جمعه ۱۱ فروردين
|
|
|
|
دست هایم برای تو
چشم هایم برای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباسِ پادگانِ ما به خون لاله تر میشد
میان بوته های گل یکی از شاخه تا میشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد را اینبار از یک طرف دیگر نگاه کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتشی بر سینه دارد دل کنون
بهر آن آتش شدم من واژگون
هجر و بیدادی مرا از خود ربود
ناله ام خشکیده در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته‌ام رود پر ز خونم من؟ بدنم سد شده‌است بر راهم
یک نفر تا ترک نیندازد نزند تیغ گاه و بی گاهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مظهر بهار و اصل شیدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدرت آن 313 چه است؟
نشان آن 313 چه است؟
هرگز ندارد پدر آن که ندارد تورا
زنده به گور می شود به دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخیل بسته‌ام،،،
به ضریح چشم‌ها وُ،
بند بند انگشنتانت...
به‌پذیرم!،
که تا قیامت؛
به تو مومن خوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمانی از نازی در شب نجومی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سوی تو،
جاده‌های بسیاری پُشت سر گذاشتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از راه رسیدی و غم از یاد بردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر تو همدم و در نظر من نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را قلبی شکیبا می شناسم پس بخند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دچار خم گیسوی چلیپای توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه خونین می نویسد جوهر فریاد عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو غزل:
۱_ از شکارِ لحظه‌ها، دل، عشق می‌خواهد.
۲_ باز، آهوی دلم گشته، شکارِ لحظه‌ها.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوتا گری جامون عوض کیمن چطوره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگزیر
میگذرد سوزِ دی
و
یورشِ بهمن
گلِ نوروز می آید
بنفشه نیز هم
موهایت را مباف
به بادِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شلم شولوای هرزه‌کارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نویسم پری ام، عاشقم و دلتنگم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام من تمام کن تمام ترسهای مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو به دل خودت عاشق باش
که عشق یاد گرفتنی ست
قدم به وادی عشق بگذار
سراب دنیا را به باد فراموشی ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیشه‌ی عمر مرا عشق تو بشکست، یار
بند وجود مرا هجر تو بگسست، یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نــگاه گــرم ونــازتـو،نشـــان یــک تزویرنیست
حکایتی جـــزعشـــق را،بــرای مــن تعبیرنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدترین ویروس دلال است به خلق
واکسنــی بهــرش هنـــوز پیـــدا نشد
بـی صــدا او کشتــــه میگیــرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و تنهایی و تصویر تماشایی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم چگونه بنگرم دنیای دیرین را
چگونه بنگرم آن خاطرات تلخ و شیرین را
که باید زیست دیگر این زما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان کوهسار خورشید آرمیده
پروانه ای ز جهدش از پیله ای پریده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که زندانی افکار تو هستم
هر چند که بر عشق تو مظنون شده ام باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی که آهِ نقطه یِ غینِ غزل گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی تو
طعم نارنجِ حیاط مادربزرگ را دارد
همان قدر مَلَس
همان قدر ماندنی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو میرسی و جهان را قرار خواهی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی ستاره نم دار را مهمان خانه خود خواهد کرد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شادی !!
ای پنهان ز من..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقصیر کبوتر نبود رفتن از این بام
شاید که به بام دگری خاطره دارد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زائرِ بارگاهِ عشقم که چنین ،
شاد شده روحم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌺نیا آقا ...!!! 🌺
تمـّـنا می کنم در نیــمهء شعبان نیا آقا
تو را قـسّم به دین و مذهب و قرآن نیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچند که گنجانده شود در قفس فکر
وی علّت اندیشه و دانایی و فکر است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شاعرم
گاهی زبانم تلخ می گردد
گاهی عسل در واژه هایم
گنگ و بی مزه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر سروش
در نقد بابیت و بهائیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته صبرم پیر و نابینا امید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گوش فلک زمزمه کردم بشرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت تیک تاک میکنه ....صدای قشنگی داره ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که سیاهی همه جا برپا بود
تن وامانده ی من غرقه به یک دریا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باتومثل غزلی درغلیانم ای دوست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مِهرِ محبّت شده دل‌گرم، درونم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد جای قهوه شعر نوشید ازلبت
مزّه یِ شیرینِ شعرت مانده در جانم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سبکبال می دوند
کوههای سنگین
در بدرقه قطار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاین جهلِ در نقاب
برهم زده
آرامش نسل ها ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معبدی ساخته ام از چشمانت
هر روز ...
به پابوس او می آیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی انگار که بی تاب سحر نیست نیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشخیص سراب و آب گاهی ، سخت است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلار بنز و تومن مثل ژیانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به قرآنی که خطش بیشمار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایــن چنیــن فــرمــود مـــرا فـــرزانـــــه ای
قلبِ تو چپ هست گوید با تو راست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی بود که تلخ بود ، کامِ فرهاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطراتت را در دلم جا دادم
که به وقت خانه تکانی
گرد و غبار کمرنگش نکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت این پنجره دلتنگ تماشای توام
کاش سنگی بزنی شیشه تنهای مرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلامم را برسان
به همه راه‌های رفته
نرفته
به همه دست‌های رسیده
نرسیده
به آه حبس در سینه
به ابر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای می از خون جگر خوردنم
زنده ولی در خود من مردنم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۳۳۵۵ پست فعال در ۱۴۱۷ صفحه |
سید هادی محمدی
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
