جمعه ۱۱ فروردين
|
|
جای می از خون جگر خوردنم
زنده ولی در خود من مردنم
|
|
|
|
|
نسخه ویرایش شده ی شعر این مستی کورانه ز دوران تا کی؟
|
|
|
|
|
حسرت ندارد این جهان ما میرویم در زیر خاک
|
|
|
|
|
بیاد گم شده ای در غبار می خوانم
|
|
|
|
|
احترام به طبیعت
سلام به بچه های گل
به گل های تُپُل مُپُل
سلام به خالقِ بهار
خدای دشت و لاله
|
|
|
|
|
با قلم خود مینویسم شرح دل همچون مُغار
|
|
|
|
|
در غروب روزِ گرمی آفتاب
گاهِ مرگش بود و وقت اضطراب
|
|
|
|
|
اینگونه قلبم روز و شب ویران نباشد کاش
|
|
|
|
|
سرزمینمان شاه راه جهان است
|
|
|
|
|
و در اندیشه آنم که کنم با تو سخن ،
سخن از شادی زیبای غریبی که پس از غربت جان فرسایش
به وصال آن که
|
|
|
|
|
شرحِ دل چون با زبانِ خامه هم پیمان شود
|
|
|
|
|
گفتید که قاضی محاکم مرد است .
|
|
|
|
|
ای غم چگونه ریزمت در یک بیت شعر...
|
|
|
|
|
بـر زبــان و دل چــو قفلــی میـزدی
یک دمی هم خانه بر شیطان نبود
|
|
|
|
|
خون در رگم بی عطر گیسویت دگر جریان ندارد
بهبود این دلدادگی تا عاقبت امکان ندارد
پیراهنی مشک
|
|
|
|
|
بابا یه کاری کُنین ،
مستمندا همه گُشنَن
|
|
|
|
|
روزی منو تو زخواب بیدار شویم
زین فسانه ی جهان و دنیا برهیم
|
|
|
|
|
گرچه در آبادی ما
غریب است عاشقی،
اما منِ غریب،
آباد و زنده و مستم ز عاشقی
|
|
|
|
|
عشق فرصت میدهد تا در رنج های شخصیت، زیبا ببینی.
|
|
|
|
|
درد خشتم بود و آجر رنج و غمهایم ملات
بیت خود با این مصالح در دلت پرداختم.
|
|
|
|
|
ساقـیا بــرخیــز جــــام مـــــی بیاور از ثــــواب
|
|
|
|
|
بی عشق که شعر توست تا چکمه به حرف
|
|
|
|
|
باد که میوزد
درختان میرقصند
میان این رقص،
سرگیجه، سهم برگهاست...
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
حالا،،،
نسیم گیج ناگزیر؛
به دور کاکتوس میپیچد.
وقتی میبیند
بعد از هجرتِ شاپرکها
شمعدانیهای
|
|
|
|
|
دلتنگت که میشوم؛
شماره ات را میگیرم ...
|
|
|
|
|
لای موهای تو آرامش شبگردی هاست
|
|
|
|
|
خواهی که شَوی نیکْ سرانجام گذر کن
از عقل مدد جوی و زِ اوهام گذر کن
|
|
|
|
|
اکسیرِ عشقت باده ام ، تا پر شود پیمانه ام
طوفان شود دریای دل، ناجی شود افسانه ام
|
|
|
|
|
ای ساقی مستان ز من روی مگردان...
|
|
|
|
|
شعر عاشقانه از کتاب
"شور میشود هر چشمی که تو را میبیند"
|
|
|
|
|
از جـاذبـه شد بـا خبـر سیبی چو افتاد
در غفلتیم گوش فلک کر شد ز بیداد
|
|
|
|
|
غنچه ،
جامه دران شد و گلبرگهایش ،
شده پَرپَر
|
|
|
|
|
بازار می فروشان دیگر صفا ندارد / گویی درین کرانه جز ابر غم نبارد
|
|
|
|
|
وقت تنهایی بود و
یه دنیا دل تنگ
قفل سکوت
مهری هزار ساله بر لبها
دست باد
خشخشی میکرد
مرغ ش
|
|
|
|
|
کاش کسی بیاید
تو را یک جا برایم قاضی بگیرد
وای که نخورده دهانم آب افتاد...!
|
|
|
|
|
گرانی و شب عید
گرانی آی گرانی آی گرانی
شده فصل بهارو عید نوروز
خریدم آجیل ۵۰۰ هزار تومانی
خدایا
|
|
|
|
|
نشد بمانی و رفتی
نشد بیایم و ماندم
|
|
|
|
|
چقد داری ساده ازم میگذری
هوایی شدی مثل روز روشنه
اگه دوست نداری بمونی برو
اگه قلب تو خا
|
|
|
|
|
آیا برای غرور از دست رفته خود ،شاهدی داری؟
|
|
|
|
|
عشق می سازد تو را در دردها
|
|
|
|
|
من گرفتار توام ، یا تو گرفتار منی!
|
|
|
|
|
چه می شود که نسیم
نمی کِشد بر زلفِ جنگل شانه ؟
|
|
|
|
|
رفته رفته
میزند سپیده از شب سیاه
|
|
|
|
|
زندگی چیست به جز سعی و تکاپو کردن
عاقبت نیز به ناکامی خود خو کردن
|
|
|
|
|
سروش هایی در نقد فرقه های خودساخته
|
|
|
|
|
لا اقل در بیرون ظاهر راحفظ کنید
|
|
|
|
|
گفتم به فریادم برس هر لحظه گریان میشوم
گفتی منم تنهاترین در غصه پنهان می شوم
|
|
|
|
|
از راه رسیدی ز تو سرشار شدم
|
|
|
|
|
حضرت یار بگو با من از این کار چه کرد
|
|
|
|
|
لبم را بوسه زد ، برگردنم گاز
مرا همچون عروسک کرد هی ناز
به آغوشش فتادم چون عروسک
شد او فرمانده
|
|
|
|
|
از جهانی که شود سارق تو بیزارم
|
|
|
|
|
به شب که عاشقترم ، چقدر،
سجده می چسبه
|
|
|
|
|
ماه لکه دارم
روشنی شبهایم
از آرامش با من حرف بزن...
|
|
|
|
|
باتاندا گون قارالمامیش،خیالیمی بوغور گئجه
|
|
|
|
|
گریان گر نکنی ازغم حجران چه شود
با تب افکار برسیدن پی درمان چه شود
شمع تو خیال مجلس حجران ب
|
|
|
|
|
نورانیت شب زدگان خبط خیال است.
|
|
|
|
|
✍️ترانه سرا:م.مدهوش♥️
🎤دکلمه: بانو هستی احمدی🌹
|
|
|
|
|
ديوونه ي سبك دموكراسي چشماتم
|
|
|
|
|
خیلی سخته دچار کسی باشی که برای همیشه رفته نیست
|
|
|
|
|
شعری برای امام علی از سرایش توکلی(کبیر)
علی ای یار یار یار
علی ای جان جان جان
تعداد بیت ها:20
|
|
|
|
|
در غروبی سرد محتاجم به دستانش که
مرگ مادر قلب من را آسمانی کرد و رفت
بعد ماد
|
|
|
|
|
گرچه افتاده ام از چاله عشق تو به چاه
آب از جوی به دریا غمش افتادن نیست
|
|
|
مجموع ۱۱۳۳۵۶ پست فعال در ۱۴۱۷ صفحه |