
🍁گفتم از مهر و محبت، عشق و شادی، از نوا🍁
|
|
|
|
|
با من سخن از قصهی دلگیر روا نیست
غیر از غزل و شعر دلانگیز سزا نیست
|
|
|
|
|
آه ای خفته به آغوش بهار
چه خبر از سوسن،چه خبر از شبنم
|
|
|
|
|
پنجاه سخن، شنیدنت را صدتا
|
|
|
|
|
دراین دریای طوفانی ،
دو پارو ، یعنی دوتا چوب کبریت
|
|
|
|
|
باید که دور از حیلهٔ مکدرها باشی
|
|
|
|
|
چشمان تو دریچهای به بهشت من
|
|
|
|
|
چاره سیز بو دردیمه محبوس زیندان اولموشام
من سنه یاهو دییب درویش دوران اولموشام
|
|
|
|
|
در آغوشم کشید؛
و من
بی اراده؛
چشم هایم را
بستم...
|
|
|
|
|
کاش روزی
خودم را در آئینه
چشم های چشمه مانندات
می دیدم.
تا خودم را
از برون تا درون
به تمام م
|
|
|
|
|
دیدگان محجورم
در همه آفاق دنبال توست
در همه اوقات در همه احوال
بوی عطر تنت جا مانده در تن من
چو
|
|
|
|
|
سفید است صورتت خالِ سیاهش فتنه ی جان است
|
|
|
|
|
وقتی که از تو شعر میگویم...
|
|
|
|
|
بوی نارنج حریمِ گیسویت، ای اوستایِ مست و بی پروا/یشتِ لب بر لبم نشست بانو ، شعله یِ پاک ، نوایِ آتش
|
|
|
|
|
مانند جان کلام تو تبریک بر خودم
|
|
|
|
|
یقه ذهنت را باز بگذار، بگذار اندیشه ات هوایی تازه کند
|
|
|
|
|
در من پروانه ای ست تشنه بال
نشسته بر قامت گل
|
|
|
|
|
ما پشت در میکده مخمور نشستیم
|
|
|
|
|
بده تا سر کشم ساقی شراب ارغوانی را
که از خاطر برون سازم غم و درد نهانی را
پی عشق دل افروزی تمام عم
|
|
|
|
|
عابری رد شد
عطری در هوا پیچید
من ماندمُو خاطره ای
که دیگر نیست.
آگرین_یوسفی
|
|
|
|
|
این شعر پیرامون داستان عاشقانه لیلی و مجنون است.
|
|
|
|
|
ماتم گرفته جنبشِ واژه برای زیست
|
|
|
|
|
درمانِ نخاعی نکند غایتِ تحصیل
|
|
|
|
|
آسوده بخوابید که اینجا خبری نیست
|
|
|
|
|
دیشب زنی را دیدم در آینه
زنی را دیدم که مرده بود
لباس سرخ بر تن داشت
چشم هایش هنوز هم زیبا بود
|
|
|
|
|
و دست می کشی از دست های خالی من
چقدر پیش تو هیچ است جای خالی من
|
|
|
|
|
رنگارنگیِ پرهای طاووس مثالم بود ،
برای بالِ فرشته
|
|
|
|
|
می خواهم امشب پا گذارم جای خوشبختی
|
|
|
|
|
آخرین پرتو نور
زیر پوشش ابری سنگین
آرمیدن آغاز کرد
دست باد پاییزی
نوازشگر بوتههای
خشکیده به ب
|
|
|
|
|
در مهرورزی مثلِ آن خورشید زرّین چنگ باش ..
|
|
|
مجموع ۱۲۶۷۶۶ پست فعال در ۱۵۸۵ صفحه |